คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : { SF } How to
Song – ทำอะไรสักอย่าง - ป้าง นครินทร์
เพื่อนหรือแฟน – Nutty
How to
“ทงเฮลูกเดินดีๆสิ ทำอะไรอยู่น่ะ”
หญิงสาววัยกลางคนเจ้าของร้านอาหารกล่าวดุลูกชายตนเองเมื่อเห็นว่าลูกของเธอเอาแต่เดินเหม่อ เหมือนมองอะไรสักอย่างอยู่มานาน
“อ๊ะ ขอโทษครับแม่ ไม่มีไรหรอก ผมไปหาซีวอนก่อนนะ”
ทงเฮพูดจบก็รีบสาวเท้าไปทางหลังร้าน ไม่ได้ไปห้องครัวหาเชฟซีวอนหรอก เดินมาทำใจให้สงบนิดนึง คนๆนั้นก็ยังน่ารักอยู่ทุกวัน..
“เฮ้อ จริงๆเลยลูกเรา”
ผู้เป็นแม่ส่ายหน้ากับการกระทำของทงเฮเบาๆ
“เห้ยยยย ฮยอกแจๆ วันนี้ไปไหนป่ะ”
คยูฮยอนส่งเสียงเรียกฮยอกแจ กะจะชวนไปกินข้าวด้วยกัน
“อ้อ ว่าง มีไรเหรอ”
ผู้ชายตัวเล็กผิวขาวซีดเอียงคอถามอย่างสงสัย คยูฮยอนแทบจะเอาร่มที่ถือมาฟาดหัวตัวเองตาย ทำไมฮยอกแจน่ารักขนาดนี้ เหมือนเพื่อนของฮยอกแจไม่มีผิด
“ก็จะชวนไปกินข้าวน่ะ ถ้าฮยอกแจไม่รังเกียจไปกับเราได้มั้ย”
ฝ่ายคนตัวเล็กกว่าก็รู้อยู่หรอกว่าเพื่อนคนนี้จะจีบเขา แต่รักษาน้ำใจหน่อยละกัน ไปก็ไป
“ไปก็ได้ จะไปร้านไหนล่ะ”
“hae’s smile”
“ทงเฮโว้ย มาเอาไอ้นี่ไปเสิร์ฟหน่อย”
ซีวอนเชฟหนุ่มหล่อ เป็นเพื่อนกับทงเฮมาตั้งแต่สมัยอนุบาล มีความสามารถด้านนี้บวกด้วยกับครอบครัวทงเฮเปิดโอกาสเลยได้มาใช้ชีวิตเป็นเชฟสถิตในร้านอาหารเกือบๆจะภัตตาคารของทงเฮ เอ่ยเรียกทงเฮ เมื่อเห็นว่าพนักงานเสิร์ฟอีกคนไปเข้าห้องน้ำ
“ไรวะ ใช้เจ้าของร้านเลยนะเว่ย”
ทงเฮเดินขยี้ผมออกมาจากอีกฝั่งนึงของห้องครัวเนื่องจากกำลังคิดค้นเมนูอาหารสูตรใหม่ๆอยู่
“เออๆ ไปเสิร์ฟหน่อยเหอะ พี่อีทึกไปเข้าห้องน้ำ ไม่ว่างเสิร์ฟ โต๊ะ8นะ”
“เดี๋ยวบอกแม่ให้หักเงินเดือนเชฟ”
“ไม่ต้องเลย ไปเลยไป”
ทงเฮแอบขำกับท่าทางของซีวอนเพื่อนของเขา หน้าตาดีทำไมไม่ไปเป็นอะไรที่ทำงานเกี่ยวข้องกับที่ตัวเองมี ดารา นักร้อง นายแบบ ดันมาหมกตัวอยู่ในห้องครัว เอ้อนะคนเรา
โต๊ะ8ใช่มั้ย อยู่ริมหน้าต่างสินะ ไม่ใช่ไม่ชอบงานเสิร์ฟ แต่ไม่ชอบเวลาออกมาจากหลังร้านแล้วคนมองเยอะ พอดีหล่อเกินไป
