[Fic Yakusoku No Neverland] : พันธะขีดเส้นตาย

ตอนที่ 1 : คุโระ

  จุดเริ่มต้น

"อา...มืดไปหมดเลย ที่นี้ที่ไหนกัน" ก่อนหน้านี้รู้สึกขับรถอยู่นี่น่า..แล้วไหงถึงมาเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ ขยับตัวไม่ได้เลย หายใจก็ไม่ออก ปวดหัว ง่วงจัง

"คุ...โระ.." เสียงใครน่ะ ฉันง่วง อย่าพึ่งมาปลุกได้ไหม
"คุ...โระ.." หยุดซักทีเถอะ ฉันง่วง
"คุโระ!!"
'ทนไม่ไหวแล้ว โว้ย!!!' ฉันจะไม่ทน! ฉันเปิดตาขึ้น และลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

พรึบ
"นี่!--" ยังไม่สิ้นเสียงของฉัน คนที่ปลุกฉันก็พูดแทรกขึ้น

"คุโระ! ตื้นได้แล้ว!!" 

'ดังชะมัด!' ฉันรีบเอามือปิดหูเพราะเสียงดังกรอกหูของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
"คุโระ! เธอจะนอนแบบนี้ไม่ได้นะ! มันสายแล้ว" เด็กสาวว่าด้วยเสียงสดใสปนหงุดหงิดเล็กน้อย
"ตอนนี้กี่โมงแล้ว?" ฉันถาม ถ้าเหตุผลนี้พอฟังขึ้นอยู่
"หกโมงกว่าแล้ว! ลุกขึ้นเร็ว!" เด็กสาวตรงหน้าดึงผ้าห่มของฉันออก แล้วคว้าแขนฉันขึ้น
"อ๊ะ! Okๆ ฉันตื่นแล้ว" ฉันยืนขึ้นแล้วสำรวจเด็กสาวตรงหน้าหัวจรดพื้น เธอมีตาสีเขียวสดใส กับผมสีส้ม หน้าตาจัดได้ว่าน่ารักใช้ได้ แคร่กๆ นี่!อย่าคิดว่าฉันจะกินเด็กนะ! แถมฉันก็เป็นผู้หญิงด้วย!...จะว่าไป คนตรงหน้าเป็นเด็ก แล้วไหงถึงทำกับฉันซะเป็นเพื่อนเล่นเลยล่ะ จะว่าไป รู้สึกแปลกๆแหะ ทำไหมรู้สึกรอบๆมันสูงจัง แถมเด็กตรงหน้าก็ดูคุ้นๆด้วย

"ไปกันได้แล้ว คุโระ!" เด็กสาวผมสีส้มดึง(ลาก)ฉันไป
"ดะ-เดี๋ยวก่อน!" ตอนนี้ฉันเริ่มงงไปหมดแล้วนะ! เธอเป็นใคร? ที่นี้ที่ไหน? เธอรู้ชื่อฉันได้ไง?
"อ๊ะ!" ฉันที่หันไปเจอกระจกพอดีก็ถึงกับตาโต

เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ดวงตาสีทองสุกสว่าง ผมสั้นสีดำนุ่มๆเหมือนปุยฝ้าย คนตรงหน้าจัดได้ว่าน่ารักทีเดียว ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเห็นใครน่ารักขนาดนี้มาก่อนเลย...ถ้าไม่ติดว่าเด็กที่สะท้อนมาจากกระจกเป็นฉันเองนะซิ!

"...นี้มันอะไรกันเนี้ยยย!!" ฉันตะโกนออกมาแล้วสลบไป

ถ้าฉันฝันอยู่ก็ขอให้ตื่นทีเถอะ

ขอบคุณภาพจาก: Pinterest

#นางไม่ได้ยิ้มสวยขนาดนี้นะคะ ^_^

--------------

วันนี้เอาสั้นๆไปก่อนนะคะ(ถ้าขยันเดี๋ยวมาต่อช่วงเย็นๆค่ะ!) คืออยากถามว่าต้องเอาตัวหนังสือขนาดเท่าไรดีคะ ถึงจะพอดีค่ะ