คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 4
*หมายเหตุ:ปิดเพลงด้านบนก่อนอ่าน*
Chapter 4
ChanBaek Part
หลังกินข้าวเสร็จ
“ขอให้ทุกคนไปพักตามอัธยาศัยได้ค่ะ แล้วกลับเข้าห้องพักก่อน 5 ทุ่มนะคะ” Staff ของค่ายพูด
อี้ชิงเดินไปหาพี่ชายทันที “เสี่ยวลู่ ไปไหนดี?”
“ไม่รู้สิ~ เราอยากไปไหนล่ะ” ลู่หานหันมาถามน้องชาย “เซฮุนนา~ ไปไหนดี~”
“ว่าแต่ แบคล่ะ” เลย์มองหาเพื่อนรักของตนแต่ไม่มีวี่แววเลยแม้แต่นิดเดียว
ทางด้านชานแบค
แบคพยอนถูกชานยอลลากมาจากที่ทานอาหารออกมาจนถึงถนนคนเดิน
“นายลากฉันมาเพื่ออะไรเนี่ยยยย!!” แบคพยอนสะบัดมือออกก่อนจะยืนนิ่ง
“ก็…” ชานยอลเกาท้ายทอยเพราะไม่มีข้อแก้ตัว “ฉันอยากมาเที่ยวกับนายแค่สองคนอ่ะ”
“=o=///” แบคได้แต่อ้าปากพะงาบๆ จะด่าก็ด่าไม่ออกเพราะเขิน
“เพราะงั้น ไปเที่ยวกันนะ ^^” ชานยอลยิ้มกว้างก่อนจะยื่นมือให้แบคจับ “นายเหมือนหมาเลยเนาะ”
“ฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะ!!” ร่างบางหันมาแว้ดใส่
“เปล่าซักหน่อย ฉันหมายถึง…” ชานยอลเว้นวรรค “นายน่ารักเหมือนหมาน้อยต่างหาก^^” ก่อนที่จมูกโด่งเป็นสันจะฝังลงที่แก้มนุ่มของร่างบาง
“ไอ้ๆๆๆ…!@$#$%#@$@%$$&” แบคพยอนกร่นด่าไม่เป็นภาษาด้วยหน้าแดงก่ำ ชานยอลไม่สนใจก่อนจะดึงไปที่ร้านตุ๊กตา ร่างบางเมื่อเห็นตุ๊กตาก็ใจเย็นลงก่อนจะมองไปรอบๆร้าน “น่ารักจัง…”
“เอาป่ะ…จะซื้อให้^-^” ชานยอลก้มลงถาม คนตัวเล็กพยักหน้าก่อนจะเดินหาตุ๊กตาที่ถูกใจ “ตัวนี้น่ารักนะ”
“ไม่อ่ะ ตัวนี้น่ารักกว่า” พูดก่อนจะยกตัวสีขาวกับสีชมพูขึ้นมาเทียบกัน “น่ารักทั้งสองเลยอ่ะ”
“ถ้าชอบทั้งสองก็เอาทั้งสองสิ” ชานยอลพูดก่อนจะยิ้มกว้างให้ร่างบางที่หันมามองด้วยแววตาเป็นประกายวิบวับ “เอาทั้งสองเลยใช่ป่ะ งั้นไปจ่ายเงินนะ”
“อื้อ^-^” แบคพยอนยิ้มให้ก่อนจะยื่นตุ๊กตาทั้งสองตัวให้ร่างสูงไปจ่ายเงิน ยืนรอซักพักชานยอลก็เดินมาแล้วยื่นตุ๊กตาให้ “ขอบคุณนะ นี่ๆ ตั้งชื่อว่าอะไรดีเหรอ”
“อ่า…” ชานยอลมองตุ๊กตาในมือ “ไวท์กับพิงค์= =”
“สกิลการตั้งชื่อนายนี่ต่ำติดดินเลยนะเนี่ย” โดนเต็มๆ “ชื่อเนอีกับเชบีแล้วกัน”
“โอเค = =” ชานยอลถอนหายใจก่อนจะลากร่างบางไปที่ร้านแกะสลัก
กรุ๊ง กริ๊งๆ เสียงกระดิ่งดังขึ้นเมื่อทั้งสองเปิดเข้าไป
“เอาอันไหนดีแบค” ชานยอลหันไปถาม ร่างบางได้แต่ส่ายหัว “ขอโทษนะฮะ มีแหวนคู่ป่ะฮะ”
