น้ำตาช่วงสุดท้าย(ฉบับเต็ม)

เนื้อเรื่อง

น้ำตาช่วงสุดท้าย
“ปัง”
เสียงปิดประตูที่ดังสนั่นลั่นบ้านนั่น เป็นเสียงการปิดประตูของไอซ์ เขาจะทำเช่นนี้ตลอดเวลา เมื่อเขานั่นกลับมาถึงที่บ้าน เขาทำเช่นนี้ก้อเพราะเขาต้องการที่จะให้แม่ของเขารู้ว่าเขานั่นกลับมาถึงที่บ้านแล้ว
ในปีนี้ไอซ์ก้อจะมีอายุครบ 15 ปี ใครจะไปรู้ล่ะที่เด็กดีเด่นของโรงเรียน และเด็กที่มีการเรียนดีเยี่ยมตั้งแต่เข้าเรียนจนถึงปัจจุบันคือชั้นมัธยมศึกษาปีที่3 นั่นจะเป็นเด็กที่เดือนนึงเค้าได้คุยกับแม่ของเค้านั่นนับครั้งได้ แม่ของไอซ์นั่นตอนนี้ก้อได้เกษียณงานราชการมาแล้ว ไอซ์เป็ฯลูกคนที่6 ของแม่ และนั่นไอซ์ก้อเป็นลูกคนสุดท้องของแม่ พี่ของไอซ์ทั้ง5 คนนั่นได้เสียชีวิต พร้อมกับพ่อของไอซ์ เมื่อไอซ์นั่นยังจำความไม่ได้เลย
ในขณะที่ไอซ์นั่นตอนนี้กำลังเคร่งเครียดกับการเตรียมตัวสอบเข้าโรงเรียนในชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายซึ่งกานสอบจะมีขั้นในวันพรุ่งนี้
เช้าวันรุ่งขึ้นไอซ์รีบตื่นแต่เช้าและก้อเตรียมตัวพร้อมที่จะเข้าสอบ ไอซ์รีบแต่งตัวและรีบลงมากินข้าวข้างล่าง ปกติเด็กนักเรียนส่วนใหญ่ก่อนจะไปโรงเรียนก็จะไหว้และบอกสวัสดีผู้เป็นพ่อแม่ แต่ไอซ์นั่นไม่เคยเลย คงไม่ใช่ไม่เคยไอซ์นั่นไม่เคยคิดเลยที่จะไหว้สวัสดีแม่ เมื่อไอซ์กินข้าวเสร็จก็เดินออกจากบ้านไปทันที
สองสามวันผ่านไปวันนี้เป็นเกิดของไอซ์ ไอซ์จะไม่เคยได้รับของขวัญจากแม่เลย ส่วนใหญ๋การ์ดที่ส่งมาสุขสันต์วันเกิดนั่นจะเป็ฯการ์ดส่งมาจากสถาบันกวดวิชา เหตุที่ส่งมาให้ก็คงเป็ฯเพราะต้องการเอาใจไอซ์ ที่จะไม่อยากให้ไอซ์ไปเรียนพิเศษที่สถาบันกวดวิชาที่อื่น แต่ยังไงไอซ์นั่นก็ไม่สนใจการ์ดจำพวกนั่นหรอก
และเวลาก็ผ่านไปวันนี้เป็นวันประกาศผลสอบ ไอซ์รีบออกจากบ้านอย่างเร็วไว เมื่อไอซ์เดินไปที่บอร์ดประกาศผลสอบ ไอซ์ก็พบทั้งเด็กหญิงและเด็กผู้ชายที่กำลังร้องไห้และกอดแม่หรือกอดพ่ออยตลอดทาง แน่นอนไอซ์ก็คงไม่สนใจคนพวกนี้หรอก คิดซะว่าคนพวกนี้คือก้อนหินตามริมทาง เมื่อไอซ์เดินมาถึงที่บอร์ด ไอซ์ไม่ลังเลที่จะมองชื่อแรกก่อน และก็เป็นที่แน่นอนชื่อแรกนั่นก็คือชื่อของไอซ์นั่นเอง ไอซ์ยิ้อย่างภาคภูมิใจ ไอซ์กลับหลังหันทันที และเดินอย่างสง่างาม
“ไอซ์แกได้ป่าวหวะ” เด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดออกมาในขณะที่ร้องไห้พร้อมกับกอดแม่ของเค้าอยู่อย่างเหนียวแน่น
