คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #158 : เรื่องสั้น เมียแต่ง jackjae ตอนที่ 18
ยองแจที่ได้มาอยู่ที่ร้านกาแฟของจินยอง เค้าได้ทำหลายๆอย่างให้ตัวเองได้ลืมเรื่องราวเลวร้ายได้บ้าง วันนี้จินยองเรียกให้เค้าทานขนมมากมายที่เพื่อนจินยองซื้อมาฝาก ตอนแรกยองแจไม่กล้าทานแต่เพราะจินยองไม่ยอมเค้าจึงได้ทานขนมแสนอร่อยตั้งหลายอย่าง ทำให้ยองแจมีความสุขจริงๆที่ได้มาอยู่ที่แห่งนี้ แม้จะอยู่นอกเมืองแต่ด้วยบรรยากาศและร้านที่ถูกจัดมาอย่างดี ทำให้ร้านของจินยองมีลูกค้าแวะเวียนมาไม่ได้ขาด หลังจากที่ลูกค้าเริ่มบางลง ยองแจจึงออกมานั่งเล่นที่สวนข้างๆร้านที่มีต้นไม้และดอกไม้หลายๆอย่างถูกจัดเป็นสวนน่ารักๆไว้ ยองแจหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาดูข้อความฉบับที่สองที่ถูกส่งมาให้เมื่อคืน ข้อความเดิม ที่ ถูกส่งมา แต่ก็ทำให้ยองแจรู้สึกบางอย่างกับหัวใจที่สั่นไหวของตัวเอง
“ คุณรู้สึกยังไงกันแน่ครับ รู้สึกผิดจริงๆหรือแค่อยากหลอกให้ผมต้องกลับไปพบเจอเรื่องเดิมๆอีก ” ยองแจนั่งนึกอย่างเหม่อเลยในสวน ซึ่งทุกการกระทำของเค้าล้วนอยู่ในสายตาของคนบนรถที่จอดอยู่ไม่ไกลทั้งสิ้น
หลังจากรอจนแน่ใจว่ายองแจได้ขึ้นไปพักผ่อนเรียบร้อยแล้วนั้น แจ็คสันก็ขับรถกลับบ้านที่ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะถึง ด้วยระยะทางและความเหนื่อยล้าของร่างกาย เมื่อกลับถึงบ้านแจ็คสันจึงล้มตัวลงนอนทันที แต่วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เค้าเลือกจะส่งข้อความเดิมๆให้คนที่เค้าเฝ้ามองมาทั้งวัน
“ ขอโทษ ” แจ็คสัน
เช้าวันใหม่มาถึง แจ็คสัน ที่วันนี้ตื่นช้ากว่าทุกวันด้วยอาการอ่อนเพลียและทานอาหารน้อย ทำให้เช้านี้เค้าตื่นสายกว่าที่เค้าตั้งใจเอาไว้ แจ็คสันลุกขึ้นมานั่งข้างเตียงเพื่อปรับร่างกายตัวเองก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่แค่ลุกขึ้นเค้าก็ต้องลงไปนั่งเหมือนเดิมด้วยอาการหน้ามืด เค้าใช้กุมขมับตัวเองด้วยความปวดหนึบๆที่กำลังเล่นงานเค้าอยู่ ก่อนจะพยายามลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป เพราะต้องการใช้ความเย็นของน้ำไล่อาการที่กำลังเล่นงานเค้า แจ็คสันที่แต่งตัวเสร็จแล้วลงมาด้านล่างด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก จนคุณแม่บ้านต้องรีบเข้าไปถาม
“ คุณหนูไม่สบายรึเปล่าค่ะ ” คุณแม่บ้านถามคุณหนูของเธอด้วยความเป็นห่วง
