เสี่ยวไป๋ไป๋

ในห้องเช่าขนาดเล็กแห่งหนึ่ง ปรากฎเป็นร่างเล็กผอมแห้งของใครคนหนึ่งกำลังยืนจ้องมองไปยังทิศทางหนึ่งด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความตื่นตกใจ สิ่งที่เธอคนนี้จ้องมองนั้นก็คือร่างกายของเธอเอง

"เกิดอะไรขึ้น ฉันตายแล้วเหรอ ได้ยังไงกันเงินเดือนของฉันพึ่งจะออกวันนี้เองนะ ยังไม่ได้กินของอร่อยๆหลังจากที่อดมื้อกินมื้อมาหลายวันเลยนะ"

เสียงบ่นพึมพำอย่างไม่อยากจะยอมรับความจริงเท่าไหร่ว่าเธอเอาเงินเดือนไม่กี่บาทของเธอไปเปย์นิยายจนหมดเลยต้องกินมาม่าแบ่งแบ่งครึ่งซองมาตลอดครึ่งเดือนดังขึ้น

เพราะโรคร้ายอย่างโควิดที่ระบาดอย่างหนักทำให้บริษัทชื่อดังที่เสี่ยวไป๋ไป๋ต้องเลิกจ้างพนักงานจำนวนมากซึ่งเธอก็เป็นหนึ่งในพนักงานที่ถูกเลิกจ้างเช่นกัน แต่เจ้าของบริษัทยังมีน้ำใจเขาจ่ายเงินเดือน20%จากเงินเดือนที่เคยได้ให้พนักงานที่ทำงานกับบริษัทของเขามากกว่า5ปี ให้เป็นเวลา3เดือนระหว่างต้องหาที่ลงหลักปักฐานใหม่

เสี่ยวไป๋ไป๋เองก็เป็นพนักงานของบริษัทมากว่า20ปี เธอทำงานที่นั่นต้องแต่เรียนจบม.ปลายเป็นพนักงานเล็กๆ มีรายได้ต่อเดือน 15,000 บาท ตามอายุการทำงานที่ทำมา ตอนนี่เธออายุ40กว่าปีแล้ว การหาง่ายใหม่ในยุคโรคร้ายระบาดเป็นระอะไรที่เป็นไปได้อยาก สาวโสดอย่างเธอพออยู่คนเดียวนานๆก็เริ่มมีอาการฟุ้งซ่าน จึงได้ปรึกษาเพื่อนรุ่นน้องที่เคยทำงานด้วยกัน เธอแนะนำให้เสี่ยวไป๋ไป๋อ่านหนังสือต่างๆหรือไม่ก็นิยายดู ซึ่งมันก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลวเลยสำหรับเธอที่ไม่ได้มีบ้านเป็นของตัวเองและพื้นที่ห้องเช่านั้นไม่ได้กว้างมสกพอที่จะทำอย่างอื่น

หลังจากเริ่มอ่านนิยายได้สักพักเสี่ยวไป๋ไป๋ก็ติดนิยายงอมแงมจนไม่เป็นอันทำอะไร จนเมื่อเข้าเดือนที่สุดของการจ่ายค่าจ้างจึงได้นึกขึ้นว่าเป็นแบบนี้ต่อไปต้องอดตายแน่ เธอจึงตัดสินใจลองเขียนนิยายเพื่อขายในเว็บดู นิยายของนักเขียนมือใหม่อย่างเสี่ยวไป๋ไป๋ถือว่าผลตอบรับดีมากสำหรับมือใหม่ และวันนี้เงินจากการขายนิยายรายตอนของเธอออกแล้ว ยังไม่ทันได้ลึกไปหาของอร่อยกินให้สมกับที่ต้องทุ่มเทเสียเงินเพื่อซื้อนิยายมากมายมาศึกษาแนวทางเขียนของตัวเอง เสี่ยวไป๋ไป๋ก็มัวแต่ดีใจกับเงินก้อนแรกจนไม่ทันระวังเตะแก้วน้ำหกใส่ปลั๊กไปซ็อตตัวเองตาย

"เมี๊ยววว"

"หืม? กรี๊ดดด!!" เสี่ยวไป๋ไป๋หันไปมองตามเสียงร้องของแมวเหมียวก่อนจะกรี๊ดร้องด้วยความตกใจ เมื่อเจ้าเหมียวสีขาวขนฟูกระโดดใส่เธอโดยไม่ทันตั้งตัว พร้อมๆกับแสงสว่างวาบขึ้นมาแป๊บนึงก่อนที่ร่างโปร่งใส่และแมวขนฟูตัวนั้นจะหายไปเหลือเพียงร่างไร้วิญญาณ