“แล้วทำไมคนอย่างชั้นจะไม่ได้ล่ะหวะ”
“ข้อสอบง่ายซะปานนั้น และนั้นแกทำอะไรของแกหวะ ทุเรศซะไม่มี ร้องไห้อยู่นั่นแหละ” ไอซ์พูดอย่างเสียงอันหนักแน่น

“ก้อแกเก่งนิ” เด็กผู้ชายคนนั้นโต้กลับทันทีด้วยความโกรธ
“บ้าหวะ กอดแม่อยู่นั้นแหละ แกคิดว่าแม่แกจะทำให้แกสอบติดหรอหวะ”
“555+” ไอซ์พูด และรีบเดินไปทันทีเมื่อเหลียวไปเห็นคนรอบข้างที่กำลังมองหน้าของไอซ์อย่างหมั่นไส้
“ปัง”เสียงประตูดังขั้นทันทีเมื่อไอซ์กลับมาถึงที่บ้านแล้ว
เวลาผ่านไป 3 ปี ก็จะเป็นการสอบEnt’ เข้ามหาวิทยาลัยของไอซ์ ไอซ์เตรียมตัวในการสอบอย่างเต็มที่ และไปสอบอย่างมั่นใจ
เมื่อเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ คะแนน Ent’ของไอซ์ก็ออกมา ด้วยความบ้าหยิ่งยโสของไอซ์นั่น ไอซ์เติมชื่อคณะโดยปกตินั่นเค้าจะให้เขียนชื่อคณะ 5 คณะ แต่ไอซ์นั่นเขียนชื่อคณะเพียงคณะเดียว และไม่มองผลคะแนนเลย
และไอซ์ก็เดินออกนอกบ้านไปซื้อขนมกิน ไอซ์ก็พบเพื่อนคนหนึ่ง
“แกเลือกคณะยังอ่ะ”เพื่อนคนนั่นถาม
“เลือกแล้ว ไมอ่ะ”ไอซ์ตอบ
“แกเลือกตามที่แม่แกบอกป่ะ”เพื่อนคนนั้นถามต่อ
“ข้าเลือกอะไร แม่ข้ายังไม่รู้เลยนะ”ไอซ์ตอบ
“ซะงั้นเลยแก อนาคตแกนะโว้ย”เพื่อนคนนั้นพูด และเดินจากไป
และไอซ์ก็เดินต่อไปเรื่อยๆ
“ปัง”
สักพักไอซ์ก็กลับมาถึงที่บ้าน และไอซ์ก็ขั้นบนห้องทันที ในขณะที่ไอซ์กำลังอ่านหนังสืออยู่นั้น
“ไอซ์ แม่ขอเข้าไปหน่อยนะลูก” แม่ของไอซ์พูดอยู่หน้าประตูห้องของไอซ์
“เข้ามาไม อ่ะ”ไอซ์พูด
“แม่มีเรื่องจะคุย แปปเดียวนะ”แม่ไอซ์พูดต่อ
และไอซ์ก็เดินมาเปิดประตู
“ไอซ์เลือกคณะไรอ่ะลูก ให้แม่ดูให้ไหม เดี๋ยวแม่จะเช็คให้เดี๋ยวผิดพลาดอะไร”แม่ไอซ์กล่าว
“ไม่เปงไรแม่ ไอซ์ทำเองได้ มีแค่นี้ใช่ไหมแม่ จะได้ปิดประตู” ไอซ์พูด
“แม่จะไปภูเก็ตในวันพรุ่งนี้นะ ไอซ์จะไปกับแม่ไหม”แม่พูด
“ไม่อ่ะ แม่ไปเถอะ ผมจะอยู่บ้าน แม่เตรียมเงินให้ผมไว้ล่ะกัน”ไอซ์พูด และปิดประตูห้องทันที

และเวลาก็ผ่านไป 3 วัน
“กริ้ง กริ้ง กริ้ง กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในบ้านของไอซ์
“ใครโทรมาหวะ”ไอว์พรึมพร่ำ
“กริ้ง กริ้ง กริ้ง”
“แม่ไปไหนหวะ”
“เออ... แม่ไปภูเก็ตนี่น่า”
“กริ้ง กริ้ง”
“โอ้ย”ไอซ์เริ่มทนไม่ไหวเลยเดินออกไปรับโทรศัพท์
“ดีคับ”
