คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 3
Chapter 3
รุ่นพี่ซาลาเปา
16.00 น.
“แบ่งเป็น 4 คู่ต่อ 1 บ้านนะคะ พอแบ่งเสร็จแล้วตอน 17.30 น.มารวมกันตรงนี้นะคะ” รุ่นพี่ที่หน้าตาเหมือนนางฟ้าเดินดินพูดด้วยเสียงหวานจับใจ “ค่ะ ตามพี่สตาฟมาได้เลย”
“น้องใช่คู่ที่ 37-40 ป่ะ” เลย์และอีก 7 คนที่เหลือหันไปมองผู้มาใหม่ “ฮัลโหล~”
“เอ่อ…นายเป็นรุ่นพี่จริงๆเหรอ-o-” แบคฮยอนถามขึ้น
“ฮ่าๆ ใช่น่ะสิ~ รีบยกกระเป๋าแล้วตามพี่มาดีกว่า^^” รุ่นพี่หน้าเด็กยิ้มอย่างเบิกบานก่อนจะเดินนำไป
“หน้าเด็กจัง…” อี้ชิงพึมพำเบาๆ “อ๊ะ! พี่คริสไม่ต้องลำบากหรอกฮะ” ร่างสูงไม่สนใจก่อนจะลากกระเป๋าของร่างบางไป “ง่า…T^T”
“ถ้านายมัวแต่ยืนบื้อตรงนั้น จะถึงห้องมั๊ยเดินเร็วๆสิ” ร่างสูงหันหน้าไปบอกร่างบางที่ยืนงง “เร็วๆสิ พี่ไม่ไปอุ้มนายหรอกนะ”
“ฮึ่ย…-///-” อี้ชิงเบ้ปากให้ก่อนจะเดินตามไป ส่วนลู่หานกับแบคพยอนที่เดินไปก่อนได้แต่หัวเราะคิกคักกับท่าทางของอี้ชิง “ว้าวว! บ้านใหญ่จังเลย*0*”
“อ่า น้องอยากนอนห้องไหนก็นอนเลยนะ ห้องนึงนอนได้ 4 คน” เลย์วิ่งไปเอากระเป๋ากับร่างสูง แต่คริสเดินเข้าห้องไปพร้อมกับกระเป๋าเลย์
“นี่! นายจะนอนตรงไหนอ่ะ” เลย์มองร่างสูงที่หอบกระเป๋าให้ ก่อนจะชี้ไปที่ที่นอนติดหน้าต่าง คริสวางกระเป๋าก่อนจะจัดให้กระเป๋าตัวเองอยู่เตียงข้างๆ
“อ่าว! พี่จะนอนตรงนั้นเหรอ” แล้วผมจะนอนหลับลงเหรอ…อี้ชิงคิดในใจ ร่างสูงหันมาก่อนจะพยักหน้า “อ่า…อืม…เสี่ยวลู่นอนห้องนี้เหรอ”
“อ๋อ ช่าย~” ลู่หานพยักหน้าก่อนจะวางกระเป๋าลงที่เตียงตรงข้ามกับเตียงอี้ชิง “พี่คริสก็นอนห้องนี้เหรอฮะ”
“ก็…ใช่ ทำไม?” คริสถามกลับ ลู่หานส่ายหน้าก่อนจะเดินไปหาน้องชาย
“แกไม่กลัวโดนเผลอไปปล้ำพี่เค้าเหรอ” อี้ชิงมองหน้าพี่ชายก่อนจะหน้าขึ้นสี “ฮั่นแหน่~ คิดอยู่อ่ะดิ”
“พี่จะบ้าเหรอ!” อี้ชิงโวยวายก่อนจะลดเสียงลงเพราะร่างสูงหันมามอง “ใครจะไปคิดลามกเหมือนพี่”
“เอ้า~ ใครๆก็คิดได้~” ลู่หานทำหน้าใสซื่อ อี้ชิงตีสีข้างของพี่ชายตัวเองด้วยความหมั่นไส้
ทางด้านไคและดีโอ
