คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : kiss me
หลังจากเกิดเหตุการณ์แจบอมพาพร้อมจินยองกลับบ้าน แล้วเจอมาร์คที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขกมาร์คมองคนทั้งสองที่ตอนนี้จินยองตาบวมมากส่วนแจบอมก็เหมือนมีอะไรจะคุยกับเค้า มาร์คจึงบอกให้จินยองขึ้นห้องไปก่อน ทำให้ตอนนี้ในห้องรับแขกเหลือเพียงมาร์คและแจบอมสองคน
“ แจบอมแกมีอะไรจะพูดกับฉันมั้ย ” มาร์คเอ่ยถามแจบอม
“ ฉันรักจินยอง เรารักกันขอฉันคบกันได้มั้ย ” แจบอมมองหน้ามาร์คเพื่อให้มาร์ครู้ว่าเค้าจริงจัง
“ ถ้าฉันบอกว่าไม่แกจะยอมมั้ย ” มาร์คถามแจบอมกลับ
“ ฉันเสียเค้าไปไม่ได้จริงๆ ขอโทษนะ ” แจบอมก้มหัวขอโทษมาร์คที่ตัวเองทำตามที่มาร์คสั่งไม่ได้
“ ดีแล้ว ถ้าแกทำเค้าเสียใจอีกเมื่อไรถึงเป็นแกฉันก็จะไม่ยกโทษให้เด็ดขาด ” มาร์คพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งแจบอมที่กำลังดีใจที่เค้าสามารถรักจินยองได้แล้ว
ทางด้านจินยองที่ขึ้นมาข้างบนตามที่มาร์คสั่งเดินไปเคาะห้องแบมแบม แบมแบมเปิดประตูห้องออกมาก็เจอจินยองที่ยืนยิ้มให้เค้าก่อนจินยองจะเดินมากอดเค้าแน่น
“ ขอบคุณนะแบมแบม ที่เข้ามาในชีวิตของพี่ ขอบคุณที่มีเพื่อนๆดีอย่างยองแจที่ทำให้พี่มีความสุขกับเค้าสักที ขอบคุณมากๆนะ ” จินยองบอกขอบคุณแบมแบมที่ทำให้เค้าสมหวัง แบมแบมที่โดนจิยองกอดยิ้มที่ในที่สุดจินยองก็จะมีความสุขสักที
วันนี้แบมแบมตื่นแต่เช้าเพราะวันนี้เค้าต้องไปโรงเรียนหลังจากหยุดมาหลายวัน แบมแบมที่ลงมาข้างล่างหลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเจอจินยองที่นั่งรอที่โต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว จินยองที่เห็นว่าแบมแบมลงมาแล้วจึงหันไปสั่งให้คนรับใช้เอานมกับขนมปังมาให้แบมแบมทานรองท้อง แบมแบมที่ดื่มนมกับกินขนมปังเรียบร้อยแล้ว ขอตัวจากจินยองเพื่อจะไปโรงเรียนแต่ก็ถูกคนที่กำลังเดินเข้ามาที่ห้องอาหารเรียกไว้ซะก่อน
“ แบมแบม เดี๋ยวพี่ไปส่ง ” มาร์คที่ลงมาทันแบมแบมกำลังจะไปโรงเรียนเรียกไว้
“ พี่มาร์ค จะไปส่งแบมแบมเหรอครับ ” แบมแบมถามมาร์คเพื่อความแน่ใจ
“ อืม จินยองวันนี้ไม่รับอาหารเช้านะพี่จะเข้าบริษัทเลย ” มาร์คตอบแบมแบมก่อนจะหันไปบอกจินยอง
รถยนต์คันหรูของมาร์ค กำลังเคลื่อนตัวไปบนท้องถนนโดยมีมาร์คที่วันนี้ขับรถไปทำงานเองและที่นั่งข้างคนขับก็คือแบมแบมที่ตั้งแต่ขึ้นรถมายังไม่พูดอะไรเลยนอกจากหันหน้าไปมองทิวทัศน์สองข้างทางอย่างเดียว มาร์คที่ขับรถไปเรื่อยๆใช้หางตาแอบมองคนที่นั่งเงียบมาตลอดทางจนมาถึงหน้าโรงเรียน แบมแบมจึงหันมาขอบคุณมาร์คที่มาส่งเค้า
“ ขอบคุณพี่มาร์คมากนะครับที่มาส่งแบมแบม ” แบมแบมที่ขอบคุณเสร็จแล้วกำลังจะเปิดประตูรถลงไปกับโดนมาร์คดึงมือไว้ซะก่อน
“ เดี๋ยว มีอะไรติดอยู่ที่แก้มเธออยู่เฉยๆฉันจะเช็ดให้ ” มาร์คบอกแบมแบมเค้าหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อสูทออกมาก่อนจะก้มลงมาค่อยๆเช็ดแก้มให้แบมแบม แบมแบมที่กำลังตกใจที่มาร์คก้มลงมาจนหน้าของมาร์คอยู่ห่างจากหน้าแบมแบมเพียงนิดเดียว มาร์คที่เช็ดแก้มให้แบมแบมเสร็จแล้วถอยออกมามองหน้าแบมแบมที่แดงด้วยความเขิน ไม่ทันที่แบมแบมจะพูดอะไรมาร์คกับก้มลงประทับริมฝีปากลงบนแก้มของแบมแบมอย่างนุ่มนวลก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา
“ เดี๋ยวเย็นนี้พี่มารับนะ ” มาร์คบอกเบาๆที่ข้างหูของแบมแบม แบมแบมที่ตอนนี้ทำตัวไม่ถูกที่โดนมาร์คหอมแก้มก้มหน้ามองมือตัวเองก่อนจะพยักหน้าให้มาร์คโดยไม่ยอมเงยหน้ามามอง มาร์คยิ้มที่เห็นคนตัวเล็กเขินจึงยอมถอยออกมานั่งที่คนขับแบบเดิม
