คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : { SF } S m i l e - ช อ บ ที่ เ ธ อ ยิ้ ม ม า
Song – ชอบที่เธอยิ้มมา –เต้ย จินทร์พร
Smile
ช อ บ ที่ เ ธ อ ยิ้ ม ม า
ยิ้มค่อยๆแค่เธอยิ้มค่อยๆหัวใจก็ลอยไปแสนไกล
ฮยอกแจผู้ที่ได้ชื่อว่าน้องหยวกหน้าหนาวกัดผ้าเช็ดหน้าลายมิกกี้เมาส์ของตัวเองเบาๆเมื่อเห็นรุ่นพี่ที่แอบชอบถอดเสื้อเพื่อเปลี่ยนจากเสื้อนักเรียนเป็นเสื้อพละเผยกล้ามเนื้อที่ผ่านการออกกำลังกายมาอย่างดี โห แม่เจ้า หุ่นสะบึ้มมาก
ผัวะ
“โอ๊ยยย ไรอ่ะ”
พฤติกรรมของฮยอกแจที่เป็นแบบนี้มาตลอดทำเอาเพื่อนซี้รำคาญเลยเหนี่ยวเข้าไปทีนึง หัวจะปูดเป็นลูกเงาะแล้วนั่น
“รำคาญว่ะ มานั่งมองแบบนี้ทุกวันไม่เบื่อเหรอ”
คยูฮยอนเพื่อนซี้วัยเดียวเซี้ยวกริ๊บๆเหมือนกันเอ่ยถามอีกคนที่นั่งหน้ามุ่ยเหมือนหมาบอกบุญไม่รับอยู่ด้านข้างๆ ม้านั่งตัวเดิม มุมเดิมๆ มองคนเดิมๆ โคตรจะน่าเบื่อ
“เบื่อทำไม พี่ทงเฮน่ารักจะตาย ดูซิกแพ็กส์ดิ โห้ย เห็นแล้วอยากเอาหน้าไปซุกอ่ะ”
ฮยอกแจพูดไปก็ดิ้นไป ทำเอาคนข้างๆขนลุกเกรียว ทำไมถึงไม่บอกไปสักทีว่าชอบ มาแอบมองอยู่ได้ มันจะรู้เหรอ
“เห้ยยย คยูฮยอนจะไปไหนอ่ะ”
“ไปบอกพี่เขาว่ามึงชอบ”
“ไม่ต้องเลย นั่งลง”
“แล้วเมื่อไรจะบอก เบื่อแทน เสียเวลาอ่ะ สมัยนี้มันต้องรุกสิวะ มึงนั่งเฉยๆงี้เดี๋ยวมีพวกลูกกีวี่งาบไปแล้วจะหนาว”
คยูฮยอนเพื่อนซี้ปึ้กบอกคนตรงหน้า แอบชอบมาเป็นปีแต่ไม่ได้บอก วันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา โอกาสดีแท้ๆ เดินถือช็อกโกแลตที่ลงทุนทำเองกับมือ ครัวเละไปไม่รู้กี่ครั้ง ดีก็ตรงที่ไฟไม่ไหม้ แต่พอพี่เขาเดินมา มันกลับเดินหลบไปอีกทางแล้วเอาไปให้ไอ่หนวดเฟิ้มด้านหลังพี่เขาแทน เพลียว่ะ
“ลูกกีวี่ไรวะ”
“ศัพท์เฉพาะทาง กีวี่เปรี้ยวป่ะ”
“เปรี้ยวมั้ง ทำไมอ่ะ”
“ก็พวกเปรี้ยวๆเริ่ดๆที่จ้องจะเอาพี่ทงเฮของมึงอยู่อ่ะดิ’
“จ้องจะเอาเลยเหรอ ไม่สองแง่สองง่ามละมึง หลายง่ามเลย เห้ย พี่ทงเฮเดินมา”
เขาอยากให้พี่ทงเฮรู้นะว่าน้องฮยอกแจรุ่นน้องพี่ทงเฮปีนึงโสด ยังโสด โสด อยู่ตรงนี้นะ ก่อนจะรีบวิ่งไปหยิบขวดน้ำที่ซื้อให้เมื่อกี้มาไว้ด้านหลัง
“เอ่อ พี่ทงเฮ น้ำ...”