“ ปวดหัวนิดหน่อยครับป้า เดี๋ยวป้าช่วยจัดยามาให้ผมหน่อยนะครับ ” แจ็คสันบอกกับคุณแม่บ้านก่อนจะเดินเข้าไปรอให้ห้องนั่งเล่น
คุณแม่บ้านรีบนำยากับน้ำมาให้แจ็คสัน พร้อมทั้งให้เด็กรับใช้นำข้าวต้มมาให้เจ้านายด้วย
“ คุณหนูทานข้าวต้มหน่อยนะค่ะ แล้วค่อยทานยาค่ะ ” คุณแม่บ้านบอกกับแจ็คสันก่อนจะเลื่อนชามข้าวต้มมาให้แจ็คสัน แจ็คสันตักข้าวต้มทานได้เพียงนิดเดียวก่อนจะวางช้อน เพื่อจะทานยาต่อ
“ ไม่ทานอีกหน่อยเหรอค่ะคุณหนู ” คุณแม่บ้านที่เห็นแจ็คสันทานนิดเดียวรีบถาม
“ ผมไม่ค่อยหิวครับป้า ” แจ็คสันที่หยิบยาไปกิน บอกกับคุณแม่บ้านก่อนจะวางแก้วน้ำที่พึ่งดื่มเสร็จ แล้วจึงลุกขึ้นเพื่อไปทำงาน
“ คุณหนูไม่ค่อยสบายน่าจะอยู่พักผ่อนสักวันนะค่ะ ” คุณแม่บ้านรีบเอ่ยห้ามคุณหนูของเธอที่กำลังจะออกจากบ้าน
“ ไม่เป็นไรหรอกครับป้า ป้าไปทำงานต่อเถอะผมจะไปแล้ว ” แจ็คสันบอกกับคุณแม่บ้านด้วยสีหน้าที่ดูยังไงก็ยังไม่ค่อยดี ก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน
คุณแม่บ้านได้แต่มองตามอย่างเป็นห่วง
แจบอมที่ปล่อยให้แจ็คสันได้ทำใจกับเรื่องทุกอย่างก่อน วันนี้ด้วยความเป็นห่วงประกอบกับมาร์คโทรมาบอกกับเค้าว่าเป็นห่วงแจ็คสันไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง ทำให้วันนี้แจบอมจึงเข้ามาหาแจ็คสันที่บริษัท แจบอมที่เคยชินกับการมาที่นี่ประจำเค้าเปิดประตูห้องทำงานของแจ็คสันก่อนจะเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเข้าไป
“ สบายดีมั้ยครับเพื่อน ไม่ติดต่อกันเลยนะครับ ” แจบอมเข้ามาพร้อมด้วยท่าทางกวนๆ
“ ก็ยังอยู่ดี ไม่ได้เจ็บไข้อะไร ” แจ็คสันเงยหน้ามาตอบแจบอมเพื่อนของเค้า เพียงเท่านั้นก่อนจะทำงานต่อ
“ อะไรว่ะ เพื่อนมาหาทั้งทีคุยกันก่อนดิ อย่าพึ่งสนใจแต่งาน ” แจบอมโวยวายก่อนจะเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานของแจ็คสัน
“ ไอ้มาร์ค ใช้ให้มึงมาดูอาการกูใช่มั้ยหล่ะ ไม่ต้องมาทำกลบเกลื่อน ” แจ็คสันที่ตอนนี้ได้ วางงานไว้ก่อนหันมาพูดกับแจบอม ซึ่งแจบอมหน้าเหวอไปนิดก่อนจะพูดต่อ
“ มันเป็นห่วงมึงไง ถึงยังไงพวกเราก็เพื่อนกันนะโว๊ย อย่าโกรธมันเลยนะ เรื่องทุกอย่างก็มาขนาดนี้แล้ว ” แจบอมพยายามช่วยพูดให้มาร์ค
“ กูไม่เคยโกรธมัน แต่กูโกรธตัวเองที่เป็นคนทำให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้ กูแย่งคนที่มันรักมา แต่กูกลับไม่เคยดูแลเค้าเหมือนที่มันว่ากู กูทำให้ทุกคนต้องมาเสียใจเพราะกู กูเป็นต้นเหตุทั้งหมด ” แจ็คสันที่รู้สึกผิดต่อมาร์คและทุกคน พูดให้แจบอมฟัง
