คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [SF] Remember (คั่นบท)
**หมายเหตุ** ปิดเพลงด้านบนก่อนนะคะ -o-;;
Remember
“어떤 날에든 저녁하늘은 못 올려보는 습관이 있어니가 가는 곳에 나도”
14 Feb 2013
ผมตื่นมาในตอนเช้าพร้อมมองไปรอบๆห้องพลางคิดถึงกลิ่นหอมอ่อนๆ
....
“อู๋ฟาน ตื่นได้แล้ว!!~” เสียงหวานของอี้ชิงยังดังก้องในความคิดของผม “อ๊ะ! อย่ากอดกันสิ~”
“ชิงชิงน่ารักจังเลย หอม~” พูดพลางหอมแก้มไปทีนึง หอมจริงๆแฮะ
“อู๋ฟาน ปล่อยก่อน-__-*!!” ร่างบางผลักผมเบาๆ ผมยอมปล่อยแล้วไปอาบน้ำ ก่อนจะเดินตามกลิ่นหอมของสปาเก็ตตี้ “มาแล้วเหรอ เสร็จพอดี^-^”
ผมมองหน้าคนรักที่ยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มที่แก้ม “ถ้าบอกอยากกินชิงชิงมากกว่าจะเป็นไงน้า~”
“อู๋ฟานคนบ้า!!>///<” พูดพลางตีผมเบาๆ ผมยิ้มบางๆก่อนจะนั่งลงตรงข้ามอี้ชิงแล้วมื้อนั้นก็มีแต่เสียงหัวเราะของผมกับอี้ชิง
....
ผมสะบัดหัวไล่ความฟุ้งซ่านก่อนจะเดินไปในห้องน้ำและมองแปรงสีฟันที่วางเคียงข้างกัน
....
“อู๋ฟาน ดูสิ!! แปรงสีฟันคู่ล่ะ >_<” ร่างบางชี้ให้ผมดูแปรงสีฟันสีฟ้ากับสีชมพู ก่อนจะยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“= = บ้า” พูดก่อนจะเคาะหัวร่างบางเบาๆ
“อู๋ฟานใจร้าย-3-” พูดพลางเบ้ปากให้ น่ารักจริงๆน้า
....
ผมหยิบแปรงสีฟันของผมขึ้นมาแปรงก่อนจะล้างหน้า เตรียมเปลี่ยนชุดและเดินลงไป ผ่านร้านดอกไม้…
....
“อู๋ฟาน รู้มั๊ยชิงชิงชอบดอกไม้อะไร” ผมที่นั่งอ่านหนังสืออยู่หันกลับไปมองคนรักที่นั่งเพ้อพลางส่ายหัวเบาๆ “ดอกลิลลี่สีชมพู~ อู๋ฟาน วาเลนไทน์ซื้อช่อดอกลิลลี่สีชมพูให้เค้าหน่อยสิ>.<”
“ไม่…” ผมพูดก่อนจะหันไปมองคนรักที่นั่งกอดอกพลางทำแก้มป่อง “ไม่ปฏิเสธจะที่รัก=o=;;”
ร่างบางยิ้มก่อนจะเดินมากอดด้านหลังผมแน่น “อู๋ฟานน่ารักที่สุดเลย รู้มั๊ย อี้ชิงรักอู๋ฟานที่สุดเลย>O<”
“อู๋ฟานก็รักอี้ชิงเหมือนกัน…รักมาก” ผมพูดก่อนจะหันกลับไปลูบหัวของอี้ชิง “และตลอดไป”
....
ผมเดินย้อนกลับไปที่ร้านดอกไม้ก่อนจะมองหาดอกลิลลี่สีชมพู
“เอ่อ ขอโทษนะครับ นี่ช่อละเท่าไหร่เหรอครับ” ผมถามเจ้าของร้าน
เจ้าของร้านมองหน้าผมก่อนจะยิ้มบางๆ “ราคา 4000 วอนค่ะ^-^”
“งั้นผมซื้อช่อนึงครับ” ผมรับช่อดอกไม้มาก่อนจะยื่นเงินให้ ก่อนจะเดินต่อไป
....
