ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Got7] Markbam เล่ห์รัก - กลรักเจ้าตัวน้อย- เมียแต่ง

    ลำดับตอนที่ #135 : เรื่องสั้น เมียแต่ง jackjae ตอนที่ 12

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.68K
      10
      23 ก.ย. 57













    มาร์คที่เมื่อวานดื่มจนหลับไปที่คอนโดแจบอม วันนี้เค้ามาทำงานด้วยสภาพจิตใจที่ยังไม่ค่อยดีมากนัก เค้าเฝ้ามองโทรศัพท์ของตัวเองว่าจะมีสายของยองแจเข้ามาบ้างมั้ย เมื่อวานหลังจากวางสายมาร์คก็ยังไม่ได้ติดต่อยองแจอีกเลย

     

    “ อย่าคิดมากเลยมึง ปล่อยให้ทุกอย่างมันไปตามทางของมันดีกว่า มึงมีหน้าที่จะต้องไปดูแลว่าที่คู่หมั้นของมึงเมื่อกันนะมาร์ค ” แจบอมที่ตามมาดูสภาพเพื่อนที่ทำงานพูดบอกหลังจากที่เค้าเข้ามาในห้องแล้วเห็นว่ามาร์คเอาแต่นั่งมองโทรศัพท์อยู่อย่างใจลอย

     

    “ อ้าว มาได้ไงว่ะ ” มาร์คหันมาถามแจบอม

     

    “ ก็มาดูสภาพมึงนะซิ ว่ามาทำงานไหวรึเปล่า ” แจบอมเดินมานั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานเพื่อน

     

    “ ขอบใจว่ะที่เป็นห่วงกู แล้วมึงกินอะไรมารึยัง ” มาร์คถามแจบอม

     

    “ ขอเป็นกาแฟสักแก้ว ดีกว่าว่ะไม่ค่อยหิว ” แจบอมบอกกับมาร์ค มาร์คจึงกดโทรศัพท์สั่งให้เลขาของเค้าจัดการให้

     

    ทั้งสองนั่งดื่มกาแฟที่ชุดรับแขกในห้องทำงานของมาร์ค

     

    “ ดีขึ้นบ้างมั้ยว่ะ ” แจบอมที่วางแก้วกาแฟถามมาร์ค

     

    “ อืม ก็รู้สึกดีกว่าเมื่อวานนิดหน่อยว่ะ แค่เค้าบอกว่าสบายดีก็ค่อยเบาใจหน่อย ” มาร์คที่ทำหน้าเศร้า บอกกับแจบอม

     

    “ พยายามหน่อยนะมาร์ค เรื่องทุกอย่างมันจะได้ไม่แย่ไปกว่านี้ ถึงยังไงเค้าก็แต่งงานไปแล้ว เรื่องห่วงกูเข้าใจมึงแต่อย่าให้มันมากจนไปทำร้ายคนอื่นไปด้วย ” แจบอมพูดให้มาร์คได้คิดตาม

     

    “ กูเข้าใจแล้ว ขอบใจที่พูดเตือนสติกูแล้วก็ที่มึงเป็นห่วงกูด้วย ” มาร์คยิ้มให้เพื่อนที่ไม่เคยทิ้งเค้าเวลาที่มีปัญหา

     

    “ อืม ” แจบอมยิ้มให้เพื่อนตัวเองบ้างที่ดูมีสีหน้าที่ดีขึ้น

     

    เช้าวันใหม่มาถึง ยองแจลงมาช่วยคุณแม่บ้านดูแลเรื่องอาหารให้ท่านประธานหวังเหมือนทุกเช้า

     

    “ มันยังไม่ตื่นอีกเหรอยองแจ ” ท่านประธานหวังถามลูกสะใภ้ถึงลูกชายตัวเอง

     

    “ อาบน้ำอยู่ครับคุณพ่อ เดียวคงจะลงมาแล้ว ” ยองแจตอบพ่อสามี

     

    “ คุณยองแจค่ะ คุณแจ็คสันให้มาตามไปบนห้องค่ะ ” เด็กรับใช้เข้ามารายงานกับยองแจ ยองแจมองพ่อสามีนิดนึงก่อนจะเดินออกไป

     

    “ จะแกล้งอะไรอีกก็ไม่รู้ ”  ยองแจบ่นออกมาขณะเดินขึ้นไปหาแจ็คสันบนห้อง เมื่อเค้าเปิดประตูห้องเข้ามาก็เจอแจ็คสันใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวนั่งอยู่บนเตียง

     

    “ ให้เด็กไปเรียกผมทำไมเหรอครับ ” ยองแจถามออกไป

     

    “ แต่งตัวให้หน่อย ” แจ็คสันตอบห้วนๆ

     

    “ แต่งตัวให้คุณเหรอครับ ” ยองแจถามออกไปอย่างแปลกใจ ปรกติแจ็คสันไม่ชอบให้เค้าไปยุ่งกับตัวเองสักเท่าไร

     

    “ ใช่ ทำไมมีปัญหารึไง ” แจ็คสันยังคงถามกวนๆ

     

    “ เปล่าครับ ” ยองแจรีบปฎิเสธก่อนที่จะทำให้คนๆนี้อารมณ์เสีย เค้าเดินไปหยิบชุดออกมาจากตู้ ก่อนจะเดินมาหาแจ็คสัน

     

