ภายในห้องทดลองของสถานที่แห่งหนึ่ง
มีชายสามคนกับคนไข้ที่เป็นเพียงหนุ่มน้อยวัย 5 ปี
"มันได้ผลกับเขามั้ย หมอ" เสียงชายที่ร้อนลนถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเด็กที่อยู่บนเตียง
"ชั้นว่านายเตรียมใจไว้บ้างก็ดีนะ คนของชั้นทำดีที่สุดแล้ว" เสียงของผู้เป็นหมอตอบกลับ
"นายควรใจเย็นลงบ้างนะ มันต้องใช้เวลาอีกหน่อย" ชายอีกคนที่ดูสุขมเอ่ยขึ้น
"นายจะให้ชั้นใจเย็นอยู่ได้ไง" น้ำตาของเขาเริ่มไหลลงอาบแก้ม
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"เข้ามา" ผู้เป็นหมอกล่าวอนุญาต
ประตูเปิดออก
"เธอฟื้นแล้วคะ" พยาบาลสาวที่แง้มประตูมาพูดขึ้น
"ชั้นว่านายรีบไปให้กำลังใจเธอก่อนดีกว่า" หมอแนะนำชายที่ร้อนลนจนสั่น
เขารีบวิ่งออกจากห้องไป
เวลาผ่านไป 30 นาที
"ชีพจรเด็กกลับมาแล้ว คลื่นสมองก็กลับมาทำงานปกติ" หมอกล่าวขึ้นด้วยความยินดี
"ในที่สุดสิ่งที่ชั้นวิจัยมาหลายปีก็สำเร็จ" ชายผู้สุคุม ตอนนี้ยิ้มแย้มดั่งได้ถ้วยรางวัลชนะเลิศจากการแข่ง
ประตูเปิดออกอีกครั้ง
"เขารอดแล้วใช่ไหม เขากลับมาปกติแล้วใช่ไหม!?." ชายคนเดิมกลับมา
"ใช่... ลูกนายกลับมามีชีวิตอีกครั้ง และนายก็ต้องทำตามเงื่อนไขของชั้นด้วย"
"ชั้นยอมทุกอย่าง แค่เขากลับมาหาชั้นก็พอ" ชายที่น้ำตาอาบแก้มโถมตัวลงก่อนเด็กน้อยอย่างนุ่มนวล
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น