แจบอมมองหน้าของเพื่อนที่กำลังมีเรื่องทุกข์ใจ แจ็คสันกำลังรู้สึกผิดจริงๆ แจบอมรู้สึกสงสารทุกคนที่ต้องมาเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้
“ ถ้ามึงต้องการให้กูช่วยอะไรก็บอกมาได้เลยนะ ” แจบอมบอกกับแจ็คสันอย่างจริงจัง
“ ขอบใจมึงนะ ช่วยบอกมันด้วยว่าถ้ามันทำน้องกูเสียใจเมื่อไร กูเตะมันแน่ ” แจ็คสันบอกกับแจบอมก่อนจะยิ้มให้กัน แจ็คสันคนเดิมสำหรับแจบอมกลับมาแล้ว
มาร์คที่ต้องการเริ่มต้นใหม่กับแบมแบม วันนี้เค้ามาหาแบมแบมที่บ้าน เพราะอยากรู้ว่าน้องจะให้โอกาสเค้ามั้ย
มาร์คนั่งรอแบมแบมอยู่ที่ห้องรับแขกโดยที่คุณพิมนำน้ำมาให้ ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับมาร์ค
“ ขอบคุณนะครับ ” มาร์ครับน้ำก่อนจะเอ่ยขอบคุณ
“ รอสักครู่นะค่ะ พอดีแบมแบมอยู่ที่บ้านน้องยูค น้าให้เด็กไปตามให้แล้วค่ะ ” คุณพิมบอกกับมาร์คด้วยท่าทางอ่อนโยน
“ ครับ ผมขอโทษนะครับที่ทำให้แบมแบมต้องเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา ” มาร์คเลือกจะพูดขอโทษกับคุณพิมตรงๆ
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้าเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น ต่างทำให้ทุกคนเจ็บปวดทั้งนั้น แต่ถ้าคุณมั่นใจว่าพร้อมจะดูแลลูกของน้าจริงๆ น้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ ” คุณพิมบอกกับมาร์ค
“ ผมมั่นใจครับ คุณน้า ” มาร์คตอบอย่างมั่นใจ
“ สวัสดีครับพี่มาร์ค ” แบมแบมที่เข้ามาพร้อมยูคยอม พูดกับมาร์ค ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแม่ ส่วนยูคยอมเดินไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัวก่อนจะยิ้มให้มาร์ค
“ แบมแบมกับยูค คุยกับพี่เค้าไปก่อนนะลูก แม่จะเตรียมอาหารเย็น ” คุณพิมบอกกับเด็กๆก่อนจะเข้าครัวไป เหลือเพียงทั้งสามคนที่นั่งอยู่
“ พี่มาร์ค มานานรึยังครับ ” แบมแบมถามมาร์ค
“ พึ่งมาได้สักพักครับ ” มาร์คตอบน้อง
“ พี่มาร์คครับ นี่ยูคยอมน้องชายพี่ยองแจครับ ” แบมแบมแนะนำยูคยอมให้มาร์คได้รู้จักอีกครั้ง ซึ่งมาร์คเคยเจอตอนที่งานแต่งของยองแจแล้วแต่ยังไม่ได้คุยกัน
“ สวัสดีครับ ” ยูคยอมทักทายมาร์ค
“ ครับ ” มาร์คยิ้มให้ยูคยอม
“ พี่เคยเป็นคนรักของพี่ยองแจเหรอครับ ” ยูคยอมถามเปิดประเด็นทันที
“ ครับ พี่กับยองแจเราเคยรักกันมาก่อนครับ แต่ตอนนี้เราเป็นแค่พี่น้องที่ดีต่อกันครับ ” มาร์คตอบแบบไม่ลังเล ก่อนจะหันไปมองหน้าแบมแบมที่มองเค้าอยู่
