สายลมเอ๋ย
...
จงพัดพาความเศร้าโศก ความเสียใจ ความเศร้าหมอง
ออกจากกายที่เหนื่อยล้า
จงมอบชีวิต และหนทางใหม่ที่สว่างไสว
ให้แก่ใจที่เหนื่อยอ่อน
หากขอมากเกินไป
สายลมเอ๋ย
ในวันที่เจ้าหวนกลับมา
นำเอาความเศร้าโศก ความเสียใจ ความเศร้าหมองกลับคืนสู่กาย
ในวันนั้นกายนี้อาจต้านทานได้
สิ่งที่เจ้าพัดมานั่นเหมือนกับความปรารถนาของกายนี้เอง
ที่พร้อมจะพิสูจน์ตัวเอง
ด้วยการก้าวผ่านวันที่แสนโหดร้าย
โดยไม่ต้องของให้สายลมที่แสนดีอย่างเจ้าช่วย
กายนี้รู้ดี ว่าสายลมที่แสนดีอย่างเจ้า
รับฟังเรื่องราวเป็นร้อยพัน พัดพาเอาความเศร้าเสียใจ
คำร้องขอ และความสิ้นหวัง ออกจากกายนับหมื่นแสนคน
สายลมเอ๋ย
เมื่อไรข้าจะเข้มแข็งได้แบบเจ้า
เมื่อไรข้าจะสามารถรับฟังเรื่องราวได้มากมายเช่นเจ้า
เมื่อไรข้าจะสามารถก้าวผ่านวันที่เลวร้ายได้
สายลมเอ๋ย
เจ้าคือเพื่อนหนึ่งเดียวที่ไร้เสียง
มีเพียงแค่สัมผัสอันแผวเบา แต่กลับอ่อนโยน
ช่วยปลอบประโลมใจที่แสนว้าเหว่ให้กลับมามีความหวังอีกครั้ง
ช่วยพัดพาความเศร้าให้จางหายไปกับสายลมที่บอบบาง
...
สายลมเอ๋ย
หากวันใด กายนี้เข้มแข็งพอที่จะเผชิญสิ่งเลวร้าย
ขอขอบคุณสายลม ที่ช่วยทำให้ใจ พร้อมจะก้าวไปพบกับสิ่งใหม่
แม้ว่าวันนั้นสายลมอย่างเจ้า
จะพัดไปเนิ่นนานสักเท่าไร
เจ้าจะแบกรับเรื่องราวนับร้อยพันแค่ไหน
ขอให้เจ้ารู้ไว้ว่า
วันนั้น วันที่เจ้าเคยช่วยกายนี้ ให้พ้นจากความเศร้า
และเจอชีวิตใหม่
กายนี้จะไม่ลืมเจ้า
กายนี้จะไม่ลืมเพื่อนที่แสนดีอย่างเจ้าเลย
สายลมเอ๋ย
...
....JaNKuNG....~
|
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น