คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #146 : เรื่อง กลรักเจ้าตัวน้อย ตอนที่ 39
หลังจากที่ตรวจอย่างแน่ชัดแล้วว่า แบมแบมได้ตั้งครรภ์แล้ว ก็สร้างความดีใจให้กับทุกคนอย่างมากโดยเฉพาะน้องอึนบี ที่เหมือนจะดีใจที่สุดที่คำขอของตัวเองสมหวังสักที มาร์คได้สั่งเพิ่มเตียงคนไข้เพิ่มในห้องของน้องอึนบี เพราะแบมแบมยังต้องพักผ่อนต่อรอให้ร่างกายแข็งแรงกว่านี้ แบมแบมที่นั่งอยู่บนเตียงคนไข้กำลังเล่นกับลูกสาวตัวน้อยที่อยากมาอยู่เตียงเดียวกับคุณแม่เพราะอยากคุยกับน้องในท้องแบมแบม
“ น้องจ๋า พี่อึนบีดีใจมากๆเลยนะที่คุณแม่กำลังจะมีน้องให้พี่อึนบีเล่นด้วยแล้ว ” น้องอึนบีเอาหน้าแนบกับท้องที่ยังไม่นูนของคุณแม่
“ คุณแม่ขา น้องจะดีใจมั้ยค่ะ ที่มีพี่แบบน้องอึนบี ” น้องอึนบีหันมาถามคำถามนี้กับคุณแม่
“ ทำไมจะไม่มีดีใจหล่ะค่ะ น้องต้องรักอึนบีมากๆจ๊ะ เพราะน้องรู้ว่าอึนบีรักน้องมากแค่ไหน ” แบมแบมบอกกับลูกน้องตัวน้อยก่อนจะยิ้มให้
“ ใช่ค่ะคุณแม่น้องอึนบีรักน้องมากๆเลยค่ะ ” น้องอึนบียิ้มอย่างดีใจก่อนจะหน้ากับไปแนบกับท้องคุณแม่ต่อ
แบมแบมมองลูกสาวอย่างเอ็นดูกับความน่ารักของลูก ก่อนจะเงยหน้าไปมองพวกพี่ๆที่นั่งคุยกันอยู่ที่โซฟารับแขก
“ พรุ่งนี้จะเข้าห้องผ่าแล้วใช่มั้ยครับ ” จินยองถามยองแจที่นั่งอยู่กับแจ็คสัน
“ ครับ ตื่นเต้นมากเลยอ่ะ จะได้เห็นหน้าเค้าแล้ว ” ยองแจบอกกับจินยองแล้วจึงเอามือลูบท้องกลมๆของตัวเอง
“ แค่นึกว่าจะได้เห็นหน้าเค้าสักที พี่ก็น้ำตาจะไหลแล้วหล่ะจินยอง ” แจ็คสันที่นั่งอยู่ข้างๆภรรยาพูดเสริมขึ้นมา
“ ผมยินดีกับพวกพี่ทั้งสองด้วยนะครับ ที่พรุ่งนี้เจ้าตัวเล็กจะออกมาให้พวกพี่ได้ชื่นใจกันแล้ว ” หมอจินยองยินดีกับพวกแจ็คสัน
“ ขอบใจนะจินยอง พี่ก็ดีใจกับพวกจินยองด้วยเหมือนกันในที่สุดสิ่งที่พวกจินยองหวัง ก็ได้มาสักที อีกไม่นานจินยองก็ได้เจอหน้าเค้าแล้วนะ ” แจ็คสันเป็นฝ่ายพูดกับจินยอง
“ ครับ จินยองก็ดีใจที่ครอบครัวของจินยองกับพี่แจบอมจะสมบูรณ์แล้ว พวกเรารอเค้ามานานในที่สุดเค้าก็ยอมมาอยู่กับพวกเราแล้ว จินยองจะดูแลเค้าอย่างดีที่สุดครับ ” จินยองยิ้มอย่างมีความสุขโดยที่แจบอมดึงจินยองให้ไปพิงไหล่ตัวเองที่นั่งข้างๆกัน
“ สรุปไปเที่ยวคราวนี้ มาร์คกับแจบอมได้ของฝากเป็นเจ้าตัวน้อยในท้อง แล้วหมอยูคหล่ะทำไมไม่เห็นมีข่าวดีกับคนอื่นเค้าเลยหล่ะหรือว่าน้ายามันบูดซะแล้ว ” แจ็คสันที่เห็นว่าทุกคนกำลังมีความสุขเอ่ยปากแซวหมอยูคยอม ที่พึ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับคุณครูจองกุก ที่เค้าพึ่งไปรับมาจากโรงเรียน เรียกเสียงหัวเราะได้ทันทีเมื่อแจ็คสันพูดจบ