“พี่ดีโอ” รุ่นน้องผิวเข้มเรียกดีโอด้วยเสียงแผ่วเบา “พี่ดีโอ”
“หือ อะไรเหรอ” ดีโอตอบกลับโดยไม่หันไปมอง “เห้ย!!O_O”
ไคเดินมาจับหน้าของดีโอก่อนจะปรับให้หันมามองตน “พี่ควรจะตอบและมองหน้าผู้ถามนะฮะ มันเป็นมารยาท^^”
“(O_O) (_ _) (O_O) (_ _)” ดีโอพยักหน้าหงึกหงัก “O////O” ไคก้มลงก่อนที่จะใช้ปากตนประกบกับปากรุ่นพี่ตัวเล็กแค่เสี้ยววิก่อนจะถอนริมฝีปากออก
“คราวหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะครับ” ดีโอที่ตอนนี้ยังมึนงงอยู่ “อย่าทำท่าทางน่ารักแบบนี้กับใครอีก”
“อะ…อืม” ดีโอพยักหน้า ไคยิ้มก่อนจะขโมยหอมแก้มและเดินหนี ดีโอลูบที่ริมฝีปากตัวเองเบาๆพลางหน้าขึ้นสี “เด็กบ้า -////-”
“เฮ้ย หน้าแดงเป็นไรป่ะวะดีโอ0.0?” ชานยอลที่พึ่งเข้ามาเห็นเพื่อนหน้าแดงก็รีบมาดูอาการ(?)เพื่อนทันที
“ฉันนอนตรงนี้นะ!!” แบคพยอนพูดก่อนจะโยนกระเป๋าไปที่เตียง “ย๊า!! นายมานอนข้างๆฉันทำไม”
“ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ ทำไมไม่เรียกพี่- -” ชานยอลมองหน้าก่อนจะถาม แบคพยอนได้แต่บ่นงุ้งงิ้งแต่ก็ไม่พูดอะไร “จริงๆเลยน้า~”
ทางด้านซูโฮและเทา
“เนื่องด้วยน้องๆเป็นคู่แรกๆ เราเลยได้ห้องดี นอนห้องละสองคนแล้วกัน ><” พี่ดาร่าพูดอย่างดีใจ
“ถ้านอนกับไอ้แพนด้านี่แค่สองคน…จะไม่โดนพรากพรหมจรรย์เหรอวะ=[]=” ซูโฮพึมพำกับตัวเองพลางมองไปทางแพนด้า “แม่จ๋า โฮยังอยากรักษาพรหมจรรย์ไว้อยู่T^T”
“บ้ารึไง…พึมพำอะไรคนเดียว” ซูโฮหันไปมองรุ่นน้องด้วยแววตาเคืองๆ “อ๊ะ! เฮียคริส!! มาไงอ่ะ”
ซูโฮมองคนที่คุยกับเด็กแพนด้าด้วยแววตาตกใจ “คะ…คริส มะ มาไงเหรอ อะ เอ่อ0///0”
“อ่าว!นาย! เอ่อ…หัวหน้าห้อง สวัสดี” คริสโบกมือทักทาย(เฮียลืมชื่ออ่อ) “เฮียมาหาน้องชายไม่ได้เหรอวะ อ้อ นี่คู่เฮียชื่อเลย์ เลย์นี่น้องชายพี่ ชื่อเทา”
“สวัสดีฮะพี่เลย์” เทายิ้มให้ชายหน้าหวานก่อนจะหันไปมองซูโฮ “พี่ซูโฮฮะ…มานี่หน่อย^^”
“เอ่อ…0///0” ซูโฮยอมเดินมาใกล้เทา เทาโอบไหล่ซูโฮให้เข้ามาใกล้ขึ้น “^_^**”