“อ๊ะ ขอบคุณครับน้องฮยอกแจ”
ทงเฮเมื่อเห็นคนตัวเล็กยื่นขวดน้ำให้เหมือนเคยก็ยิ้มเบาๆให้ เสมอต้นเสมอปลาย ให้น้ำมาตลอดทุกวันอังคารคาบ4เพราะมีชุมนุม เขาอยุ่ชุมนุมบาสเกตบอลอันที่จริงอยากเข้าชุมนุมเพาะกายมากแต่หาเพื่อนเข้าด้วยไม่ได้ ส่วนน้องฮยอกแจอยู่ชุมนุมนันทนาการ น้องฮยอกแจโดดชุมนุมทุกวันเลยเหรอเนี่ย
“วันนี้เหนื่อยมั้ย เมื่อกี้เห็นเล่นบาส วันหลังสอนบ้างสิ”
“อ้อ ได้สิ อย่างฮยอกแจไม่เหมาะกับบาสอ่ะ แล้วนี่ไม่เข้าชุมนุม..เหร..”
“พี่ทงเฮคะ น้ำส้มร้อยเปอร์เซ็นต์ค่ะ ไปช็อปปิ้งมาที่ห้างเมื่อวานนึกถึงหน้าพี่เลยซื้อมาให้ค่ะ”
“นี่ด้วยค่ะ น้ำส้มปั่น กินแล้วสดชื่น เมื่อกี้เล่นบาสได้เท่มากเลยค่ะ อร๊ายย ใช่มั้ยเธอ”
“ใช่ๆ เนี่ย ถ้าพี่เขาสนเพศอย่างฉันนะ ฉันจะเอาเขาเป็นแฟนเลยฮ้า”
ทงเฮยังพูดไม่ทันจบก็มีพวกกีวี่ที่คยูฮยอนเคยพูดถึงวิ่งมากระเซาะกระแซะกระมิดกระเมี้ยดกระแดะ เห้ย ไม่ใช่ ไม่เห็นรึไงว่าพี่เขากำลังคุยกับใครอยู่
“เอ่อ ครับๆ ขอบคุณครับ”
“รับไปแล้วก็อย่าลืมดื่มด้วยนะคะ ฮิๆ”
บอกเสียงหวานฉ่ำพร้อมด้วยทำท่าหัวเราะน้อยเอามือป้องปากพองาม อี๋ แหวะ ดูดีตายเลย หน้าอย่างกับปลาบู่หิวน้ำ
“ขอโทษนะ พี่คงดื่มไม่ได้ พี่มีน้ำเปล่าขวดนี้แล้วน่ะ ฮ่ะๆ”
“ฮยอกแจ อย่าเยอะ”
คยูฮยอนส่ายหน้ากับอาการโคม่าของคนที่นอนอยู่บนเตียง กระโดดกรี๊ดบ้าง ฟาดงวงฟาดงา ไม่ใช่ละ ฟาดหมอนเข้ากับแพง เอาปากกัดหมอน หมอนงี้น้ำลายเยิ้ม นี่ยังไม่เอาหัวโขกกำแพงนะ บ้าไปเลย
“ไม่ให้เยอะได้ไงวะ มึงดูพี่เขาพูดดิ มึงคิดดู อ๊ายยยยยย ฟินไปห้าแสนสิบแปดชาติล้านเจ็ดร้อยอ่ะมึง”
“เออ แต่ช่วยเงียบๆหน่อยได้ป่ะวะ ทำงานอยู่ มึงไม่เห็นเหรอ แล้วเนี่ยจะสามทุ่มแล้ว หอเขาบอกห้ามเสียงดัง มึงเสียงดังยิ่งกว่าไปปาร์ตี้ งานการไม่มีทำเหรอวะ”
“……………………….”
“อ้าว เงียบเลย เป็นไรวะ”
“เหยดดดดดดดดดดด ลืมทำของครูปาร์ค TTTT____________TTTTT”
“เฮ้อออ.....”
