คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : { SF } P o l i c e m a n #3
Song - รักไม่ได้ - Groove Riders
ฟังเพลงประกอบไปด้วยเน้อ เปิดลำโพงเลยจ้า เฮดโฟนก็เตรียมพร้อม
3
ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงไม่ลืมเธอ มีเธอในใจฉันเสมอไม่เข้าใจ อยากกอดเธอเอาไว้ สักเท่าไร แต่หัวใจ ฉันก็รู้ดี จูบเธอได้ในฝัน เท่านี้ แค่นี้ เพียงข้างในใจ...
ตริ๊งงง
ผู้หมวดทงเฮเอื้อมมือกดปุ่มปิดเสียงนาฬิกาปลุกก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจเบาๆ หาวอีกสักหน่อย รู้สึกเพลียๆแฮะ เมื่อคืนก็นอนซะดึก อีกคนก็ช่างไม่รู้อะไรเลยว่าคำๆนั้นจะมีผลต่อเขามากขนาดนี้ อย่าให้พูดถึงความดีใจ มันโคตรจะอธิบายยาก แบบไม่รู้จะอธิบายยังไง
6:30:15
ฮยอกแจคงอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วสินะ รีบลุกไปช่วยฮยอกแจจัดโต๊ะดีกว่า ~
หืออ ทำไมตาขวากระตุกบ่อยวะ ?
------------------------------------------------------------------
ฮยอกแจกำลังจัดโด๊ะเก้าอี้หน้าร้านก่อนจะเดินตรวจเช็คสภาพในร้านให้ระเบียบเรียบร้อย อืมม... เหลือแค่ต้มน้ำรอลูกค้า งั้นคิดเมนูอาหารวันนี้ไว้ก่อนแล้วกัน
“อรุณสวัสดิ์ครับฮยอกแจ”
อาฮะ มาแล้ว วันนี้ไวเชียว
“หวัดดีผู้หมวด ลมอะไรหอบมาเนี่ย”
“ลมความรักมั้งครับ…”
ยังเล่นมุกเสี่ยวเหมือนเดิม
“นี่ก็เพิ่งจะเจ็ดโมง หมวดจะกินอะไรรึเปล่า จะได้ทำให้ ?”
“อะไรก็ได้ละกันแล้วแต่ฮยอกแจเลย ว่าแต่ ซองมินไม่มาเหรอวันนี้ปกติเสาร์อาทิตย์ต้องมาอยู่ช่วยฮยอกแจแล้วสิ”
ผู้หมวดทงเฮถามด้วยความสงสัย อุตส่าห์ว่าจะมาเม้าท์เรื่องที่ฮยอกแจบอกฝันดีตัวเองให้ซองมินฟังแล้วเชียว
“อ้อ รายนั้นนั่งดูบาร์บี้ตอนโรงเรียนแห่งเจ้าหญิงดึกอ่ะ วันนี้ก็คงตื่นสายหน่อย ทำไมเหรอ”
เด็กผู้ชายเก้าขวบนั่งดูบาร์บี้ ...... ?
ผู้หมวดเกาหัวตัวเองอย่างงงๆก่อนจะกล่าวบอกไปว่าไม่มีอะไร
นั่งมองฮยอกแจทำอาหารแบบนี้คนเดียวรู้สึกมีความสุขจังแฮะ มันเหมือนกับภรรยากำลังทำอาหารให้สามีอย่างนั้นแหละ
เฮือกกกก
คิดไรของกูวะ จะเป็นแบบนั้นจริงอ่ะ
อีกนานเลยมั้ง ไม่ก็ไม่มีทางเลยล่ะ........
-----------------------------------------------------------------------------------------
รู้สึกเขินๆนะ มีลูกค้าคือหมวดคนเดียวนี้หว่า
ทำอะไรให้หมวดดี
อ้อ........
“มาละหมวดดด”
ฮยอกแจบอกก่อนจะบรรจงวางจานอาหารเบรคฟัสตรงหน้าผู้หมวดทงเฮเบาๆ
“…………….”
“เอ่อ ทำไมเหรอหมวด”
“..อ่อ เปล่าครับๆ ไม่มีอะไร”
ไม่มีอะไรแล้วทำไมทำหน้างั้นอ่ะ?