“นี่แฟนผมชื่อซูโฮ ซูโฮนี่พี่ชายเค้าชื่อคริส หวังว่าพี่จะจำชื่อน้องเขยได้นะ ไอ้พี่ชาย” เทาพูดอย่างท้าทาย ซูโฮได้แต่กัดฟันยิ้มให้
คริสที่ตอนนี้ยังไม่รู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้น “อ้อๆ ชื่อซูโฮนี่เอง โทษทีนะ เราลืมอ่ะ แต่จะจำไว้แล้วกันนะ” คริสยื่นมือไปจับมือกับซูโฮ “น้องเขย^^”
“เอ่อ…ผมหิวแล้ว ผมไปนะ” ร่างบางพูดขึ้นอย่างรำคาญนิดๆ คริสโบกมือลาน้องชายก่อนจะเดินตามร่างบางไป
“หึ! แอบรักพี่ชายผมงั้นเหรอฮะ^^” เทาหันมายิ้มอย่างมีเลศนัย “นี่…เลิกคิดซะเถอะ แค่ชื่อพี่ เฮียยังจำไม่ได้เลย”
“เปล่าซักหน่อย…ไม่ได้แอบรัก” ซูโฮปฏิเสธพลางก้มลง “จริงๆนะ…ฮึก…”
“พี่นี่ร้องไห้ง่ายจัง แค่เค้าลืมชื่อเอง” เทาถอนหายใจพลางส่ายหน้าแล้วเดินไปหิ้วกระเป๋าเข้าห้อง “นี่~ ไปกินข้าวกันเหอะ คนอื่นเค้าไปกันหมดแล้วนะ”
“ถ้าพี่ลืมชื่อนายล่ะ…ฮึก…นายจะเจ็บ…อืมมมม” เทาปิดปากซูโฮด้วยปากตัวเอง ก่อนจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง
“พี่ไม่มีวันลืมผมได้หรอก เพราะผมคือจูบแรกของพี่” เทาพูดก่อนจะดีดหน้าผากซูโฮ “แล้วอย่าพูดอย่างนี้อีกนะ ไปกินข้าวได้แล้ว”
ซูโฮที่(ตอนนี้)ได้สติแล้ว ก็แว้ดขึ้นทันที “นาย!! นาย!! นายเอาจูบแรกพี่ไป ม่ายยยยยย!TT[]TT”
“พึ่งรู้ตัวรึไง ไปได้แล้ว หิวข้าว” เทาพูดก่อนจะจับมือซูโฮให้ลงไปด้านล่างกับตน
ณ ด้านล่าง
“เอาล่ะ น้องๆมารวมกันครบแล้วใช่มั๊ยคะ” บอมเอ่ยขึ้นด้วยเสียงหวาน พลางยิ้มร่า “พี่ถามว่า มากันครบแล้วใช่มั๊ยคะ^^*” บอมกล่าวย้ำอีกครั้งด้วยรอยยิ้มปีศาจแทน
“ครับ/ค่ะ” ทุกคนพูดพร้อมกันด้วยสีหน้าหวาดกลัว(เอิ่ม เรื่องนี้ไม่ได้แอนตี้ป้าบอมนะ=[]=)
“ดีค่ะ งั้นเชิญนั่งตามเลขที่โต๊ะได้เลย ใครอยู่บ้านไหนก็นั่งโต๊ะกับพี่สตาฟบ้านนั้นแหละค่ะ” บอมอธิบายก่อนจะปล่อยให้ทุกคนเดินเข้าที่นั่งตนเอง
ทางด้านเซฮุนและลู่ฮาน
“เชอะ รอยยิ้มนั้นมันรอยยิ้มปีศาจชัดๆ” เซฮุนอดค่อนขอดไม่ได้ “อ๊าก~ เสี่ยวลู่มันเจ็บนะ!!”
“เค้าทำอะไรเหรอ *_*” เสี่ยวลู่ถามก่อนจะทำหน้าใสซื่อ เซฮุนเห็นดังนั้นจึงจัดการหยิกแก้มไปทีนึง “- -* มันเจ็บนะ!!”
