คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 6 [100%]
Chapter 6
Dream or truth
[Lay Part]
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด…
เสียงนาฬิกาดังขึ้นพร้อมกับแสงที่สาดเข้าหน้าผมเต็มๆ ผมตื่นมาด้วยความงัวเงียสุดชีวิต ก่อนจะขยี้ตาแล้วลุกขึ้น ให้ตายสิ…เมื่อคืนผมฝันแปลกๆด้วยล่ะ ผมฝันว่ามีอะไรไม่รู้อุ่นๆมาแตะที่หน้าผาก แล้วก็มีเสียงกระซิบที่ผมจำได้ดี มันคือเสียงพี่คริส ถึงจะฝันแปลกๆแต่ก็ฝันดีใช่เล่นแฮะ -///-
“เสี่ยวลู่ๆ ตื่นได้แล้ว~” ผมเขย่าตัวพี่ชายที่นอนเตียงฝั่งตรงข้าม “เสี่ยวลู่~~”
“อืม…ขออีก 5 นาที~” พี่ชายขยับตัวก่อนจะพลิกตัวไปอีกข้าง ผมถอดใจที่จะปลุกก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ
15 นาทีต่อมา…
“เฮ้!!~ เด็กๆตื่นได้แล้ว นี่มันใกล้เวลานัดแล้วนะ!!” ผมออกมาจากห้องน้ำก่อนจะมองเห็นพี่ซิ่วหมินเดินไปเปิดประตูและตะโกนคำซ้ำๆ เพื่อให้ทุกคนตื่น และดูเหมือนจะได้ผล ทุกคนตื่นมาลักษณะคล้ายๆซอมบี้ก็ไม่ปาน “เอาล่ะ! พวกเธอมีเวลาแค่ 30 นาทีในการเตรียมตัว และเรามีห้องน้ำแค่ 4 ห้องเท่านั้น เพราะงั้น ลู่หาน ดีโอ แบคพยอน เลย์ อ๊ะ นายอาบแล้วหนิ ใช้ได้ๆ ไปอาบน้ำซะ อ้อ ชานยอลนายไปอาบก่อน ส่วนที่เหลือไปเอาชุดมาเฉินจะพาไปอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำรวม!!”
“หา!!” ไค เซฮุน และพี่คริสตะโกนขึ้นพร้อมกัน “พี่จะบ้าเหรอ จะให้พวกผมไปอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำรวม” ไคโวยวาย “ไม่เอาน้า~~~T[]T”
“พวกนาย ไม่มีสิทธิ์เลือก ไปเอาชุดมา ด่วนเลย!!” ไคหันไปอ้อนวอนพี่เฉิน พี่เฉินได้แต่ส่ายหัวเบาๆก่อนจะยักไหล่ สุดท้ายทั้งสามเลยเดินคอตกไปอาบน้ำ “ส่วนเลย์ ไปหาที่กองสวัสดิการ ไปขอข้าวกล่องมา” กำ ไม่น่าตื่นเช้าเลยกู= = “10 กล่อง แล้วก็เอาน้ำมาด้วย ด่วน!!”
ผมพยักหน้าอย่างจำใจก่อนจะเดินไปที่กองสวัสดิการ “กองสวัสดิการมันอยู่ไหนวะเนี่ย - -*”
“นี่นาย…” ผมหันไปมองเสียงนุ่มทุ้มด้านหลัง “หากองสวัสดิการอยู่รึเปล่า” ผมพยักหน้าช้าๆ “ตามเรามาสิ^^”
“- -” ผมมองคนตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ “นาย…คือใคร ชื่ออะไร ยังไง?”
