พิศวาสร้ายรัก
เมื่อภาพฝันคือความจริง จิตรกรหนุ่มหน้าใสจึงคว้าเธอไว้แม้ต้องใช่เล่ห์กลลูกบ้าหน้ามึนและปากคมราวมีดคัตเตอร์
ผู้เข้าชมรวม
28,730
ผู้เข้าชมเดือนนี้
12
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“อรุณสวัสดิ์ครับเจ้คนสวย”
เธอปัดมือหนาออกจากทรวงนุ่ม หน้าแดงเรื่อเมื่อเราต่างนอนเปลือยกอดกันในขณะที่แสงตะวันลอยสูงแล้ว
เขาทำหน้ามุ่ยกอดรัดเธอแน่น
ทำเสียงอ้อนงอแง “เจ้อ่ะ เอาขวดสีผมมานะ ขอวาดภาพอีกสักรอบก่อนตื่นไม่ได้เหรอ”
เธอถาม “วาดภาพอะไร”
เขาวางคางไว้บนทรวงนุ่มของเธอเอ่ยบอก
“เป็นรหัสลับไว้บอกตอนเราจะ...” เขาก้มหน้าดูดปลายยอดทรวงนุ่ม
มือบางผลักไหล่หนาเนื้อตัวแดงก่ำเพราะเขินอาย
เขาบอกชิดผิวเนื้อ
“ไม่ต้องอายเจ้หอมหวานอร่อยน่ากิน ผมอยากอยู่แบบนี้ทั้งวันทั้งคืน
นะเจ้ต่ออีกสองวัน”
“อี๋ พอเลย ไม่คิดว่าจะใจแตกแบบนี้
ลุกไปอาบน้ำหาข้าวกิน กุ้งหิว”
เขาเงยหน้ามาถาม “เจ้หิวเหรอ”
เธอพยักหน้า
“หิวมากเมื่อวานก็ไม่ได้กิน”
เขาจูบแก้มนุ่มฟอดใหญ่ “ผมก็หิวอยากกินเจ้ลงท้องแบบงูเหลือม”
ชนวรรณเงื้อมือจะตีแต่เขาหลบทัน
เธอหลับตาปี๋เมื่อร่างสูงโปร่งเปลือยทั้งตัวลุกขึ้น เขาหัวเราะเฮฮาไม่สะทกสะท้าน
“หน้าด้านจริงเชียวคนบ้า” เธอได้ยินเสียงเปิดปิดประตูแล้วแอบปรือตาขึ้นมอง
เมื่อไม่เห็นคนทะลึ่ง มือบางเลื่อนไปหยิบเสื้อยืดสีขาวตัวโตของเขามาสวม
เธอมองฟูกซึ่งไม่บอกก็รู้ว่าเมื่อคืนเธอกับเขาทำอะไรกัน มือบางลูบแก้มร้อนผ่าว
“ทำไปได้นะยายกุ้ง”
หลังจากรวบมื้อเช้าและเที่ยงรวมกัน
เธอกับเขาก็ออกเดินทางกลับลอนดอน แม้จะเขินๆ
แต่เขาก็ไม่ล้ออะไรถึงเรื่องเมื่อคืนให้เธอว่างหน้าไม่ถูก
เดิมจะเผด็จศึกเขากลายเป็นถูกเขาเผด็จศึกจนสลบไปได้ เธอหันไปมองเจ้าของมือหนาที่จับมือเธอไปจูบ
“กลับไปเมืองไทยคงไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลาแบบนี้
ผมจะลงแดงตายไหมอ่ะเจ้”
“บ้า ไม่ใช่เฮโรอีนนะจะได้พาไปเลิกที่ถ้ำกระบอก”
ผลงานอื่นๆ ของ รุ้งจันทรา -เพลิงอักษร ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ รุ้งจันทรา -เพลิงอักษร
ความคิดเห็น