“แกล้งกันเป็นเด็กไปได้” เลย์พูดอย่างหมั่นไส้ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับคริส
“ก็ดีกว่าคนไม่มีใครให้แกล้ง” เซฮุนพูดอย่างหมั่นไส้ เลย์หันไปมองแบบจิกตา ส่วนลู่หานได้แต่หัวเราะพลางยกนิ้วให้แฟนตัวเอง ก่อนจะนั่งลง
“เอาล่ะค่ะ กิจกรรมของเรามีเพื่อสานสัมพันธ์ และหนึ่งในการสานสัมพันธ์คือการ…” ทุกคนกลืนน้ำลายอย่างตื่นเต้น “ป้อนข้าวค่ะ^^”
“หา!!!” ทุกคนร้องขึ้นพร้อมกันอย่างตกใจ
“หาอะไรกันคะ อะไรหายเหรอ^^?” บอมถามขึ้นอย่างกวนๆ ทุกคนได้แต่เก็บความแค้นไว้ในใจ “โอเค เราจะป้อนแค่ 10 คำเท่านั้นค่ะ^^”
“OMG!! ตายแน่ๆ 10 คำT[]T” ซิ่วหมินบ่นขึ้นทันที
“เอาหน่า ฉันไม่แกล้งนายหรอก…” เฉินพูดก่อนจะตักข้าวมาเล็กน้อย
“เอาล่ะค่ะ คำที่ 1 ตัก” บอมพูดขึ้น
“มะ…มันเยอะไปมั๊ย ไอ้เตี้ย= =” ชานยอลมองข้าวพูนช้อน
“กินๆไปเหอะ” แบคพยอนไม่สนใจก่อนจะพยายามตักข้าวเพิ่มด้วยความหมั่นไส้
“เห้ยๆ พอได้แล้วไอ้เตี้ย ถ้าติดคอขึ้นมาทำไง” แบคพยอนมองอย่างเด็กโดนขัดใจ
“ก็ตายสิ ถามโง่ๆ” ชานยอลกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะมองข้าวพูนช้อน
“เอาล่ะค่ะ! คำแรกป้อน~”
“แค่กๆ” เทาสำลักเพราะซูโฮ ตักข้าวให้มากเกินไป(ปัญหาเดียวกับหยอย= =) “นะ…น้ำ ขอ แค่ก น้ำ”
“ง่า! ขอโทษT[]T” ซูโฮได้แต่น้ำตาไหลพลางพร่ำขอโทษ เพราะความหมั่นไส้ที่น้องสูงเกินไป ทำให้เขาเผลอตักข้าวพูนช้อนชา “นี่ น้ำT[]T~”
“อึกๆๆๆ” เทากินน้ำลงไปหลายอึก “เฮ้ออออ…”
“เป็นอะไรมั๊ย พี่ขอโทษT[]T” ซูโฮได้แต่มองหน้าเทาอย่างอ้อนวอน
“แกล้งกันเหรอ~ เราได้เห็นดีกันแน่! ที่รัก^^*!” เทาพูดก่อนจะตักข้าวมาพูนช้อนแต่ก็ต้องเขี่ยลงเพราะสงสารร่างบางตรงหน้า
“คำที่สอง ผลัดกันป้อนนะคะ” บอมพูดก่อนจะมองไปรอบๆ “เอ่อ…น้องคะ ไม่ต้องพูนช้อนก็ได้”
“ผมอยากให้ Buddy ผมโตไวๆน่ะครับ^^*” ชานยอลยิ้มกว้างก่อนจะมองคนตรงหน้า “พี่อยากให้นายโตไวๆจริงๆนะ^^”
“เอาล่ะ ช่างพวกนายเถอะ= =” บอมเลิกสนใจคู่เพี้ยน “ป้อนได้คำที่สอง”
“อ้าม~ นะเซฮุนนา~~” ลู่หานพูดด้วยเสียงอ้อน เซฮุนยู่หน้าเพราะเห็นผักอยู่ในข้าว “เซฮุนนา~ กินสิ><”
