คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : รายงานต้นเหตุ
Special เวนดี้-โรเมโอ
Wendy part @ห้อง 406 9.00
หลังจากที่พวกพี่เกรย์ออกไปแล้วพวกหนูก็เอางานเข้ามาทำในห้องพี่ลูซี่ค่ะ แปลกใจเหมือนกันน่ะค่ะที่เธอจำเราไม่ได้แต่พี่เกรย์บอกว่าอย่าเพิ่งไปทักเลยเพราะเธออาจจะเป็นอะไรมาก่อนไม่รู้น่ะค่ะ เชอเรียเธอโดนที่บ้านเรียกกระทันหันเลยต้องเอารายงานไปทำที่นู้น เลยเหลือฉันกับโรเมโอคุงซะงั้น เอาเถอะยังไงก็มีคนอยู่ด้วยล่ะน่ะ
“เวนดี้บทนี้ต้องเขียนเกี่ยวกับอะไรน่ะ” โรเมโอคุงถามฉัน
“อ่อ ต้องนี้ก็เป็นพวกจุดประสงค์ในการทดลองน่ะ”
“อืมๆ แล้วเวนดี้ทำเรื่องอะไรล่ะ”
“ของฉันเกี่ยวกับทดลองเรื่องชั้นบรรยากาศน่ะจ้ะ ของโรเมโอคุงน่ะปัจจัยในการเผาไหม้ใช่ไหม”
“ใช่แล้วล่ะ”
“งั้นเรามาข้อมูลกันก่อน แล้วค่อยสรุปการทดลองแล้วก็ผลที่ได้แล้วกันน่ะ”
“ได้ๆ”ระหว่างที่พวกเรานั่งทำงานกันก็มีคนเอาเครื่องดนตรีมาให้เรื่อยก็อย่างว่าล่ะค่ะ คุณคนที่เรียนที่นี้เป็นลูกคุณหนูกันทั้งนั้น วส่วนของฉันมาพร้อมกับพี่เกรย์คงจะมาหลังสุดเลยล่ะ จะว่าไปคงต้องรอพี่คาน่ากับเขอเรียก่อนสิน่ะ อ่ะเที่ยงซะแล้ว
“โรเมโอคุง ไปหาข้าวกินกันไหม”
“เวนดี้ไปก่อนก็ได้ เธอใกล้เสร็จแล้วใช่ไหม ฉันได้ครึ่งนึงแล้วเดี้ยวตามไปน่ะ”
“อะ..อ่อ ได้จ้ะ” คิดไปสงสารโรเมโอคุงจัง เดี้ยวฉันซื้อของขึ้นมากินเผื่อด้วยดีกว่า ว่าแล้วฉันก็ลงไปซื้อก๋วยเตี๋ยวขึ้นมากิน
“โรเมโอคุง”
“ห้ะๆ อ้าวกินเสร็จแล้วหรอ เร็วจัง”
“อ่อ ฉันยังไม่ได้กินน่ะจ้ะ เลยซื้อขึ้นมากินข้างบน ฉันซื้อมาเผื่อโรเมคุงด้วยน่ะ แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอกินอะไรเลยซื้อราดหน้ามาให้น่ะ”
“ขอบคุณน่ะ ฉันน่ะกินอะไรก็ได้น่ะ ว่าแต่เวนดี้” ง่ะอยู่ๆเสียงโรเมโอก็จริงจังขึ้นมาซะงั้น
“จะ..จ้า มีอะไรหรอ” ฉันถามแบบงงๆ
“เธอว่าชื่อฉันมันยาวไปหรือเปล่า”
“เอ๋ นั้นสิชื่อเธอสามพยางค์นี้น่า ทั้งๆที่คนอื่นหนึ่งพยางค์สองพยางค์ใช่ไหมล่า”
“ใช่น่ะซิ ฉันควรจะมีชื่อเล่นดีไหมน่ะ”
“อืมเอาเป็น “โรม” ดีไหมล่ะ”
“โรมหรอ ก็ดูดีแหะ”
“โรมคุง โรมคุง โรมคุง โรมคุง โรมรุม โรมรุม 555”
“เห้ๆ ทำชื่อใหม่ฉันเสียหมดเลยน่ะนั้นน่ะ”
“555 งั้นหรอจ้ะ เอาเถอะๆมากินข้าวกันดีกว่าเนอะ โรมคุง ฮิฮิ”
“ครับๆ ไปแล้วครับ” แล้วเราก็มากินก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน แล้วก็ทำงานต่อล่ะ
