ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Sorry Mom… แม่ฮะ ผมเป็นเกย์ {TVXQ} 2U

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 ใคร "เคะ" ใคร "เมะ" 100%

    • อัปเดตล่าสุด 4 พ.ย. 55


    Chapter 2 ใคร "เคะ" ใคร "เมะ"




    กริ๊งงงง   กริ๊งงงงง       (แม่งยังใช้ริงโทนเสียงนี้อยู่หรอว่ะ) ((ทำให้กรูดูหล่อได้บ้างได้ป่ะ))

    “เออ โหล ว่าไงว่ะ”

    “ไอ้ยุนหรอว่ะ กูเองนะโว้ย งานเข้าครับพี่น้อง”

    “มีไรว่ะ ทำเสียงตกอก ตกใจขนาด”

    “กรูมีเรื่องให้มึงช่วยว่ะ มึงต้องช่วยกรูนะโว้ยย”

    “แล้วมันเรื่องอะไรล๊าาาา มึงไม่เล่า กรูจะช่วยมึงได้ยังไง๊” ไอ้นี้ หาเรื่องมาให้ตามแก้ได้ไม่เว้นแต่ละวัน กรูกลุ้มคร๊าบบบบ

    “น๊าาา ยุนๆ ต้องช่วยชอนนี่ รับปากมาก่อนว่าจะช่วย นะๆ ยุนโฮสุดหล่อ” เรียกชื่อนี้อีกแล้ว แสดงว่าต้องเรื่องใหญ่ เวลามีเรื่องให้เค้าตามแก้ทีไร มันจะเรียกอ้อนๆแบบนี้

    “เออๆๆๆ ว่ามาๆ มีเวลาไม่มาก”

    “เย๊ๆๆ ใจดีจังเลย  ยุนยุนของชอนนี่” อิอิ อ้อนนิดอ้อนหน่อยมันก้ยอมช่วย คิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกมัน ก๊ากกก

    “ยุน คือแบบว่าเค้าอ่ะ อยากให้ยุนยุนช่วยแกล้งเล่นเป็นแฟนหลอกๆให้คนๆนึงอ่ะ”

    “ใครว่ะ น่ารักรึป่าว ถ้าน่ารักไม่ต้องก้ได้ กรูยอมเป็นแฟนจริงๆเลย” น่าน หัวงูออกแล้ว แว๊บๆ

    “กะ ก็ น่ารักอ่ะ ขาวๆ น่ารักๆ น่ากอด” อิอิ ผมพูดเรื่องจริงนะครับบบบ ใครๆเค้าก็บอกผมแบบนั้น เขิลลลลลลลลล

    “หืมมมม สเป็กกรูเลยว่ะ เออ กรูรับปาก อยู่ไหนล่ะว่ะ ชื่ออะไรบอกมาๆๆๆให้หมด” พูดมาซะแบบนี้ ชักอยากรู้จักแล้วสิ

    “เออ คนนี้อ่ะ มึงรู้จักดีเลยแหละ มึงไม่ต้องทำความรู้จักอะไรเพิ่งเติม” ใครว่ะ ยิ่งมันพูด ยิ่งงง สาวไหนที่รู้จักน่ารักๆ แบบนี้เล็ดลอดสายตาผมไปได้ยังไง

    “ใครว่ะ”

    “กะ ก็...”

    “....”

     

     


     

     

     

    “....”

     

     

     



     

     

    “เอ่ออ.... คือ”

     

     



     

     

    เงียบครับ มันเงียบไปนาน แม่งมึงจะลีลาอะไรนักหนา กรูลุ้นนะ กรูลุ้น

     

    “.....”

     

     

     

     

     

     


     

     

     

     

    “คนที่จะให้แกล้งไปเป็นแฟนน่ะ”

    “....” ลุ้น ลุ้น 

     


     

     

     

     

     











     

    “กรูเองแหละ!!!

    “หะ ห๊ะ!!! เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

    อึ๊ง ครับ อึ๊ง ใครบ้างแม่งไม่อึ๊ง

    “เออ มึงไม่ต้องตื่นเต้นนะ พรุ่งนี้กรูจะไปรับมึงที่บ้าน ให้มึงมาเจอแม่กรู เตรียมตัวด้วยล่ะ”  พรึ๊บ (เสียงวางสาย)  ตู๊ดด ตู๊ดดด ตู๊ดดด 

    แม่ง พอมันวางสายเสร็จ มันยังให้เสียงในสายมาด่ากรูอีก กรูไม่ใช่ตู๊ดนะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย










      .....................................................................................





    ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ มีคนสองคนที่กำลังคุยเม้ามอย อย่างเมามันส์ ร่างเล็ก และร่างกลม กำลังผลัดกันเล่าเรื่องให้อีกฝ่ายได้หัวเราะร่าอย่างมีความสุข คุยเรื่องทั่วๆไป จนร่างกลมจู่ๆก็ถามถึงพี่ชายของเพื่อนรักด้วยคามคิดถึง

    “นี่ พี่ชายนายเป็นไงบ้างอ่ะ ช่วงนี้ ชั้นไม่ได้ไปหาบ่อยๆ คงจะคิดถึงชั้นแย่ล่ะสิ” อิอิ ไม่ต้องไปให้เห็นบ่อยเค้าจะได้คิดถึง อันนี้ม่ามี้บอกมาว่า เป็นสาวเป็นนางต้องเล่นตัวนิดนึง (?)

    “เขาก็เรื่อยๆนะ ไม่เห็นถามถึงนายซักคำ” แป่วววววววววววววววววววว  อะไรกันเนี้ย เป็นไปได้ไง

    “ไม่จริงอ่ะ พี่ชอนนี่คงจะอาย ไม่กล้าถามนายมั้ง” ไม่ยอมๆๆ จริง ทำไมพี่ชอนนี่ทำกะเค้าแบบนี้

    “ไม่รู้สิ ช่วงนี้ชั้นได้ยินเรื่องแม่จะหาสาวมาให้พี่ชอนนี่ดูตัวด้วยอ่ะ ดีนะไม่ใช่ชั้น” ร่างเล็กจีบปาก จีบคอพูดขึ้นมา ไม่ได้รับรู้อารมณ์ของเพื่อนเล้ยยย อุณหภูมิในห้องกำลังสูงขึ้นเรื่อยๆ

    “ห๊ะ จริงอ่ะ คุณหญิงแม่นายทำไมทำกับชั้นแบบนี้ ชั้นไม่ยอมนะ ชั้นไม่ยอม” เค้าจองพี่ชอนนี่ของเค้ามาตั้งแต่เด็กๆ เค้ารักของเค้านะ ทำไมทำกันได้ลง ฮือออ~

    “ใจเย็นๆ ชั้นเชื่อว่าพี่ชอนนี่ไม่ยอมง่ายๆหรอก รายนั้นเจ้าชู้จะตาย ขืนรีบแต่งเร็วก็ไม่ได้เที่ยวเล่นสนุกอ่ะสิ” ทำไมแถวนี้มันร้อนๆว่ะ ควันอะไรมาจากไหน

    “หน็อยย ชั้นไม่ยอมหรอกนะ พี่ชอนนี่ต้องเป็นสามีของชั้น นายต้องช่วยชั้นนะ ฮวานนี่” มือของร่างกลม เขย่าแขนของร่างเล็ก ทำให้รู้ที่มาของควันในห้องมาจาก ความอิจฉาตาร้อนของเพื่อนเค้าเอง

    “จะให้ช่วยไงว่ะ ชั้นไม่เห็นเคยเห็นพี่ชั้นจะคิดอะไรกะนายเลย ทำใจซะเถอะ”

    “อะไรนะ นายจะไม่ช่วยชั้นหรอ ชั้นเป็นเพื่อนนายนะ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลย รีบๆไปกันได้แล้ว”

    “ไร ไปไหน ไหนว่าวันนี้จะให้มานอนเป็นเพื่อนไง” อีอ้วนนี่ อารมณแปรปวนจังเว้ย วันนี้

    “ก็ไปบ้านแกน่ะสิ จะไปเอาพี่ชอนนี่คืน”

    “พี่ชั้นเป็นของแกเมื่อไหร่ว่ะ” ชั้นก็ห่วงพี่ชั้นนะโว้ย พี่ทั้งคน ไม่ให้ง่ายๆหรอก

    ป๊าด!!!!  (เสียงเบิ๊ดกะโหลก)

    “โอ๊ย แกกล้าทำชั้นหรอ อีจุนจัง” แงๆ ฮวานนี่จะฟ้องพี่ชอน

    “เออ แกขัดขวางความรักชั้น รีบๆลุกขึ้นมา เดี๋ยวจะโดนมากกว่านี้” แม่งกรูเพื่อนมึงนะ น่ากลัวมาก อีโลมาอ้วน

    ไปก็ได้ว่ะ รักพี่ก็รักอยู่หรอกนะ แต่ห่วงตังเองมากกว่า  คิคิคิ

     

    ......................................................................................................