ชายชราที่นั่งแกะสลักอยู่เงยขึ้นมามองหน้าทั้งสองอย่างมึนๆก่อนจะยิ้มบางๆ “มีสิ มีโซ เอาแหวนคู่มาให้พี่เค้าดูหน่อย”
“คะปู่ อ้อ! นี่ค่ะแหวนคู่” หญิงสาวอายุไล่เลี่ยกับทั้งคู่เดินออกมาจากหลังร้านก่อนจะวิ่งมาเอาแหวนคู่ในตู้ออกมา “ลองได้นะคะ^^”
“แบค ชอบวงไหน” ชานยอลหันไปถามคนตัวเล็กข้างๆตน
“จะซื้อแหวนคู่ไปทำไม=__=” แบคพยอนทำหน้าบอกบุญไม่รับ ชานยอลไม่ตอบก่อนจะหันไปหาหญิงสาว
“มีอันไหนที่ใส่ได้กับนิ้วพี่บ้างอ่ะ” ชานยอลพูดก่อนจะยกมือขึ้นมาวางไว้บนกระจก
“เอ่อ…นี่ค่ะ” มีโซพูดพลางหยิบแหวนสีเงินให้ชานยอลดู “แหวนนี้มีอีกชื่อว่าซองชิลค่ะ”
“…ซองชิลเหรอ…” ชานยอลยิ้มกว้างก่อนจะหยิบแหวนมาสวมให้ตนและร่างบาง “พอดีเลย เอาอันนี้แหละ^^” พูดพลางถอดแหวน
“แล้วพี่จะสลักว่าอะไรคะ” มีโซเงยหน้าถามก่อนจะหยิบแหวน ชานยอลเขียนบางอย่างลงไปในกระดาษก่อนจะส่งให้มีโซ
“นายจะซื้อให้ฉันเหรอ” แบคพยอนเงยหน้าถาม ชานยอลไม่ตอบแต่หันไปบอกให้มีโซห่อใส่กล่องหลังทำเสร็จ “ไอ้หูกาง!!”
“ว่าไง?” ชานยอลหันไปหาแบคพยอน “ความลับ งั้นผมจ่ายเงินไว้แล้วค่อยมารับตอนกลับนะครับ” ชานยอลวางเงินไว้ก่อนจะจับมือแบคพยอนให้เดินออกไปกับตน “นี่ดอกไม้นี้สวยป่ะ”
“ไม่อ่ะ นี่ๆดูนี่สิ” แบคพยอนวิ่งไปดูเสื้อยืดที่ร้านฝั่งตรงข้าม ชานยอลส่ายหัวเบาๆก่อนจะเดินตามไป “เสื้อตัวนี้ขายเท่าไหร่เหรอฮะ”
“7100 วอนจ้า^^” แบคพยอนมองเสื้อยืดสีขาวที่มีการ์ตูนสกีนอยู่บนเสื้อด้วยแววตาโหยหา(เว่อร์) “แต่ถ้าซื้อเป็นคู่จะเหลือแค่ 6500 วอนนะคะ^^”
“งั้นผมซื้อเป็นคู่ก็ได้ครับ-.-” แบคพยอนช่างใจก่อนจะตัดสินใจควักเงินจ่าย
“แล้วมาอุดหนุนใหม่นะคะ~” คนขายโค้งให้ทั้งคู่
“ทำไมนายไม่ให้พี่ซื้อให้อ่ะ” ชานยอลเอ่ยถาม
“ไม่อยากให้ลำบากนี่นา…” ร่างบางได้แต่ก้มหน้าพึมพำ “แหวนนั้นซื้อให้แฟนเหรอ”
ชานยอลมองหน้าร่างบางก่อนจะกลั้นยิ้ม “ก็คงงั้นมั้ง”
“อ่า…อือ…” แบคพยอนก้มหน้าก่อนจะมองนาฬิกา “ 2 ทุ่มครึ่งแล้ว กลับบ้านเหอะ”
“จะกลับแล้วเหรอ” ชานยอลมองคนตัวเล็ก “เดินให้สุดก่อนค่อยกลับไม่ได้เหรอ”
“ไม่เอา…” แบคพยอนส่ายหน้า
“งั้นกินกาแฟ…” ชานยอลถามต่อ
“ก็บอกว่าไม่ไงล่ะ!!” แบคพยอนตอบกลับมาสุดเสียงก่อนจะมองหน้าคนตรงหน้าด้วยแววตาแดงก่ำ
“แต่พี่อยากกินนี่นา” ชานยอลไม่สนใจก่อนจะลากร่างบางไปที่ร้านกาแฟเล็กๆข้างทาง ร่างบางเบะปากให้แต่ก็ยอมเดินตามแรงลาก “เอาอะไร…อา ไม่อยากสั่งสินะ…เอาโกโก้อุ่นกับอเมริกาโน่แล้วก็คัพเค้กอีก 8 อันฮะ” ร่างบางเดินไปนั่งข้างหน้าต่างก่อนจะวางตุ๊กตาไว้ข้างกาย “กินที่นี่ฮะ”