“อ้อ โทษที เสียมารยาทไปหน่อย ฉันชื่อบาโร อยู่ห้องเดียวกับนายไง จำไม่ได้เหรอ *^*” บาโร…ใครวะ เอ่อ อี้ชิงขี้ลืมT[]T “เอาหน่าๆ ไปด้วยกันเถอะ มานี่ๆ”
ผมยอมเดินตามแรงลากของบาโรจนไปถึงกองสวัสดิการ บาโรจัดการสั่งข้าวกล่องของตัวเอง เอาล่ะ ผมก็ควรจะทำอย่างนั้นสินะ “พี่ฮะ เอาข้าวกล่อง 10 กล่องแล้วก็น้ำอีก 10 ขวดครับ”
“ได้เลยครับ” ผมยืนรอซักพักก็ได้ของมาครบ ข้าวกล่องสิบกล่องกับน้ำขวดเล็กขนาดพกพาอีกสิบขวด รวมกันแล้วหนักใช่เล่นนะเนี่ย=[]=
“อี้ชิง เราช่วยมั๊ย^[+++]^” ผมส่ายหน้าเบาๆกับความหวังดีของเพื่อนใหม่ “โธ่~ ไม่ให้เราช่วยจริงๆเหรอ”
“ขอบคุณแต่ไม่เป็นไร^^” ผมยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้ม “อ่า เราไปนะ บาย~”
“บาย~ โอ๊ะ! ซานดึล~ มาช่วยเค้าเหรอ” ผมรู้สึกหนาวหลังขึ้นมาแฮะ อ่า คนที่ชื่อซานดึลมองผมตาลุกวาวเลย ผมเดินกลับที่พักทันที
[END LAY PART]
“พี่ใช้ให้อี้ชิงไปยกของหนักงั้นได้ไงอ่ะ!!” ร่างสูงตะโกนใส่ซิ่วหมินที่นั่งอ่านการ์ตูนโดเรม่อนอยู่ “ถ้าอี้ชิง…”
พลั่ก! เสียงประตูเปิด
“กลับมาแล้วฮะ ^^” อี้ชิงยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มกดลงไป “อะ…เอ่อ ผมมารบกวนอะไรรึเปล่าฮะ=o=?”
ภาพตรงหน้าคือคริสกำลังยืนดุซิ่วหมิน ส่วนซิ่วหมินอ่านหนังสืออย่าไม่แคร์ “ไม่หนิ คริสน้องกลับมาแล้ว ไปช่วยยกของสิ”
“หนักมั๊ย มาเดี๋ยวพี่ช่วยถือ” อี้ชิงส่งของให้ก่อนจะนั่งลงข้างๆซิ่วหมิน “เราไม่เป็นไรนะ โดนอะไรบาดรึเปล่า”
“ไม่เป็นไรฮะ พี่คริส…^^” ร่างบางเรียกชื่อร่างสูงก่อนจะฉีกยิ้มให้ “กินข้าวนะฮะ พี่ซิ่วหมิน”
“อ้อ กินสิ เอาเลย” ซิ่วหมินพยักหน้าก่อนจะผายมือเป็นเชิงอนุญาต “แกก็กินสิคริส เดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อย”
“พี่ซิ่วหมินกับพี่คริสดูสนิทกันจังนะฮะ… ง่ำๆ” ร่างบางพูดไปเคี้ยวข้าวไป ซิ่วหมินพยักหน้า “เป็นแฟนกันเหรอฮะ”
“แค่กๆ…” คริสสำลักข้าวทันที อี้ชิงส่งน้ำให้ร่างสูงดื่ม “นายคิดอะไรแปลกๆ”
“ไม่ใช่แฟนกันซักหน่อย ฉันเป็นแฟนกับเฉินต่างหาก ใครจะไปเป็นแฟนกับไอ้เด็กบ้านี่” ซิ่วหมินบ่นพึมพำ
อี้ชิงทำตาโตก่อนจะหันหน้าไป “พี่คบกับพี่เฉินเหรอฮะ OoO!!”
