คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #145 : fic markbam แค้นเสน่หา ตอนที่ 7
หลังจากที่แบมแบมพูดกับมาร์ค ให้กลับไปบ้านก่อนเพราะกลัวจะทำให้มาร์คกับแม่ต้องผิดใจกันมากกว่านี้ ยิ่งทำให้มาร์ครู้สึกว่าแบมแบมเป็นห่วงเค้า มาร์คจึงยอมกลับบ้านไปก่อนกลับมาร์คดึงแบมแบมมากอดไว้ก่อนจะจูบที่หน้าผากของแบมแบมหนึ่งที่
“ ขอบคุณนะครับที่เข้าใจผม ช่วยทนอีกนิดนะครับ ผมจะทำทุกอย่างให้คุณแม่ยอมรับคุณให้ได้ ผมรักคุณมากนะครับ ” มาร์คที่มองหน้าแบมแบมด้วยสายตาเหมือนอยากขอร้องให้คนตัวเล็กเข้าใจเค้า
“ ผมรู้ครับ คุณก็อย่าคิดมากเรื่องผมนะครับ ผมเชื่อว่าคุณจะทำต้องให้คุณแม่ของคุณ ยอมรับความรักของพวกเราได้แน่นอนครับ ” แบมแบมพูดให้กำลังใจมาร์ค
“ ผมไม่อยากอยู่ห่างคุณเลย ” มาร์คดึงแบมแบมที่อยู่ในอ้อมกอดเค้าใหห้เข้ามาชิดจนหน้าผากทั้งคู่ติดกัน ก่อนจะพูดอย่างอ้อนๆ
“ อย่างอแงสิครับ โตแล้วนะ ” แบมแบมพูดอย่างยิ้มๆ
“ ก็ผมอยากอยู่กับคุณตลอดเวลานิครับ ไม่อยากอยู่ห่างคุณสักนาทีเลย ” มาร์คพูดอย่างอ้อนๆคนในอ้อมกอด
“ ครับ ผมก็อยากอยู่กับคุณเหมือนกัน ” แบมแบมบอกกับมาร์ค มาร์คดีใจกับคำพูดของแบมแบม ก่อนจะมอบจุมพิตแสนหวานให้คนตัวเล็กอีกครั้ง
กว่ามาร์คจะยอมกลับไปก็ทำให้แบมแบมเหนื่อยจนหมดแรงมานั่งหลับตาอยู่ที่โซฟา
“ ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่เล่นๆเลยนะเนี่ย ” ยูคยอมที่พึ่งเข้ามาในห้องแซวแบมแบมก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆแบมแบม
“ ยูค เราคงเลวมากใช่มั้ยที่ใช้เค้าเป็นเครื่องมือแบบนี้ ” แบมแบมที่นั่งหลับตาเมื่อกี้เอาหัวตัวเองมาพิงที่ไหล่ของยูคยอม
“ ใจอ่อนแล้วหล่ะสิคนเก่ง ” ยูคยอมใช้มือที่โอบไหล่แบมแบมโยกหัวแบมแบมเล่น
“ อืม เค้าคงไม่รู้เรื่องกับสิ่งที่แม่เค้าทำไว้อ่ะยูค ” แบมแบมที่ได้ยินมาร์คทะเลาะกับแม่เมื่อกี้พูดอย่างรู้สึกผิด
“ แล้วจะเอายังไงต่อหล่ะ จะวางมือตอนนี้เลยมั้ย มันยังไม่สายหรอกนะ ” ยูคยอมพูดขึ้นให้แบมแบมได้ตัดสินใจ
“ แบมแบมไม่แน่ใจอ่ะยูค สิ่งที่แม่กับครอบครัวของแบมแบมมันมากมายจริงๆ ถ้าวันนั้นที่แบมแบมไปหาเค้า แล้วเค้าพูดขอโทษมาสักคำ แบมแบมอาจจะยกโทษให้เค้าไปแล้วก็ได้ แต่เค้ากับไม่ยอมรับมัน ” แบมแบมพูดออกมาอย่างโมโห