“อาหารมาแล้วครับ”
“ขอบคุณครับ”
“……………………”
โคตรน่ารัก
“………เอ่อ มีอะไรรึเปล่าครับ”
“อ๋อ เปล่าครับๆ”
ทงเฮสะบัดหัวนิดหน่อย ก่อนจะโค้งตัวเดินออกมาจากโต๊ะแปด ไม่นึกว่าจะเป็นเขา ตกใจมาก ดีใจด้วย โคตรอึ้ง ทึ่ง แต่เสียวอ่ะไม่ใช่ ฟ้าอย่ามาดลใจให้เจอกันนัก พี่ทงเฮคนนี้หัวใจจะวายตาย
ทงเฮสาวเท้าเดินเข้ามาในห้องครัวก่อนจะมุ่งหน้าเดินไปหาซีวอนเพื่อนซี้ แทบอยากจะก้มลงคาราวะ แต่ทำได้แค่โค้ง90องศาเหมือนหัวหน้าวงซุปเปอร์จูเนียร์
“เห้ย ไข้ขึ้นเหรอ มาโค้งอะไรแถวนี้”
“คือยังไงดีล่ะ ขอบคุณมากนะ โหย ฟินมาก รักนะ จุ๊บๆ”
“เป็นไรอ่ะ อย่ามาหลงเสน่ห์ซีวอนคนนี้นะเว้ย”
“ช่างเหอะ ขอบคุณที่ทำให้ได้เห็นชัดๆ ขอบคุณที่ให้ได้ไปโต๊ะแปด โคตรรักเอ็งเลยชเว ซีวอนเพื่อนเลิฟ”
ทงเฮแทบอยากกระโดดกอดพรรคพวก แต่ก็ทำไม่ได้ พอดีซีวอนถือมีดอยู่มันได้จ้วงไส้ตายพอดี
“ฮยอกแจ กินนี่สิ อร่อยนะ”
คยูฮยอนตักเมนูอาหารที่เขาชอบให้ฮยอกแจ ก่อนจะเห็นว่าคนตรงหน้าเหม่อๆ
“เอ่อ... ฮยอกแจ”
“…………………………………”
“ฮยอกแจครับ”
“……………………………”
“ฮยอกแจ!”
“หือ อะไรเหรอ เรียกฉันทำไม”
“แล้วฮยอกแจมองอะไรอยู่น่ะ เหม่ออะไร งอนนะเนี่ย”
ฮยอกแจไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันแต่อยากจะบอกว่าพนักงานที่มาเสิร์ฟเมื่อกี้หล่อมาก
“อ้อไม่มีไรหรอก กินเถอะ อันนี้ใช่มั้ยที่ตักให้ ขอบคุณนะ”
พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปก่อนที่ดวงจันทร์จะขึ้นมาแทนที่ ทงเฮนั่งหาวปากกว้างอยู่ในห้องผู้จัดการร้านอาหารhae’s smile เพิ่งจะทุ่มนึงทำไมง่วงจัง เมื่อ5โมงกว่าๆ เวลาช่วงนั้นเขาจะจำมันไปจนวันตาย ไม่ใช่รักแรกพบแต่เป็นรักที่แอบมองมา...ข้างเดียวตลอด
ทงเฮยังจำได้เมื่อวันที่เขาเปิดรานนี้วันแรก คนๆนั้นมาที่นี่กับเพื่อน เหมือนกับมาลองกินดูว่าร้านนี้เป็นยังไง แต่เชื่อเหอะ ถ้าวันนั้นมีเล่นเกมหรือลุ้นชิงโชคอะไร เขาจะโกงให้คนๆนั้นได้อยู่แล้ว แต่มีแค่แจกของและลดราคานิดหน่อย อาจจะมีให้ของไปเยอะกว่าคนอื่นด้วย ก็นิดนึงอ่ะนะ...