“อืม…ทำไม? แปลก?” ซิ่วหมินพยักหน้าเป็นคำตอบ “โอ๊ย! พวกนายนี่น่ารำคาญจัง กินข้าวเสร็จแล้วไปรายงานตัวนะ ฉันจะไปอ่านการ์ตูนในห้องละ- -*”
“ง่า…” อี้ชิงสลดลงก่อนจะหันไปหาคริส “พี่คริสฮะ พี่เค้ารำคาญผมเหรอ”
คริสมองหน้าร่างบางก่อนจะยักไหล่ “ไม่รู้ดิ อาจจะ… มั้ง”
“เสี่ยวลู่ๆ กินข้าวกันๆ^^” เลย์หันไปคุยกับพี่ชายที่เดินมาพร้อมกับแฟนหนุ่ม ตามมาด้วยแบคพยอน ชานยอล ดีโอ ไค และเฉินตามลำดับ “อ่า…เสร็จแล้วอย่าลืมไปรายงานตัวกันนะฮะ ผมอิ่มแล้ว”
คริสลุกขึ้นก่อนจะเก็บกล่องข้าวที่หมดแล้วของเลย์กับตัวเองออกไปพร้อมกับเลย์ “นี่ สองคนนั้นแปลกๆนะว่ามั๊ย” ดีโอถามขึ้น จงอินพยักหน้าขึ้นลงแทนคำตอบ “จงอินนา นายอย่าพึ่งหลับสิ เราต้องทำกิจกรรมของค่ายอีกนะ” รุ่นน้องผิวเข้มมองดีโอแบบมึนๆ ก่อนจะก้มกินข้าวต่อ “จงอิน ข้าวเลอะปากแล้ว” ดีโอพูดและเอื้อมมือไปเช็ดริมฝีปากเบาๆ “ออกแล้ว^_^”
“อ่า…ข้าวมื้อนี้เลี่ยนแฮะ ชานยอลไปเหอะ อิ่ม-3-” แบคพยอนพูดก่อนจะเบ้ปากให้คู่ไคและดีโอ ชานยอลยิ้มกว้างก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับแฟนของตน
เซฮุนกับลู่หานมองหน้ากันครู่หนึ่งก่อนจะเดินออกไปข้างนอก
“พวกนั้นกินอิ่มกันไวจัง นี่ๆไปรายงานตัวเลยดีมั๊ย ไม่มีใครอยู่แล้วอ่ะ” ดีโอถามไค ร่างสูงพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับดีโอ “อ่า…รายงานตัวฮะ!!^^”
“อ่าว! ดีโอฮยองO.o” ดีโอหันไปตามเสียงทุ้มที่ดังขึ้น “สบายดีมั๊ยฮะ ตัวสูงขึ้นนะเนี่ย~!”
“บาโร! คิดถึงจังเลย” ดีโอพูดก่อนจะโผกอดบาโร “แล้วนี่เรามาค่ายนี้เหรอ ทำไมแม่เราไม่บอกพี่เลยล่ะ?”
“ก็ม๊าบอกว่าม๊าจะไปบอกแล้วแต่พี่ไม่อยู่เลยไม่ได้บอกน่ะฮะ^^” บาโรพูดก่อนจะยิ้มกว้าง โดยมีไคเบะปากให้ข้างๆดีโอ “ซานดึลนี่ พี่ดีโอ พี่ชายข้างบ้าน พี่ดีโอ นี่ซานดึล แฟนผมเอง^-^”
“สวัสดีฮะ พี่ดีโอ^///^” ซานดึลยิ้มน้อยๆ ดีโอพยักหน้าก่อนจะยิ้มกลับ
ดีโอโบกมือลาทั้งคู่ก่อนจะเดินออกมา ระหว่างเดินไปรวมตัวดีโอก็มองคนข้างๆ ที่หน้าบูดบึ้ง ก่อนจะโอบกอดไว้แน่น “พี่ทำบ้าอะไรเนี่ย!!O_O”
“ไคโกรธพี่เหรอ โกรธที่พี่กอดบาโรแต่ไม่กอดนายใช่มั๊ย พี่ขอโทษ ฮึก T[]T” ไคยิ้มบางๆเพราะการกระทำของคนตรงหน้าก่อนจะกอดกลับ “ฮึก…”
“โอ๋…อย่าร้องนะ ก็โกรธเรื่องนั้นด้วย แต่ที่โกรธอีกเรื่องเพราะพี่ไม่แนะนำผมให้เค้ารู้จักต่างหาก” ไคนั่งยองๆก่อนจะปาดน้ำตาให้ร่างบาง “ยิ้มเถอะน้า~”
“ฮึก…อึก…^_^” ดีโอเปลี่ยนจากร้องไห้เป็นยิ้มกว้างโชว์ฟัน “ไปรวมตัวกันเถอะ”
ฟอด!! จมูกโด่งฝังลงที่แก้มนุ่มๆของดีโอ
“O///O” ไคยิ้มกับผลงานตัวเองก่อนจะจูงมือไปรวมตัว
ซูโฮมองหน้าเพื่อนของตน “ดีโอ เห็นนะเว้ย. . .”