“ ไม่ว่าแบมแบมจะเลือกทางไหน ยูคก็พร้อมช่วยแบมแบมเสมอรู้มั้ย ” ยูคยอมพูดกับแบมแบมอย่างจริงใจ
“ ขอบใจนะยูค ที่ไม่เคยทิ้งแบมแบมกับน้องไปไหน แม้วันที่ลำบากที่สุดยูคก็ยังเป็นคนที่ช่วยพวกเราเอาไว้ ขอบใจจริงๆนะ ” แบมแบมหันไปกอดยูคยอม
“ ไม่เป็นหรอกยูคเต็มใจช่วย แต่ถ้าจะให้ดียกน้องชายให้ยูคเลยก็ได้นะรับรองยูคจะดูแลอย่างดีตลอดชีวิต ” ยูคยอมแกล้งพูดแหย่ให้แบมแบมอารมณ์ดีขึ้น
“ ไม่มีทางหรอก ยองมินยังเด็กอยู่แบมแบมไม่ยกให้ยูคง่ายๆหรอก ” แบมแบมที่อารมณ์ดีขึ้นบ้างโวยวายใส่ยูคยอม
“ ไม่ให้ก็จะเอามีไรป่ะ ” ยูคยอมยั่วโมโหแบมแบม ก่อนจะลุกขึ้นวิ่งหนีฝ่ามือของแบมแบมที่กำลังจะฟาดลงมา ทั้งคู่วิ่งไล่ตีกันอย่างสนุกสนานในห้องแห่งนั้น
มาร์คที่กลับมาถึงบ้านก็เจอกับแม่ที่กำลังรอเค้าอยู่
“ ต้องให้แม่ทำยังไงแกถึงจะเลิกยุ่งกับมัน ” คุณนายต้วนขึ้นเสียงใส่มาร์คทันทีที่เห็นหน้า
“ ผมไม่เลิกถึงยังไงผมก็ไม่เลิกกับเค้าครับคุณแม่ ” มาร์คปฎิเสธแม่ตัวเอง
“ แต่มันจะทำให้ครอบครัวแกย่อยยับ แกรู้ตัวบ้างมั้ย ” คุณนายต้วนตระคอกใส่มาร์ค
“ คุณแม่รู้ได้ยังไงครับ แค่เค้าเป็นแค่คนธรรมดา คุณแม่ก็เอาแต่รังเกียจเค้าทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ” มาร์คเถียงแม่ตัวเอง
“ แกมันโง่ ถูกมันหลอกอยู่ยังไม่รู้ตัวอีก มันไม่ได้รักแกสักนิด มันหลอกแกเพื่อมาทำลายฉัน มันกำลังแก้แค้นฉันแกรู้มั้ย ” คุณนายต้วนที่กำลังโมโหจัดชี้หน้ามาร์ค
“ แก้แค้น แก้แค้นอะไรครับคุณแม่ บอกผมมาสิครับ คุณแม่กำลังปิดบังอะไรอยู่ครับ ” มาร์คถามแม่ตัวเองกลับ
คุณนายต้วนที่กำลังตกใจที่ตัวเองหลุดปากออกไปกัดปากตัวเอง ก่อนจะหันหน้าหนีมาร์ค
“ บอกผมมาสิครับคุณแม่ ทำไมแบมแบมต้องแก้แค้นคุณแม่ด้วยครับ บอกผมาสิครับ ” มาร์คยังพยายามให้แม่ตัวเองพูดออกมา
“ แกมันไอ้ลูกไม่รักดี เห็นมันดีกว่าแม่ตัวเอง แกอยากให้ฉันอกแตกตายใช่มั้ย ” คุณนายต้วนพยายามเปลี่ยนเรื่องด้วยการร้องไห้ออกมา
“ ผมขอโทษครับคุณแม่ คุณแม่อย่าร้องไห้นะครับ ผมขอโทษ ” มาร์คที่เห็นแม่ร้องไห้ ทำให้เค้าเสียใจเข้าไปกอดแม่เอาไว้ก่อนจะพูดขอโทษ
“ ผมขอโทษครับคุณแม่ ผมขอโทษ ” มาร์คขอโทษแม่ตัวเองอย่างรู้สึกผิด