    ปิ๊นๆ  เสียงรถของไอ้ยูชอนมาและ แม่งบอกจะมาบ่ายๆ เพิ่งจะวางสายเสร็จไม่ถึงครึ่งชั่งโมง จะรีบมาทำไมว่ะ

    “ยูนนนนน โฮ   กูมาแล้ววววว” เสียงมาก่อนตัว มึงจะตะโกนทำไมว่ะ

    “เออๆๆ มึงมานี่เลยนะ มึงเล่นไรเนี้ย อุบาทว์ว่ะ ล้อกูเล่นใช่ไม๊”

    “ไม่นะ กูพูดจริง เนี้ยรีบมาก้อุตส่าห์จะมาอธิบายให้ฟังก่อน”

    “มีไรก้รีบๆพูดมา”

    “ก็แม่กรูจะจับกรูแต่งงานกับยัยซูยองอ่ะ มึงเพิ่งจะควงกันไม่ใช่หรอ เก่าแล้วกูไม่เอาหหรอก”

    “แล้วมันเกี่ยวไรกะกรู ทำไมกรูจะต้องเป็นแฟนมึงด้วยว่ะ มึงก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเด้ เยอะแยะ”

    “ก็ถ้ากรูหาผู้หญิงมาเป็นแฟนนะ ก็โดนจับแต่งงานอยู่ดี กรูยังไม่อยากแต่งตอนนี่โว้ย มึงนี่แหละ ดีที่สุดแล้วว “

    “......”

    “ง่า.... ยุนอ่า ช่วยชอนนี่หน่อยน๊า น๊า...” แม่งน่าหมั่นไส้ว่ะ ดูๆมันทำ เอาหัวเถิกๆ มาถูไถแขน ทำตัวยังกะผู้หญิงน่าถีบจริงๆ

    “พอเลยหยุดถูได้แล้ว เดี๋ยวหัวจะเถิกไปมากกว่านี้”

    “ง่ะ ยุนๆ เดี๋ยวกรูถีบเลย เอาน่า ถือว่าช่วยกูเถอะนะ อะๆ กรูจ้างมึงก็ได้ ล้านวอน”

    “เออ ให้มันได้อย่างงี้สิว่ะ เพื่อนกู เอะอะ อะไรก็ใช้เงินฟาดหัว”

    “แล้วมันฟาดได้ไม๊ล่ะ” ไอ้นี่ทำเป็นมาพูด

    “ได้สิว่ะ”

    “ฟายยยยยยยยยยยย คนอย่างมึงนี่นะ ไม่น่าหลวมตัวคบเป็นเพื่อนเลย”

    “55555”

    “งั้นตกลงตามนี้เลยนะ ป่ะ ไปกันเลย”

    “เฮ้ยยยย รีบร้อนอะไรขนาดนั้น ให้กรูแต่งตัวหล่อๆไปหาว่าที่แม่ยายก่อนสิครับ”

    “แม่ยายพ่องงงงงงง มึงสิ เล่นๆเฉยๆโว้ย”

    “เออๆ นั่นแหละ เหมือนกันๆ”

     

     

     

    .........................................................................................................................................................



    ภายในห้องรับแขก บ้านของยูชอน

    “...........”

    “.......”

    “........................”

    เงียบ.........   ต่างคนต่างเงียบ บรรยากาศน่าอึดอัดมาก  คนกลางอย่างยูชอนได้แต่นั่งจิกเล็บ ไม่กล้าสบตามองหน้าใคร

    ในที่สุดก้มีคนทนไม่ไหว

    “เอ่ออออ  ไม่มีใครคิดจะอธิบายอะไรเลยหรอค่ะ ลูกชอนนี่ บอกแม่มาสิว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง”

    “เอ่ออ คือ  คือแบบว่า คุณแม่ฮะ มัน แบบ คือออ แบบว่า”

    มันจะติดอ่างอะไรนักหนาว่ะ กรูพูดเองก็ได้

    “คือแบบนี้นะครับคุณน้า ผมกับไอ้ยูชอนเป็นแฟนกัน” แค่นี้จะไปยากอะไร  ฮ่าๆๆ ล้านวอนแม่งได้มาง่ายๆหว่ะ

    “เป็นไปได้ไงลูก แม่ไม่เชื่อหรอกนะ มาทีไรเห็นไล่เตะตูดกันประจำ” ชิชิชิ แค่นี้คิดว่าจะหลอกแม่ได้หรอ ลูกชอนนี่ อ่อนว่ะ  ฮุๆๆๆๆ

    “จริงๆน๊าคุณแม่ ชอนนี่เป็นแฟนไอ้ยุนจริงๆ แบบว่าเตะตูดกันไปมา สบตากันปิ๊งๆ แล้วก้รักกันเลย” พูดง่ายไปไม๊เนี้ย ลูกกรู

    “ยูนโฮ มันจ้างมาเท่าไหร่ น้าให้เพิ่มสามเท่าเลย!!