    “ ใส่กางเกงก่อนนะครับ ” ยองแจส่งกางเกงให้แจ็คสัน แจ็คสันรับกางเกงจากยองแจก่อนจะลุกขึ้นยืนใส่ โดยที่เค้าดึงผ้าขนหนูออกต่อหน้ายองแจ ยองแจที่เห็นแบบนั้นรีบหันหน้าหนีด้วยความอาย โดยที่แจ็คสันแอบยิ้มตอนที่ยองแจหันหน้าหนีเค้า ก่อนจะกลับมาทำหน้านิ่งๆเหมือนเดิม

     

    “ จะหันหน้าอยู่อย่างนั้นอีกนานมั้ย ฉันใส่กางเกงเสร็จแล้ว ” แจ็คสันเอ่ยเสียงดุ ยองแจจึงรีบหันกลับมาส่งเสื้อให้ต่อ แต่แจ็คสันไม่ยอมรับ

     

    “ ใส่ให้ด้วย ” แจ็คสันพูดกับยองแจ

     

    “ ครับ ” ยองแจรับคำ ก่อนจะเดินไปสวมเสื้อให้แจ็คสัน ที่ยืนรอให้เค้าสวมเสื้อให้ ยองแจที่พยายามไม่ให้มือสั่นตอนสวมเสื้อให้แจ็คสัน มันทั้งกลัว ทั้งเขิน จนยองแจต้องก้มหน้าตลอดเวลา เพราะเวลาเงยหน้าขึ้นไปก็จะเจอกับสายตาของแจ็คสันที่กำลังมองเค้าอยู่ ยองแจสวมเสื้อเสร็จแล้วกำลังจะติดกระดุมให้ ยองแจพยายามติดกระดุมให้จนเสร็จ แจ็คสันมองการกระทำนั้นด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา จนในทีสุดการแต่งตัวให้แจ็คสันก็เสร็จเรียบร้อยจนได้

     

    “ ทุกๆเช้าเธอต้องมาช่วยฉันแต่งตัวไปทำงานทุกเช้า นี่เป็นคำสั่งเข้าใจมั้ย ” แจ็คสันที่เช็คความเรียบร้อยของตัวเอง หันมาพูดกับยองแจที่กำลังส่งกระเป๋าเงินกับโทรศัพท์ให้เค้า

     

    “ ครับ ” ยองแจตอบ

     

    “ อ่อ อีกเรื่องถ้าเธอจะออกไปไหนโทรไปรายงานฉันก่อน และที่สำคัญถ้าฉันกลับมาแล้วไม่เจอเธอ โดนดีแน่ ” แจ็คสันสั่งยองแจอีกครั้งแล้วจึงออกจากห้องไป

     

    “ อะไรเข้าสิงรึเปล่า ถึงได้ทำกับเราแบบนี้ ” ยองแจที่ยิ่งไม่เข้าใจกับการกระทำของแจ็คสันพูดออกมา ก่อนจะนั่งลงบนเตียงอย่างโล่งใจที่วันนี้ไม่โดนแจ็คสันรุนแรงใส่

     

     

    แบมแบมที่วันนี้เรียนเสร็จเร็ว จึงโทรหาว่าที่คู่หมั้นของตัวเองที่ยังไม่ได้คุยกันเลย

     

    “ สวัสดีครับพี่มาร์ค ” แบมแบมพูดกับปลายสายที่รับสายเค้า

     

    “ ครับ แบมแบม ” มาร์คตอบกลับมา

     

    “ วันนี้แบมแบมว่าง พี่มาร์คพาแบมแบมไปทานไอติมหน่อยได้มั้ยครับ ” แบมแบมถามมาร์ค อย่างร่าเริง

     

    “ ได้ครับ แล้วจะให้พี่ไปรับที่มหาลัยเลยมั้ยครับ ” มาร์คถามน้องกลับมาบ้าง

     

    “ ก็ได้ครับ ” แบมแบมบอกกับมาร์ค

     

    “ ครับ รอพี่สักพักแล้วพี่จะรีบไปรับครับ ” มาร์คบอกกับน้องอย่างอ่อนโยน

     

    “ พี่มาร์ค ขับรถดีๆนะครับ ” แบมแบมบอกอย่างเขินๆ

     

    “ ขอบคุณครับ ที่เป็นห่วงพี่แล้วเจอกันครับ ” มาร์คบอกกับน้องแล้วจึงวางสายไป แบมแบมนั่งยิ้มอยู่คนเดียว ที่ว่าที่คู่หมั้นของเค้าช่างแสนดีเหลือเกิน

     

    “ มีนัดแล้วสิมึง ” แจบอมถามมาร์คที่พึ่งวางสาย มาร์คยิ้มให้แจบอมก่อนจะตอบไป

     

    “ อืม น้องเค้าอยากกินไอติม ” มาร์คบอกกับแจบอมที่นั่งคุยกับเค้าอยู่

     

    “ ดีแล้ว หัดทำตัวเป็นว่าที่คู่หมั้นที่ดีเอาไว้ ถึงยังไงคนที่แก ต้องห่วงที่สุดก็คือเค้า ” แจบอมย้ำให้มาร์คได้คิด

     

    มาร์คพยักหน้าเข้าใจให้แจบอม

     

     

     

     

    สองวันนี้ต่อฟิค บ้าระห่ำมาก 5555 


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×