คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1
Chapter 1
หล่อ vs เอ๋อ
เมื่อร่างบางจัดแจงที่นั่งเรียบร้อยจึงหันไปมองร่างสูงที่นั่งข้างๆ ผิวขาวเนียน นัยน์ตาสีนิลที่ดึงดูดให้อี้ชิงใจเต้นทุกครั้งที่มอง ผมสีทองน่าสัมผัส ปากสีชมพู รูปร่างที่หล่อเหลาปานเทพบุตร...
“เฮ้ย! อย่ามองพี่อย่างงั้น พี่เขิน><” คริสพูดติดตลก
“ฮ่าๆ ขอโทษครับ” ร่างบางเกาท้ายทอยแก้เขิน “พี่หิวมั๊ยครับ?”
“ม่ายอ่า~ ง่วงมากกว่า~” คริสพูดพลางหลับตา “อ้อ…” เว้นวรรคชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “อย่าลักหลับพี่นะ นอนละ ^^”
“บะ…บ้าเอ๊ย-///-” อี้ชิงพึมพำเบาๆ ในขณะที่ร่างสูงนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายใจ อี้ชิงหยิบหนังสือในกระเป๋ามาอ่านตาก็มองหนังสือบ้างๆ มองคนข้างๆบ้าง สักพักร่างบางก็วางหนังสือลงพลางหันซ้ายหันขวาก่อนจะหยิบกล้องโพลารอยด์ขึ้นมาถ่ายภาพ และเขียนอะไรบางอย่างใต้ภาพ ก่อนจะยิ้มบางๆจนแก้มขึ้นลักยิ้ม
ทางด้านแบคฮยอนกับชานยอล
“พี่ว่าพี่ก็หล่อนะ ทำไมไม่มีใครจีบ สงสัยหล่อจนไม่มีใครกล้าจีบ” ร่างบางมองรุ่นพี่ที่เพ้ออยู่ตรงหน้า “น้องแบคคิดว่าไง”
“เหรอ...ผมคิดว่าเอ๋อจนไม่มีใครอยากจีบ” โดนไปดอกนึง…ชานยอลทำหน้าหงอยทันที “อย่าทำหน้าอย่างนั้น มันไม่เหมาะกับนายหรอก”
“แล้วแบบไหนถึงเหมาะกับพี่ล่ะ” พูดพลางเอาหน้าเข้าไปใกล้ “ว่าไง?”
“เอาหน้าออกไปห่างๆ…มันร้อน” ใช่ ร้อนมาก…หน้าร้อนผ่าว ใจก็เต้นแรง เป็นบ้าไรวะเนี่ย แบคฮยอนคิดในใจ ร่างสูงยอมเคลื่อนหน้าออกจากระยะอันตราย “นายยิ้มแล้วดูดีกว่านะ” พูดพลางก้มหน้าอย่างเขินๆ
“งั้นพี่จะยิ้มให้นายดูบ่อยๆ^-^” ร่างสูงพูดก่อนจะยิ้มกว้างโชว์ฟัน 32 ซี่ แบคฮยอนได้แต่ก้มหน้าอย่างเขินๆ “น่ารักจริงๆเลย!>.<”
ฟอด!! ขโมยหอมแก้มไปทีนึง
“ไอ้หูกาง!! ไอ้สลัดผัก!! ไอ้ฝาชักโครก!!ไอ้ๆๆๆ…!@#$%^%$&@$$R@” ร่างบางหน้าแดงก่ำพลางทุบตีคนข้างๆ ในขณะที่คนที่โดนกระทำหัวเราะชอบใจ
ทางด้านเซฮุนและลู่หาน
“เซฮุนนา~ นายรักฮยองตรงไหนเหรอ” เซฮุนมองหน้าคนรักก่อนจะถอนหายใจ “ย๊า!! ทำงี้หมายความว่าไงอ่ะ!!-3-”
ลู่หานพูดพลางทำแก้มป่อง “โอ๋ๆ~ ผมล้อเล่นหน่า อย่าโกรธกันน้า~^^”
“ตอบฮยองก่อน รักฮยองตรงไหน” ลู่หานยังคงอยากรู้อยู่
เซฮุนมองคนตัวเล็กก่อนจะยิ้มบางๆ “ไม่รู้สิ~ ผมรักทุกอย่างที่ฮยองเป็น^^ แล้วฮยองล่ะรักผมตรงไหน?”