-----------------------------------------------------------------------------------------
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย ฮือออออ ฮยอกแจตั้งใจแกล้งกูใช่มั้ยครับ TTTTTTTTT
ไม่ใช่อะไรหรอก ไอ้เราก็รอลุ้นอยู่ว่าเบรคฟัสวันนี้คืออะไร
ไม่ได้หวังมากขนาดนั้นนี่หว่า............
อยากรู้เหรอ
ดูซะ หน้าตาอาหาร
http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2011/08/D10928979/D10928979-5.jpg
ฮยอกแจจะรู้มั้ยวะ ฆ่าพี่หมวดทงเฮทางอ้อมซะแล้ว...
------------------------------------------------------------------------------------------------------
“หมวดๆ ไมไม่เปิดโทรศัพท์อ่ะ หม่ามี้หมวดโทรเข้าหากูเลยครับ”
จ่าทึกนี่หว่า แป๊บนึงๆ
อา.... น่ารักกกกกกกกกกก
“หมวดครับ เงยหน้าได้แล้ว ทำไรอยู่วะครับ”
จ่าฮยอนอีกแล้ว โอ๊ยย เซ็ง อย่าขัดดิ๊
ชุดสวยดีนะ ฉลาดดีนี่ พลิกวิกฤตเป็นโอกาส..
จ่าฮยอนกับจ่าทึกมองหน้ากัน หมวดทำอะไรของหมวดนั่งมองหน้าจอ macbook มา เกือบจะชั่วโมงละ ดูไรอยู่วะ
ก่อนจะพร้อมใจกันชะโงกหน้าไปดู
โห
ว้าว
“หมวด มึงดูบาร์บี้เหรอ!?”
“อีผู้หมวดมึงจีบน้องฮยอกแจไม่ติด มึงไม่จำเป็นต้องเป็นตุ๊ดนี่ กูผิดหวัง TOT” จ่าทึกครวญคราง
“ใช่ ไอ้เหี้ยหมวดกล้ามเป็นมัด ถึงมึงเตี้ยแต่มึงก็หน้าตาดีแต่น้อยกว่ากู มึงคิดสั้นเหรอ มึงมัน... ไอ้เหี้ยหมวดTAT”
“ตุ๊ด...... ตุ๊ดพ่องดิ กูเห็นน้องซองมินดู กูอยากรู้ว่าสนุกมั้ย ชีวิตนี้ใครจะไปนั่งดูละครหลังข่าวเหมือนพวกมึงล่ะ”
ดูบาร์บี้หน่อยเดียวเอง
แต่ก็สนุกดีนะ...
“อ้าว เหรอ... มึงแน่ใจนะ”
“เออ แล้วเมื่อกี้หม่ามี้ใครอะไร ขออีกรอบ”
“หม่ามี้มึงอ่ะแหละ โทรหามึงไม่ติด เลยโทรเข้าเครื่องกู”
จ่าทึกบอก แล้วก็ลอบถอนหายใจเบาๆ
ว้ายยยยย เพื่อนกูไม่เป็นตุ๊ดจ้า *O*
“เออๆ ขอบใจ เดี๋ยวโทรกลับเอง”
“งั้น ไปจ่าเราไปแซวสาวๆแถวร้านน้องฮยอกแจดีกว่า กรี๊ดๆ*O*”
จ่าทึกบอกก่อนลากคอจ่าฮยอนไปด้วย เพื่อหมายจะให้จ่าฮยอนเลี้ยงค่าข้าว ฮิฮิ ...
-----------------------------------------------------------------------------------------
“ฮัลโหล แม่ครับ”
'อ้าว พ่อทง แม่กำลังจะโทรหาพอดีเลย'
“แม่มีไรเปล่าครับ เมื่อกี้โทรศัพท์ผมแบตฯหมด”
เริ่มถาม ตาขวาก็เริ่มกระตุก OTL
'อ้อ ไม่มีไรมากหรอก แค่พอดีวันอาทิตย์ พรุ่งนี้น่ะ แม่อยากให้ลูกรู้จักกับคนๆนึง เขาน่ารักมากนะลูก อีกอย่างมีหน้ามีตาในสังคม เป็นถึงทันตแพทย์เชียว เพิ่งจบมาหมาดๆด้วย พอดีลูกสาวเพื่อนแม่น่ะ แม่หมั้นไว้แล้วนะ ... '
ดูตัวคู่หมั้น?
