คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ขนมสานสัมพันธ์ : อ๋องหมิงหยาง
หลัาทุนไ้ินอาหารนอิ่มท้อ นอนหลับสนิท หลัาผ่านืนโหร้ายมา้วยัน็พาันื่นในอนเ้าที่พบว่าสะพานที่านั้นถู่อมแมแล้วและยัมีอาหารเ้าให้สำหรับทุนอี
อ๋อหมิหยาเินออมาวาสายามอหาเียวหลินแล้วเาเห็นนาเินไปแถวริมแม่น้ำแล้วนาเหยียบแพแล้วแพลอยออไปลาน้ำอยู่นเียว รอบายนาไร้นิามแม้แ่น้อายนา็าม ทำให้เาเหินายไปหานาที่แพที่อยู่ลาแม่น้ำนั้น
ฟิ้ววว!....ารมาออ๋อหมิหยา ทำให้เียวหลินมอเาแล้วยิ้มให้และล้วหยิบห่อนมและนาลี่ห่อผ้าออมามีนมหน้าาแปลประหลาอีแล้วยื่นมาทาเา
“นมหม้อาลทำล้ายระเ้าสีสันามมีหลาหลายสี ลอิมอยู่ หาท่านอบ ลับไปบ้านะทำส่มาให้ท่านินอี” เียวหลินยยิ้มออมาแล้วอ๋อหมิหยามอนมแล้วหยิบึ้นมาินแล้วเี้ยวนมในปา นมนั้นละลายในปาเลยทีเียว
ฟิ้วววว!....ฮอเ้หมิหยเหินายเหยียบแพเียวับพี่ายและเียวหลินแล้วแบมืออินนมหน้าาหน้าินบ้า เามอเห็นไล ๆ
“อ้าบ้าสิ” ฮอเ้หมิหยยิ้มออมาพลาอนมินบ้า
อ๋อหมิหยาหยิบนมอีิ้นแล้วยื่นให้น้อายินบ้า
“อร่อย” ฮอเ้หมิหยมนมที่เพิ่ินและลืนลอเ้าไปอย่าถูปา “เียวหลิน ้าอบน้ำใเ้ามาที่นำอาหารและทุอย่ามามอบให้ับนที่นี่ที่เือร้อน้วยภัยธรรมาิในรั้นี้ ้าลับถึวัหลวเมื่อใะอบแทน้วยสินน้ำใให้ับเ้า ประาศุามวามีอเ้าให้ทราบทั่วแผ่นิน” เาพูออมาอย่าแย้มยิ้มับสรีใว้า
“โห ฟัูยุ่ยา วุ่นวายน่าู ไม่เอาล่ะ ้าอเียบ ๆ เ่นนี้ีว่า” เียวหลินฟัแล้วรีบโบมือห้ามปรามวามิอฮอเ้หมิหยในทันทีแล้วทำเอาฮอเ้มอหน้านาแล้วเยหน้ามอพี่ายอเา
“เหมือนันริ ๆ” ฮอเ้หมิหยพูออมาพลาถูพี่ายเหัวให้ทำให้เาเหมือนเ็น้อยในสายานอื่น “นอาพี่าย ้าโแล้วนะ พี่ให่” เาบ่นอุบแ่ยัไม่วายหยิบนมอีิ้นเ้าปา
“ในสายานเป็นพี่ ไม่ว่านเป็นน้อะเิบโเ่นไร ะอยู่ในสถานะใ ็ยัเป็นน้อน้อยอนเออยู่ร่ำไป” เียวหลินยยิ้มออมาพลายมือแะหน้าอนเอแล้วไอออมา “แ่ ๆ”
อ๋อหมิหยามอเียวหลินในทันทีพลาปลผ้าลุมนเอให้นาแล้วทำให้นามอเาแล้วยิ้มอบุ ส่วนฮอเ้หมิหยทำาโที่นหวออย่าพี่ายเายอมสละอให้ับสรี้วย
เหอเมียวรีบวิ่เ้ามาแล้วะเ้อแอบมอนายหิเียวหลินที่นาไ้ยินื่อเสียมาไ้สัพั่อนะเินทามาถึเมือหลวแล้ว
