โคลนนิ่ง ( demons ) (จบ) - นิยาย โคลนนิ่ง ( demons ) (จบ) : Dek-D.com - Writer
×

    โคลนนิ่ง ( demons ) (จบ)

    เบนิต้า นักสมุนไพรสาวอายุ 28 ปี เธอถูกยุงป่ากัด ในขณะที่เข้าป่าเพื่อหาสมุนไพร ความที่ไม่ฆ่าสัตว์เธอจึงไม่ตบ แค่เขี่ยมันให้พ้นๆไป โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า เลือดไม่กี่ซีซีที่ถูกดูดไป จะสร้างเธอขึ้นมาอีกคน

    ผู้เข้าชมรวม

    347

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    347

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    9
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  12 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  16 ธ.ค. 66 / 00:32 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ตอนที่ 1 

    การเดินทาง

     

    " ซาร่า เสร็จรึยัง?! เร็วเข้าพี่สายมากแล้วนะ "

    เบนิต้าตะโกนเรียกน้องสาววัยทีนคนสวยที่แสนจะเชื่องช้า หล่อนต้องแวะส่งน้องไปโรงเรียนก่อนที่จะเข้าออฟฟิศไปเตรียมของเพื่อเข้าป่าหาสมุนไพร และกลับออกมาก่อนฟ้ามืด

    " เสร็จแล้วๆๆ "

    ไม่นานซาร่าก็เดินออกมาขึ้นรถ

    " หนูไปทำงานก่อนนะคะแม่ รักแม่นะคะ "

    เบนิต้าตะโกนบอกแม่ที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน ก่อนที่จะขับรถพาตัวเองและน้องสาวออกจากบ้านไป

    " เดี๋ยวตอนเย็นพ่อมารับนะ พี่กลัวว่าอาจจะกลับมาไม่ทัน "

    เบนิต้าบอกซาร่า เมื่อน้องสาวก้าวขาลงจากรถ ซาร่าพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนไป 

    เบนิต้ารีบบึ่งรถไปที่ออฟฟิศ เก็บอุปกรณ์และแผนที่ใส่กระเป๋า 

    " เฮ้! เบนิต้า วันนี้เธอจะเข้าไปโซนไหน? "

    ฟิลิปเพื่อนร่วมงานเอ่ยถาม ทันทีที่เห็นเบนิต้าเก็บอุปกรณ์ใส่กระเป๋า

    " ฉันได้ข้อมูลมาว่า ป่าแถวซิเนียก้ามีเห็ดแวโรนี่ที่แสนจะหายากผุดขึ้นมาหลายดอก ซึ่งมันค่อนข้างผิดปกติ แต่ได้รับการยืนยันว่าใช่แน่นอน ฉันเลยอยากไปดูซะหน่อย ถ้าใช่จริงๆ มันจะเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่เลยแหละ "

    เบนิต้าตอบอย่างกระตือรือร้น 

    " นายจะไปด้วยกันมั้ย "

    " น่าสนใจมากกกก แต่ฉันยังจัดการกองเอกสารที่ค้างอยู่ไม่เสร็จเลย โชคดีละกันนะ "

    ฟิลิปบ่นเสียดาย เพราะการได้เป็นส่วนหนึ่งของการค้นพบสิ่งสำคัญถือเป็นเรื่องน่ายินดี

    เบนิต้าโบกมือกู๊ดบาย ก่อนจะขนของขึ้นรถและขับออกไปอย่างรีบเร่ง

    กว่าหญิงสาวจะมาถึงชายป่าก็เกือบบ่ายแล้ว หล่อนจอดรถไว้ข้างถนนเพราะจากนี้ต้องเดินเท้าเข้าไปเท่านั้น แผนที่ป่าที่อยู่ในมือ ช่วยบอกเส้นทางได้เป็นอย่างดี ต้องขอบคุณนักเดินป่าที่ทำแผนที่นี้ขึ้นมา ทำให้การทำงานของหล่อนง่ายขึ้น

    หล่อนเดินเข้าไปซักพัก ก็เจอบึงขนาดกลาง ที่ห้อมล้อมไปด้วยไม้อิ่มน้ำ 

    " เห็ดน่าจะอยู่แถวนี้สินะ แปลกชะมัด เห็ดแวโรนี่ไม่ชอบความชื้น และไม่เคยมีประวัติการเกิดในแถบนี้เลยด้วยซ้ำ มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ "

    เบนิต้าเดินลัดเลาะไปตามขอบบึง เพราะความชื้นและป่าลึก ทำให้มีแมลงมากมายบินไป-มาเต็มไปหมด หล่อนเปิดกระเป๋า เพื่อจะคว้าชุดที่ใส่คลุมกันแมลงมาสวม 

    " โอ๊ย!! "

    แต่ยังไม่ทันได้ใส่ชุดคลุม ก็โดนยุงป่ากัดซะก่อน หล่อนไม่ชอบฆ่าสัตว์จึงไม่ได้ตบมันแค่เขี่ยๆไล่มันไป ก่อนจะรีบสวมชุดคลุมอย่างรวดเร็ว

    หล่อนแหวกหญ้าออกหาเห็ดไปพักใหญ่ นาฬิกาบอกเวลาสี่โมงยี่สิบนาที ยังไม่มีวี่แววว่าจะเจอเห็ดที่ตามหา จนกระทั่ง..

