เมื่อผมหลุดเข้าไปในหนังบู๊

              " อื้มมมมมมม " ผมบิดขี้เกียจขณะทำงานด่วนที่ตนได้รับมอบหมายมา ซึ่งงานชิ้นนี้ต้องส่งให้ทันก่อนเก้าโมงเช้าแต่ตอนนี้ตีสามครึ่งแล้วงานยังไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จเลยแม้แต่น้อย

              " แ*งเอ้ย ต่อให้จ้างเดอะแฟลชมาทำมันก็เสร็จไม่ทันเดดไลน์หรอกโว้ยยยยย " ผมบ่นกับตัวเองพร้อมซดกาแฟแก้วที่สี่ของวันจนหมดแก้ว

              " ทำงานมาตั้งนานให้เงินเดือนเหมือนให้เงินทอน  แต่ใช้งานอย่างกับจ่ายให้กันเป็นแสน " ผมทำไปบ่นไปจนรู้สึกว่าจะไม่ไหวแล้วจึงจะลุกไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำสักหน่อย ขณะเดินไปเขาก็ซึมซับบรรยากาศของออฟฟิศตอนกลางคืนด้วยความง่วง พอถึงห้องน้ำเขาก็ผลักประตูก่อนจะก้าวเข้าไปในห้องน้ำภาพตรงหน้าก็ทำให้ความง่วงที่มีอยู่หายเป็นปลิดทิ้ง เพราะแทนที่ตรงหน้าเขามันจะเป็นห้องน้ำธรรมดาๆในออฟฟิศมันกลับกลายเป็นตรอกที่เต็มไปด้วยแสง สี เสียงจากสถานบันเทิงริมถนน และมีเหล่าผีเสื้อราตีเดินกันขวักไขว่ เสียงดนตรี กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่และสารเสพติดต่างๆ ทุกอย่างที่เขาเจอมันสมจริงมากๆ แต่เขาก็คิดว่าตนเองคงจะหลอนไปเองเพราะไม่ได้นอนจึงหันหลังเพื่อที่จะกลับทางเดิมและเขาก็พบทางเดินลึกสุดลูกหูลูกตา ไม่ใช่ประตูห้องน้ำอย่างที่เขาหวัง " เ*ยไรว่ะเนี้ย " ผมสถบขึ้นกับตัวเองเบาๆ " นี่ๆ สนใจไปกับฉันไหม " ขณะผมกำลังคิดไม่ตกว่าตนเองกำลังเจอกับอยู่อะไรก็มีเสียงเรียกหยุดความคิดผมไว้  ผมหันไปมองเธอและก็พบกับใบหน้าอันแสนคุ้นเคย ' คงไม่ใช่ว่าเธอคือโอเชี่ยนน้องสาวของพระเอกในเรื่อง killer 13 หรอกนะ ' ผมคิดได้ดังนั้นเลยถามเธอไปว่า " คุณคือ... " "โอ้ ขอโทษที่เสียมารยาทฉันชื่อโอเชี่ยน " " ขอบคุณพระเจ้าที่เธอไม่ได้ชื่อโอเชี่ย..ห๊ะ เธอคือโอเชี่ยนงั้นหรอ โอเชี่ยน ซิลเวียร์อะนะ " ผมถามเธออย่างตกใจเพราะไม่คาดคิดว่าคนตรงหน้าจะเป็นหนึ่งในตัวละครหนังเรื่องนั้นจริงๆ " ว้าวนี่ฉันดังขนาดนั้นเลยหรอ " เธอพูดพร้อมทำท่าทางดีใจราวกับเด็ก ' พระเจ้านี่อย่าบอกนะว่าผมหลุดเข้ามาในหนังหน่ะ !!! '