“หมั้น!? ทำไมแม่ไม่ถามผมก่อนล่ะครับ”
'ทำไมเหรอลูก น้องเขาก็ดูดีมีชาติตระกูล หน้าที่การงานก็ดี มาเจอหน่อยก็ไม่เสียหายมั้งลูก'
แต่............
แค่มีฮยอกแจก็พอแล้ว ไม่ขออะไรแล้ว
'นะลูกนะ เห็นแก่หน้าแม่เถอะ แม่นัดฝ่ายนู้นเขาไว้เรียบร้อยแล้ว'
“งั้นเหรอครับ... ก็ได้ครับ”
ครั้งเดียวหรอกนะ....
ผู้หมวดทงเฮบอกตอบรับคำขอของแม่ปุ๊บ พลางลอบถอนหายใจ ก่อนจะขอสถานที่นัดแนะจากผู้เป็นแม่เพื่อวันดูตัวพรุ่งนี้
โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนสองคนยืนฟังอยู่เงียบๆ......
------------------------------------------------------------------------------------------------------
14:36
ผู้หมวดทงเฮเดินตามทางที่ปูด้วยหินขัดเบาๆพลางผิวปากคลายเครียด โคตรจะปวดหัวอ่ะ วันนี้ก็โดนเรียกตัวไปพบอีก
“สั่งย้าย !!!!!!!”
“ใช่ครับ หมวดมีปัญหาอะไรหรือครับ หมวดยังไม่มีครอบครัวนี่ ไม่น่าจะมีปัญหานะ”
ผู้กำกับบอกผู้หมวดอย่างใจเย็น แค่สั่งย้ายคนยังไม่มีครอบครัวนี่ ไม่เห็นจะมีปัญหา
แต่ปัญหามันอยู่ตรงนี้ต่างหาก
ฮยอกแจ ฮยอกแจ คนเดียวเท่านั้น
สั่งย้ายงั้นเหรอ..... ผู้หมวดเดินสติหลุดออกมาจากห้องผู้กำกับ จะเดินชนเสาก็เกือบมาแล้ว จะเดินสะดุดก้อนหินก็เกือบมาแล้ว แต่ทำยังไงสติมันก็ไม่อยู่กับตัวสักที
กูรู้แล้ว รู้สาเหตุที่ตาขวากระตุกแล้ว....
--------------------------------------------------------------------------------------------
17:18
จ่าทึกกับจ่าฮยอนนั่งถอนหายใจกันที่ร้านฮยอกแจ หนักใจที่จะบอก แต่มันก็ต้องบอกใช่มั้ยล่ะ.....
ไม่ใช่ว่าไม่หวังดี แต่หวังดีมากๆเลยล่ะ ก็บางที....
“เฮ้ออ....” จ่าทึกถอนหายใจ
ตามด้วย
“เฮ้ออ...” จ่าฮยอนสิครับท่าน
ฮยอกแจเห็นอาการทั้งคู่ ..ทนไม่ไหวแล้ว ขอถามหน่อยเถอะ
“เอ่อ จ่าทั้งสองเป็นอะไรกันน่ะ นั่งถอนหายใจมาสิบเจ็ดรอบละ ตกงานเหรอ”
ฮึกกกกกกก น้องฮยอกแจมันแช่งครับ ปาก... TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT จ่าทึกยังไม่อยากตกงานนะ
โห้ยย ฮยอกแจความคิดสร้างสรรค์มาก ฮยอนนี่ปวดใจ TTTTTTTTTTTT
“เปล่าหรอก แค่.....” จ่าทึกหยุดพูดก่อนจะหลบสายตาฮยอกแจมองหน้าจ่าฮยอนแทน
“ทำไมอ่ะ รีบเล่าหน่อย”
ไอ้จ่าพวกนี้นี่ คนมันอยากรู้นะ แต่มันรู้สึกใจไม่ดีเลยว่ะ.....
“น้องฮยอกแจทำใจดีๆละกันนะ” จ่าทึกบอกเบาๆ
“คือ ไอ้หมวดมันจะย้ายไปทำงานที่อื่นและมันก็มีคู่หมั้นแล้วด้วย... นัดดูตัวกันพรุ่งนี้”
“………………………………..”