“หือ ฮยอกแจทำไมได้ของเยอะกว่าเราล่ะ แก้วอันนี้เราได้แค่แก้วนึงทำไมฮยอกแจได้ตั้งสองใบ แล้วนี่ด้วยผ้าเช็ดหน้า เราได้ลายอย่างกับเด็กอนุบาลสอง ทำไมฮยอกแจได้ลายสวยๆแถมตั้งสองผืนอีกต่างหาก”
“เอ่อ ก็จริง ไม่รู้เหมือนกันสิ”
“เจ้าของร้านปิ๊งฮยอกแจมั้ง”
“ไม่หรอกมั้ง ซองมินก็คิดมากไป”
ง่วงโว้ย ไปหากาแฟดื่มดีกว่า ทงเฮลุกจากโต๊ะทำงานก่อนจะเดินไปด้านล่างร้านอาหารกึ่งภัตตาคารของเขา ให้ซีวอนทำให้น่าจะดีกว่า
“ซีวอนทำกาแฟให้หน่อย อะไรก็ได้”
“โห้ย ลูกค้ายังไม่ทันหมด ใช้งานเลยนะ ยุ่งนะเว้ย ไม่ได้ว่างเหมือนคุณทงเฮเจ้าของร้านอาหารกึ่งภัตตาคารสุดหรู”
“ไม่ต้องมายอกย้อน”
ซีวอนก็บ่นไปแบบนั้นแหละ บ่นไปทำไป ถึงยังไงก็เพื่อนกัน
“อ่ะ ได้แล้ว เอาไปเลยแก้วละร้อย”
“เดี๋ยวค่อยหักในเงินของเชฟก็ได้เนอะ”
“ไม่ต้องเลย สต็อป”
ซีวอนหันมามองหน้าทงเฮก่อนจะทำมือไขว้กันเป็นรูปกากบาทเหมือนพวกอุลตร้าแมน ทำให้ทงเฮหลุดหัวเราะเบาๆ
เพลียๆแฮะ ทงเฮเดินเอี้ยวตัวหลบซีวอนที่วุ่นวายกับการทำอาหารไปพิงอยู่กับเคาท์เตอร์อีกฝั่งที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ร้านเขานี่ก็ปิดเอาซะดึก 3 ทุ่ม ทำงานตั้งแต่เช้า อยากจะชาบูชาบูซีวอนเหลือเกิน คนอะไรโคตรถึก ดูพี่อีทึกพนักงานอีกคน กลับไปตั้งแต่6โมง เห็นบ่นๆว่าปวดเอว ปวดหลัง สงสัยจะเป็นโรคแทรกซ้อนของคนอายุมาก
“นี่ ถ้าชอบใครสักคน จะทำยังไง”
ทงเฮเอ่ยถามในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ ก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แค่แอบมองไปวันๆ
“ไปหลงใครที่ไหนมาอีกล่ะเนี่ย”
“เออๆ บอกๆมาเหอะ”
ซีวอนขมวดคิ้วเล็กน้อย ใช้ความคิดกับคำถามทงเฮ ก่อนจะเอ่ยบอกในสิ่งที่ตัวเองคิดได้
“ก็คงจะ..... ดูก่อนว่าเขามีแฟนหรือยัง”
“แล้วจะรู้ได้ไงวะ”
“ก็อาจจะเห็นว่าเขาไปไหนด้วยสองต่อสอง เช่นมาดินเนอร์ด้วยกันสองคน ช็อปปิ้ง ดูหนังด้วยกันสองคน”
“…..งั้นเหรอ”
เมื่อ5โมงเย็นของวันนี้
ทงเฮยังคงอึ้งๆกับการเจอกันแบบป๊ะโท่นๆของเขากับคนนั้น หลังจากเดินไปขอบคุณซีวอนแล้ว ก็พาตัวเองกลับมาห้องผู้จัดการด้านบน แต่ก่อนขึ้นบันไดไปนั้น หางตาก็เหลือบไปเห็นว่า...เขาคนนั้นไม่ได้มาคนเดียว แต่มากับผู้ชายอีกคน
ผู้ชายคนนั้นตักอาหารให้เขาคนนั้น
“เอ่อ... ฮยอกแจ”
“…………………………………”
“ฮยอกแจครับ”
“……………………………”
“ฮยอกแจ!”
“หือ อะไรเหรอ เรียกฉันทำไม”
“แล้วฮยอกแจมองอะไรอยู่น่ะ เหม่ออะไรเนี่ย งอนนะเนี่ย”
“อ้อไม่มีไรหรอก กินเถอะ อันนี้ใช่มั้ยที่ตักให้ ขอบคุณนะ”
บทสนทนาที่เหมือนเป็นคู่รัก ก็ทำให้ผู้ฟังคิดไม่ตกแหมือนกันนะ
“แล้วถ้าเขาไม่มีแฟนล่ะ”
“ก็เสร็จดิ จีบเลย”
“พูดสองแง่สองง่ามนะซีวอน แล้วถ้าเขามี จะทำไง”
“แฟนไม่ใช่สามีหรือภรรเมีย ก็แค่แฟน เรายังมีสิทธิ์ เพราะฉะนั้น เดินหน้าจีบเลย”
“ยังมีสิทธิ์งั้นเหรอ”
มาลองดูกันสักตั้งละกันนายทงเฮ!