“ ไม่รีบไปเดี๋ยวสายพี่ไม่รู้นะ ” มาร์คพูดเสร็จแบมแบมก็รีบเปิดประตูรถลงไปโดยไม่ยอมหันมามองเค้าสักนิด มาร์คที่เห็นว่าแบมแบมเข้าโรงเรียนไปแล้วจึงขับรถออกไป
แบมแบมที่ลงรถมาร์คมาได้ก็รีบวิ่งมาที่ห้องเรียนทันที เมื่อเข้าไปในห้องก็เจอกับยองแจนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้ว
“ แบมแบม เป็นอะไรรึเปล่าหน้าแดงขนาดนี้ ” ยองแจถามแบมแบมอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นหน้าแบมแบมเดินเข้าห้องมา
“ แบมแบมไม่ได้เป็นอะไรหรอกยองแจพอดีรีบขึ้นมาอ่ะ ” แบมแบมแก้ตัวกับยองแจ
“ แน่ใจนะ ถ้าไม่สบายตรงไหนแบมแบมรีบบอกยองแจเลยนะ ” ยองแจที่เป็นห่วงแบมแบมถามอีกครั้ง
“ รู้แล้วครับคุณเพื่อน ” แบมแบมตอบยองแจก่อนจะยิ้มให้ เมื่อเห็นว่ายองแจไม่สนใจตัวเองแล้วแบมแบมยกมือขึ้นมาลูบแก้มตัวเองที่ถูกคนๆนั้นหอมแก้มมาเมื่อกี้ ตลอดช่วงเช้าที่ผ่านมาแบมแบมนั่งยิ้มคนเดียวตลอดจนยองแจที่ทนไม่ไหวกับอาการของเพื่อนเอ่ยขึ้น
“ แบมแบม มีอะไรปิดบังยองแจรึเปล่า ” ยองแจที่รู้สึกว่าเพื่อนคนนี้มีอะไรปิดบังเค้าถามแบมแบม
“ ปิดบัง อะไรเหรอยองแจแบมแบมไม่เข้าใจ ” แบมแบมที่ไม่รู้ว่ายองแจหมายถึงอะไรถามกลับ
“ ยองแจรู้สึกแปลกๆ เหมือนแบมแบมมีอะไรดีๆแล้วไม่ยอมบอกยองแจไม่งั้นแบมแบมไม่นั่งยิ้มคนเดียวแบบนี้หรอก ” ยองแจที่กำลังงอลแบมแบมที่กำลังปกปิดอะไรเค้าอยู่พูดออกไป
“ ไม่มีอะไรจริงๆนะยองแจ แบมแบมแค่มีความสุขที่เห็นพี่จินยองเค้าสมหวังแค่นั้นเอง ” แบมแบม
พยายามแก้ตัวกับยองแจ
“ แค่นี้จริงๆเหรอ ” ยองแจยังพยายามจับผิดแบมแบม
“ จริงๆสิ ยองแจไม่เชื่อใจแบมแบมเหรอ ” แบมแบมอ้อนยองแจเมื่อเห็นว่ายองแจคงไม่ยอมเชื่อเค้าแน่ๆ
“ โอเค เชื่อก็ได้ ” ยองแจที่โดนแบมแบมอ้อนจึงยอมเชื่อ แบมแบมที่เห็นยองแจเดินไปคุยกับเพื่อนคนอื่นแล้วจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาใส่หูฟังเปิดเพลงที่วันนี้เค้าเปิดมันวนไปวนมาอยู่เพลงเดียวแล้วจึงสบหน้าลงบนแขนตัวเองบนโต๊ะเรียนหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างด้วยรอยยิ้ม
“ Kiss me out of the bearded barley
Nightly, beside the green, green grass
Swing, swing, swing the spinning step
You wear those shoes and I will wear that dress
Oh, kiss me beneath the milky twilight
Lead me out on the moonlit floor, lift your open hand
Strike up the band and make the fireflies dance
Silver moon's sparkling
So kiss me
Kiss me down by the broken tree house
Swing me upon its hanging tire
Bring, bring, bring your flowered hat
We'll take the trail marked on your father's map
Oh, kiss me beneath the milky twilight
Lead me out on the moonlit floor, lift your open hand
Strike up the band and make the fireflies dance
Silver moon's sparkling
So kiss me
Kiss me beneath the milky twilight
Lead me out on the moonlit floor, lift your open hand
Strike up the band and make the fireflies dance
Silver moon's sparkling
So kiss me
So kiss me
So kiss me
So kiss me ”
วันนี้คุณชายค่าตัวแพงของป้าหวานพอมั้ยค่ะ คุณชายของป้าเค้าหวานแบบเงียบๆหยอดวันละนิดจิตแจ่มใสประมาณนั้น วันนี้เค้ามาสมราคาค่าตัวแพงจริงๆ ถูกใจกันมั้ยค่ะเด็กๆทั้งหลาย ขอป้าไปจิกหมอนแป็ปเขินอ่ะ >< แปะเพลงไว้ให้ด้วยเพื่อมีใครอยากมโนว่าเป็นนู๋แบม 5555
ความคิดเห็น