คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : [ SF ] หนูน้อยหมวกแดง : บังชาน
คุณเคยได้ยินเรื่องหนูน้อยหมวกแดงรึเปล่า ลืมเนื้อเรื่องแสนน่ารักนั้นไปได้เลย เพราะหนูน้อยหมวดแดงฉบับนี้จะทำให้คุณนอนไม่หลับ
หนูน้อยหมวกแดง ใครๆก็เรียกผมอย่างนั้นเค้าจะรู้บ้างรึเปล่าว่าผมเป็นผู้ชาย ผมมักจะใส่ฮู้ดสีแดงเวลาออกไปนอกบ้าน ก็สีมันสวยนิครับ
“ฮิมชาน แม่ฝากขนมเค้กไปให้คุณยายที่ซอยข้างๆบ้านเราหน่อยสิลูก” ผมเดินไปหาแม่ของผมในครัวและรับตะกร้ามา
“มีของผมมั้ยครับ” ผมแอบเปิดตะกร้าดู
“เดี๋ยวค่อยกลับมากินละกัน” แม่ยิ้ม ผมพยักหน้าและเดินไปคว้าฮู้ดสีแดงมาคลุ่ม
วันนี้หิมะตกนิดหน่อยผมเลยใส่เสื้อกันหนาวหนาหน่อย เดินไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน จนมาถึงหน้าบ้านหลังหนึ่งผมเคาะประตูและเปิดเข้าไป เป็นเพราะผมมาบ่อยคุณยายเลยอนุญาติให้ผมเข้ามาได้เลย แต่ผมก็เคาะตามมารยาทถอดฮู้ดสีแดงออกพร้อมรองเท้า ด้านในบ้านนี้อุ่นจริงๆ
“คุณยายฮะ ผมเอาขนมมาฝาก” ผมเอ่ยเบาๆ แต่ภายในบ้านก็เงียบเชียบ ผมก้าวไปส่องดูในครัวก็ไม่มีใครอยู่ เลยวางตะกร้าเอาไว้ก่อนจะเดินไปดูที่ห้องนอนของคุณยาย ทำไมผมรู้สึกว่ามันมีอะไรทะแม่งๆนะ ผมก้าวเข้ามาในห้องนอนที่ว่างเปล่ามันไม่มีใครอยู่จริงๆหรอ
“อ๊ะ” ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆก็มีคนมากอดผมจากด้านหลัง
“ฮิมชาน” เค้ากระซิบข้างหูผมเบาๆเสียงนี้คุ้นๆนะฮิมชานพยายามเกะมือของคนตัวสูงด้านหลังออก
“ยงกุกไม่เอาน่า ตกใจหมด” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างหวาดกลัว
”วันนี้คุณยายไม่อยู่ มีแต่ฉัน”ยงกุกกระซิบเบาๆ
“งั้นฉันกลับละ” ฮิมชานพยายามดิ้นให้หลุดจาดอ้อมกอดของยงกุกแต่ไม่เป็นผล
“จะกลับได้ยังไง หมาป่ายังไม่ได้กินหนูน้อยหมวกแดงเลย” ปลายจมูกโด่งไล่สูดดมความหอมและกดเข้ากับผิวเนียน
ไม่เอา..ฉันจะกลับ..อืออ” ฮิมชานเริ่มหยุดดิ้นและค่อยๆเคลิ้มกับสัมผัสที่ร่างสูงมอบให้ยงกุกหมุนร่างบางให้หันหน้ามามองเค้า ใบหน้าสวยเริ่มขึ้นสี
วิธีอ่าน NC อยู่ใน fav. Twitter : @_JustLimited
“ยะ..ยังไม่พอหรอ..อืออ
“ก็หนูน้อยฮิมชานอร่อยนิ ต้องกินหลายๆรอบสิ”หมาป่ายกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่บทรักที่แสนเร่าร้อนจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง
เรื่องนี้ก็ได้แรงบันดาลใจมาจากบ้านฟิคหลังหนึ่ง
เค้าแต่งเรื่องอะไรก็ลืมไปแล้ว ซินโดเรร่าปะ ?
นั่นแหละ อยากแต่งหนูน้อยหมวกแดงบ้าง
เรื่องแปลกๆมั้ย ช่างเถอะ 5555
ความคิดเห็น