“พี่ให่ ้าอยารู้ัับนา” เหอเมียวรีบวิ่ไปหลบ้านหลัอพี่ายแล้วระิบบอทันทีอนนี้พี่ายยืน้าอ๋อไป๋เทียน ึทำให้ทั้สอหันมามอนาในทันที
“ั้นไปัน” อ๋อไป๋เทียนพยัหน้าแล้วเินนำาม้วยอ๋อเหอที่ับมือน้อสาวเินมา้วยันเมื่อเห็นแพนั้นลอยลับมาที่ายฝั่ริมแม่น้ำามเิม
ฮอเ้หมิหยระโลมาเหยียบริมลิ่แล้วเินึ้นมายืนร่วมับอ๋อไป๋เทียน อ๋อเหอและุหนูเหอเมียวที่ยืนรออยู่
อ๋อหมิหยาระโลมาเหยียบริมลิ่แล้วหันไปยื่นมือไปหาเียวหลินและนามอมือเา่อนะยื่นมือไปับแล้วเาึมือนาพาึ้นฝั่้วยันและารระทำอเาเรียสายาอทุนที่ิามใล้ิับอ๋อหมิหยาในทันที
เียวหลินเินามเหล่าบุรุษั้นสูึ้นมา้านบนแล้วมอเห็นสรีที่แอบหลัอ๋อเหอแล้วนามอนิ่ ๆ
“เหอเมียว น้อสาวอ้าเอ” อ๋อเหอแนะนำน้อสาวแล้วเบี่ยายให้นาเินออมาา้านหลัอเาแล้วเียวหลินมอ
“เมียวเมียวเ้าะ” เหอเมียวรีบเินออมาา้านหลัพี่ายแล้วยิ้มแย้มสบาับนายหิหลินในทันที
“อา... เ้านี่เอ เหอเมียว” เียวหลินนิ่ไปนานแล้วนึออึอุทานออมาไป ทำให้เหล่าบุรุษทั้สี่่าหันมามอนาและรวมถึุหนูรหน้า้วย “พอี สหาย้าไหว้วานให้้าูแลเ้า หาเ้าเินมาทามาถึเมือหลวแล้ว” นายิ้ม ๆ ออมาพลายื่นมือออไปำลัะไปแะใบหน้าอีฝ่ายแล้ว
“พี่ให่ ไ้เวลาินยาแล้วอรับ” เียวหลเินเ้ามาพร้อมับถือถ้วยยาอุ่น ๆ มา้วยและทำให้เียวหลินะัึมือลับมาทันที
เียวหลินมอถ้วยยาในมือน้อายและเบ้หน้าทันที
“พี่ให่ ท่านทำัวเป็นเ็ไปไ้ โแล้วไม่สบาย็้อินยา” เียวหลไ้โอาสเทศนาพี่สาวทันที
“ินไปมัน็ไม่ไ้ทำให้้าหายหรอ หา้อายมัน็้อาย” เียวหลินพูออมาพลาเินไปนั่ที่้อนหิน้อนหนึ่ที่มีลัษะเรียบ ๆ และนานั่ลแล้วยื่นมือไปรับถ้วยยามาื่มนหมแล้วยื่นืน
“หายัมีหวั ้าะเสาะหาหมอมารัษาท่านให้หายี” เียวหลับมือพี่สาวึ้นมาลาหน้าผานเอ “พี่เป็นั่ลมหายใอ้า หาท่านเป็นอะไรไป ้าไม่รู้ะอยู่ไ้อย่าไรเ่นัน”
“ีวิยั้อเิน่อไป พี่เป็นเพียนที่ผลัันให้เ้ามีวันนี้ แม้อยู่เบื้อหลัมอูเ้าประสบวามสำเร็ พี่็ีใแล้ว” เียวหลินพูออมาพลาโอบอน้อายเอาไว้ ะที่ฮอเ้หมิหยหันไปมอพี่ายนเอที่ทำหน้าที่เ่นเียวันับเียวหลินเ่นันและนอื่นพาันมอึมับวามรัพี่น้อแล้วรู้สึีอย่ามา
“เห้อ อยามีพี่น้อบ้าั” อ๋อไป๋เทียนพูออมาอย่าถอนหายใและมอน้าายล้วนมีพี่น้อันทุนและเาเป็นลูนเียวและัวนเียวริ ๆ
