ต้นอ่อนใบรักนะ

รถไฟกำลังจะออก...

แต่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับที่นั่งของข้าวกล้าว่างมาตลอด จนกระทั่งเด็กสาว
ชื่อกิริฎาวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นมาบนรถไฟ แล้ววางกระเป๋าเป้ใบใหญ่ลงบน
เก้าอี้ตัวนั้น เมื่อแรกเขาไม่ได้สนใจจนกระทั่งรู้สึกว่าดวงตาเรียวยาวดังหงส์
กำลังจ้องหน้าเขาเขม็ง

“ขอโทษนะคะ นี่เก้าอี้เบอร์ 13 ใช่ไหมคะ?” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ
ด้วยความงุนงง

ดวงหน้าผ่องพรรณกับนวลแก้มสีชมพูที่ระเรื่อขึ้นทุกขณะ พร้อมทั้งนัยน์ตาใส
ราวลูกแก้วที่กำลังสั่นคลอน สีหน้าหล่อนเต็มไปด้วยความวิตกกังวล กิริฎา
กำลังหันรีหันขวางด้วยอาการไม่ต่างกับกวางระแวงไพร จนชายหนุ่ม
อดเอ่ยถามออกมาไม่ได้

“มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

“มีค่ะ...คุณเป็นใคร?”

คำถามนั้นจริงจังจนข้าวกล้าต้องทบทวนตนเอง เขาเป็นใครงั้นหรือ?
แล้วหล่อนล่ะ...เป็นใคร?