ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Friend เพื่อนรัก หักเหลี่ยมเลิฟ (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 เหตุเกิดเพราะข้าว

    • อัปเดตล่าสุด 21 ก.พ. 56


    บทที่ 2
    เหตุเกิดเพราะข้าว
     

    “อืม...อุ.....”

    ผมตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในห้องแขกวีไอพีชั้นบนของคลับ โอยยย ปวดหัวจังเลย ไม่น่าดื่มมากเลยกู

    โดยปกติแล้ว ผมจะเป็นคนไม่กินเหล้าตอนเช้า หรือตอนเที่ยงสักเท่าไรครับ เพราะมันจะทำให้ผมแฮงค์ แล้วตื่นตอนกลางคืนเสมอ แต่คนมันอกหักนี่ครับ ไม่เลือกเวลากินหรอกครับ!! ฮือ~

    “อุ๊บ!!...”

    อาการปวดหัวหน้ามืดตาหมัวแทรกเข้าทันทีที่ผมยืนทรงตัว ก่อนที่ร่างของผมจะทรุดลงอย่างหมดสภาพหนุ่มหล่อ (!?) ก็มีมือปริศนามาช้อนตัวไว้ได้อย่างหวุดหวิด

    “ระวังหน่อยสิว่ะ! แม่ง! รู้ว่าแดกเหล้าไม่เก่ง ยังจะเสือกดื่มอีกนะมึง!

    “โอยยย”

    “ไม่ต้องมาทำเสียงเหมือนคนแก่เลยนะไอ้สัดโซ แดกไม่รู้ลิมิตตัวเองแบบนี้ มันน่าปล่อยให้ตายคาบาร์จริงๆ ฮึ่ยยย”

    เสียงโหดๆ คำพูดเถื่อนๆแบบนี้ คงเป็นใครไม่ได้ นอกจากไอ้เซกันสุดเถื่อนแน่ๆ ผมเงยหน้าเมาของตัวเองขึ้นไปมองร่างสูงผิเข้มที่อุ้มผมมาวางไว้บนตียงอย่างแผ่วเบา ทำไมคำพูดกับการกระทำมึงขัดกันจังว่ะ

    “กัน...”

    “อะไรอีกว่ะ! ไอ้สัดนี้ เรื่องมากจริง ขอบคุณกูซะมั่งนะไอ้เวร อุตส่าห์แบกตั้งแต่บาร์ขึ้นมานี้ได้นะ มันลำบากขนาดไหน มึงรู้บ้างไหม ห่ะ!! แล้วก็นี้กินยาซะ แล้วอย่าลืมกินข้าวด้วยล่ะ ไอ้เวรจอร์แดนแม่งพูดกรอกใส่หูกูตั้งแต่บ่ายแหละ แม่งแทบจะกลายเป็นแม่คนที่สองของมึงแล้วนะ แล้วมึงอ่ะ แดกเหล้าประชดรักทำมะเขืออะไรว่ะ แดกไปน้องขนุน ทุเรียนอะไรนั้นก็ไม่หันมาหามึงหรอกนะ ไอ้สัดดดด!!!

    เอิ่ม...กัน กูคบกับมึงมานาน แต่กูพึ่งรู้ว่ามึงขี้บ่นก็ตอนนี้แหละว่ะ

    “แน่ะ! ยังจะมามองหน้ากูอีก แดกยากับข้าวไปเลยนะสัด!!!

    “เออๆ แม่ง!บังคับข่มขืนกูจริงนะสัส”

    “อยากโดนไหมล่ะ เดี๋ยวจัดให้สักยกก่อนกินยา!!

    “เฮ้ยย กูพูดเล่น ไอ้สัดนิ ไปโมโหใครมาอีกอ่ะมึง?

    “เปล่า!!

    “แน่ะๆ เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับกูเหราะ!!

    “แม่ง! แดกข้าวไปเลยนะ เดี๋ยวกูมา ถ้ากลับมาแล้วข้าวพร่องไม่ถึงครึ่ง มึงเสร็จกูแน่ไอ้โซ!!