ทงเฮปั่นจักรยานจากมหาวิทยาลัยที่เขาอยู่มาตามริมถนน ไม่อยากขับรถ เปลืองเงิน เปลืองทรัพยาการโลกด้วย ขอเป็นไอ้หนุ่มสุดประหยัดละกัน
ปิ๊นนน
เสียงแตรรถยนต์ด้านหลังทำให้ทงเฮต้องเอี้ยวตัวไปมองก่อนจะปั่นจักรยานหลบไปอยู่ตรงฟุตบาธ ไม่เข้าใจ นี่ขับริมถนนแล้วนะ ยังจะมาบีบแตรอีก บ้ารึเปล่าวะ
ทงเฮจอดจักรยาน ตั้งเท้ากับพื้นเพื่อค้ำรถไว้ ก่อนจะหันไปมองรถคันนั้น
ผู้ชายในรถคือคนๆนั้นและอีกคนคือผู้ชายที่ไปร้านอาหารของเขาด้วยกันเมื่อวาน.... สรุปแล้วนี่เป็นแฟนกันใช่มั้ย พี่ทงเฮเจ็บปวด
“ฮยอกแจ จะไปไหนอีกมั้ย ไปดูหนังกันป่ะ หนังเรื่องใหม่ๆเข้าทั้งนั้น น่าดูด้วย”
“………....…”
“ฮยอกแจอยากดูหนังเรื่องอะไรมั้ย”
“…………….”
“ฮยอกแจครับ... ฮยอกแจ!”
“หืม อะไรเหรอ”
“ช่วงนี้เหม่อบ่อยนะครับ เมื่อกี้ดูอะไรอยู่เหรอ”
คยูฮยอนมองกระจกด้านข้างรถก็เห็นหนุ่มนักศึกษาปั่นจักรยานอยู่ หรือฮยอกแจจะชอบ
“ฮยอกแจชอบเขาเหรอ”
“....................”
“โอเคๆ ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร วันนี้ไปร้านเดิมอีกนะ รู้สึกเหมือนเขาจะมีโปรโมชั่นพิเศษต้อนรับปีใหม่”
“ก็ได้ ไม่มีปัญหา”
ทงเฮโคตรเซ็ง อกหักตั้งแต่ยังไม่ทันได้จีบ แต่ก็ยังยึดมั่นกับคำของซีวอนอยู่ เดินหน้าจีบ แล้วนี่ยังต้องมาเซ็งกับคนเยอะจัดในร้านอาหารเขาอีกด้วยกับอีแค่โปรโมชั่นลดพิเศษแถมของรางวัล ลดราคา ลุ้นชิงโชค คนชอบกันขนาดนั้นเลยเหรอวะ
จอดรถจักรยานไว้ที่จอดรถเสร็จก็เดินเข้ามาในร้าน อาบน้ำสักหน่อยดีกว่าวันนี้เล่นบาสกับเพื่อนมา เหงื่องี้เต็ม อาจจะดูดีในสายตาสาวๆตอนเล่นบาส แต่หลังเล่นบาสเสร็จ สาวๆแทบไม่อยากจะเข้าใกล้ ไปเล่นบาสหรือไปอาบน้ำเหงื่อมาก็ไม่รู้
ปึกก
“อ๊ะ ขอโทษครับ”
ทงเฮเดินชนกับใครสักคนภายในร้าน ก่อนจะรีบคว้าคนๆนั้นไว้ โห้ย เกือบทำลูกค้าเจ็บไปซะแล้ว
“ไม่เป็นไรๆ”
“………………”
“…………….”
“เอ่อ ขอโทษครับที่เสียมารยาท ผมทงเฮผู้จัดการร้านที่นี่ ยังไงเราก็ขอให้ของสมนาคุณเพื่อเป็นการขอโทษไปก่อนนะครับ วันนี้กินฟรี เชิญตามสบายครับคุณ... เอ่อ”
ทงเฮพูดเร็วรัว แทบอยากดิ้นตาย ทำไมถึงต้องเจอ ไอ้เมื่อกี้ด้วย คว้าตัวเนื้อแนบเนื้อ คนอะไรตัวนุ่มมาก
“เอ่อ ให้ฉันเหรอ? ขอบคุณมากนะ เราชื่อฮยอกแจ ไม่ต้องพูดครับพูดคุณก็ได้ ก็ยังอยู่มหาลัยเหมือนกันนี่”
คนตัวเล็กตรงหน้าระบายยิ้มออกมา ทำเอาพี่ทงเฮแอบยิ้มออกมาเหมือนกัน ทำไมถึงน่ารักนักนะ
“โอเค งั้นยินดีที่ได้รู้จักนะฮยอกแจ วันนี้จะเอาชาเขียวปั่นไม่ใส่ไข่มุก แต่ใส่วิปปิ้งเยอะๆ โปะด้วยเม็ดอัลมอลต์อีกป่ะ”
“…………………….”