“ไม่เอา~ เสี่ยวลู่~~ ไม่อยากกินอันนี้T^T” เซฮุนอ้อนวอน เขาเกลียดผักยิ่งกว่าอะไรดี ลู่ฮานจัดการง้างปากแฟนหนุ่มก่อนจะยัด(?)ข้าวเข้าปากทันที ท่ามกลางสายตาของผู้ร่วมโต๊ะที่มองอย่างอึ้งๆ “อุ…อื้มๆ=x=”
“เคี้ยวแล้วกลืนเข้าไปซะนะที่รัก^_^” ลู่หานใช้มือปิดปากก่อนจะมองแฟนหนุ่มที่พยายามจะเคี้ยวและกลืนข้าวลงไปด้วยหน้าเขียวอื๋อ ก่อนจะปล่อยมือออก “อร่อยล่ะสิ”
“เห็นหน้านางฟ้าอย่างงั้น ปีศาจชัดๆ” เลย์บ่นพึมพำก่อนจะมองร่างสูงที่เคี้ยวข้าวตุ้ยๆด้วยใบหน้าบูดไม่แพ้กัน “ผักมันไม่อร่อยรึไง พี่ถึงไม่กินน่ะ”
“ถ้ามันอร่อยเหมือนเนื้อหมูพี่คงไม่ทำหน้างี้หรอกครับ-__-” มีประชด
“เอาล่ะ คำที่สาม ตักได้”
“เฉิน…ไม่เอาผักกาด” ซิ่วหมินสั่งเพื่อนของตนก่อนจะมองผักกาดด้วยแววตาขยะแขยง “ไม่เอาแตงกวาด้วย”
“=_= นี่หมิน กินผักซะบ้างเหอะ ดูดิ๊ ตัวอ้วนกลมจนจะกลิ้งได้ละ” เฉินบ่นเพื่อนรักก่อนจะยอมเอาผักออกแต่โดยดี
“ก็มันขมนี่นา =3=” ซิ่วหมินบ่นก่อนจะทำแก้มป่อง “เอาเนื้อเยอะๆด้วย น้อยไปๆ”
“มันเยอะไปแล้วนะ=__=” เฉินมองซิ่วหมินก่อนจะถอนหายใจและตักเนื้อเพิ่ม
“ฮี่ๆ งี้แหละ ดีละๆ ><” ซิ่วหมินยิ้มอย่างพอใจ
15 นาทีผ่านไป
“เอาล่ะ ครบ 10 คำแล้ว กินตามสบายได้ค่ะ” บอมกล่าวก่อนจะเดินลงจากเวที
เทาลากซูโฮไปที่โต๊ะของพี่ชายก่อนจะจับให้นั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างเพราะซิ่วหมินกับเฉินหายไป “พี่ชานยอล นี่ซูโฮ แฟนผม^^”
“นี่…ไอ้เตี้ยกินผักเยอะๆสิ” ชานยอลไม่ได้มองเทาแม้แต่น้อยแต่กลับสนแต่ไอ้เตี้ย(?) “กินเยอะๆจะได้สูงๆ”
ปัง! เทาตบโต๊ะจนจานข้าวสะเทือน(เว่อร์)
“อะ อ่าว ว่าไงเทาเทา=o=;;” ชานยอลมองไปที่น้องชายของเพื่อนก่อนจะยิ้มแหยๆ
“นี่แฟนผม ซูโฮ” เทาดูจะขุ่นเคืองเล็กน้อยที่โดนเมิน เอาแต่ใจเหมือนพี่ชายไม่มีผิด ชานยอลคิดในใจ
“อ้อๆ สวัสดี ซูโฮ-o-” ชานยอลพยักหน้า “แล้วมีอะไรอีกมั๊ย”
“จะมากินข้าวด้วย” เทาพูดก่อนจะนั่งข้างๆพี่ชายที่ไม่สนซูโฮแม้แต่น้อย สนแต่จะตักอาหารให้ร่างบางตรงหน้า ส่วนซูโฮได้แต่มองด้วยแววตาเศร้าๆ
“พี่คริสฮะ มันเยอะไปรึเปล่า” อี้ชิงมองอาหารในจาน ที่มีแต่ผัก “พี่ไม่กินผักแล้วจะตักให้ผมแทนทำไม - -*”
“เอาหน่า นายจะได้โตไง><” อู๋ฟานขบขันในใจ ร่างบางเห็นดังนั้นจึงจัดการตักปลาให้เขา “ย๊า!! พี่ไม่เอา!!”