“ฮยองอ่ะหรอ…ฮยองรักตัวเอง” เว้นวรรคก่อนจะก้มลงสูดลมหายใจลึกๆ “ฮยองรักตัวเองเวลาอยู่กับเซฮุน”
“โห้~ นี่ไปลอกมาจากเรื่องไหนเหนี่ย ซึ้งจัง ฮ่าๆ” ลู่หานตีเซฮุนเบาๆที่สีข้าง “งั้น…ผมจะอยู่ให้ฮยองรักตัวเองตลอดไปนะ ฮ่าๆ”
“บ้า!!-///-” ลู่หานหน้าแดงก่ำจนถึงใบหู อี้ชิงมองคู่ของพี่ชายและเพื่อนรักของตนก่อนจะถอนหายใจ เมื่อไหร่จะได้สวีทกับพี่คริสแบบนั้นบ้างน้า…เลย์คิดในใจพลางมองหน้าคนที่นอนอยู่ ก่อนจะลูบผมที่ลู่ลงจนถึงปากให้ขึ้นไป ก่อนจะยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มชัดเจน
20 นาทีผ่านไป…
“น้องๆคะ ถึงปั๊มแล้วนะคะ พี่จะจอดให้พักทานอาหาร 1 ชม.นะคะ แล้วตอนบ่ายมาขึ้นรถ สำรวจสัมภาระให้เรียบร้อยก่อนลงด้วยนะคะ” พี่ Staff ประจำรถพูดขึ้น
“อี้ชิง~ไปกินข้าวกัน~” ลู่หานชวนน้องชายโดยที่ข้างกายมีแบคฮยอนและแฟนหนุ่มอยู่ข้างๆ “อี้ชิง~”
“แปปนึง…พี่อู่ฟานฮะ ตึ่นได้แล้วฮะ” อี้ชิงเขย่าตัวคริสเบาๆ คริสตื่นขึ้นด้วยอาการงัวเงียก่อนจะขยี้ตา
“อืม…ขอบใจที่ปลุกนะ” ร่างบางพยักหน้าก่อนจะหยิบกระเป๋า MCM และวิ่งตามเพื่อนไป “เฮ้อ…”
“ถอนหายใจไรครับคุณมึง” คริสมองตามต้นเสียงจนถึงเพื่อนรักของตน “รีบไปเหอะ นั่งเก๊กไรนักหนา กุหิว- -*”
“กูไม่ได้เก๊ก…เชี่ย” คริสชม(?)เพื่อนก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเดินไปกับเพื่อนเอ๋อของตน “มีไรน่ากินบ้างวะ”
“ยังไม่ได้เข้าศูนย์อาหาร จะรีบถามทำเชี่ยไรวะ?” ชานยอลตอบอย่างหงุดหงิด(โมโหหิว)
“= = กูผิดเอง กูขอโทษคร้าบ” คริสพูดอย่างเบื่อหน่าย ซักพักทั้งสองก็เดินไปถึงศูนย์อาหาร “ป้าครับ เอาข้าวหน้าเนื้อครับ”
“ผมเอาจาจังมยอนครับ” เมื่อสั่งเสร็จก็มองหาน้องแบคขวัญใจ(?)ทันที “มึงเห็นน้องแบคป่ะวะ-o-”
“น้องแบคอ่ะ กูไม่เห็น กูเห็นแต่ข้าวหน้าเนื้อกูกับจาจังมยอนมึง” ชานยอลมองเพื่อนรักที่ถือถาดจาจังมยอนของตน “ไอ้เอ๋อ รีบๆหยิบ กูหนัก สัส- -*”
“โทษทีครับ ไอ้เงิง=_=^” ชานยอลรับจาจังมยอนมาถือก่อนจะมองหาน้องแบคต่อ
“เอ๋อว่ะ นั่นไง นั่งอยู่นั่นอ่ะ” คริสชึ้ไปกลุ่มที่มีผู้ชายหน้าเคะ(ห๊ะ!?)นั่งอยู่
