....ได้ยิน

ข้อมูลเบื้องต้น

.........ในค่ำคืนอันดึกสงัด ประมาณตีสามเห็นจะเป็นได้ 'สุจีย์' เด็กสาว น่าตาจิ้มลิม ผมสั้นตามระเบียบโรงเรียนนรัฐบาล นั่งเล่นโลดแล่นในโลกโซเชี่ยว อย่างเพลิดเพลิน... "สุจีย์ลูก!" เสียงตะโกน จากด้านล่างของบ้าน

ซึ่งเป็นเสียงอันคุ้นเคยที่เธอรู้ได้เลยว่าเป็นเสียงของ 'รัตนา'

ผู้เป็นแม่ ถึงจะเป็นเสียงที่คุ้นเคยก็จริง แต่ใยมันถึงใจหวิวๆพิกลๆนะ

แล้วอีกอย่างป่านนี้ผู้เป็นแม่น่าจะนอนไปแล้วไม่น่าจะลงไปด้านล่างของบ้านนี่นา

เด็กสาวเดินไปที่ประตูห้องด้วยความแปลกใจและมึนงงกะว่าจะลงไปถาม ผู้เป็นแม่สักหน่อยว่าใยถึงได้มาเรียกดึกดื่นป่านนี้เล่า

เด็กสาวเปิดประตูห้องออกกลับยิ่งแปลกใจมากขึ้นไปอีกเพราะผู้เป็นแม่

ได้มายืนอยู่ที่หน้าประตูแล้วแต่เสียงที่ได้ยินมันอยู่ที่ด้านล่างของตัวบ้านมิใช่หรือ?

'รัตนา'นำนิ้วชี้มาไว้ที่ปาก ประมาณจะบอกว่า 'อย่าเสียงดัง' แล้วจูงมือของลูกสาว

เข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูให้เบาที่สุด เบามากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้!!

สองแม่ลูกนั่งอยูบนเตียงรัตนากุมมือผู้เป็นลูกไว้ แล้วบอกว่า "อย่าลงไป"

เด็กสาวย่นคิ้วด้วยความสงสัย? ตนเองเป็นคนเรียกเราเองแท้มิใช่หรือใยจึงพูด

แบบนั้นเล่า? " หมายความว่ายังไงคะแม่? " ลูกสาวถามกลับ

รัตนาก้มหน้าลงแล้วถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วจึงเงยหน้ามาพูดกับลูกสาว ว่า 

"แม่ก็ได้ยิน!!" เสียงนั้น แม่คิดว่าลูกก็ได้ยินไช่ไหม??
'สุจีย์' ทำหน้า งง  มากยิ่งขึ้นเเล้วเอยปากถามผู้เป็นเเม่ "มันเกิดอะไรขึ้นค่ะเเม่"
'รัตนา' ลูกคิดว่ามันเป็นเสียงอะไรกัน  'สุจีย์' "แม่บ้านเรามันมีอะไรกัน!!"
'รัตนา' "ลูก ตั้งสติเเล้วฟังเเม่น่ะ!!" 'สุจีย์' ทำหน้าตกใจอย่างยิ่งแหละเธอคงแปลกใจไม่น้อยที่ผู้เป็นเเม่มาพูดเบบนี้ "คะ...ค่ะ"
'รัตนา' คลี่ยิ้มน้อยๆ "ลูกคงได้ยินเสียงเรียกนั้นสิน่ะ ฮึ! แม่ก็ได้ยิน เเม่อยากบอกลูกว่าไม่ต้องตกใจ!! มันเป็นเสียงบันทึกของเเม่เอง เอิ่มมพอดีเเม่เห่อของใหม่อ่าา  อิอิ  แม่จะขึ้นมาบอกลูกเเค่นี้เองพอดีเเม่ปิดมันไม่เป็นอ่ะว่าจะมาไห้ลูกปิดมันให้ แฮะๆ" 'สุจรีย์'"โหหหห เเม่ บอกดีๆก็ได้รุไหม๊ หนุตกใจค่ะ...!!!"
เรื่องทุกอย่าง มันเกิดขึ้นเพราะ เสียงบันทึกนั้นค่ะ55

@ หัดเเต่งอีกแหละเนี้ย55555