“ ถ้าอย่างนั้น พี่แน่ใจใช่มั้ยครับ ว่าต่อไปนี้พี่จะมีแค่เพื่อนของผมคนเดียว ” ยูคยอมยังคงถามต่อ เพราะเค้าอยากให้แบมแบมมั่นใจกับว่าที่คู่หมั้นของตัวเอง หลังจากที่แบมแบมไปเล่าทุกอย่างให้เค้าฟังด้วยสีหน้าไม่สบายใจ ทำให้ยูคยอมที่รู้ว่ามาร์คมาหาแบมแบมที่บ้านเลือกจะตามมาด้วย
“ พี่แน่ใจครับ แบมแบมให้โอกาสพี่สักครั้งนะครับ ” มาร์คบอกกับแบมแบมให้โอกาสเค้าได้แสดงถึงความตั้งใจของเค้า แบมแบมมองหน้ามาร์คอย่างตื้นตันที่มาร์คตอบคำถามเพื่อนของเค้าอย่างไม่ลังเลสักนิด
“ แบมแบมเชื่อพี่เค้าเถอะ ฉันเชื่อในคำพูดของพี่เค้า ถ้าพี่ยองแจยังเคยรักเค้ามาก่อนแสดงว่าเค้าคือคนดีจริงๆ ” ยูคยอมสนับสนุนมาร์ค
“ ก็ได้ครับพี่มาร์ค แบมแบมจะเริ่มนับหนึ่งกับพี่อีกครั้ง แต่ถ้าในหัวใจของพี่ ไม่มีที่ว่างให้แบมแบมเมื่อไรแบมแบมจะถอยออกมาทันที ” แบมแบมที่ตัดสินใจแล้วบอกกับมาร์ค
“ ขอบคุณนะครับ ที่ให้โอกาสพี่อีกครั้ง ” มาร์คยิ้มอย่างดีใจ
“ หิวแล้วสิ นั่นยูคไปดูน้าพิมในครัวก่อนนะ ” ยูคยอมที่อยากให้เพื่อนกับพี่มาร์คได้คุยกันลำพัง รีบบอกก่อนจะลุกขึ้นวิ่งไปทางห้องครัว
มาร์คกับแบมแบมหัวเราะกับท่าทางของเจ้าเพื่อนตัวแสบที่เล่นมาถามแบบตรงๆไม่ให้ตรงตัวสักนิด แต่ก็ทำให้ทุกอย่างออกมาดี
แจ็คสันที่วันนี้เค้ายังคงมาที่ร้านจินยองเหมือนเดิม แม้จะยังมีอาการปวดหัวอยู่บ้างแต่ก็ยังเลือกที่จะมาเหมือนเดิม เค้าจอดรถก่อนจะมองเข้าไปในร้านเพื่อหาว่ายองแจทำอะไรอยู่ ซึ่งก็เห็นว่ายองแจกำลังนั่งคุยกับจินยองอย่างสนุกสนาน แจ็คสันมองภาพนั้นก่อนจะยิ้มออกมา ด้วยอาการปวดหัวแจ็คสันจึงเอนเบาะเพื่อนอนพักสักครู่ เค้านอนไปได้สักพักโทรศัพท์ของเค้าก็มีสายเข้า ซึ่งก็คือ จินยอง ที่โทรหาเค้า แจ็คสันรับสายทั้งๆที่ยังคงหลับตาอยู่
“ พี่แจ็คสัน ทำไมวันนี้ยังมาอีกหล่ะครับ เมื่อวานพี่ก็กลับดึกอีกแล้วนะ ผมบอกพี่แล้วนะว่าผมเป็นห่วง ” จินยองต่อว่ามาตามสาย เมื่อเค้าเห็นว่ารถคันเดิมมาจอดใกล้ๆร้านเค้าอีกแล้ว
“ พี่แค่อยากมาดูว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง เดี๋ยวพี่ก็จะกลับแล้วหล่ะ ” แจ็คสันบอกจินยองไปตามตรง เพราะเค้าก็ตัดสินใจแล้วว่าวันนี้จะกลับเร็วสักวันเพราะอาการปวดหัว
“ ขับรถกลับดีๆนะครับพี่แจ็คสัน ถึงแล้วโทรมาบอกจินยองด้วยนะ จินยองเป็นห่วงมากเลยรู้มั้ย ” จินยองที่เป็นห่วงพี่ชายที่มาทุกวัน