Romeo part [Rome part]
ผมก็ว่าชื่อนี้โอเคอยู่น่ะเนี่ย จากโรเมโอกลายเป็นโรมหรอ เอาเถะน่ะก็ดีแหละที่เวนดี้ตั้งชื่อให้ (เด็กแก่แดด/ไรต์ ม.4เขาก็มีความรักแล้วมีแต่ไรต์นั้นแหละที่ยังไม่มีแฟน/โรม กรี้ดดดดดดดดด/ไรต์) ตอนนี้บ่ายโมงครึ่งแล้ว พวกพี่นัตสึยังไม่กลับมาสักคนเลย
“เยส เสร็จแล้วววววว”เห้ยๆคุณพระรายงานตั้งปึกนึงเสร็จแล้ว เธอเป็นตัวอารายยยยย
“โรมคุงเหลืออีกเท่าไรล่ะ”
“เหลืออีกสองบทน่ะ”
“งั้นเอาบทนั้นมาก็ได้น่ะ เดี้ยวฉันช่วย”
“อืมๆ Thank youน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า” พวกเราก็ทำงานไปสักพัก
“โรเมโอ ฉันเหลือตรงนี้ที่เดียวน่ะ”
“ห้ะๆตรงไหนหรอ”
“เนี้ยข้อเนี่ยน่ะ”เธอเข้ามานั่งใกล้ผม ผมเพิ่งจะสังเกตน่ะว่าเธอมีผมสีน้ำเงินยาวสลวย ตาโตสีน้ำตาล เดี้ยวๆสติหายไปไหน อ้ากกกกก
“โรมคุง โรมคุง โรมมมมมมมม”
“ห้ะ ห๊าอะไรน่ะ”
“ฉันเรียกตั้งนานแล้วน่ะ” หน้าเธอตอนนี้แก้มป่องเหมือนมีซาลาเปาสองลูกอยู่ที่แก้มเลย 555
“มีอะไรล่ะ”
“ข้อนี้น่ะ โรมคุงทำเป็นไหม”
“ออ เดี้ยวข้อนี้ฉันทำเองก็ได้”
“โอเคจ้ะ ว้ายยยยย” เห้ย ตอนที่เธอกำลังลุกขึ้นยืนเกิดสะดุดขาตัวเอง
“เวนดี้ระวัง” ผมคว้าเอวเธอไว้แล้วเอาตัวเองบังเธอไม่ให้กระทกพื้นไว้
“อะ…โอ้ย หัวฉันเจ็บชิบ”
“โรม โรมเป็นไงบ้าง”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“กลับมาแล้วจ้ะ อะ..เอ่อ” เห้ยนั้นเสียงพี่เลวี่นิ
“มีไรหรอยัย….เอ่อโทษทีๆ มาผิดจังหวะสิน่ะ” เสียงพี่กาซิล
“อะไรหรอๆ มีไรหรอพวกธะ เอ่อ….”เสียงพี่เอลซ่า
“มีไรหรออะจะ….”เสียงพี่เจราล
“กรี้ดดดด ไม่ใช่นะค่ะ ไม่ใช่อย่างที่พวกพี่คิดน่า” เวนดี้รีบบอก
“ใช่ครับๆ คือมันเป็นอุบัติเหตน่ะ”
“จริงหรอออออออ”พวกพี่ถามแบบประชดโคตร
“จริงซิค่ะ/ครับ” พวกเราพูดพร้อมกัน
“อะไรหรอๆ”
“มีอะไรกันหรอค่ะ” ชิบหายล่ะ พี่เกรย์มางานนี้ตรูซวยแน่
"พี่เกรย์ค่ะคือ”
“เกรย์ น้องนายขายออกแล้วน่ะ”พี่กาซิลพี่อย่าพูดเล่นสิพี่ผมตายได้พี่ T_T
“ห๊า ใครมันมาจีบเวนดี้ฟ่ะบอกมาน่ะเฟ้ย พ่อจะไปถล่มบ้านม้านนนนน” เห้ยยยย
“กลับมาแล้วจ้า”
“กลับมาแล้วเว้ยยยย” พี่ผมมาแล้วววววววว
“ก็น้องไอนัตสึไง” พี่เจราลครับ ผมนึกว่าพี่คนดีน่า
“ทำไมหรอๆ โรเมโอทำไมหรอ”พี่นัตสึถาม
“ก็ไปจีบน้องไอเกรย์อ่ะดิ่” พี่กาซิลลลลล
“ไม่ใช่ค่า/ครับ” พวกผมพูดพร้อมกันอีก
“คือที่พวกเห็นน่ะมันเป็นเป็นอุบัติเหตุน่ะครับ”