“หาท่านไม่รัเียมาเป็นพี่น้อับพว้าพี่น้อสุลเียวไหมล่ะ” เียวหลินหัวเราะออมาเบา ๆ แล้วลุึ้นยืนมออ๋อไป๋เทียน
“ล ้าละเป็นพี่น้อับพวเ้าสุลเียว” อ๋อไป๋เทียนลทันทีอย่าไม่้อรึรอให้มาวาม
“ี” เียวหลินพูออมาเพียำเียว “นี่ือป้ายหยที่แสถึวามเป็นพี่น้อับสุลเียว เป็นพันธมิรที่ี่อัน” อ๋อไป๋เทียนยื่นมือไปรับป้ายลายพยั์สอัวสลัำว่าเียวมาถือในมือ
สายฝนเริ่มโปรยปรายอีรั้ ทำให้ทุนพาันหลบเ้า้านในและเียวหลพาพี่สาวลับระโมพัแล้วพูุยันในเรื่อเมื่อี้และเรื่อฝนที่เริ่มลมาอีรั้
เียวหลินเินออมานอระโมที่พัที่ราสำนััเรียมให้โยเพาะ และอนนี้เหลือนานเียวเพราะนาใ้น้อายและนอื่นไปทำานนหมแล้ว
ฮอเ้หมิหยิหนัและอยาะหาหนทา่วยเหลือนที่เือร้อนาภัยธรรมาิ น้ำท่วมและบ้านเรือนที่เสียหายที่ยัไม่สามารถปลูสร้าไ้ หาฝน่อเนื่อไม่หยุเ่นนี้
อ๋อหมิหยามอออไป้านนอที่ฝน่อเนื่อันั้แ่เที่ยแล้วนถึอนนี้ะวันหายลับอบฟ้าแล้ว็ยัอยู่ หาเป็น่อไป้อเิน้ำท่วมรั้ให่แน่
อ๋อไป๋เทียน อ๋อเหอมอสายฝนที่่อเนื่อนยามื่อ(23.00)็ยัมิหยุและ้อพาันออมาวัระับน้ำที่เอ่อล้นและรีบสั่ทหารนินและทหารบาส่วนรีบอพยพพาาวบ้านออาพื้นที่ในทันทีแ่าวบ้านบ้านไม่ยอมไปและยัประาศะายที่นี่อี และสร้าวามหนัอย่ามา
ฮอเ้หมิหยมีรับสั่ให้นที่ิามมาในบวนเส็ให้รีบออไปาพื้นที่ัน่อนโยไม่้อรอให้เาลับออไปแ่็ไม่มีใรลับและยัรอให้เาลับ่อน้วยเ่นัน
ฝน้ามวันมาอีแล้วและูท่าะหนัว่าหลายวันที่ผ่านมา้วยและน้ำเริ่มท่วมสูึ้นเรื่อย ๆ
เียวหลลับมาแล้วรีบรายานวามืบหน้าในทันทีับพี่สาวแล้วเียวหลินมอท้อฟ้าที่มืรึมแล้วนาัสินใที่ะทำบาอย่าทันที และานั้นนาไปหาฮอเ้หมิหย อ๋อหมิหยา อ๋อไป๋เทียน
“พวท่านเรียใ้มัรพร้อมันไ้หรือไม่” เียวหลินเินมาถามทำให้ทั้สาม่ามอหน้าและหันไปสบาันเอ
“ไ้ พว้าสามารถเรียพร้อมันไ้” ฮอเ้หมิหยอบแล้วพาันมอเียวหลินแล้วอ๋อเหอรีบเินเ้ามาพร้อมับเียวหล
“้าะลอูใ้ทวนพยั์้ำยันินฟ้าู เ้าแน่ในะว่าะไ้ผล” อ๋อเหอพูับเียวหลินแล้วหัวเราะออมา
“ไม่แน่ใเหมือนันะอยาลอู็ไม่เสียหายนิ” เียวหลินยยิ้มออมาพลาไอออมาหลายรั้้วยและนาพยัหน้าให้ทั้หมลอใ้วิธีอนาูและผลปราว่าไ้ผล ท้อฟ้าปลอโปร่ ฟ้าฝนหยุและลับมาเป็นปิ
ความคิดเห็น