shot fic kihae # 2

เนื้อเรื่อง

ไม่นานร่างบางก็มานั่งลงตรงข้ามกับเจ้าเด็กตัวแสบที่มานานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“วันนี้มีอะไรกินครับคุณแม่”  ร่างบางหัไปถามผู้เป็นแม่ที่กำลังตักข้าวต้มใส่ถ้วยส่งให้ลูกชายสุดที่รัก

“วันนี้มีข้าวต้มปลาจ๊ะ” คุณแม่คนสวยส่งถ้วยให้กับลูกชายสุดที่รัก  ร่างบางก้มลงสูดกลิ่นหอมของข้าวต้มที่รับมา

“อื้ม..  หอมน่ากินจังเลยครับ” พูดจบก็ตักข้าวต้มเข้าปากทันที

“ถ้างั้นกินเยอะๆ นะ  แม่ทำไว้เยอะเลย”  คุณแม่คนสวยลูบกลุ่มผมดำที่ขับใบหน้าของลูกชายให้น่ารักขึ้นอย่างเอ็นดู 

“คิบอม  ข้าวต้มฝีมือน้าอร่อยมั๊ย”  คุณน้าคนสวยหันไปถามเจ้าเด็กตัวแสบที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว  ท่าทางจะอร่อยจริงๆ

“อร่อยมากเลยครับ  ผมชอบกินปลาที่สุดเลย”  คิบอมเงยหน้าส่งยิ้มหักับคุณน้าคนสวยจนแก้มแทบปริ

“งั้นกินเยอๆ นะจ๊ะ  ถ้าไม่อิ่มเดี๋ยวน่าจะตักให้ใหม่นะ”

“ครับผม”

“ข้าวบ้านตัวเองไม่มีจะกินรึไง  ถึงได้ถ่อมากินข้าวบ้านคนอื่นแทบทุกวัน”  ร่างบางพูดลอยๆ ให้เจ้าเด็กตัวแสบที่ก้มหน้ากินข้าวต้มอยู่ได้ยิน   คุณนายลีที่ยืนอยู่ข้างๆจึงตีเพียะเข้าที่ไหล่บาง

“โอ๊ย  แม่ตีผมทำไม  ผมเจ็บนะครับ”  ร่างบางลูบไหล่ป้อยๆ

“เราไปว่าให้น้องแบบนั้นได้ไง ไม่น่ารักเลยเจ้าลูกคนนี้”  คุณนายลีบ่นให้ลูกชายตัวดี

“ไม่เป็นไรครับคุณน้า  ผมไม่ถือครับ  เพราะอีกไม่นานผมก็ต้องเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ในฐานะลูกเขยคุณน้าอยู่ดี   เดี๋ยวพอผมแต่งงานกับ ทงเฮฮยองแล้วจะทำงานหาเงินมาให้คุณน้าเยอะๆ เลยครับ” เจ้าเด็กตัวแสบหันไปประจบคุณน้าคนสวยทันที  ทำเอาคุณน้าคนสวยที่ได้ยินที่คิบอมพูดถึงกับหัวเราะชอบใจ 

“อย่าลืมที่พูดไว้นะคิบอม  ไม่งั้นน้ายกทงเฮให้คนอื่นไม่รู้ด้วยนะ”

“ไม่ลืมแน่นอนครับ  คุณน้าไม่ต้องห่วง”

“โอ๊ะ  ไม่ได้สิ  ต่อไปคิบอมคงต้องเรียดน้าว่า “แม่”  สินะ”  คุณนายลียังคงพูดคุยกับเจ้าเด็กตัวแสบอย่างออกรส ไม่ได้สนใจร่างบางที่นั่งเหวออยู่ข้างๆ เลย ซักนิด

“ได้สิครับ  คุณแม่”

                ร่างบางที่นั่งมองสองคนที่คุยกันอย่างออกรสอย่างเหวอ   ‘เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ  ลืมลูกชายสุดน่ารักคนนี้แล้วเหรอไงครับแม่  เชอะ!!’

“ผมอิ่มแล้วไป เรียนก่อนนะครับ” ร่างบางวางแก้วนมที่เพิ่งดื่มเสร็จก็ลุกออกจากเก้าอี้เตรียมไปเรียน เจ้าเด็กตัวแสบเมื่อเห็นพี่ชายลุกแล้วก็รีบตักข้าวต้มเข้าปากจนหมดเกลี้ยง

“ผมก็อิ่มแล้วครับงั้นผมไปเรียนก่อนนะครับคุณน๊า  เอ๊ย  คุณแม่”

“จ้า  ตอนเย็นมากินข้าวที่บ้านแม่นะจ๊ะเดี๋ยวแม่จะทำกับข้าวไว้รอ”  แนะยังเล่นกันไม่เลิกอีกคู่นี้

“ครับผม ผมไปก่อนนะครับ” ไม่ว่าเปล่าเจ้าเด็กตัวแสบวิ่งไปหอมแก้มคุณแม่คนใหม่ฟอดใหญ่  แล้วรีบวิ่งตามร่างบางที่เดินออกไปแล้ว

“เจ้าเด็กคนนี้จะน่ารักไปไหน” คุณนายลีมองตามเด็กตัวแสบที่วิ่งตามเจ้าลูกชายตัวดีของเธออย่างอารมณ์ดี

“พี่รอผมด้วยสิ” คิบอมเรียกร่างบางที่เดินล่วงหน้าไปก่อน

“ก็รีบวิ่งมาสิ” ร่างบางหันไปตะโกนบอกเจ้าเด็กตัวแสบที่เอาแต่โวยวายแต่เจ้าตัวก็ไม่ได้หยุดรอแต่อย่างใด เท้าเรียวยังคงเดินต่อไป  คิบอมวิ่งมาถึงทงเฮพร้อมกับอาการหอบ

“พี่ใจร้ายไม่รอผมเลย”  หันไปว่าให้พี่หน้าหวานที่ไม่ยอมรอ

“ก็เห็นนายกินอยู่นี่”

“ชิส์”  เจ้าเด็กตัวแสบทำงอนหวังจะให้พี่หน้าหวานง้อ  แต่ร่างบางกับไม่สนใจเดินนำลิ่วเจ้าเด็กตัวแสบที่รอให้เค้าง้ออยู่  เมทื่อเจ้าเด็กตัวแสบเห็นพี่หน้าหวานไม่สนใจก็เริ่มโวยวายอีกครั้ง

“พี่อ่ะ  จะไม่ง้อผมซักนิดเลยเหรอ”  คิบอมตะโกนไล่หลังร่างบาง  ทงเฮหันมายิ้มให้กับเจ้าเด็กตัวแสบที่มัวแต่ยืนโวยวายอยู่

“อย่ามัวแต่เล่นอยู่สิคิบอม  เดี๋ยวก็สายหรอก”  พูดเสร็จก็หันหน้ากลับไปเดินต่อปล่อยให้เจ้าเด็กตัวแสบวิ่งตามอีกรอบ (งานนี้คงได้ผอมกันมั่งหล่ะคิบอมเอ๊ย)


---------------------------------------------
อัพให้ต่อนะค่ะเห็นมีคนสนใจแล้ว  วู้ๆ 
ขอบคุณสำหรับคำชมนะค่ะ  จะพยายามค่ะ
ไว้พรุ่งนี้มาอัพใหม่นะค่ะ
ขอบคุณสำหรับเม้นค่ะ