เนื่องด้วยการที่ฮยอกแจฟินเกินไปทำให้วันรุ่งขึ้นต้องระหกระเหินเร่ร่อนออกมายืนหน้าห้องเรียนเนื่องด้วยการบ้านไม่เสร็จ อายก็อาย กลัวพี่ทงเฮจะมาเห็นด้วย ครูปาร์คก็โหดเหลือเกิน เมียก็ยังไม่มีจะโหดทำไม #ไม่เกี่ยว
“ฮ่ะๆ ชอบมั้ง”
“มึงชอบเหรอวะ กูบอกแล้วไงน่ารัก จีบแม่งเลย”
“ก็กำลังจีบอยู่นี่ไง ฮ่ะๆ”
เสียงพี่ทงเฮกับเพื่อนนี่ ทำไงดีวะ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน คงเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบในสายตาพี่เขาอ่ะดิ ตายๆ เพราะคยูฮยอนคนเดียว บอกช้าไป เอาวะ ก้มหน้าไว้ก่อน คงไม่รู้หรอก #ฟาดงวงฟาดงา
“เออๆ มึงเหยียบไว้ก่อนละกัน... อ้าว น้องฮยอกแจนี่ ทำไมมายืนหน้าห้องล่ะ”
เหยดดด นี่อุตส่าห์ก้มหน้าแล้วนะ พอวันไหนอยากให้ทักไม่ทักนะพี่ทงเฮ ทำร้ายกันมากเลย
“อ๋อ แหะๆ โดนครูปาร์คทำโทษการบ้านไม่เสร็จนิดหน่อยน่ะ”
“อ๋อ ทำไมไม่ทำล่ะ ดีนะที่ไม่ใช่ครูคิมไม่งั้นเดี้ยงแน่ นี่แค่จิ๊บๆครูปาร์ค”
พี่ทงเฮช่วยรีบไปได้มั้ย อายอ่ะอาย คนอื่นนี่จะไม่ว่าเลยแต่นี่เป็นพี่ทงเฮดวงใจของอัคฮยอกเลยนะ
“อ่อ ครับๆ”
“เห้ เป็นไรอ่ะ ไม่สบายเหรอหน้าแดงๆ ตัวร้อนป่ะ...”
ทงเฮว่าพลางก็เอามือไปอังหน้าผากกับแก้มคนตรงหน้าที่เอาแต่ก้มหน้างุดเหมือนอยากจะมองเท้าเขามากกว่าหน้า โดยไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนตรงหน้านี้บ้าง
“อ้าว แดงยิ่งกว่าเดิมอีก หะ..เห้ยยยยย ฮยอกแจ!”
วืบบบ
>____o O___O (‘ ‘) (. .) (- - ) ( - -) ( - - ) ! ( - -) ( O[]O)!!!!!
~ ~~( O[]O)
ผลั่ก
“โอ๊ยยยย”
“เห้ย น้องฮยอกแจเป็นไงบ้าง เจ็บมั้ย”
“ฮึกก”
ไม่ให้เจ็บได้ไงอ่ะ ก้นคนนะไม่ใช่ก้นควาย
“เห้ยย อย่าร้องสิ พี่ทำอะไรไม่ถูก เมื่อกี้ฮยอกแจเป็นลมพี่เลยพามาห้องพยาบาล”
เขินมากเลยเป็นลม.... โห้ยย งื้อออ ไม่กล้าสู้หน้าใครเลยอ่ะ อายโคตรพ่อโคตรแม่
“…………….”
“เอ่อ แล้วเมื่อกี้ตกใจพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ ลืมตามาพอเห็นพี่ก็กระเถิบหนีซะตกเตียง ฮ่ะๆ อุ๊บ ขอโทษๆ ฮ่ะๆ”
“………….….”