    สัส! กูแฮงค์อยู่นะ แล้วข้าวแม่งอย่างเยอะอ่ะ แดกได้ครึ่งจานเมื่อไร ท้องกูคงป่องไม่ต่างจากสตรีมีครรภ์ 9 เดือนสักเท่าไหร่อ่ะครับ (เว่อร์) ว่าเสร็จแล้วพี่แกก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้สุดหล่ออย่างผมหันซ้ายหันขวาหารักแท้ ถุยยย หาจานข้าว มากิน เออ! มันต้องกินยาก่อนนี้หว่าเนอะ

    ฮึ้บ!

    ไม่ถึง.. ทำไมยามันอยู่ใกล้จังหว่ะ

    ฮึ้บ!

    ก็ไม่ถึงอยู่ดี

    ฮึ้บ!

    อีกนิดเดียว..

    นิดเดียว....

    นิด..

    “ถ้ามึงมัวเหยียดแขนสั้นๆอย่างนั้นอยู่ละก็...ชาตินี้มึงคงไมมีทางได้กินยาเป็นแน่แท้เลยว่ะ”

    ชิบหาย!!! ไอ้สัดกันแม่งออกมาจากห้องน้ำเมื่อไรว่ะ กูยังไม่ได้กินข้าวสักเม็ดเลยนะเว้ยยย ไม่สิ อย่าว่าแต่ข้าวเลย น้ำสักนิด ยาสักหน่อยกูก็ไม่ได้แตะ!!

    “โอ๊ะโอ้~ ดูสิว่าบนจานข้าวไม่ได้พร่องลงไปเลยย.. จุ๊ๆ มึงนี้เป็นเด็กไม่ดีเลยโซ หึหึ”

    โน้ววว อย่ามาทำเสียงปัญญาอ่อนแบบนั้นใส่กูนะ ขนลุกหมดแล้วก๊าบบบบ

    “นี้คือบทลองโทษเด็กนิสัยไม่ดี!! การที่แกไม่ได้ข้าวสักเม็ด รู้ไหมพระแม่โพสพจะเสียใจแค่ไหน ชาวนาที่ต้องทนความลำบากกว่าได้ข้าวมาให้มึงกิน!!!

    “เฮือกก มึงเกิดมารักชาวนาอะไรตอนนี้ว่ะ ไอ้ประสาท!!

    “กูไม่ได้ประสาทไอ้สัด ถอดเสื้อซะ!!!

    “ห่ะ!! มึงว่าอะไรนะ นี้สติกลับไปหมดแล้วใช่ม่ะ!!

    “ถอดเสื้อ!!!

    “ไม่!! ทำไม่กูต้องถอดเสื้อ โชว์ซิกส์แพ็คงามๆที่สาวๆหลงใหลให้มึงดูด้วยว่ะ เกิดมึงติดใจขึ้นมาทำไง อิอิ”

    “ค*ยเถอะ ไอ้สันขวาน กูก็มีป่ะ ตกลงมึงจะถอดหรือไม่ถอดห่ะ เร็วๆเลย”

    “ไม่!! กูเขิน”

    “เขินเหี้ยไรว่ะสัด ตอนเด็กๆเห็นมากกว่านี้ยังไม่เป็นไรเลย”

    แฮ่ๆ ความจริงแล้ว ผมก็ไม่ได้เขิน ไม่ได้กลัวอะไรมันนักหรอกครับ แค่อยากแกล้งมันก็เท่านั้นแหละ 555

    “มึงไม่ถอด งั้นเดี๋ยวกูถอดให้ล่ะกัน!!

    “เห้ย!! เดี๋ยว”

    ......................................................................................................................................................................................................................................
    Talk Talk

        แฮ่กๆ กลับมาเจอกันอีกครั้งในช่วงปีใหม่ค่ะ หลังจากที่หมกมาหลายเดือนก็กลับมาอัพจนได้ ไหนๆก็ปีใหม่แล้ว ขอให้ผู้อ่านทุกคนมีความสุขกันมากๆนะค่ะ
       ปล.ตอนนี้อาจจะดูแปลกๆไปนิดพอดีว่านักเขียนด้นเอานะค่ะ 5555 ตอนนี้พยายามแต่งให้ยาวๆอยู่ ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์นะค่ะ

     

    :) Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×