นายวายร้าย กับ ยายชอบวีน

บทนำ

ณ ปี ค.ศ.  1000 เมืองแห่งหนึ่งในยานที่ไม่มีใครรู้จัก

  บุตรแห่งข้า!  หากเจ้านั้นยังได้นึกว่าข้าคือบิดาของเจ้าอยู่  เจ้าก็จงฟังคำตรัสของข้าต่อไปอย่างเช่นเคย  แต่ถ้าหากเจ้ามิได้คิดว่าข้าเป็นบิดาของเจ้าอีต่อไปแล้ว  เจ้าก็จงไปให้พ้นจากเมืองของข้าและอย่ากลับมาเหยียบย่ำที่แห่งนี้อีก  อย่าให้ข้าได้เห็นแม้แต่เงาของเจ้า  เพราะมิฉะนั้นข้าจะใช้ดาบของข้าบั่นทอนเศียรของเจ้าทิ้งด้วยหัตของข้าเอง  ข้ารับรองได้ว่าข้าทำเยี่ยงนั้นแน่  เจ้าจงตอบข้ามาว่าเจ้าจะฟังคำตรัสของข้าหรือเจ้าจะไปจากที่นี่  ที่  Brat night แห่งนี้         เสียงของชายร่างใหญ่ยักษ์น่าเกรงขามผู้ที่ถูกเรียกว่าเป็นบิดาได้กล่าวขึ้นมาด้วยความโทสะดังขึ้นสะนั่นพิภพ  เจ้าของเสียงกล่าวขึ้นขณะที่ตนเองนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ถูกปกคลุมด้วยสีดำปนแดงจากเลือดของผู้หวาดกลัวและความทรมาณ  ยิ่งมีความหวาดกลัวมากเท่าไหร่บันลังแห่งนั้นก็จะยิ่งดูเกรงขามมากขึ้นเท่านั้น 

  โอ้..บิดาข้า  ข้าขอประทานอภัยด้วยหากว่าคำตอบของข้านั้นอาจไม่เป็นที่พึงพอพระทัยของท่านมากนัก  แต่ข้าจะพูดกับท่านนะที่นี้ว่าข้าจะมิฟังคำบัญชาของท่านอีกต่อไป  ข้าจะฟังคำสั่งของตัวข้าเอง  ข้าหวังว่าบิดาข้าจะเข้าใจในหฤทัยของข้า  โอ้บิดาข้า...  ข้าขอลาก่อนและหวังว่าต่อจากนี้ข้ากับท่านคงไม่พบเจอกันอีก  หรือสักวันเราอาจจะพบเจอกันที่นี่   Brat  night  แห่งนี้     ชายหนุ่มรูปงามผู้สวมชุดคลุมสีดำคนนั้นได้กล่าวขึ้นต่อหน้าบิดาของตนด้วยความหนักหน่วงและจริงจัง  พร้อมใบหน้าที่เรียวได้รูป  แต่พร้อมกับแววตาดุดันราวกับสิงโตเจ้าป่า  และอีกทั้งยังมีริมฝีปากสีชมพุระเรื่อดุจกลีบกุหลาบ  แลดูแล้วเขาผู้นี้จะเป็นเหมือนเจ้าชายในฝันของใครหลายๆคน  และเมื่อเขาพุดจบเขาก็ได้เคารพบิดาของตนแล้วเดินออกไป  ด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น  ณ  ที่แห่งนั้น

  ข้าสาบานต่อหน้าบรรพบุรุษข้า   หากข้าพบเจ้าข้าจะเอาดาบของข้าเสียบทะลุหัตทัยของเจ้าเอง   ข้าสัญญา     เสียงของผู้เป็นบิดาตะโกนไล่ตามหลังของชายหนุ่มที่ได้เดินออกไปทางประตูบานใหญ่ยักษ์