“นี่ อย่างอนสิ ขอโทษแล้วไง อ่ะ เลี้ยงขนมเลยครับ”
“………………”
“อ้าว ไม่หายเหรอ ทำไงดีน้า”
ไมได้ไม่หาย แต่เขินจนทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ลองนึกภาพดู พี่ทงเฮพยุงขึ้นเตียงเมื่อกี้ก็ลมแทบจับแล้วนี่พี่แกยังขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยท่านั่งคุกเข่าด้านหน้าระยะประชิดกับเราด้วย ไม่ให้เขินได้ไงวะ อ่อยกันเกินไปแล้ว
“เปล่าๆ ไมได้งอน”
“พูดน้อยจังนะ หายรึยังเนี่ย จะหมดคาบครูปาร์คละ จะไปเรียนเลยมั้ย เดี๋ยวไปส่ง”
“เอ่อ ไม่ต้องไปส่งก็ได้ แค่นี้เองฮะ”
“แล้วก้มหน้าทำไมล่ะเรา เงยหน้ามามองกันบ้างสิ”
ให้เงยหน้าหาป้ามึงดิพี่ทง กูเขินนะ สองต่อสองในห้องพยาบาลที่ครูไม่ได้อยู่ด้วยแถมบนเตียง #เริ่มหยาบคาย
“เอ่อ อ๊ะ จะหมดคาบแล้ว ไปเลยดีกว่า”
ฮยอกแจว่าปุ๊บก็รีบวิ่งพรวดพราดออกมาจากห้องพยาบาล พี่ทงเฮจะคิดอะไรก็ช่างแม่งละ เชิญตามสบายเลย กูเขินมาก มากจนอยากกระโดดคลองหลังโรงเรียนหนีพี่ทง
“ฮ่าๆ โอ๊ยยย มึง ฮ่าๆ มึงกลับบ้านไปไถนาเถอะ โอ๊ยยฮาไม่ไหวแล้ว ไอ้หน้าปลาหมอ ไอ้ตะกร้อสีชมพู ไอ้หูหมามีเห็บ ไอ้เล็บโสโครก โอ๊ยยย ฮามากฮาเหี้ยๆเลยมึงเอ้ย กูจะเอาไอ้นี่ไปเป็นทอล์คโชว์ประกวดในห้อง ฮ่าๆ”
“มึงพอเถอะ ที่พูดมามันไม่เกี่ยวกันเลย”
“คนเหี้ยไรเขินจนเป็นลม กินปลาดุกอุยเข้าไปรึไง ฮ่าๆ โอ๊ยย มึงนี่ อีเล็บขบ”
“นี่ มึงเงียบเหอะ งื้ออ”
“ฮ่ะๆ จะพยายามเงียบละกัน พรุ่งนี้ไปไหนป่ะ วันหยุดทั้งที”
“หืออ ไม่รู้ดิ คงนอนอยู่หอมั้ง”
“ตามใจเหอะ แต่พรุ่งนี้ไปเที่ยวว่ะ”
“ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร รุ่นพี่ม.6 ชเว ซีวอนสุดหล่อพ่อเป็นทนายความแม่สวยงามเหมือนนางฟ้า”
“พอเลยมึง พรุ่งนี้สายชั้นม.6เขามีขายของกันด้วย งานอะไรสักอย่างที่โรงเรียน ซีวอนบอกว่าขายเสร็จแล้วค่อยเที่ยว มึงไม่ไปช่วยซับเหงื่อพี่ทงเฮเหรอ”
“เออจริงด้วย ไปอยู่แล้ว แค่เจอพวกกีวี่เมื่อวันก่อนยังเพลียเลยอ่ะ ทำไงดีวะ”
“อย่าท้อ หน้าอย่างนี้สู้คนอื่นได้ตั้งเยอะ”
“เอ้า เร่เข้ามาครับเร่เข้ามา ผลไม้สดๆครับ ฝรั่งแช่บ๊วยก็อร่อยนะครับ ไม่แพง ซื้อยี่สิบแถมกอดจากซีวอนนะคร้าบบบ”
“ไอ้ทงเฮ เมียกูนั่งอยู่ตรงนี้”
ซีวอนเอามือบ้องหูทงเฮพอเป็นพิธีก่อนจะหันมายิ้มแหยกับภรรเมียที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เจ็บนะโว้ย ฮ่ะๆ งั้นซื้อยี่สิบแถมฟรีอีก10บาทครับบบ”
พ่อค้าหนุ่มอย่างทงเฮเปลี่ยนจากหนุ่มฮอตลดตัวลงมาเป็นพ่อค้าขายผลไม้ ทำเอาเหนื่อยน่าดู ฮยอกแจเห็นดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะเอาน้ำเอาท่าไปให้
“พี่ทงเฮ น้ำแล้วก็ผ้าเย็นฮะ”
“ฮยอกแจก็ไปนั่งซะไกลเลยนะ มานั่งใกล้ๆตรงนี้ก็ได้ เพื่อนฮยอกแจก็อยู่นี่”
พี่ทงเฮพูดเสร็จก็ตามด้วยรอยยิ้มพิฆาต ยิ้มของทงเฮก็เหมือนน้ำให้ฮยอกแจได้ชื่นใจอยู่เสมอ มันเป็นอะไรที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้อ่ะ
ยิ้มค่อยๆแค่เธอยิ้มค่อยๆ หัวใจก็ลอยไปแสนไกล
“เอ่อ ฮะๆ”
“นั่งในหัวใจไอ้ทงเฮก็ได้นะครับ หัวใจมันว่าง”
ซีวอนส่งเสียงแซวพรรคพวกอย่างออกรสก่อนจะตามด้วยเสียงเหมือนขบวนขันหมาก
“ฮิ้ววววววว”
“มึงอย่ามาบ้า หัวใจกูว่างซะที่ไหน”
“ฮยอกแจ โอเคมั้ย”
“นั่นสิ ดูไม่ดีเลยนะครับ”
คยูฮยอนและซีวอนแฟนหนุ่มเอ่ยถามอีกคนที่ดันวิ่งพรวดพราดออกมาจากกลุ่มขายของแล้วมานั่งหลบมุมร้องไห้เงียบๆอยู่ตรงนี้
“ฮึกก........”