“เนอี เชบี ปะป๊าเบื่อจัง” แบคพยอนหันไปคุยกับตุ๊กตา “อยากกลับที่พักแล้ว~ เนอีกับเชบีก็เบื่อใช่มั๊ยล่ะ”
“เนอีไม่เบื่อฮะ เชบีก็ด้วย~” ชานยอลเลียนเสียงตุ๊กตาด้วยเสียงทุ้มของตน ร่างบางหันไปมองก่อนจะกลั้นยิ้ม “ปะป๊าทำไมไม่ยิ้มล่ะฮะ เชบีอยากเห็นป๊ายิ้ม”
“บ้า -.-” แบคพยอนยิ้มกว้างก่อนที่ใบหน้าจะขึ้นสีแดงเรื่อๆ
“ปะป๊าหน้าแดงน่ารักจังเลย” ยังไม่เลิกล้อ แบคพยอนหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆก่อนจะตีร่างสูง “ปะป๊าใจร้าย~”
“นี่แน่ะๆ” แบคพยอนตีชานยอลด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“อารมณ์ดีแล้วหนิ กินดีกว่า” ชานยอลยิ้มบางๆก่อนจะส่งกาแฟอเมริกาโน่ให้แบคพยอน
“นายรู้ได้ไงว่าชั้นชอบอเมริกาโน่” แบคพยอนมองแบบงงๆ
“ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนายแหละ กินๆไปเหอะ” ชานยอลตอบก่อนจะกินคัพเค้กตาม
“ใจดีซะจนหวั่นไหวเลยแฮะ…” แบคพยอนเกาท้ายทอยแก้เขินก่อนจะดื่มกาแฟ
30 นาทีต่อมา…
“แล้วมาอุดหนุนใหม่นะคะ~” พนักงานสาวสองคนโค้งให้ทั้งคู่
“อิ่มเป็นบ้า~~ ขอบคุณที่เลี้ยงนะ^-^” แบคพยอนยิ้มให้ร่างสูง “กลับกันเถอะ”
“อ่าห๊ะ ก่อนกลับขอไปแวะเอาแหวนก่อนนะ” ชานยอลพูดก่อนจะเดินไปเอาแหวนในร้าน
“นายมันโง่ที่ไม่รู้ว่าฉันรักนาย…” แบคพยอนพูดขึ้นเบาๆหลังจากที่ชานยอลเดินเข้าไปเอาแหวน “แต่ฉันโง่กว่าที่ไม่รู้จะบอกนายยังไงดี…แบคเอ๊ย ทำไมโง่งี้วะ” พูดแล้วทึ้งหัวตัวเอง “อ่าว…อาจารย์ท็อปกับพี่จียงนี่นา0_0” แบคพยอนมองคนสองคนที่เดินควงกันมาก่อนจะเดินไปหลบข้างๆร้าน “แล้วกูจะหลบทำไมวะเนี่ย=[]=”
กรุ๊งกริ๊งๆ เสียงกระดิ่งสั่นพร้อมร่างสูงของอาจารย์ท็อปกับจียงที่เดินเข้าไปในร้าน
“=o= เข้าไปแล้วว~” แบคพยอนเดินออกจาที่ซ่อนก่อนจะเกาหัวอย่างมึนๆว่าตัวเองจะหลบทำไม “ทำไมเข้าไปนานนักวะ - -*”
20 นาทีต่อมา…
ชานยอลเดินออกมาก่อนจะยิ้มแห้งๆให้ร่างบาง “ขอโทษที~ พอดีเจอไอ้คริสเลยคุยกันนิดหน่อย แหะๆ”
“นานไปแล้ว ให้ตายสิ…” แบคพยอนทำหน้ามุ่ย “ไปเหอะ กลับได้แล้ว”
ระหว่างเดินกลับ…
“นี่…แวะดูชายหาดก่อนป่ะ” ร่างสูงถามก่อนจะจูงมือแบคพยอนไปที่ชายหาด “ฮ้า~~ เย็นดีแฮะ~”
แบคพยอนได้แต่หน้ามุ่ยพลางกอดตัวเอง ชานยอลเห็นอย่างนั้นจึงถอดเสื้อแขนยาวของตัวเองห่มให้ร่างบาง เนิ่นนานที่ทั้งคู่เงียบแล้วมองไปที่ทะเล