“ อืม จินยองพี่ฝากจินยองดูแลยองแจเค้าด้วยนะ พี่เป็นห่วงเค้า ” แจ็คสันสั่งกับจินยอง
“ ครับ จินยองรู้แล้ว ตอนนี้พี่นั้นแหละที่จินยองห่วงมากกว่า ” จินยองยังคงไม่สบายสักนิด
“ พี่จะกลับแล้วหล่ะไม่ต้องห่วงพี่หรอก ” แจ็คสันบอกอย่างไม่คิดอะไรก่อนจะวางสายไป เค้าลุกขึ้นนั่งก่อน ก่อนจะใช้มือเสยผมตัวเองเพื่อจะขับรถกลับ
จินยองยืนมองตามรถของแจ็คสันที่ขับออกไปแล้ว วันนี้เค้ารู้สึกใจคอไม่ดีเท่าไรด้วยความเป็นห่วงพี่ชาย
“ ทำไมถึงรู้สึกไม่สบายใจเลยนะ ” จินยองบ่นออกมาเบาๆ ก่อนจะกลับไปทำงานต่อ
ยองแจกับจินยองกำลังช่วยกันต้อนรับลูกค้าที่เข้ามาในร้าน ขณะที่ยองแจกำลังช่วยลูกน้องของจินยองเก็บแก้วที่ลูกค้าออกไปแล้วอยู่นั้น มือของยองแจก็ไปโดนแก้วใบหนึ่งตกลงไปแตก
เพล้ง แก้วตกลงพื้นแตกละเอียด จินยองรีบหันไปดูเห็นยองแจกำลังยืนตกใจอยู่ ก็รีบเข้าไปถาม
“ ยองแจเป็นอะไนรึเปล่า ให้จินยองดูหน่อยสิ ” จินยองรีบเข้าไปดูยองแจ
“ ยองแจไม่เป็นอะไรหรอกจินยอง ขอโทษนะที่ทำแก้วแตก ” ยองแจเอ่ยขอโทษจินยอง
“ แค่นี้เอง เดี๋ยวให้เด็กมาเก็บเศาแก้วดีกว่า เดี๋ยวจะโดนบาดเอา ” จินยองจูงมือยองแจให้หลบออกมาเพื่อให้ลูกน้องเค้าเก็บเศษแก้ว
ครืน ครืน ครืน โทรศัพท์ของจินยองมีสายเข้า จินยองเอาขึ้นมาดูก่อนจะทำหน้าแปลกใจเมื่อเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก
“ เบอร์ใครนะ ไม่เห็นคุ้นเลย ” จินยองบ่นออกมาก่อนจะรับสาย แต่เมื่อรับสายแล้วจินยองถึงกับยืนเงียบ และทำหน้าตกใจมาก ก่อนจะทำโทรศัพท์ตกพื้น ยองแจที่เห็นจินยองทำโทรศัพท์ตกจึงหยิบขึ้นมาส่งให้แต่เมื่อเห็นหน้าจินยองก็ทำให้ยองแจตกใจเช่นกัน จินยองกำลังร้องไห้ ยองแจที่ได้ยินเสียงของปลายสายยังดังอยู่จึงยกขึ้นมาคุยแทน
“ ฮัลโหล คุณได้ยินมั้ยค่ะ ไม่ทราบว่าคุณใช่ญาติ ของ คุณ แจ็คสัน รึเปล่า คนไข้ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำค่ะ ตอนนี้กำลังถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลแล้ว ญาติได้ยินมั้ยค่ะ ” เสียงของเจ้าหน้าที่ที่โทรมาบอกตามเบอร์จากโทรศัพท์ของคนไข้ที่โทรออกล่าสุด ทำให้ยองแจที่พึ่งได้ยินถึงกับมือสั่น น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
เอาไปอีกตอน สำหรับ เรื่อง เมียแต่งกำลังเข้มข้นจนต้องลุ้นกันต่อตอนหน้านะจ๊ะ แล้วก็อีกเรื่องที่จะแจ้งให้ทราบคือ กลรักอีกไม่น่าจะเกินสองตอนจะจบแล้วนะ บทสรุปของทุกครอบครัวจะเป็นยังไงรออีกสองตอนจ๊ะ
ความคิดเห็น