ชานยอลมองตามก่อนจะเดินไปอย่างรวดเร็ว “บังเอิญจัง นั่งด้วยได้มั๊ยครับ^-^”
“บังเอิญหรือจงใจกันแน่…” แบคพึมพำเบาๆ “โอ๊ย…เจ็บนะเสี่ยวลู่- -*”
“เอ่อ นั่งได้สิฮะ นั่งเลย^^;;” อี้ชิงพูดขึ้นเพื่อสงบศึก ก่อนจะมองถ้วยจาจังมยอนของแบคกับชานยอลสลับไปมา “แบคกับพี่ชานยอลกินเหมือนกันเลยเนอะ นัดกันมาป่ะเนี่ย~”
“ว้าว~! สงสัยเราใจตรงกันแน่ๆเลย^o^” ชานยอลพูดอย่างอารมณ์ดี ส่วนแบคฮยอนได้แต่หน้าแดงด้วยความเขินอาย
“อี้ชิง! ฉันได้ยินว่าแกอยากกินจาจังมยอนใช่ป่ะ! นี่!เอาไปเดี๋ยวฉันกินต๊อกโบกีแทนละกัน!” แบคจัดการเอาถ้วยตัวเองแลกกับเลย์ทันที “กินให้อร่อยนะ^o^”
“กู…อยากกิน?ตอนไหนวะ?” เลย์เกาหัวแบบงงๆ แต่ก็ก้มหน้ากินจาจังมยอน(เพราะเขินร่างสูงข้างๆ)อยู่ดี
“อี้ชิง” คริสเรียกร่างบางที่ก้มหน้ากินจาจังมยอนอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฮะ?” ร่างบางเงยหน้าพร้อมกับซอสที่เลอะเต็มปาก
“ฮ่าๆ ซอสติดเต็มเลย” คริสหัวเราะพลางชี้ไปที่ปากเลย์ ร่างบางใช้หลังมือเช็ดอย่างลวกๆ “ไม่ใช่ตรงนั้น…ตรงนี้ต่างหาก” คริสเอื้อมมือไปเช็ดอย่างแผ่วเบา “ออกแล้ว^-^”
เหมือนเวลาหยุดเดินอี้ชิงหน้าแดงเรื่อๆ ใจเต้นแรงคล้ายเป็นโรคหัวใจ “ขะ…ขอบคุณ”
“ไม่เป็นไร^-^” แล้วร่างสูงก็ก้มหน้ากินข้าวหน้าเนื้อต่อ ส่วนร่างบางได้แต่หน้าแดงก่ำต่อ…
ทางด้านซูโฮและเทา(มาซักที)
“นี่ พี่ซูโฮ กินอะไรดี” ร่างสูงพูดพลางมองไปที่ซูโฮ “พี่ซูโฮ!!”
“หะ ว่าไง น้องแพนด้า0o0?” ซูโฮสะดุงเล็กน้อยที่น้องแพนด้า(?)ตะโกนเรียกตนกลางห้าง ร่างสูงเดินเข้ามาเกือบจะใกล้ร่างบาง “Stop!! หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าเข้ามา!!”
“อ่าว ทำไมอ่ะ? ผมไม่ปล้ำพี่กลางห้างหรอก ของงี้เค้าทำในที่ลับ” เทาพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ (me:เทา เจ้ยังไม่อยากให้นิยายเจ้โดนแบน-o- เทา:เคๆ เจ้ ไม่พูดติดเรทละ*.* me:เออ ขอบใจ= =) “โธ่~ ผมล้อเล่นหน่า กินไรดี?”
“พี่ไม่ยอมโดนนายปล้ำง่ายๆหรอกหน่า= =” ซูโฮพูดก่อนจะมองไปรอบๆ “เจอแล้ว! กินซูชิกัน!!”
“หา!? ซูชิอ่ะนะ?” ร่างสูงถามอย่างแปลกใจ ซูโฮพยักหน้าเป็นคำตอบ “เอาจริงอ่ะ? มันแพงนะ= =?”