ชานยอลหยิบบางอย่างในกระเป๋าขึ้นมา “หมาน้อย”
“หือ?” แบคพยอนหันไปมองคนที่คุกเข่าบนพื้นทรายแบบอึ้งๆ “นายทำบ้าไรน่ะ=[]=”
“คือ…อ่า…เอ่อ…” ชานยอลได้แต่อ้ำอึ้งก่อนจะทำท่าเหมือนขอแต่งงานโดยมีกล่องแหวนในมือ “เอ่อ…ฉัน…เอ่อ…อ่า”
“นายจะขอแต่งงานรึไง” แบคพยอนได้แต่มองแบบเขินๆ
“เปล่า…เอ่อ…จะขอเป็นแฟน…เป็นแฟนกันนะ” ชานยอลมองแบคพยอนด้วยแววตาลึกซึ้ง “ฉันรักนาย…”
“นะ…นายพูดจริงอ่ะ 0_0” แบคพยอนทำตาโต แน่ล่ะ ใครจะไปนึกล่ะว่าคนที่เค้าแอบชอบก็ชอบเค้าเหมือนกัน ชานยอลได้แต่หลบตาก่อนจะพยักหน้า “กรี๊ดดดดดดด~ ฉันก็รักนาย รักๆๆๆ รักที่สุดเลย…ฮึก…รัก…ฮือ~~” แบคพยอนเผลอกรี๊ดออกมาก่อนจะก้มลงกอดคอร่างสูงแล้วร้องไห้
“บ้าจริงๆ ร้องไห้ทำไม” ชานยอลลูบหัวคนตัวเล็กในอ้อมกอดก่อนจะผละออก “แหวนนี้…ให้นายนะ”
“ขอบคุณนะ…จินซู?” แบคพยอนมองสิ่งที่สลักในแหวนแบบงงๆ
“ใช่ จินซูเพราะนายคือหัวใจที่สำคัญของฉันไง^-^” ชานยอลยิ้มกว้างร่างบางโผกอดเค้าอีกครั้งด้วยความปลื้มใจ “นายนี่จริงๆเลยน้า~”
“ฮึก…ฉันรักนาย…ฮึก…ไอ้หูกาง…ฮึก…หมาน้อยรักหูกางที่สุดเลย” ร่างสูงผละร่างบางจากอ้อมกอดก่อนจะเช็ดน้ำตาด้วยหลังมือและมอบสัมผัสหวาน นุ่มนวลให้แทน “อืม…” เนิ่นนานที่ร่างสูงจูบแบบ deep kiss กับร่างบาง แบคพยอนทุบเบาๆที่อกเพราะหายใจไม่ออกร่างสูงยอมถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง “แฮ่กๆ…นานไปแล้ว= =”
“โทษทีๆ เพลินไปหน่อย ^^” ชานยอลยิ้มให้ก่อนจะหยิบของที่ตกพื้นแล้วถือไว้กับตัว “ปะ…กลับกันดีกว่า”
“นายว่าที่เราเจอกันเพราะโลกมันกลมหรือพรหมลิขิตอ่ะ” แบคพยอนถามระหว่างเดินจับมือไปด้วยกัน
ชานยอลทำท่าครุ่นคิด “อืม…ไม่รู้สิ แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไร ก็ขอบคุณที่ทำให้มาพบและรักกับหมาน้อยแหละ~”
“บ้า -///-” ร่างบางได้แต่ยิ้มเขินๆก่อนจะตีสีข้างของร่างสูงเบาๆ
“แล้วทำไมหมาน้อยไม่เรียกเค้าว่าพี่ล่ะ” ชานยอลถามกลับ
“อยากรู้จริงๆเหรอ” แบคพยอนย้อนถาม
“จริงๆ^^” ร่างบางดึงไหล่ร่างสูงก่อนจะกระซิบเบาๆว่า…
“ไม่มีใครเรียกคนที่จะมาเป็นแฟนตัวเองว่า…พี่หรอกนะ”
--------------------------------------------------------------------
จบแล้ว~ พาร์ทพิเศษของชานแบค จัดเอาใจแม่ยกชานแบค 555+ ตอนต่อไปเอาของคู่ไหนดีเอ่ย~ ช่วยคิดหน่อยๆ~ เดี๋ยวตอนต่อๆไปจะเอาเป็นคู่ๆทีละคู่เนาะ จัดให้ได้ฟินเล่นๆกัน >.<
ความคิดเห็น