เฟินเยว่ รักต้องห้าม

เรื่อง เฟินเยว่ รักต้องห้าม

 เฟินเยว่

เฟินเยว่ นักฆ่าสาวน้องสาวฝาแฝดของเหิงเยว่ เพื่อที่จะตามล่าหาคนบงการฆ่าพี่สาวของตน เฟินเยว่จึงจำเป็นต้องแต่งงานกับประมุขพรรคสุริยา ชายผู้ซึ่งไรรัก ไรความรู้สึก เย็นชาดุจน้ำแข็ง   

ประมุขพรรคสุริยา  หลี่จิ้งเฟย

ข้าประมุขพรรคสุริยา หลี่จิ้งผู้ยิ่งใหญ่ อีกทั้งยังเก่งกาจ เขายอมตัดขาดจากยุทธภพที่วุ่นวาย และยอมเป็นคนตัดหัวใจตัวเองทิ้ง จนกลายเป็นคนเย็น เกลียดความรักเข้ากระดูกยิ่งกว่าเกลียดสงคราม  คล้ายฟ้าเล่นตลกเมื่อเขาจะต้องแต่งสตรีนางหนึ่งเข้ามาอยู่่ในจวน และเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต สตรีที่ไรยางอายเช่นเจ้า ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยสักนิด เจ้าควรทำใจที่มาเป็นภรรยาข้า  หากเจ้าเจ็บปวดจนทนไม่ไหวข้าก็ยินดีที่จะเขียนใบหย่าให้เจ้า

 

หลานเซียน

แม่ทัพหนุ่ม หลานเซียน บุรุษที่หลงรักเฟินเยว่เข้าอย่างจังจนถอนตัวไม่ขึ้น  ข้าจะทำทุกวิธีทางเพื่อให้เจ้ากลับมาหาข้าต่อให้แลกด้วยชีวิตของข้าข้าก็ยอม  เฟินเยว่

หยางหยาง

สตรีที่เคยกุมหัวใจของประมุขพรรคสุริยา แม้เวลานี้เขาจะดูเย็นชา แต่นางก็ยังรักเขาหมดหัวใจแม้ว่าเวลานี้เขาจะมีหญิงงามอยู่ข้างกายแล้วก็ตาม หยางหยางก็ยังแอบหวังจะกับมารักกับหลี่จิ้งเหมือนเดิมอีกครั้ง

"หลี่จิ้งท่านยังรักข้าไม่แปรเปลี่ยนข้ารู้ดี"

  “ทำไมต้องเป็นเจ้า….เฟินเยว่?”   หลี่จิ้งจ้อมองสตรีตรงหน้าด้วยความเจ็บปวด กระบี่อันแหลมคมยังคงแทงทะลุ       ร่างของสตรีที่เขาไม่คิดว่าจะรักใครได้อีกเป็นครั้งที่สอง  เฟิยเยว่คือรักครั้งใหม่ รักที่เขาไม่รู้ว่าจะรักใครได้อีกไหม  

“หึๆๆๆ…หลี่จิ้งในที่สุดเจ้าก็มีวันนี้....ข้าเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเจ้าที่มอบหัวใจให้ข้า…แล้วทำไมต้องเป็นข้าที่ต้องฆ่าหัวใจดวงนั้น”  ทำไมต้องเป็นข้าที่ท่านรัก ทำไมต้องเป็นท่านที่ข้ารัก   หลี่จิ้งท่านควรจะมีความสุขมากว่านี้ใช่ไหม ท่านความจะได้รับอิสระจากข้าใช่ไหม ในวันนี้ท่านเป็นคนฆ่าข้าที่นี้ตรงนี้ เช่นนั้นแล้วมันก็ควรจะจบลงที่นี้เสียตอนนี้ “หลี่จิ้ง….ข้าเฟินเยว่นับจากนี้ไม่ใช่ภรรยาขอเจ้าอีกต่อไป…ข้ายอมมอบอิสระที่เจ้าต้องการมาตลอดคืนให้เจ้า….อึก”   

 “ไม่?....เฟินเยว่”   เฟินเยว่ใช้ฝามือซัดไปที่หน้าอกแกร่งด้วยพลังทั้งหมดก่อนจะปล่อยร่างของนางร่วงลงเหวลึก  “เฟินเยว่?”   หลี่จิ้งท่านเป็นอิสระจากข้าแล้ว  นับตั้งแต่บัดนี้จะไม่มีข้าเฟินเยว่อยู่ในใจ  และ  จะไม่หลี่จิ้งอยู่ในใจข้าเช่นกัน  ลาก่อนหลี่จิ้งที่รัก  เปลือยตาบ้างค่อยๆปิดลงน้ำตาหยดสุดท้ายไหลรินอาบแก้มนวล พร้อมรอยยิ้มแห่งความสุขที่นางได้เป็นอิสระจากความเจ็บปวดที่แสนจะทรมานหัวใจ  

นางไม่อาจที่จะฆ่าคนที่รักสุดหัวใจได้นางจึงเลือกที่จะจากไปเสียดีกว่าที่จะอยู่อย่างแสนเจ็บปวด  อยู่ก็เหมือนไม่อยู่  รักก็เหมือนไม่รัก  มีรักแล้วมีทุกข์  ข้าจะขอไม่มีรัก  หากรักแล้วต้องเจ็บปวดข้าจะขอไม่รักใครอีกต่อไป ไม่ต้องรับรู้ความเจ็บปวด  สุข  ทุกข์  อีกต่อไป  ข้าขอตายไปจากโลกที่วุ่นวายนี้  โลกที่ไม่เคยให้อะไรข้าเลย โลกที่ให้แต่ความเจ็บปวดทรมารไม่รู้จักจบสิ้น   สวรรค์ให้ข้าเฟินเยว่ สมหวังด้วยเถอะ 

เป็นนิยายจีนเรื่องที่สองที่แต่งขึ้น ก็ฝากอ่าน คอมเม้นเป็นกำลังใจให้เราหน่อยนะเวลาอัพก็เหมือนเิมตามที่ตกลงกันเนอะ อิอิอิอิ