“นี่ อย่าร้องดิ ปลอบไม่เป็นนะเว่ย”
จากที่เคยประสบเหตุการณ์ฮยอกแจร้องไห้มาก็มีไม่มากเท่าไรเพราะฮยอกแจไม่ได้ร้องไห้ง่าย ถ้าร้องไห้ก็ร้องไห้เฉพาะเรื่องที่หนักจริงๆ ก็เลยไม่รู้วิธีที่จะปลอบเพื่อนคนนี้
“ฮึกกก... พี่ทงเฮ...มีคนที่...ฮึก ชอบ...แล้ว ฮือออ”
อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม ควายจริงๆที่ไม่ได้บอกพี่แกไปก่อน ยังไงซะก็น่าจะพอมีหนทางอยู่บ้างแต่นี่ไม่ได้บอก ไมได้พยายามอะไรสักอย่าง
“มันก็พูดไปแบบนั้นแหละครับ มันคงจะอายล่ะมั้ง”
ซีวอนเอ่ยปลอบฮยอกแจแบบขอไปทีเพราะไม่รู้เหตุผลที่ทงเฮพูดแบบนั้นออกมาเหมือนกัน
“ฮือออ....”
“เห้ย อย่าร้องหนักดิ ซีวอนทำหน้าไม่ถูกแล้วนะเว่ย”
คยูฮยอนแทบอยากกระชากคอพี่ทงเฮมาเคลียร์ให้มันจบๆเขาดูไม่ออกรึไงว่าฮยอกแจแอบชอบอยู่ โคตรจะทำร้ายจิตใจ ขนาดคนฟังยังอึ้ง แล้วคนที่แอบชอบอยู่ล่ะจะเป็นยังไง
“คยูฮยอน... หรือกูควรจะตัดใจดีวะ.. ฮืออ”
“เอาจริงดิ.....แน่ใจเหรอ”
“แบบนี้มันเกินทนแล้วจริงๆ คงดื้อด้านต่อไปไม่ไหวว่ะ พี่เขา...ฮึก บอกมาตรงๆแบบนั้นแล้ว ฮือออ”
“เปล่า ที่ถามว่าแน่ใจมั้ยหมายถึงแน่ใจเหรอที่จะตัดใจได้”
ไม่เจอทงเฮมาหนึ่งอาทิตย์ เขาไม่อยากคิดถึงอะไรทุกอย่างที่เกี่ยวกับทงเฮ คาบว่างก็ไม่ลงไปโรงอาหารกลัวเจอทงเฮ เที่ยงก็พาข้าวห่อมากิน ชุมนุมก็ขยันเข้า ไม่พลาดสักนาที ไม่อยากเจอ ไม่อยากรับรู้ อยากลืมๆมันไปให้หมด
“ฮยอกแจ เหมือนศพเดินได้ละ เดี๋ยวลงไปโรงอาหารจะเอาไรมั้ย”
“..............................”