“ อะไรกันพี่ ผมไม่ได้น้ำยาบูดนะ น้ำยาผมเนี่ยเกรดพรีเมี่ยมเลยนะ รับรองคุณภาพจากแพทย์ผู้ชำนาญการอย่างหมอยูคยอมสุดหล่อ ถ้าได้รับน้ำยาของผมครั้งเดียวรับรองผลติดชัวร์ ” คุณหมอยูคยอมที่โดยแซวรีบรับมุกจากพวกพี่ๆทันที
“ ครั้งเดียวเห็นผลอะไร ยังไม่เห็นคุณครูจองกุกป่องเลย ” แจบอมที่นั่งเงียบมานานเข้าร่วมแซวน้องด้วย
“ ใช่ๆ พวกพี่นำหน้ากันไปไกลแล้วนะ ” มาร์คที่ตอนนี้เดินไปยืนข้างเตียงแบมแบมพูดแซวน้องด้วยอีกคน
“ อย่าพูดแบบนั้นกันดิพี่ ถ้าผมได้ทำวันนั้นนะ พวกพี่ได้หลานแล้วครับ แต่คุณครูเค้ายังไม่พร้อม ผมก็เลยตามใจคุณครูเค้าไง ” หมอยูคยอมบอกกับพวกพี่
“ เหรอ คุณหมอยูคผู้แสนดี ” เป็นแจ็คสันที่ยังแซวน้องไม่เลิก เรียกเสียงหัวเราะให้ในห้องได้อีกครั้ง จนคุณครูจองกุกที่อยู่ข้างๆหมอยูค อายจนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก
มาร์คกับแบมแบมหัวเราะที่หมอยูคถูกแซว ก่อนที่มาร์คจะหันกลับมาคุยกับแบมแบมต่อ
“ ยังรู้สึกเวียนหัวอยู่มั้ยครับ ” มาร์คถามแบมแบมอย่างเป็นห่วง
“ ไม่แล้วครับ แบมแบมขอโทษนะครับที่ทำให้พี่มาร์คเป็นห่วงอีกแล้ว ” แบมแบมจับมือมาร์คมากุมไว้ก่อนจะยิ้มให้กัน
“ แค่พี่เห็นแบมแบมกับลูกมีความสุข ต่อใหห้พี่ต้องเหนื่อยแค่ไหนพี่ก็ทนได้ครับ ” มาร์คลูบหัวแบมแบม
“ ขอบคุณนะครับ ที่แบมแบมกำลังจะทำให้ครอบครัวของเรามีความสุขเพิ่มขึ้น ขอบคุณที่ทำให้ชีวิตพี่มีความหมายและสวยงามขนาดนี้ พี่รักแบมแบมกับลูกมากนะครับ ” มาร์คบอกกับแบมแบมด้วยความรักทั้งหมดที่เค้ามี
“ แบมแบมก็รักพี่มาร์คกับลูกมากที่สุด พี่กับลูกคือลมหายใจของแบมแบมนะครับ ” แบมแบมบอกกับมาร์ค ทั้งคู่มองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม จนลูกสาวตัวน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆคุณแม่แบมแบมดีใจจนทนไม่ไหว ลุกขึ้นไปกอดทั้งคู่เอง
“ น้องอึนบีก็รักคุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็น้องด้วยค่ะ ” น้องอึนบีบอกกับทั้งคู่อย่างมีความสุข
มาร์คกับแบมแบมที่โดนลูกสาวตัวน้อยกอด ยิ้มกับความน่ารักแสนซื่อของลูกสาว ทั้งสามคนยิ้มให้กันอย่างมีความสุขอีกครั้งแม้พวกเค้าต้องเผชิญกับปัญหาหนักแค่ไหนแค่มีครอบครัวอยู่ข้างๆกันแบบนี้ ทุกอย่างต้องผ่านไปดีแน่นอน