เช้าวันใหม่มาถึง วันนี้แบมแบมที่ว่างเลยตั้งใจพายองมินไปเที่ยวห้าง ยองมินที่แต่งตัวนั่งรอพี่ชายพาไปเที่ยวห้างส่งข้อความไปบอกยูคยอม
“ พี่ยูคยอมครับ วันนี้พี่แบมแบมจะพายองมินไปเที่ยวห้างด้วยครับ ” ยองมิน
“ ว้า มีคนพาเที่ยวแบบนี้ คงลืมพี่ยูคยอมแล้วสิครับ ” พี่ยูคยอม
“ ไม่ลืมครับ ยังไงยองมินก็คิดถึงพี่ยูคยอมตลอดเวลาอยู่แล้วครับ ” ยองมิน
“ ชื่นใจจัง เอาไว้พี่เสร็จงานแล้วจะไปหานะครับ ยองมินคนเก่งของพี่ ” พี่ยูคยอม
“ ครับ ยองมินจะรอพี่ยูคยอมนะครับ ” ยองมิน
ยองแจที่จะไปกลับทั้งคู่ด้วย เดินมาเห็นยองมินนั่งยิ้มอยู่จึงเดินเข้าไปหา
“ ดีใจอะไรเหรอครับยองมินยิ้มใหญ่เลย ” ยองแจถามน้อง
ยองมินหันมายิ้มให้ยองแจ แล้วควักมือให้ยองแจมาดูที่หน้าจอโทรศัพท์ของเค้า ยองแจก้มลงไปดูตามที่น้องชี้จึงเห็นข้อความของทั้งคู่ ยองแจยิ้มก่อนจะแกล้งแซวน้อง
“ ชอบพี่ยูคยอมเหรอยองมิน ” ยองแจยิ้มแซวน้อง
ยองมินที่ถูกยองแจแซวก็ถึงกับหน้าแดง ก่อนจะหันหน้าหลบยองแจ
“ หน้าแดงขนาดนี้ ใช่แน่ๆเลย ” ยองแจยังคงแซวน้องเล่นต่อ ทำให้ยองมินยิ่งอายหนัก จนแบมแบมที่พึ่งเดินมาต้องเอ่ยห้ามยองแจ
“ พอเถอะยองแจ เห็นมั้ยว่ายองมินหน้าแดงจนจะระเบิดได้แล้ว ” แบมแบมว่ายองแจ แต่ก็แอบแซวน้องตัวเองเหมือนกัน เรียกเสียงหัวเราะให้ยองแจได้ทันที
ยองมินที่หันมามองพี่ชายที่กำลังแอบยิ้ม กับ พี่ยองแจที่หัวเราะซะลั่นไม่เกรงใจเค้า จึงทำหน้างอลใส่ทั้งคู่ ร้อนถึงแบมแบมกับยองแจต้องรีบง้อคนขี้งอล ทั้งสามคนไปเดินเล่นที่ห้างโดยที่แบมแบมพายองมินไปซื้อของหลายอย่างตามที่ยองมินอยากได้ ยองมินนั้นมีความสุขมากที่ได้ออกมาเที่ยวกับกับพี่ๆทั้งสอง เค้ายิ้มอย่างน่ารักตลอดเวลาที่เดินเล่นในห้าง จนถึงเวลากลับบ้าน ยองแจกับยองมินเดินนำหน้าแบมแบมไปที่รถก่อยพร้อมถุงของที่พวกเค้าซื้อมา ส่วนแบมแบมเดินตามมาข้างหลังแต่ก่อนที่จะถึงรถ มีชายสามคนดักหน้ายองแจกับยองมินเอาไว้ ก่อนจะจับตัวทั้งคู่ แบมแบมที่เห็นแบบนั้นกำลังจะเข้าไปช่วยแต่ข้างหลังแบมแบมก็มีคนเดินตามเค้ามาอีกสองคน
“ แบมแบมระวังข้างหลัง ” ยองแจที่เห็นพวกมันมาด้านหลังแบมแบมตระโกนเตือน แบมแบมหันไปมองก็เจอกับพวกมันทั้งสอง แบมแบมหยุดจะถามพวกมัน