“หะ เห็นอะไร O_O///” ดีโอแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น “อะ เอ่อ กะ กิจกรรมอะไร”
“หืม อ๋อ วิ่งสามขา เล่นเป็นใช่ป่ะ?” ไคตอบแบบชิวๆก่อนจะก้มลงไปผูกเชือกให้ขาทั้งสองติดกัน “ดีนะที่พี่เตี้ยกว่าผมไม่เท่าไหร่”
“นี่นายหาว่าฉันเตี้ยเหรอ!” ดีโอทำหน้ามุ่ย ไคหัวเราะอย่างพอใจก่อนจะเงยหน้ามองรุ่นพี่ของตน “มองทำไมเล่า! -///-”
“มองคนรัก มองไม่ได้เหรอฮะ ดีโอฮยอง” แค่ฟังก็รู้ว่าไคตั้งใจแกล้งชัดๆ ดีโอตีสีข้างไคอย่างแรงจนร่างสูงมุ่ยหน้า “พี่นี่เขินโหดชะมัด”
“ใครบอกให้นายพูดงี้กันเล่า” ดีโอบ่นพึมพำ “อ๊ะ จะเริ่มแล้ว”
“พี่ดีโอ. . .จับมือผมไว้นะ” ดีโอมองหน้าร่างสูงอย่าง งงๆแต่ก็ยอมจับมือแต่โดยดี
“เราจะได้ก้าวไปพร้อมๆกัน >_O”
------------------------------50%---------------------------
ทางด้านเฉินหมิน
เฉินนั่งมองแฟนตัวเองที่นั่งอ่านการ์ตูนโดเรม่อนอยู่ข้างๆ เขาตัดสินใจสะกิดซิ่วหมินเบาๆ แต่ร่างกลมกลับนั่งอ่านต่ออย่างไม่สนใจโลก
“ซาลาเปา~” เขย่าตัวเผื่อจะรู้สึก. . .ก็ยังไม่สนอยู่ดี “มินซอกจ๋า~ สนใจจงแดหน่อยสิคร้าบบ~”
“. . .” ซิ่วหมินมองหน้าคนรักก่อนจะทำแก้มป่อง “เฉิน หมินบอกว่าอย่ากวนเวลาหมินอ่านหนังสือไง!”
“หมินอ่า~ ก็เค้าอยากสวีทกับหมินนี่นา~” เฉินพูดก่อนจะทำหน้าสลด ซิ่วหมินมองหน้าคนรักก่อนจะวางการ์ตูนลงแล้วโอบกอดคนรัก “ถ้าลำบากใจก็ไม่ต้องก็ได้นะ. . .”