“เห้ เงียบทำไมน่ะ”
“อ้อ เปล่าหรอกๆ แค่สงสัยน่ะว่าทงเฮรู้ได้ไง”
ว อ ด ว า ย ม ล า ย สู ญ
ดันไปเผยไต๋ให้เขารู้ โห้ย ไอ่บ้าเอ้ยยยยย ไอ่บัฟฟาโล่ทงเฮ
“อ๋อ พอดีเราไปช่วยเชฟทำน่ะเลยรู้ เราไม่ได้จะดูหรือแอบมองฮยอกแจอยู่ตลอดเวลาเลยนะ ขนาดฮยอกแจทำกุญแจบ้านตกเรายังไม่ได้ดูเลย เห้ยย โอ๊ยยย”
ทงเฮขยี้หัวตัวเองแรงๆก่อนจะก้มหน้างุด พูดไรออกไปวะ ไปบอกเขาซะหมด โหย ไอ่ทงเฮบัฟฟาโล่มาก
ฮยอกแจมองหน้าคนตรงหน้าที่ก้มหน้างุดอยู่ เขาก็เขินนะ แต่คนตรงหน้าท่าจะเขินกว่า หูแดงเลยแฮะ คิดไปคิดไปก็หัวเราะออกมาเบาๆ
“ฮ่ะๆ เราไม่ได้ว่าอะไรนี่ จีบได้นะ ยังไม่มีแฟน”
ประโยคของฮยอกแจทำเอาทงเฮรีบเงยหน้าขึ้นมา
“จริงเหรอ! แล้วคนนั้นล่ะใคร ที่มาด้วยกันบ่อยๆ”
“นั่นก็เพื่อน”
“สรุปแล้วนี่ ไม่ใช่แฟนกัน! โอ๊ย ขอบคุณพระเจ้า”
ฮยอกแจแอบขำน้อยกับท่าทางของทงเฮ ก่อนจะเอ่ยลาไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง
“คยูฮยอนจีบเราอยู่รึเปล่า”
“หือ เอ่อ ยังไงดีล่ะ ไม่ได้จีบหรอก”
“อ้าว แล้วทำไมช่วงนี้ถึงชอบมาอยู่กับเราล่ะ”
“ฮ่ะๆ ฮยอกแจน่ารักดี อยู่ด้วยแล้วสนุก พอดีอยากรู้จักเพื่อนของฮยอกแจน่ะครับ ซองมินน่ะ”
“อ้าว แล้วทำไมไม่ไปจีบซองมินล่ะ ทำไมต้องมาหาเรา”
“ก็เขิน ต้องทำความรู้จักเพื่อนเขาไว้ก่อนไง ถึงจะเข้าถึงได้ง่าย”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ดีจัง”
ฮยอกแจถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งอก เขาไม่อยากทำให้ใครเจ็บปวด
“ถอนหายใจทำไมน่ะ ชอบไอ้หนุ่มเมื่อกี้ล่ะสิ เห็นนะ เมื่อกี้น่ะ”
“เห้ย จริงดิ”
“ฮยอกแจช่วยเราเรื่องซองมินด้วยนะ”
“ได้อยู่แล้ว”
ต่อจากนี้ก็คงจะเป็นหน้าที่ของทงเฮแล้วล่ะ พยายามเข้านะทงเฮ พิชิตใจเขาให้ได้ละกัน
ยังไม่มีแฟน ยังไม่มีแฟน ยังไม่มีแฟน ยังไม่มีแฟน ยังไม่มีแฟน ยังไม่มีแฟน ยังไม่มีแฟน ยังไม่มีแฟน
“เป็นไร ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น ตาเยิ้มเชียว”
“เขายังไม่มีแฟนว่ะซีวอน”
“อ้าวก็ดีนี่”
“ใช่ ดีมาก โคตรดีเลย”
ทงเฮมีความรู้สึกเหมือนปลาที่มีคนจับไปตั้งไว้กลางพื้นดิน ค่อยๆหายใจไม่ออกแล้วสักพักก็มีคนมาช่วยพาปลากลับไปในน้ำอีกครั้ง มันเป็นความรู้สึกนี้แหละ