“ใช่ค่ะๆ คือหนูจะสดุดล้มแต่โรมคุงมาช่วยไว้น่ะค่ะ”
“หื้มมมมม มีเรียกชื่อเล่นด้วยหรออออ” พี่ลูซี่ครับถ้าพี่ไม่พูดเดี้ยวผมยกพี่นัตสึให้เลยน่ะครับ
“โถ่พี่ค่ะหนูเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนกันน่ะค่ะจะไม่เรียกต่างหากล่ะค่ะที่แปลก” เวนดี้สกิลการแถเธอโคตรสูงชิบ
“เอาเถอะถ้าเป็นอย่างนี้ก็ดีไปน่ะ” พี่เกรย์ครับอย่าเพิ่งมองผมด้วยสายตาแบบนี้ดิพี่
“ถ้าโรเมโอมันจะจีบเวนดี้จริงก็อย่าไปเป็นมารเขาสิ”
“ริออนแกกลับมาแล้วหรอ”
“อ้าวไอเกรย์แล้วแกเห็นใครยืนอยู่นี้ว่ะ”
“มาแล้วค่า/มาแล้วเว้ยยยยยยยย” พี่คาน่ากับเชอเรียก็กลับมาแล้ว
“นี้พวกเรามีของมาฝากด้วยมากินกันก่อนดีกว่าเนอะ” เสียงพี่เอลซ่าพูด
@ห้อง511
Lucy part
พวกเราพร้อมจะซ้อมแล้วน่ะ
ก๊อก ก๊อก
“มาแล้วๆ”
“มาแล้วจ้า”
“ครูค่าพวกเราพร้อมแล้วค่ะ”คาน่าพูด
“อืม เมื่อกี้คนของเกรย์เอากลองมาแล้วน่ะ เข้ามาดูก่อนสิ”
“ขอบคุณค่ะ/ครับ” ว้าวไม่ยักกะรู้ว่าห้องคุณครูมีแยกไว้หลายจัง ห้องที่เราไว้ซ้อมดนตรีก็เป็นห้องที่กว้ามากเลยล่ะ มีสแตนโน๊ต เก้ากี้ ไวท์บอร์ด แอร์พร้อม
“อ่ะคาน่าจ้ะ นี้โน๊ตเพลงSugarน่ะจ้ะ แล้วก็พอดีครูว่างๆเลยแต่งไว้นิดนึงน่ะจ้ะลองเลยดีไหม”
“ดีค่ะ เห้ยทุกคนมาเอาโน๊ตเร็ว” เธอกระตือรือร้นจังน่า”
“เอาล่ะ พร้อมเทื่อไรบอกน่ะจ้ะเดี้ยวครูจะมาฟังด้วยฮิฮิ”
“พวกเรากลับกันเถอะมิร่าอย่าทำลายสมาธิเด็กเลย”
“จ้าๆ ครูไปแล้วน่า”
“ค่า/ครับ”
แหม่ มุ้งมิ้งจังเนอะ เอ้เพลงที่ครูแต่งชื่อ "NEVER-END TAIL" ว้าวลองเล่นดูดีกว่า
[ที่จริงคือ"NEVER-END TAIL" by Tatsuyuki Kobayashi and Konomi Suzuki เป็นop20ของแฟรี่เทลเองแจ้ะ อยากให้ทุกคนมโนว่ามิร่าแต่งล่ะกันแหะๆ”
“งั้นเราลองเล่นเพลงนี้ก่อนแล้วค่อยเล่นSugarแล้วกันเนอะ”
“โอเค” พวกเราพูดพร้อมกัน
“งั้นตามนี้ให้เวลาสิบนาทีแล้วลองมาเล่นพร้อมกันน่ะ เจราลนายร้องทั้งสองเพลง ส่วนเวนดี้ร้องเพลงที่ครูแต่งน่ะ”
“โอ้วววววว” การซ้อมก็ผ่านไปได้ด้วยดีน่ะยกเว้นว่าจะมีนัตสึ
กาซิล เกรย์ทะเลาะกัน ให้ตายสิ -_- พอลองเล่นให้ครูมิร่าเจนกับพี่ลัสฟังก็ต้องแก้เล็กน้อยถือว่าผ่านแล้วเนอะ
เป้าหมายคือ ชนะการแข่งขันระดับเขตล่ะ ชักเครื่องร้อนแล้วสิ ขโมยคำพูดนัตสึมาน่ะ
อันนี้คือ "NEVER-END TAIL" by Tatsuyuki Kobayashi and Konomi Suzuki
อยากให้ทุกคนมโนว่าเจราลร้องได้หลายโทนน่ะจ้ะ Sugar มาสูงปรี้ดเลย555 พบกันใหม่ตอน
ความคิดเห็น