“…เห้ย ฟังอยู่ป่ะเนี่ย”
“เอ่อ...โทษทีไม่เอาอ่ะ ตามสบายเถอะ”
“ถ้าตัดใจแล้วเป็นแบบนี้ อย่าตัดใจมันซะดีกว่ามั้ย”
“เอาล่ะ หมดเวลา กลับบ้านได้”
“ทุกคน คารวะ”
หลังจากครูปาร์คจองซูบอกปล่อยกลับบ้าน คยูฮยอนก็บิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองเพื่อนซี้ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างที่นั่งทำหน้าเหมือนหมาหิวอาหารอยู่
“นี่ ฮยอกแจวันนี้เรากลับก่อนนะ เดินกลับด้วยไม่ได้ ซีวอนมารับ”
“...เหรอ อืม โชคดีนะ”
วันนี้ก็เป็นอีกวันในรอบสัปดาห์ที่ฮยอกแจเดินกลับบ้านคนเดียว ทุกวันศุกร์พี่ม.6จะเลิกก่อนเวลา เลิกตั้งแต่บ่ายโมงครึ่งส่วนเขาม.5ก็เลิกปกติ บ่ายสามสี่สิบ เลิกตั้งแต่บ่ายโมงน่าเบื่อตายเลย ทงเฮจะทำอะไรอยู่นะ....
ผัวะ
“โอ๊ยยยยย”
พอคิดถึงทงเฮก็ต้องเอากระเป๋าฟาดหัว ทำไมต้องไปคิดถึงเขาให้เสียเวลา ห้ามใจไม่ได้ที่จะไม่ให้คิด การแอบชอบก็ว่าทรมานแล้วแต่อกหักทั้งๆที่ยังแอบชอบมันทรมานกว่า...
เจ็บชะมัดเลย
ว่าพลางน้ำตาก็ปริ่มๆทั้งเจ็บหัวทั้งเจ็บใจ เสียใจมาก เดินคนเดียวแล้วชอบร้องไห้ ไม่อยากร้องไห้ให้คยูฮยอนเห็นแล้ว กลัวเพื่อนหนักใจ
ฮยอกแจเดินไปด้านหน้าก่อนจะมีเด็กผู้ชายคนตัวเล็กๆคนหนึ่งวิ่งมาหยุดตรงหน้าแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
“เห อะไรเหรอ ให้พี่เหรอ”
“ฮะ พี่ตามผมมาได้มั้ย”
เด็กคนนั้นยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ฮยอกแจส่วนมืออีกข้างก็จับข้อมือฮยอกแจไว้แล้ว ออกแรงดึงแรงๆแต่แรงเด็กก็ไม่มีผลกับฮยอกแจมากนักทำให้ฮยอกแจหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าเป็นอันว่าตกลง เดี๋ยวตามไป
“ถึงรึยังเนี่ย”
ฮยอกแจเอ่ยถามเด็กตรงหน้าที่ลากเขามาไกลพอสมควร แถวนี้มันโรงเรียนอนุบาลนี่นา พาเขามาทำไมเนี่ยหรือจะให้มาเล่นด้วย ไม่ว่างหรอกนะ วันนี้มีงานใหม่ของครูปาร์คด้วย
“ถึงแล้วล่ะ พี่หันหลังไปก่อนสิฮะ”
เด็กผู้ชายตัวเล็กเอ่ยบอกฮยอกแจก่อนจะดันตัวให้ฮยอกแจหันหลังไปนอกประตูรั้วโรงเรียนอนุบาล
“โอเคๆ หันละๆ”
ฮยอกแจทนความน่ารักของเด็กไม่ไหว เห็นแล้วโมเอร้ส์เกินไป เป็นโรคแพ้ความโมเอร้ส์เลยหันไปตามที่เด็กคนนั้นบอก ตอนนี้เขาจึงอยู่ในสภาพที่ใส่เสื้อนักเรียนม.ปลายแต่มายืนหันหลังให้ประตูโรงเรียนอนุบาลที่มีรั้วไม้หลากสีสันเหมือนสีรุ้งสมกับเป็นโรงเรียนอนุบาลรายรอบ
เด็กคนนั้นจะทำอะไรนะ
ฮยอกแจคิดได้ดังนั้น จึงแอบเหล่ไปข้างหลังแวบนึงและเห็นว่ามีเด็กผู้หญิงผมเปียคนนึงยืนมองเขาอยู่ด้านหนังก่อนจะส่งยิ้มให้แล้วกวักเรียกฮยอกแจให้เดินตามไป
“อะไรกันเนี่ย”
เด็กผู้หญิงผมเปียใส่กระโปรงสีชมพูหยุดยืนตรงม้านั่งใกล้ๆเครื่องเล่นของเด็กๆ ที่ตรงนั้นมีถุงสีสดถุงใหญ่ใบหนึ่งตั้งอยู่ข้างๆด้วยความอยากรู้อยากเห็นฮยอกแจจึงเดินไปเปิดดู
“…………………..”
