"ผู้พิทักษ์"

             ในค่ำคืนอันมืดมิดไร้ซึ่งแสงแห่งเงาจันทร์ เสียงสัตว์กลางคืนที่กำลังออกหาอาหารต่างร้องโหยหวน ฟังดูน่าขนลุก เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกลับเดินฝ่าความมืดนั่นมาด้วยร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงโดยไร้จุดหมาย หยาดน้ำตาไหลรินลงมาเป็นทางจนดวงตาพร่าเลือน แต่กลับไม่มีแม้เสียงสะอื้นให้ได้ยิน เธอลากขาที่บาดเจ็บก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว ทีละก้าว ฝ่าเท้าระบบและบวบแดงจนแทบจะแตก หยดเลือดไหลเป็นทางจนส่งกลิ่นคาวคลุ้ง ล่อให้สัตว์ร้ายที่กำลังหิวโซตามมา เข่าของเธออ่อนแรงและทรุดกองลงไปบนพื้นหญ้าพร้อมร่างที่ไร้สติร่วงหล่นลง ใบหน้าที่นองไปด้วยน้ำตากระแทกแนบลงไปกับพื้น