“ พวกแกเป็นใคร มาจับพวกฉันทำไม ” แบมแบมมองหน้าพวกมันอย่างระวังตัว
“ ไม่ต้องรู้ว่าพวกฉันเป็นใคร รู้แค่ว่า แกมันหาเรื่องเองที่ไปยุ่งกับผู้ชายคนนั้น ” หนึ่งในสองคนนั้นพูดกับแบมแบมด้วยรอยยิ้มเหี้ยมๆ
แบมแบมที่เห็นท่าไม่ดีกำลังจะวิ่งหนี แต่พวกมันก็คว้าแขนแบมแบมเอาไว้ก่อนจะตบแบมแบมอย่างแรง
“ ไอ้พวกเลว อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ ” ยองแจที่เห็นแบมแบมโดนตบ ร้องไห้ตระโกนด่าพวกมันก่อนจะพยายามดิ้นให้หลุดจากคนที่จับเค้าไว้
“ นี่คือโทษที่แก ไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่ง ” คนร้ายคนเดิมต่อยที่ท้องแบมแบมอีกครั้ง จนแบมแบมทรุดลงไปนั่ง
ยองมินที่ร้องไห้ตั้งแต่เห็นพี่ชายโดนจับ พยายามดิ้นพยายามส่งเสียงร้องเพื่อจะพยายามไปหาแบมแบม คนร้ายที่จับยองมินไว้เริ่มโมโหมันตระคอกด่ายองมินที่ดิ้นไม่หยุด
“ อยู่นิ่งๆซะ ไอ้ใบ้ไม่อย่างนั้นกูตบมึงแน่ ” คนร้ายที่จับยองมินไว้บีบแขนของยองมินอย่างแรง
แบมแบมที่นอนกุมท้องอยู่ที่พื้นมองดูน้องชายกับยองแจที่ดิ้นรนร้องไห้จะมาหาเค้า ยิ่งได้ยินคนร้ายด่ายองมินว่าไอ้ใบ้ยิ่งทำให้แบมแบมโกรธมาก แบมแบมที่นอนจุกอยู่ลวงมือเข้าไปหยิบของในกระเป๋าที่เค้าถือไว้ออกมา
คนร้ายที่ต่อยท้องแบมแบมเมื่อกี้มันกำลังจะเดินมาจับแบมแบมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แบมแบมหันกลับมาพร้อมปืนกระบอกสีดำในมือ คนร้ายถึงกับถอยไป
“ อย่าเข้ามานะไม่นั้นยิงแน่ ” แบมแบมที่เล็งปืนไปหาคนร้ายบอกกับพวกมันก่อนจะพยายามลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก แบมแบมยืนตรงกลางระหว่างคนร้ายทั้งสองฝั่ง ก่อนจะตระโกนบอกให้คนร้ายที่จับยองแจกับยองมิน ปล่อยทั้งคู่ พวกมันมองหน้ากันอย่างลังเล ก่อนที่แบมแบมทำท่าจะเหนี่ยวไกใส่คนร้ายที่ตบเค้า มันร้องลั่นสั้นให้พวกที่เหลือปล่อยยองแจกับยองมินทั้งที ทั้งคู่ที่ถูกปล่อยรีบวิ่งไปหาแบมแบมที่กำลังจะล้มอยู่แล้วเพราะยังเจ็บอยู่ พวกคนร้ายเห็นแบบนั้นจึงพากันวิ่งหนีไป
“ แบมแบม เป็นยังไงบ้าง บอกยองแจมาสิ ” ยองแจที่ช่วยพยุงแบมแบม ร้องไห้ถามเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้แก้มข้างที่โดนตบเมื่อกี้แดงมากซ้ำปากยังมีเลือดไหลออกมานิดๆด้วย