“อู๋ฟาน ถ้าอี้ชิงตาย อู๋ฟานจะมีความสุขต่อเพื่ออี้ชิงป่ะ” ผมมองร่างบาง ที่ตัวขาวซีดอยู่บนเตียง ก่อนจะกุมมือไว้ “อู๋ฟาน ตอบก่อนสิ”
“มีความสุขสิ…อู๋ฟานจะมีความสุขต่อเพื่ออี้ชิง” ผมพูดก่อนจะก้มลงจูบปากที่แห้งผากของคนรัก “แต่อย่าพูดเรื่องตายได้มั๊ย”
“อู๋ฟานก็รู้ว่าอี้ชิงอยู่ได้อีกไม่นาน…” ร่างบางพูดก่อนจะน้ำตาไหลออกมา “อึก…ถ้าอี้ชิงตาย…อู๋ฟานต้องอยู่ต่อ…ฮึก…เพื่ออี้ชิงนะ…”
“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าพูดเรื่องตาย…” ผมพูดเพื่อกลั้นน้ำตาเอาไว้ “ดื้ออย่างนายตายยากจะตาย อยู่กวนฉันได้อีกนาน~”
ร่างบางส่งยิ้มกว้างให้ผม “อี้ชิงก็หวังอย่างงั้น”
....
ผมหยุดคิดก่อนจะนั่งลงที่หน้าป้ายหินอ่อนสีขาว
“นายทำไม ไม่ฟื้นมากวนฉันต่อล่ะ…” ผมพูดก่อนจะลูบที่ป้ายหินอ่อน ก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาโดยไม่เช็ด “ชีวิตที่ไม่มีนาย แล้วฉันจะมีความสุขได้ยังไง…”
....
14 Feb 2007
ผมเดินหาซื้อช่อดอกลิลลี่สีชมพูให้แก่คนที่คบมาถึง 7 ปี แต่ก่อนดื้อจะแย่ แต่เดี๋ยวนี้กลับนอนไร้เรี่ยวแรงที่โรงพยาบาลเพราะเป็นโลหิตจาง
~แน ยอ เพ ซอ ชี คยอ ชู โค แน ยอ เพ ซอ คัม ซา ชู นึน...~
(Yixing)
“ครับ สวัสดีครับ” ผมหันไปรับช่อดอกไม้พลางยื่นเงินจ่าย
(อู๋ฟาน…ฮึก…อี้ชิง…ฮือ) ลู่หานพูดก่อนจะปล่อยโฮ
“อี้ชิงเป็นอะไร??” ผมพยายามข่มอารมณ์ในขณะที่ขาก็ก้าวไปทางโรงพยาบาล
(ฮึก…อี้ชิง…ไปสบายแล้ว…ฮือ)ผมหยุดเดินรู้สึกขาไร้เรี่ยวแรงมือที่ถือโทรศัพท์ก็ตกลงพื้น ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนผมทำใจไม่ทัน เมื่อวานยังนั่งเล่นกับผม ยังคุยกับผมเหมือนสุขภาพดี แต่วันนี้…เค้ากลับจากผมไป โดยไม่หวนกลับมาอีก
....
ผมมองป้ายตรงหน้าก่อนจะกระซิบเบาๆกับสายลม
“ฉันรักนายนะ…อี้ชิง” ก่อนจะวางดอกลิลลี่ลงหน้าหลุม และปาดน้ำตาแบบลวกๆก่อนจะเดินออกมาจากสุสาน ผมได้ยินเสียงแว่วๆว่า…
“ฉันก็รักนาย…อู๋ฟาน”
END
จบแล้ว งงป่ะ ไม่งงเนาะ อยากแต่งให้ซึ้งเฉยๆ>o< แต่งไปร้องไห้ไป ตรงที่
มันมีจุดคั่นไว้คือที่ท่านอู๋คิดเนาะ#กลัวงง 555+ เศร้ามั๊ยอ่ะ อันนี้เค้าพึ่งแต่งแบบเศร้าๆครั้งแรก ปกติแต่งแบบเฮฮา >.< ไม่เศร้าขออภัยน้า~
แบบว่า…เค้ายังคิดตอนสองไม่ออกอ่ะ รอเค้าคิดออกเค้าจะต่อให้ อ่านอันนี้เล่นก่อนได้มั๊ยง่าT^T
ความคิดเห็น