“ไอซ์ ช่ายไหม นี่น้านะ แม่ แม่ แม่ ไอซ์อ่ะ”
“ไมครับ”
“แม่ไอซ์เสียแล้วนะ”
“แล้วไงครับ มีแค่นี้ใช่ไหมครับ ผมวางแล้วน่า”ไอซ์พูดอย่างไม่สนใจและวางโทรศัพท์ทันที และเดินเข้าห้องทันที
“ปะกี้ น้าเค้าบอกว่าไรน่ะ ลืมหวะ ชั่งมันเหอะ”ไอซ์พรึมพร่ำ
และเวลาก็ผ่านไป ถึงวันประกาศผลเอนทราน ไอซ์รีบไปรายงานตัวที่คณะที่ไอซ์คิดว่าติดทันที โดยยังไม่ได้เช็คผลเลยอ่ะ
เมื่อถึงที่รายงานตัว
“ชื่ออะไรจ๊ะ”
“ภูคินครับ” ไอซ์ตอบอย่างมั่นใจ
“ไม่มีชื่อนี้นี้จ๊ะ”
“อะไรน่ะครับ”ไอซ์พูดอย่างตกใจสุดขีด
“รู้สึกว่าจะมีพศิน และก็โดดไปมงคลเลยอ่ะจ๊ะ ๓คินเหรอไม่มีนิ แปปนะ คนที่ชื่อภูคิน หนูรหัสไรจ๊ะ เดี๋ยวพี่เช็คให้”
“129315 ครับ”ไอซ์ตอบ
“อืม น้องไม่เลือกคณะนี้นะ น้องเลือกอีกคณะนึง อ้าวน้องไม่ติดอ่ะ อ้าวไมคณะสำรองไม่มีอ่ะจ๊ะ โอโห้คะแนนน้องสูงจัง ไมไม่เลือกคณะสูงๆล่ะ.............
ไอซ์เดินออกมาทันที โดยพี่เค้ายังพูดไม่จบ ตาอขงไอซ์เริ่มมีน้ำเหลวไหลออกมา
“แม่ครับ ไอซ์อยากเจอแม่”ไอซ์คิด
“แม่ เอะ แม่แม่ไม่อยู่กับไอซ์แล้วใช่ไหมอ่ะ”
“ทำไมตอนนั้นเราถึงไม่ลองให้แม่ช่วยคิด ช่วยเช็คนะ”
น้ำตาที่จองนองไปทั่วน้ำตา มันเป็นสิ่งที่ความรู้สึกที่ไอซ์คิดกับแม่ ภาพบนหัวของไอซ์เต็มไปด้วยภาพของผู้หญิงคนนึงที่ไอซ์ไม่ค่อยได้สนใจ
“อ้าว ไอซ์ร้องไห้ไมอ่ะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหน้า นั่นคือเด็กผู้ชายที่ร้องไห้และโดนไอซ์ดูภูกมาเมื่อ3ปีที่แล้ว
“อย่ามายุ่งกับชั้นนะ”ไอซ์ตะวาดและเดินกลับบ้านทันที
เมื่อไอซ์มาถึงที่บ้าน ไอซ์ก็เริ่มมีสติที่ไม่มั่นคง รู้สึกว่าไอซ์จะไม่รู้ตัวว่าตนนั้นกำลังทำอะไรอยู่ ไอซ์เดินไปหยิบเชือกสีขาว แล้วเอามาคล้องกับพัดลมติดเพดาน แล้วผูกเชือกให้ติดกัน และเดินไปหยิบเก้าอี้สีแดง บนโต๊ะ ไอซ์เดินไปบนเก้าอี้ แล้วเอาเชือกมาคล้องที่คอ และถีบเก้าอี้ออกไป เมื่อไอซ์ถีบเก้าอี้ไป เก้าอี้กระเด็นไปกระทบตู้ ทำให้กองกระดาษบนตู้นั้นตกลงมา เมื่อไอซ์มองกระดาษกระดาษพวกนี้ น้ำตาช่วงสุดท้ายของชีวิตของไอซ์ก็ไหลมา กระดาษที่กองอยู่นั้นเป็นกระดาษที่แม่ของไอซ์เขียนเป็นการ์ดวันเกิดให้ไอซ์ และการ์ดประสบความสำเร็จของไอซ์ และการ์ดที่ให้กำลังใจไอซ์เมื่อไอซ์ทำอะไรบางอย่างที่ผิดพลาดขึ้นมาในชีวิต
(ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านนะค่ะ)