“กินเยอะๆ จะได้ฉลาดไงฮะ^^” โดนไปดอกนึง…= =;;
“พี่ผมฉลาดอยู่แล้วล่ะฮะ” เทาพูดขึ้นหลังจากนั่งมองอยู่นาน “พี่ซูโฮ มองแต่พี่คริสผมน้อยใจนะฮะ”
“อะ…เอ่อ ขอโทษที” ซูโฮกล่าวขอโทษก่อนจะก้มลงกินข้าว “คริส ไม่ชอบกินปลาเหรอ”
“ก็ประมาณนั้น” คริสพยักหน้าก่อนจะยิ้มบางๆ “นายดูแลน้องชายฉันดีๆนะ เห็นงี้แต่มันดื้อนะ”
“อ่า…แน่นอน ฉันจะดูแลให้ดี ^///^” ซูโฮยิ้มพลางหน้าแดงเรื่อๆ “เทาเทาอา กินนี่สิ ^///^”
เทายิ้มกว้างกับผลงานของตน “หน้าแดงเพราะรักผมเหรอฮะ”
“ฮ่าๆ” ซูโฮไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มกว้างและหน้าแดง อี้ชิงก็ไม่พูดอะไรก่อนจะนั่งกินข้าวต่อ
“นี่…ไค ดูตรงนั้นแปลกๆนะว่าป่ะ” ดีโอกระซิบกับรุ่นน้องที่นั่งตรงข้ามตน “ไค~~”
“พี่คยองซู ดูนั่นสิ” ไคไม่สนใจก่อนจะชี้ไปนอกหน้าต่างข้างๆตัวของเขา “สวยป่ะ”
ภาพตรงหน้าคือภาพที่พระอาทิตย์กำลังจะลับของฟ้า ท้องฟ้าเป็นสีชมพูอ่อนๆ ตัดกับน้ำทะเลสีฟ้า ร่างบางมองภาพนั้นด้วยแววตาเป็นประกายเหมือนเด็ก “มันสวยมากเลย ทำไมพี่ไม่เคยมองเห็นตรงนี้เลยนะ”
“ก็เพราะมันเป็นแค่สิ่งเล็กๆที่ทุกคนไม่สนใจน่ะสิ ฮยองถึงไม่เห็น” ไคกล่าวก่อนจะม้วนสปาเก็ตตี้เข้าปาก “ฮยองกินข้าวเหอะ”
“อ่า…มันสวยจริงๆนะ” ดีโอพึมพำก่อนจะตักข้าวกินต่อ
-------------------------------------------------------------
จบแล้ว ยาวป่ะ ยาวเนอะ เค้าหวังให้มันยาวๆงี้แหละ รีดเดอร์จะได้อ่านได้จุใจ 555+ #บ้าเนอะ พูดคนเดียว #คิดถึงกันมั๊ยคนดี~ ไรต์ไม่ได้หายไปไหนนะ แต่ยังคิดไม่ออก ตอนนี้แต่ง SF อยู่ด้วย เลยมึนๆนิดนึง ถ้าอัพช้าก็อย่าว่ากันน้า~
:) Shalunla
ความคิดเห็น