ก่อนจะพบว่าในถุงนั้นมีขวดน้ำและถุงขนมต่างๆที่เขาเคยให้พี่ทงเฮตั้งแต่วันแรกที่เริ่มชอบ ขวดน้ำแต่ละใบติดกระดาษโพสท์อิตหลากสีเขียนประโยคไว้มากมายเช่นเดียวกับถุงขนม ทุกอย่างล้วนแต่มีโพสท์อิตแปะไว้
วันนี้น้องฮยอกแจให้น้ำอีกแล้ว น่ารักชะมัดเลย : )
ขนมนี้ไม่ชอบหรอก อร่อยตรงไหน แต่น้องฮยอกแจให้ทั้งที่ ถึงรสชาติเหมือนขี้ก็ยอมกินว่ะ 5555 : P
วันนี้ไอไม่หยุดเลย ต้องกินแค่น้ำร้อน จิบๆเอา ฮยอกแจให้น้ำเย็นมา ช่างเหอะ ฮยอกแจให้ไรมา เอาหมด อิอิ
ชอบขนมนี่ว่ะ อันนี้เป็นถุงแรกที่น้องฮยอกแจให้ วันนั้นน้องฮยอกแจเขินด้วย น่ารักโพด <3
เมื่ออ่านไปเรื่อยๆฮยอกแจก็ยิ้มอกมาก่อนจะเงยหน้ามองหาทงเฮรอบๆบริเวณนี้แต่ก็ไม่พบ หลังจากนั้นไม่นานก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆดูขี้อายซะด้วย ผูกลูกโป่งสีส้มไว้ที่ข้อมือก่อนจะกวักมือเรียกฮยอกแจให้เดินไปทางเขา
เด็กผู้ชายขี้อายคนนั้นเดินนำฮยอกแจไปที่สวนดอกไม้หลังโรงเรียน ก่อนจะหันหน้ามาบอกให้ฮยอกแจปิดตาก่อน เมื่อฮยอกแจปิดตา เด็กคนนั้นจึงค่อยๆจูงมือฮยอกแจเดินไปที่ตรงนั้น...
ยิ้มค่อยๆแค่เธอยิ้มค่อยๆหัวใจก็ลอยไปแสนไกล ยิ้มค่อยๆตอนฉันยิ้มค่อยๆตอบไป เธอจะรู้สึกอย่างฉันไหมนะ ก็ไม่รู้มีใจไหมเออ รู้แต่ชอบเธอที่ยิ้มมา สุขใจแล้ว มัน sha dee da da…รัก...เธอ sha dee da da..หมดหัวใจ
เสียงเพลงโปรดของฮยอกแจเปิดขึ้น เพลงนี้เหมาะกับฮยอกแจตรงที่พอเห็นพี่ทงเฮยิ้มทีไรใจมันจะละลายให้ได้ เมื่อท่อนนี้จบ ก็มีเสียงๆหนึ่งที่ทำให้ฮอยกแจยิ้มออกมา
“ฮยอกแจ ลืมตาสิ”
ไม่อยากจะเชื่อเลย... รอบๆตัวเขาเต็มไปด้วยเด็กๆอนุบาลใส่ชุดนางฟ้าเทวดายืนรอบๆเขากับอีกคน สีขาวเต็มไปหมด ตรงนี้เป็นสวนดอกไม้ซะด้วย เหมาะกับเด็กๆน่ารักพวกนี้ด้วย น่ารักชะมัด ฮยอกแจคิดในใจก่อนจะรู้สึกอุ่นที่มือ
“ฮยอกแจชอบมั้ย”
“……ชอบมาก”
“แล้วชอบพี่มั้ย”
“……………….”