“ไม่หรอก ว่าแต่เด็กๆไปรายงานตัวกันหมดแล้วเหรอ” ซิ่วหมินถามก่อนจะเปิดประตูเพื่อดูว่าเด็กๆออกไปรึยัง “ไปหมดแล้ว. . .ว่าแต่เราไม่ต้องไปเหรอ”
“ไม่อ่ะ แต่มีงานต้องทำ” เฉินพูดก่อนจะส่งรอยยิ้มจริงใจให้คนรัก “นี่ไง เราต้องให้เด็กในบ้านแต่งตัวเป็น ญ กับ ช แล้วทำกิจกรรมตามที่กำหนด ของบ้านเราจะเป็น เอ่อ. . .เต้นรำคู่ =o=”
“คิดไว้ยังอ่ะจะเอาใครไป” ซิ่วหมินล้มตัวลงกับเตียงก่อนจะคิด. . .มันคงจะดีถ้าเค้าส่ง เลย์ กับ คริส ไปเพราะเลย์ก็ดูจะมีใจให้น้องชายของเขาอยู่ไม่น้อย อีกอย่าง เขารู้มาว่าเลย์เต้นเก่ง โอเค มันหมายถึง เก่งกว่าคริสอ่ะนะ
“ก็เด็กคู่รักนั่นไง เซฮุน กับ ลู่หาน อ่ะ” ซิ่วหมินพยักหน้า แต่ในใจเค้าก็อยากให้คริสกับเลย์ไปอยู่ดี “ที่รักคิดว่าใครดีอ่ะ?”
“คริส กับ เลย์” ร่างกลมยิ้มกว้างก่อนจะหยิบใบแบบฟอร์มในมือคนรักมากรอกรายละเอียด “อืม. . .ญ เอาเป็น จาง. . .อี้. . .ชิง ส่วน ช ก็ อู๋ อี้ฟาน อืม. . .ถ้าบ้านไหนชนะจะได้ ได้อะไรหว่า. . .บัตร V.I.P ของผับ ไร้ประโยชน์แฮะ แต่ก็ เอาเหอะ”
“ทะ ที่รักจะให้น้องชายที่รักไปเต้นคู่จริงๆเหรอ =[]=” เฉินผงะ ซิ่วหมินมองหน้าคนรักก่อนจะพยักหน้า “แต่. . .”
“ไม่มีแต่ หมินจะส่งชื่อน้องชายไป” ซิ่วหมินพูดขัด เฉินทำหน้ามุ่ยแต่ก็ไม่ว่าอะไร “เอาเพลงไรดี อืม. . .ใช่แล้ว!เพลง Gotta. . .Be. . . You โอเค มีอะไรต้องกรอกอีกหว่า อืม. . .ไม่มีละ”
“งั้นเก็บไว้พอถึงงานรอบกองไฟค่อยเอาไปยื่นให้ดาร่า” เฉินพูดก่อนจะลุกขึ้น “เราไปหาซื้อชุดให้อี้ชิงกับอู๋ฟานกันดีกว่า” ซิ่วหมินพยักหน้าก่อนจะเดินไปพร้อมกับเฉิน
30 นาทีต่อมา. . .
ทั้งสองยืนอยู่ในร้านเสื้อคู่ โดยมีพนักงานต้อนรับคอยแนะนำเสื้อให้อยู่เรื่อยๆ
“ไม่ทราบว่าจะรับเสื้อแบบไหนคะ ทางเรามีบิกินี่แบบใหม่ล่าสุดส่งตรงจากฝรั่งเศสเลยนะคะ แล้ว. . .” พนักงานพูดยาวเสมือนกับจำสคริปมาก็ไม่ปาน ซิ่วหมินนึกภาพอี้ชิงใส่ชุดบิกินี่แล้วก็ขำออกมาเบาๆ “หรือจะเอาเป็นแบบกระโปรงยาวดีคะ?”
“เอาแบบเดรสสั้นก็ได้ฮะ” เฉินพูดขึ้น พนักงานพยักหน้ารับก่อนจะพาไปโซนเดรสสั้น “ที่รัก แบบนี้สวยมั้ย?”