ยองมินที่ร้องไห้อย่างหนักเมื่อกี้พยายามส่งเสียงถามพี่ชายอย่างเป็นห่วง แบมแบมยิ้มให้น้องอย่างอ่อนแรงก่อนจะพูดขึ้น
“ พี่ไม่เป็นอะไรหรอกยองมิน อย่าร้องไห้สิ ยองมินเจ็บตรงไหนรึเปล่า ” แบมแบมถามน้องชายด้วยความเป็นห่วง ยองมินส่ายหน้าด้วยน้ำตาพยายามบอกว่าตัวเองไม่เป็นอะไร
“ ไปโรงพยาบาลกันเถอะแบมแบม เดี๋ยวยองแจพาไปนะ ” ยองแจบอกกับแบมแบมก่อนจะช่วยพยุงแบมแบมไปที่รถเพื่อไปโรงพยาบาล
ยูคยอมกับจินยองที่ได้รับสายจากยองแจว่า แบมแบมถูกทำร้ายอยู่โรงพยาบาลก็รีบมาหาอย่างร้อนใจ ยูคยอมกับจินยองเข้ามาในห้องผู้ป่วยที่แบมแบมอยู่ เค้ารีบเดินไปเข้าไปดูอาการของแบมแบม
“ แบมแบม เป็นยังไงบ้าง ” จินยองรีบดูสภาพน้องชายตัวเล็กของเค้า แต่เมื่อเห็นหน้าน้องที่นอนอยู่ถึงกับร้องไห้ออกมา
“ พวกมัน รุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ ” จินยองพูดอย่างสงสารน้อง
“ รู้ใช่มั้ยว่าเป็นใคร ” ยูคยอมที่ยืนมองสภาพเพื่อน อย่างเจ็บใจ
“ พวกมันบอกว่า ที่แบมแบมโดนแบบนี้เพราะไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งอ่ะยูค ” เป็นยองแจที่ตอบแทนเพราะตอนนี้แบมแบมกำลังหลับอยู่
“ อำมหิตเกินไปแล้วนะผู้หญิงคนนั้น ” ยูคยอมรู้ทันทีว่าใครส่งพวกมันมา
“ ใช่ พวกมันใจร้ายมาก แม้แต่ยองมินมันยังไม่เว้น พวกมันด่ายองมินว่าไอ้ใบ้ คงจะเสียใจน่าดู ตั้งแต่มาถึงโรงพยาบาลก็เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด พึ่งจะหลับไปเมื่อสักพักนี่เอง ” ยองแจที่สงสารยองมินเล่าให้ยูคยอมกับจินยองฟัง ก่อนจะหันไปมองน้องที่หลับอยู่ที่โซฟาสำหรับญาติ
ยูคยอมที่ยืนกำหมัดแน่น เค้านั้นโกรธตั้งแต่รู้ว่าแบมแบมโดนทำร้ายแล้วยิ่งมารู้ว่ายองมินโดนอะไรมาอีก ยิ่งเพิ่มความแค้นให้เค้ามากขึ้น ยูคยอมเดินไปดูยองมินที่หลับอยู่ ก่อนจะนั่งลงที่หน้าโซฟาของยองมิน
“ พี่ขอโทษนะครับ ที่ไม่ได้อยู่ปกป้องยองมิน ” ยูคยอมมองน้องอย่างสงสารก่อนจะเดินกลับมาหาจินยองกับยองแจ
“ จะเอายังไงกันดียูค ” จินยองถามน้องชายตัวเอง
“ ผมก็จะทำให้พวกมันย่อยยับเร็วขึ้นอีกไงพี่ ” ยูคยอมพูดออกมาด้วยสีหน้าเอาจริง
ตายแล้วตอนนี้น้องแบมแบมของป้าเจ็บตัวซะแล้วน่าสงสารเนอะ ยูคยอมโกรธแล้วต่อไปยูคยอมจะทำยังไงต่อไปนะ????????
ความคิดเห็น