ทงเฮกระชับมือฮยอกแจให้แน่นขึ้นเหมือนจะส่งผ่านความรู้สึกนี้ที่ทงเฮมีมาตลอดไปถึงฮยอกแจให้ได้
“ฮยอกแจไม่ชอบไม่เป็นไร แต่อยากจะบอกให้รู้ไว้นะ ว่าพี่ชอบฮยอกแจ”
“……ใครบอกไม่ชอบ”
ทงเฮเอียงหน้ามองฮยอกแจก่อนจะระบายยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเอาแต่ก้มหน้างุดเหมือนเคย
ยิ้มค่อยๆแค่เธอยิ้มค่อยๆหัวใจก็ลอยไปแสนไกล ยิ้มค่อยๆตอนฉันยิ้มค่อยๆตอบไป เธอจะรู้สึกอย่างฉันไหมนะ ก็ไม่รู้มีใจไหมเออ รู้แต่ชอบเธอที่ยิ้มมา สุขใจแล้ว มัน sha dee da da…รัก...เธอ sha dee da da..หมดหัวใจ
เสียงเด็กที่ใส่ชุดนางฟ้าต่างร้องเพลงนี้ก่อนจะทำท่าเหมือนบินไปรอบๆฮยอกแจกับทงเฮ ฮยอกแจและทงเฮหัวเราะกับภาพน่ารักๆที่เกิดขึ้น
“แล้วตกลงชอบมั้ยล่ะ”
“ก็พี่มีคนที่ชอบอยู่แล้วนี่ คงชอบพี่ไม่ได้หรอกนะ..”
“นี่ยังไม่รู้อีกเหรอว่าคนๆนั้นคือฮยอกแจ ฮ่ะๆ”
“………………”
ทงเฮพูดพลางก็เอามือไปบีบจมูกฮยอกแจเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว น่ารักขนาดนี้ ไม่ยกให้ใครล่ะวะ
“ตกลงชอบพี่มั้ยครับ”
“ชอบ ชอบมากจนจะกลายเป็นรักแล้วเนี่ย”
“อ้าวเหรอ แต่พี่ว่าพี่รักฮยอกแจไปแล้วนะ ฮ่าๆ หน้าแดงเลยอ่ะฮยอกแจ ฮ่าๆ”
หลังจากจบประโยคแซวของทงเฮไปฮยอกแจก็โต้กลับด้วยการเตะน่องเป็นการตอบแทน ความรักของเขาก็เหมือนเด็กอนุบาล มันจะต้องเริ่มจากจุดเล็กๆก่อนจะพัฒนาเติบโตขึ้นจนกลายเป็นผู้ใหญ่และรักของเขาก็จะต้องเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆและอีกนานเลยล่ะ : )
- สเปเชี่ยล -
“ไอ้ทงเฮ มึงอย่ามางอแง วันนั้นบอกเด็กๆไปว่าอะไร”
“มึงก็พาไปดิ เดี๋ยวตังค์ค่าชุดนางฟ้าที่ยืมมาค่อยคืนให้ เออน่า วันนี้ไม่ว่าง”
“ไม่ต้องเลยยยยยย ไปสัญญากับเด็กๆว่าถ้าทำงานนี้ให้พี่ พี่จะพาไปสวนสนุก ไอ้บ้าไหนพูดวะนั่น แล้วเรื่องตังค์ค่าชุดนางฟ้านี่ด้วย ตังค์ไม่พอแล้วทำกระแดะอยากจัดฉากเลิฟซีนให้ฮยอกแจ ยืมใครไม่ยืมมายืมซีวอน ไม่รู้ฤทธิ์ซีวอนคนนี้ซะแล้ว”
“โอ๊ยยยยย เออๆ เรื่องเงินค่อยทยอยคืนละกัน ส่วนเรื่องเด็ก วันนี้เหรอ ไปก็ไปวะ”
“ไม่ต้องมาทยอยคืน จะเอาเร็วๆนี้ดแหละก้อนนึงเลย จะไปเที่ยวกับภรรยา”
“เหยดดดดดด มึงเงียบไปเลย กูก็จะเที่ยวกับฮยอกแจโว้ยยยยย”
บทสนทนาระหว่างทงเฮและซีวอนเพื่อนซี้ปึ๊กยังคงดำเนินไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีใครสักคนชนะ มันเหมือนสงครามอะไรสักอย่างที่มีเดิมพันเป็นคนรัก ถ้าให้เงินไปก็ไม่ได้เที่ยวกับภรรยาเนื่องจากไม่มีเงิน ถ้าไม่ให้เงินไปอีกคนก็ไม่มีเงินจะไปเที่ยวกับภรรยาเหมือนกัน แล้วอย่างนี้จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย....
ความคิดเห็น