ซิ่วหมินพิจารณาชุดเดรสสีแดงคาดดำตรงหน้าก่อนจะสายหัว “อืม. . .อันนี้” ร่างกลมหยิบชุดเดรสสั้นสีเทา ลายทางขึ้นมา ก่อนจะหยิบเดรสสั้นโทนฟ้าขาวขึ้นมาเทียบกัน “กับอันนี้ อันไหนสวยกว่ากัน”
“เค้าว่าเดรสสั้นสีเทาสวยกว่านะ” ซิ่วหมินพยักหน้าก่อนจะวางเดรสสีฟ้าขาวไว้ที่เดิมแล้วนำชุดเดรสสีเทาไปหาพนักงานก่อนจะเดินกลับมาพร้อมเสื้อคู่กับกางเกงขาสั้นสีฟ้าของผู้ชาย “ก็ใช้ได้ เอ่อ ทั้งหมดเท่าไหร่เหรอฮะ”
“64,975 วอนค่ะ(ประมาณ 1671 บาทไทย)” เฉินยื่นบัตรเครดิตก่อนจะรับสินค้ามา
ซิ่วหมินเดินนำไปร้านขายวิกส่วนเฉินเดินตามมาในไม่กี่นาทีต่อมา “อืม. . .นี่วิกสีน้ำตาล หรือสีดำดี ดัดลอนทั้งคู่ มีแถมที่คาดหน้าผากด้วยนะ”
“อี้ชิง. . .น่าจะดัดลอนสีดำดีกว่า” ซิ่วหมินทำหน้ามุ่ยก่อนจะช่างใจเลือกวิกผมสีดำโดยมีเฉินจ่ายเงิน “เอาที่คาดหน้าผากสีขาวครับ”
“ค่ะ 7500 วอน ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ(ประมาณ 193 บาทไทย)” ซิ่วหมินถือของทั้งหมด เฉินพาแฟนของตนไปกินเค้กที่ร้าน Café Marie ภายนอกร้านเป็นสีขาวล้วนเหมือนบ้านขนาดใหญ่ ภายในตกแต่งสไตล์วินเทจ ทั้งคู่นั่งลงบนโต๊ะ เฉินหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะสั่งขนมสองสามอย่าง
เมื่อเฉินสั่งเสร็จซิ่วหมินจึงสั่งขึ้นบ้าง “เอามูสช็อคโกแลต เค้กบลูเบอรี่ คัพเค้กกับมาการอง 4 ชิ้นครับ แล้วก็โกโก้เย็น 1 แก้ว แค่นี้แหละครับ”
“=o=” เฉินมองแฟนหนุ่มอย่างอึ้งๆ นี่เค้าคิดผิดหรือคิดถูกที่พาแฟนมากินเนี่ย~ “ที่รักจะกินหมดเหรอ”
“หมดดิ แค่นี้เอง ไม่หมดได้ไง ?” ซิ่วหมินมองไปรอบๆร้านอย่างชื่นชม “ร้านนี้สวยดีเนอะ”
“ก็. . .ใช่มั๊ยละ นั่งกินแล้วมีความสุข” เฉินพูดอย่างอารมณ์ดี ซิ่วหมินพยักหน้าเห็นด้วย “โดยเฉพาะเวลามีหมินมานั่งกินด้วยน่ะนะ J”
----------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงเอ่ย คู่นี้น่ารักป่ะ น่ารักเนอะ ไรต์เกิดคลั่งคู่เฉินหมินขึ้นมา ตอนหน้าเอาเป็นเทาโฮแล้วกันเนอะ รีดเดอร์เล่นน้ำกันสนุกป่าว ส่วนไรต์ ไม่ได้ไปเล่นเลย~~ อยู่แต่บ้าน แอบเบื่อเบาๆนะเนี่ย เล่นน้ำสนุกแล้วอย่าลืมดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะด้วยความเป็นห่วงจากไรต์~>3<
รูปชุดของอี้ชิงกับเฮีย
อันนี้ขนมที่หมินสั่ง
น่ากินเนอะ 555+
ความคิดเห็น