    ห๊าาาา สามเท่า  เท่าไหร่ว่ะ คำนวณๆ

    หน๊อยยยย ไอ้เชี้ยยุน มึงจะนับนิ้วทำไมว่ะ ฟายเอ๊ยยยย

    “แม๊!!!!  จ้าง เจิ้ง อะไรกันเล้า ผมกะมันรักกันจริงจริ๊งงง”

    “หึ หึ คิดดูดีดีนะยุนโฮ น้าเพิ่มให้ 3 เท่า แถมแพ็กเกททัวร์ ปากีสถานให้ฟรีๆเลย”

    “มึงอย่านะไอ้ยุน ไม่งั้นกรูจะแฉเรื่องมึงกะน้องเจส ให้ยูริรู้” ยูชอนกระซิบเบาๆขู่ใส่หูยุนโฮ

    “แม่งง มึงนิ เออๆๆ กรูรู้แล้วๆ”  แม่งขืนบอกให้ยูริรู้ กรูตายพอดี ตีนยิ่งหนักๆอยู่

    “คุณน้าครับ เชื่อเถอะครับ เรารักกันจริงๆ ถ้าคุณน้ายังไม่เชื่อผมจะหอมแก้มมันให้ดู”

    จุ๊บบ ....

    พูดจบหันไปหอมแก้มยูชอนทันที แม่ง แก้มนิ่มหว่ะ  หึหึ  เฮ้ยยย คิดไรว่ะ ผู้ชายเหมือนกัน ไม่ๆๆๆๆๆ

    “.........”

    “............”

    “คุณน้ายังไม่เชื่ออีกหรอครับ งั้นผมจูบมันให้ดูเลยแล้วกัน”

    “เฮ้ยยอย่านะเว้ย”

    “อ๊ายยย ไม่ต้องจ๊ะ เชื่อแล้วๆ”

    เชี้ยยุนแม่ง ทำเกินเงินจ้างหว่ะ ยี้ น้ำลายยังติดแก้มอยู่เลย

    “แหมๆ ลูกชอนนี่ เขินซะหน้าแดงเลย เอาเป็นว่าแม่จะพยายามทำใจยอมรับก็แล้วกันนะจ๊ะ”


    เฮ้อออออ  โล่ง.........................



    หึหึ



     

    “แล้วอย่างงี้....”

     

     

     

    อะไรอีกครับแม่ ยังไม่เชื่ออีกหร๊อกกกกกกก

     

     
     

    “ใครเป็นเคะ ใครเป็นเมะ”กันล่ะลูก”


    “ห๊ะ “

    “เฮ้ยยยย”

     
    ยูชอน>>> แม่ แม่งถามอะไรแบบนี้ว๊ะ

    ยุนโฮ>>>>>เอาไงดีว่ะ  ไม่ได้เตร๊ยมกันมา



     

     

    “หือ ว่าไงค่ะ ใครเป็นเมะ ใครเป็นเคะกันแน่” หึหึ นึกว่าแม่จะเชื่อลูกง่ายๆหรอ ชอนนี่...

     

     

     "........."


    "..... (-_-))"




    เงียบ  ไม่มีใครตอบ


     

     

     อีชอนนี่ ทำไม มึงไม่พูดอะไรบ้างว่ะ แม่งพูดเองก็ได้

     

    “ผมเป็นเมะครับ ผมเองครับ” มีแต่เสียงไอ้ยุนที่ตอบ  
     

     

     

    แต่ชอนนี่ได้แต่นั่ง งง 

     

     

     

    งง

     

     


    งงสิ




     

     

    งงมาก

     

     

     



    ไม่งงได้ไงล่ะ








    ก็...................










     

    “เอ่ออออ  เมะ กับ เคะ มันคืออะไรอ่ะ ชอนนี่ไม่รู้จัก”

     

     

     

    อึ๊งงงงงง

     

    แม่กับยุนโฮ ได้แต่เอามือกุมหน้าผาก

    มึงจะใสซื่อ(หรือโง่)อะไรขนาดนั้นว่ะชอนนี่ …

    แม่ขอโทษค่ะ ชอนนี่ ที่แม่ไม่ได้สอนลูกเรื่องนี้  T^T

     

     

    อ่าวว ทำไมไม่มีคนตอบกรูล่ะว๊า  ตกลงมันเรื่องอะไรกันเนี้ยยยยยย

     


     

    **********************************************************************

    ง่า  ไม่ค่อยมีใครอ่านเลยอ่ะ

    มันไม่สนุกหรอค่ะ  (กระซิก กระซิก)

    T^T  เม้นให้เค้าหน่อยน๊าาาา
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×