“ไม่เป็นไร พี่เลี้ยง^o^” ซูโฮพูดพลางทุบอกอย่างมั่นใจ (me:ลีดเลี้ยงเค้าบ้างสิ ลีด:ไม่เค้าเลี้ยงแต่สะมี^.^ me:ชิ ใจร้าย=^=)
“ถ้าพี่เบี้ยวผมจะจับพี่ปล้ำจริงๆด้วย= =” ซูโฮพยักหน้าอย่างมั่นใจ
“ไม่เบี้ยวหรอก พี่เป็นคนดี ฮ่าๆ” ซูโฮเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับเทา “นั่งไหนดี ว้าว~ ตรงนั้นดีกว่า”
“= =…เด็กชะมัด” เทาพึมพำเบาๆก่อนจะเดินตามซูโฮไป สักพักบริกรก็เดินเข้ามา
“เอาซูชิเซ็ตใหญ่ครับ 2 เซ็ตเลย^[+++]^” ร่างสูงหันไปมองซูโฮอีกครั้งอย่างอึ้งๆ “น้ำเอาน้ำเปล่านะฮะ” บริกรโค้งให้ก่อนจะเดินไป
“บ้านพี่รวยดีเนอะ” ซูโฮมองรุ่นน้องอย่างแปลกใจ
“แค่เข้ามาโรงเรียนนี้ได้บ้านนายก็ถือว่ารวยแล้วล่ะ” ซูโฮพูด เพราะโรงเรียนนี้ค่าเทอมสูงลิบลิ่ว ไม่รวยจริงอยู่ไม่ได้
“ก็จริง แต่ก็รวยไม่เท่าพี่อยู่ดี ผมจีบพี่ดีป่ะ” ร่างสูงพูดพลางมองร่างบางตรงหน้า
“จะ…จะบ้าเหรอ นายจะจีบเพียงเพราะพี่รวยเนี่ยนะ-///-” ร่างบางหน้าร้อนผ่าวทันที ถึงเขาจะเคยมีคนเข้ามาจีบก็เถอะ แต่เจออย่างนี้ก็เขินอยู่ดี
“ผมจริงจังนะ” ร่างสูงมองซูโฮอย่างจริงจัง “ผมไม่ใช่เด็กนะ”
“พี่ก็ยังไม่ว่าอะไรเลยนี่นา~ ก็พะ…พี่มีคนที่รักแล้ว” ร่างบางสารภาพก่อนจะก้มหน้าลง
“แล้วไง พี่จะรักใครผมไม่สนซักหน่อย ผมรักพี่หนิ…ไม่ได้รักคนที่พี่รัก” พูดดีมีเหตุผลมาก-o- “ซูชิมาละ กินดิ= =”
“เอ่อ…กินซูชิ ฮ่าๆ” หลุดโลกไปแล้วซูโฮ บ้าไปแล้วToT “นายอยากจีบพี่จริงๆเหรอ”
“อืม จะได้ดูแลพี่ไง” ดูแล? ผมก็เป็นผู้ชายนะ ดูแลตัวเองได้เว๊ย!! ซูโฮคิดในใจ “พี่อ่อนแอจะตาย ให้ผมดูแลแหละดีแล้ว”
“-///- นายรักพี่จริงๆเหรอ” แล้วกูจะเขินทำไมวะเนี่ย ร่างบางเริ่มสับสน “อุ๊บ=o=” ร่างสูงยัด(?)ซูชิเข้าปากร่างบางทันที
“หุบปาก กินไปเหอะ รู้แค่รักก็พอแล้ว” ถึงจะไม่แสดงออกว่าเขิน แต่หูแดงก่ำเลย ซูโฮยิ้มบางๆก่อนจะก้มกินซูชิอย่างมีความสุข
-------------------------------------------------------------
จบไปอีก 1 ตอนวะฮ่าๆ//ปาดเหงื่อ
ขอโทษรีดเดอร์น้า ที่อัพช้า เห็นเม้นน้อยแล้วท้อใจเบาๆ >.< แต่ไม่เป็นไร ดีกว่าไม่มีใครเม้น มีอะไรติติงบอกได้น้า~ คำผิดตรงไหนก็บอก^[+++]^ รูปที่อาอี้ถ่ายเป็นรูปเฮียหลับ ด้านล่างเขียนว่า เหนื่อยนักก็พักบ้างสิ แล้วก็วาดรูปหัวใจ นึกออกเนอะ>.<
ความคิดเห็น