ยองแจที่นั่งยิ้มกับสามี หมอจินยองที่นั่งกอดกับแจบอม และครอบครัวของมาร์คที่กำลังกอดกันอย่างมีความสุข ทำให้หมอยูคหันไปมองคุณครูจองกุกที่กำลังนั่งยิ้มที่เห็นทุกคนมีความสุขกัน จนหมอยูคทนไม่ไหวเข้าไปใกล้คุณครูที่นั่งยิ้มอยู่แล้วพูดออกมา
“ คุณครู แต่งงานกันเถอะ ” หมอยูคยอม ขอคุณครูจองกุกแต่งงานเอาดื้อๆ
“ อะไรนะครับคุณหมอ ” คุณครูจองกุกที่คิดว่าตัวเองฟังผิดถามหมอยูคอีกครั้ง
“ พวกเราแต่งงานกันเถอะครับ ” หมอยูคยอมยังยืนยันคำเดิม
“ คุณหมอ คุณหมอรู้มั้ยครับว่าพูดอะไรออกมาครับ ” คุณครูจองกุกที่กำลังตกใจถามหมอยูคยอม
“ รู้ครับ ก็ผมอยากแต่งงานกับคุณครูจริงๆนะครับ ผมรักคุณครูอยากดูแล อยากอยู่ใกล้ๆกัน อยากทำทุกอย่างให้คุณครูมีความสุข และที่สำคัญผมอยากมีเจ้าตัวน้อยที่หน้าเหมือนคุณครูเร็วๆครับ ” หมอยูคยอมบอกทุกสิ่งที่ตัวเองคิดกับคุณครูจองกุก
จนคุณครูจองกุกที่ถูกสารภาพรักแบบนั้นถึงกับเขินจนอยู่ตรงนั้นไม่ไหว เพราะกำลังถูกสายตาของพวกพี่ๆที่ได้ยินหมอยูคยอมพูด มองมาที่เค้าด้วยรอยยิ้มกันทุกคน
“ วันนี้ผมขอกลับก่อนนะครับ ” คุณครูจองกุกที่ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ขอตัวกลับบ้านเลยก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องมา คุณครูจองกุกที่กำลังเขินหนักเดินออกจากห้องออกมายืน พิงกำแพงด้านหน้า ต้องนี้หัวใจของเค้าแทบจะทะลุออกมาด้านนอกได้แล้วเพราะเต้นเร็วมาก ก่อนจะเอามือทั้งสองปิดหน้าตัวเองที่กำลังแดงจัดเพราะคำพูดหวานๆของหมอยูคยอมเมื่อกี้
หมอยูคยอมที่เห็นคุณครูรีบออกมาเค้าจึงออกมาทันที เจอกับคุณครูที่ยืนอยู่หน้าห้องเค้าถึงกับโล่งอก นึกว่าคุณครูหนีเค้าไปแล้วซะอีก หมอยูคเดินมายืนหน้าคุณครูจองกุกที่ยืนปิดหน้าอยู่
“ หนีผมทำไมหล่ะครับ คุณครู ” หมอยูคถามออกไป
“ ผมไม่ได้หนีคุณหมอนะครับ แต่ผมเขินมากจนทำอะไรไม่ถูก ” คุณครูจองกุกที่บอกกับหมอยูคอย่างอายๆ
“ ผมคิดว่าคุณไม่รักผมซะแล้ว ” หมอยูคบอกกับคนตรงหน้าอย่างงอลๆ
“ เปล่านะครับคุณหมอ ผมรักคุณหมอนะครับ จริงๆนะ ” คุณครูจองกุกที่ได้ยินแบบนั้นรีบแก้ตัว
“ ถ้าอย่างนั้นก็แต่งงานกันสิครับ ” หมอยูคได้ทีรีบต้อนคุณครู
“ ขอเวลาผมอีกสักปีได้มั้ยครับคุณหมอ ผมอยากทำทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนแล้วเราค่อยแต่งงานกันนะครับ ” คุณครูจองกุกจับมือคุณหมอขี้งอลมาบอกสิ่งที่ตัวเองคิดมาตลอด
“ แต่ผมอยากมีเจ้าตัวเล็กของเราเร็วๆนะครับ ” หมอยูคยังคงงอแงเหมือนเดิม
“ ผมเข้าใจคุณหมอนะครับ ว่าคุณหมออยากมีเจ้าตัวน้อยของพวกเราเร็วๆ แต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมมีเค้าจริงๆ ขอโทษนะครับ ” คุณครูจองกุกบอกกับหมอยูคยอมที่ยืนทำหน้าเศร้า