มีคู่หมั้นแล้ว.. งั้นเหรอ?
แล้วมาจีบเขาทำไม
ไอ้ความรู้สึกนี้มันอะไร รู้สึกเจ็บแปลกๆที่อกด้านซ้าย โหวงๆในอก แสบคออ่ะ
“เหรอ ก็ดีนี่ ย้ายไปก็มีครอบครัวเลย....”
พูดไปก็โคตรเสียงแผ่ว กูเป็นอะไรอ่ะ.......
“น้องฮยอกแจครับ.... ไม่เป็นอะไรแน่นะ”
“จะไปเป็นอะไรเล่าจ่า... วันนี้ปิดร้านละ เชิญกลับเถอะ”
ฮยอกแจบอกจ่าทึกกับจ่าฮยอนเบาๆก่อนจะเดินไปเก็บกวาดของในร้านและเดินจากไปเงียบๆ
นี่น่ะเหรออาการของคนบอกว่าไม่เป็นอะไร....
มีคู่หมั้นแล้ว แล้วมาจีบเขาทำไม..
ทั้งๆที่ทำให้เขาเพิ่งให้หัวใจไปแล้ว แต่กลับเดินจากไปทำไม.....
โคตรเสียใจว่ะ เจ็บโคตรอ่ะ
“ฮึกกก....” ไม่ไหวแล้ว กูไม่ไหวแล้ว....
“ฮืออ ไอ้เหี้ยหมวด มึงมันเหี้ยมาก ฮืออ…”
เพิ่งได้หัวใจกูไปแท้ๆแต่มึงกลับเดินจากกูไป ไอ้เหี้ย
“แฮกๆ ฮยอกแจทำไมเรียกแล้วไม่หยุดล่ะ เฮ้ย ร้องไห้ทำไม!?”
ฮือออ มึงมาอยู่ตรงนี้ทำไม....
คนเห็นแก่ตัว
“นี่เป็นอะไร บอกมาสิ ทำไม!?”
มึงมีคู่หมั้นแล้วนะ มึงจะมาห่วงอะไรกู
ฮยอกแจสะอื้นหนักๆ ไม่ใช่รักแรก แต่มันโคตรเจ็บ เสียใจโคตรๆ ไอ้คนตรงหน้าก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย....
“นี่ บอกสักทีสิ เป็นห่วงนะ”
อย่า....
มึงอย่าทำให้กูเจ็บไปมากกว่านี้เลย
“ฮืออออออ.....”
ไม่ไหวแล้ว
ฮยอกแจยิ่งปล่อยโฮหนักขึ้น เมื่อหมวดพูดแทงใจดำอย่างแรง
เป็นห่วงงั้นเหรอ
“กลับไปเถอะหมวด ไปให้ไกลๆจากผมด้วย ผมไม่อยากเห็นหน้าหมวดแล้ว ฮึกก...”
“ท..ทำไม “
ผู้หมวดด้วยเสียงสั่นๆ..
“หมวดไม่ควรมายุ่งเกี่ยวกับผมอีกแล้ว ในเมื่อหมวดก็มีคู่หมั้นและผมก็มีแฟนแล้ว หมวดหยุดตรงนี้เถอะ เราไม่เหมาะสมกันเลย ฮึกก..”
กูโกหก
“……………………….”
ผู้หมวดทงเฮปล่อยมือจากการเกาะไหล่ฮยอกแจอย่างหมดแรง
ฮยอกแจมีแฟนแล้ว ฮยอกแจรู้เรื่องคู่หมั้น.....
หมดแล้วสินะ
หมดหวัง
รักไม่ได้ บอกกับตัวเอง หัวใจตัวเอง ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว รักเขาไม่ได้ เขาดียังไง ชอบเขาเท่าไหร่ ก็รักไม่ได้
ผู้หมวดทงเฮเดินจากฮยอกแจไปเงียบๆโดยไม่หันกลับมามองด้านหลังอีก
โดยที่ไม่รู้ว่ามีอีกคนนึง ร้องไห้เสียใจเพราะเขามากแค่ไหน....
“ฮือออออ กูรักมึงนะผู้หมวด กูขอโทษ...”
ความคิดเห็น