คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 : Together
Chapter 1 : Together
ร้อน…..
ไม่……
ไฟ……
ไม่นะ…..
ฉันไม่ได้ตั้งใจ…..
“เธอ….เธอ” เสียงหวานปลุกหญิงสาวเรือนผมสีดำประบ่าให้ตื่นจากฝันร้าย
“ฉันเห็นเธอ…เอิ่ม เหมือนจะฝันร้ายนะ” เด็กสาวเรือนผมสีขาวยิ้มบาง
“ขอบคุณ” เฮเลนที่พึ่งตื่นยิ้มแห้งๆ เธอยังคงติดตากับภาพในฝันที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
“ฉันแอฟฟาเน็นนะ เรียกว่า แอฟฟาก็ได้” เด็กสาวยิ้มอย่างเป็นมิตรก่อนที่จะดึงเฮเลนขึ้น แต่ดุเหมือนเฮเลนจะกำลังสนใจฝันของตนจนไม่ได้สนใจเด็กสาวตรงหน้า
“พอดีฉันออกมาเดินเล่นแล้วก็เห็นเธอ นอนแผ่ร่างอยู่ เอิ่มโอเคมั้ย” แอฟฟาเห็นว่าจะไม่ดีเลยถามออกไป แต่เฮเลนดูเหมือนจะไม่ได้สนใจอีกตามเคยพลันมองไปรอบตัวและจับดูตามตัว
“เธอเห็นหินสีแดงของฉันมั้ย” เธอหันควับไปถามเด็กสาวอย่างร้อนใจ
“อ่อ ฉันเห็นคนเก็บขยะเก็บไปน่ะ แต่ก็ไม่ได้ห้ามไว้นึกว่าเศษหินธรรมดา” แอฟฟาเอ่ย เฮเลนถึงกับอ้าปากค้างไม่ได้การแล้ว ศิลาสุริยัน ซวยแน่!
“เอิ่ม…เธอพอจะรู้มั้ยว่าคนเก็บขยะคนนั้นไปที่ไหน”
“อ่อ โรงรับของเก่าอยู่ท้ายเมืองโน่น แต่ที่นั้นมันค่อนข้างสกปรกหน่อยนะ ทำไมเธอจะไป หินนั้นสำคัญเหรอ” แอฟฟาเอ่ยถามอย่างไร้เดียงสา เฮเลนยิ้มก่อนนึกในใจ
บอกไม่ได้ แม้เธอจะเป็นเด็กสาวธรรมดาแต่ไม่ปลอดภัย
“อ่อ มันเป็นของขวัญวันเกิดครบรอบยี่สิบปีของฉันเอง” เฮเลนเลือกที่จะโกหกแม้จะไม่ชอบการโกหกสักเท่าไหร่
“ไม่ได้การ มันต้องสำคัญมากแน่ๆ ดะ…เดี๊ยวก่อน งั้นฉันคงต้องเรียกว่าพี่เฮเลนแล้วละนะ” แอฟฟายิ้มร่าก่อนจะก้มหัวน้อยๆ เป็นเชิงขอโทษขอโพย นัยน์ตาสีเทาสว่างของเฮเลนมองเด็กสาวตรงหน้าอย่างเอ็นดู
“อะ…อื้ม พาพี่ไปหน่อยนะแอฟฟา” เฮเลนตามน้ำไป เธอไม่รู้จักเมืองมนุษย์สักเท่าไหร่ เป็นครั้งแรกที่ออกมาจากป่าเคอร์ริสนี่นะ
“เฮ่อออ…อากาศดีจังนะ” แอฟฟาเอ่ยร้องขึ้นมาเสียงดังกับบรรยากาศสดชื่นสำหรับเธอ แต่สำหรับเฮเลนแล้วจะอ้วกเสียให้ได้ เฮเลนกำลังคิดว่าเด็กสาวร่างบางคิ้วหนาคนนี้ไม่บ้า ก็ติ๋งต๋องขั้นเทพ เพราะทางเดินสู่ท้ายเมืองลัดเลาะไปตามป่าแห้งๆ นี้ดูเหมือนจะมีแต่เศษขยะและต้นไม้ที่ตายแล้วเท่านั้น
“พี่เฮเลน….หยุดเดินก่อน” เด็กสาวที่เดินนำหน้าหยุดเดินไปครู่ใหญ่
“มีคนกำลัง – ตามพวกเรามา” เด็กสาวยิ้ม ก่อนจะหยิบปืนไรเฟิลขนาดใหญ่ขึ้นมากอดแน่น
“นายน่ะ ตามผิดคนแล้ว” เด็กสาวเอ่ยทำเอาเฮเลนถึงกับงง
ปังง!
“ยิงได้สวย ยิงได้สวย” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังมาจากด้านหลัง
“เก่งขึ้นนิมิเรีย” เขาตบมือเบาๆ ก่อนจะเดินตรงไปที่เด็กสาววัยสิบเจ็ด ถือปืนเล็งไปที่เป้าก่อนจะยิงต่อไป
“ขอบคุณค่ะ” เด็กสาวเรือนผมสีฟ้าสว่างตอบทั้งๆ ที่ไม่ได้หันหน้าไป
“วันนี้พ่อว่าจะออกไปส่งของที่แกรนเดลสักหน่อย ไปด้วยกันมั้ย”
“อ่อ ค่ะ” เธอยังคงเล็งเป้าปืนต่อไป
“รถของแกรนเดลจะมาหาเราที่ท้ายเมือง ไปกันเถอะลูกรัก” ชายหนุ่มเดินออกมาก่อนที่เด็กสาวจะเดินตามออกมาติดๆ ชีวิตแบบลูกพ่อค้าขายอาวุธรายใหญ่เนี่ยสบายสุดๆ ไปเลย มิเรียคิดแต่เธอไม่รู้หรอกว่า การไปส่งอาวุธครั้งนี้จะเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเธอ…
__________________________
40 %
เจอกันครบ 100 นะฮะ รับทุกตัวนะฮะ แต่ตอนนี้นีทตัวผู้ชายมากๆ
ส่วนมิเรียขอเปลี่ยนเป็นเผ่ามนุษย์นะฮะ
ความคิดเห็น