คุณครูจองกุกที่เห็นหมอยูคทำหน้าแบบนั้นก็สงสารจึงขยับเข้าไปกระซิบที่ข้างๆหูหมอยุคยอม
“ แต่ถ้าคุณหมอยอมป้องกัน คืนนี้คุณหมอไปนอนบ้านผมก็ได้นะครับ ” คุณครูจองกุกบอกอย่างอายๆ เมื่อพูดจบหมอยูคยอมก็ยิ้มออกทันที
“ จริงๆนะครับคุณครู ไม่ได้พูดให้ผมรู้สึกดีใช่มั้ยครับ ” หมอยูคยอมถามคุณครูอย่างตื่นเต้น
คุณครูจองกุก พยักหน้าให้อย่างอายๆ แค่นั้นก็ทำให้หมอยูคยอมดีใจอย่างมาก จนชูกำปั้นขึ้นมาอย่างคนที่ทำสำเร็จแล้ว
“ พวกเรากลับบ้านกันเถอะครับคุณครู ” หมอยุคยอมไม่รอให้คุณครูจองกุกตอบเค้ารีบจูงมือคุณครูวิ่งไปทันที
ทั้งคู่เดินมาขึ้นรถของหมอยูคแล้ว แต่ก่อนที่จะออกรถหมอยูคก็เหมือนจะนึกอะไรได้ เค้าหยิบกระเป๋าเงินตัวเองออกมาเปิดดูของบ้างอย่างก่อนจะหันมาพูดกับคุณครู
“ คุณครูรอผมแป็ปหนึ่งนะครับ เดี๋ยวผมมา ” หมอยูคยอมบอกกับคุณครูแล้วจึงออกมา เค้ารีบวิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อข้างๆโรงพยาบาล ก่อนจะตรงไปที่หน้าเคารเตอร์เพื่อหาของที่เค้าต้องการ คุณหมอยูคยอมหยิบถุงยางมาวางที่เคารเตอร์หนึ่งกล่องก่อนจุยิ้มให้คนขาย คนขายผู้หญิงยิ้มให้หมอยูคอย่างอายๆ แต่ก่อนที่พนักงานคนนั้นจะคิดเงินคุณหมอยูคก็หยิบมาเพิ่มอีกกล่อง
“ กล่องเดียวไม่น่าจะพอ เอาอีกสักกล่องแล้วกัน ” หมอยูคพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดีก่อนจะวางให้พนักงานคนนั้นคิดเงิน ขณะที่พนักงานคนนั้นคิดเงินกล่องแรกกับกล่องที่สองไปแล้วหมอยูคก็หยิบมาเพิ่มอีกกล่องหนึ่ง
“ เอาเพิ่มอีกสักกล่องก็น่าจะดีนะ ” หมอยูคที่ตัดสินใจได้แล้วหยิบมาวางเพิ่มให้พนักงานคิดเงิน ก่อนจะยิ้มหล่อๆไปให้อีกครั้ง พนักงานคนนั้นถึงกับเขินที่หมอยูคยอมยิ้มให้ตัวเอง เมื่อซื้อของเสร็จแล้วหมอยูคยอมก็รีบกลับไปที่รถทันที
หลังจากหมอยูคยอม ออกจากร้านสะดวกซื้อไปแล้วนั้น พวกบรรดาพยาบาลที่เลือกซื้อของอยู่ด้านใน ต่างพากันมองตามหมอยูคอย่างเสียใจ บางคนถึงกับเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตาที่ไหลออก เมื่อเห็นคุณหมอสุดหล่อผู้เป็นขวัญใจพยาบาลทั้งตึกกำลังเลือกซื้อถุงยางอย่างอารมณ์ดี โดยที่หมอยูคยอมไม่รู้ตัวสักนิดว่าได้ หักอก คนไปมากแค่ไหน
มาต่ออีกตอนแล้วสำหรับ กลรักเจ้าตัวน้อย ช่วงนี้ต่อฟิคจนมึน หลายเรื่องมาก วันนี้ที่บ้านป้าฝนตกทั้งวัน โดนฝนจนเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลยวันนี้5555 รักทุกคนนะค่ะ
ความคิดเห็น