    " เอ๊ะ! นี่มันต้นมอสเคียวบาร์น่านี่ "

    หญิงสาวสะดุดตากับสมุนไพรไล่ยุงชั้นดีที่เป็นไม้ป่าหายากพอๆกัน

    " โฮ๊วววว ฟอร์มต้นสวยสมบูรณ์มาก "

    หล่อนตื่นเต้นกับสิ่งเห็น จนลืมสิ่งที่กำลังตามหา หล่อนแหวกหญ้าเข้าไปดึงต้นมอสเคียวบาร์น่าขึ้นมา ก่อนจะพบว่า พื้นที่ตรงหน้าในระยะสิบเมตร ล้วนเต็มไปด้วยสมุนไพรชนิดเดียวกันนี้

    " กรี๊ดดดดด!! เรื่องจริงเหรอเนี่ย เราต้องเก็บกลับไปให้มากที่สุด "

    หล่อนพูดพลางใช้ปากกาแดงมาร์คในแผนที่เขตนี้ด้วยชื่อมอสเคียว ก่อนจะลงมือดึงสมุนไพรตรงหน้าอย่างเพลิดเพลิน

    ไม่นานนักฟ้าก็เริ่มลดแสงสว่างลง หล่อนสังเกตเห็นว่าความมืดเริ่มเข้ามาปกคลุม หล่อนจึงหอบสมุนไพรที่เก็บได้ พร้อมทั้งแผนที่และอุปกรณ์ทั้งหมด รีบตรงดิ่งออกจากป่า แต่ขณะที่คว้ามอสเคียวต้นสุดท้ายที่กำลังจะหลุดมือ แผนที่ในมือก็หล่นลง ก่อนที่หล่อนจะเผลอเหยียบมันจมลงไปกับเหล่ากอหญ้าโดยไม่รู้ตัว

     

    เบนิต้าเดินไม่หยุด ความมืดเข้าปกคลุมทุกพื้นที่อย่างรวดเร็ว หล่อนเอะใจ ที่เดินยังไงก็ไม่ถึงรถซะที พยายามควานหาแผนที่ในกระเป๋าแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

    หล่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างยากเย็น หน้าจอบอกเวลา ห้าโมงสองนาที เริ่มแปลกใจที่พระอาทิตย์ตกในเวลานี้ มองแบตเตอรี่ในโทรศัพท์ก็เหลือไม่ถึง 10 % พาวเวอร์แบงค์ก็อยู่ในรถ หล่อนพยายามโทรหาฟิลิป

    " ฮัลโหลเบนิต้า เธอกลับบ้านไปแล้วเหรอ ฉันก็รอเธออยู่เนี่ย ว่าจะชวนไปหาอะไรกินซะหน่อย "

    ฟิลิปเปิดก่อน ไม่ทันรอให้หญิงสาวพูด

    " มาหาฉันที ฟิล แบตจะหมดแล้ว ฉันหลงทางอยู่ในป่า เปิดสัญญาณจีพีเอสค้นหารถฉันนะ ที่นี่มืดสนิทเลย "

    เบนิต้าเสียงสั่นด้วยความกลัว

    " มืดเหรอ นี่เพิ่งจะห้าโมงเองนะ "

    " ใช่ ที่นี่มันแปลกๆรีบมานะ ฉันกลัว "

    แล้วสัญญาณก็ขาดหายไป

    " เบนิต้า เบนิต้า!! " ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย

    ฟิลิปติดต่อเจ้าหน้าที่ ขอกำลังเสริมที่อยู่ใกล้เขตนั้นออกค้นหาเบนิต้าให้เร็วที่สุด ก่อนที่ตัวเองจะบึ่งรถออกไปด้วยความเป็นห่วง

    เบนิต้ายังคงพยายามเดินหาทางออก โชคดีที่เอาไฟฉายมาด้วย หล่อนคิดในใจ เสียงสัตว์ต่างๆเริ่มส่งเสียงสลับกันขึ้น-ลง หล่อนเริ่มรู้สึกกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าจะเดินป่ามานักต่อนักแล้ว แต่ก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลย

     

    ลึกเข้าไปในป่าเดียวกันนั้น ยุงตัวที่กัดเบนิต้า บินตรงเข้าไปในโพรงไม้อันใหญ่ ขนาดที่คนสามารถเดินเข้าไปพร้อมกันได้หลายคน ในนั้นเต็มไปด้วยไข่สีขาวเปลือกบาง กองรวมกันอยู่นับพัน   มันบินไปเกาะที่ไข่วงรีขนาดเท่าไข่เป็ดฟองหนึ่ง ก่อนจะเจาะไข่แล้วปล่อยเลือดของเบนิต้าลงไปในนั้น ไม่นาน..ไข่ฟองนั้นก็ค่อยๆฟักตัว สิ่งที่คลานออกมาจากไข่ ไม่ใช่สัตว์ที่ไหน...แต่เป็นเบนิต้าเอง!!

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น