ทุ่มกว่าแล้วทงเฮเดินลงมาดูว่าฮยอกแจกลับรึยังก่อนจะเห็นว่ายังไม่กลับ งั้นขอทำตัวเป็นสุภาพบุรุษหน่อยละกัน
“เอ่อ ฮยอกแจ เพื่อนไปไหนแล้ว”
“อ๋อ กลับไปแล้วน่ะ มีอะไรเหรอ”
“อ๋อ เปล่าหรอกแค่จะมาถามว่ากลับเลยมั้ย เดี๋ยวไปส่ง”
“หือ จริงดิ”
“จริงสิ จะไปส่งทุกวันเลยนะ”
“ฮยอกแจ”
เสียงของทงเฮเรียกเอาคนที่กำลังจะลงจากรถราคาแพงต้องเอี้ยวตัวมานั่งเหมือนเดิม ก่อนจะหันไปทำหน้างงสงสัยใส่ทงเฮ
“มีไรเหรอ ทงเฮ”
“ฝันดีนะ”
“……..อื้ม ฝันดีเช่นกันนะทงเฮ”
คนตัวเล็กระบายยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ายิ้มออกมาก่อนแล้ว มีคนบอกฝันดีก่อนเข้านอนมันเป็นแบบนี้นี่เอง
ใกล้จะปีใหม่แล้วด้วย อาบน้ำเสร็จแล้วสบายตัวแฮะ
ติ๊ดๆ
‘you have 1 new message’
ฝันดีอีกครั้งนะครับ คนน่ารัก ~ : )
Donghae
ข้อความจากทงเฮทำเอาฮยอกแจเอาตุ๊กตาสติชที่นอนกอดอยู่เขวี้ยงไปมาก่อนจะเอาหน้ามุดลงกับหมอน เขินมาก
ส่งกลับไปบ้างดีกว่า
น่ารักก็รักเลยสิ ฝันดีอีกครั้งเช่นกันนะ : )
Hyukjae
“เป็นแฟนกันรึยัง”
ซีวอนเอ่ยถามทงเฮในสิ่งที่อยากรู้ ก็เห็นรู้จักกันมาก็พอสมควรแล้วนี่ ทำไมไม่ทำให้มันเป็นทางการสักที
“ยัง”
“ทำไมไม่ขอล่ะ”
“เออน่า”
“ระวังฝ่ายนู้นจะเปลี่ยนใจกับผู้ชายใจโลเลนะ”
“อะไรวะ พูดไร มาเป็นเพลงเลย”
“ช่างเถอะ เตือนแล้วนะเว่ย”
“เฮ้อ...”
“เป็นไรอ่ะฮยอกแจ ถอนหายใจหลายรอบแล้วนะ”
ฮยอกแจก้มหน้าลงมองถ้วยขนมหวานที่เขี่ยๆไว้เมื่อกี้ ก่อนจะถอนหายใจอีกครั้ง
“ทงเฮน่ะ”
“อ๋อ ยังไม่ได้เป็นแฟนกันว่างั้น”
“อื้อ มันเหมือนกับเขาพยายามกั๊กเราไว้น่ะ มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน ไม่ชอบเลยนะ...”
“เหมือนเพลงนั้นป่ะ ตกลงเธอนั้นจะเป็นเพื่อนกันหรือแฟน ของนัตตี้”
“อาฮะ แล้วทำไมวันนี้มานั่งกินขนมหวานกับเราได้ ปกติคยูฮยอนพาไปดินเนอร์ไม่ใช่เหรอ”
“อ๋อ วันนี้เขาบอกว่าจะมาเลทนิดหน่อยน่ะ เห็นบอก รถมีปัญหา”
ฮยอกแจพยักหน้ารับว่ารับรู้ก่อนจะเห็นว่าคยูฮยอนเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังซองมินแล้ว
“พูดไม่ทันขาดคำ ตายยากนะ”
“ซองมินนนนน หิวจังเลย ไปหาไรกินกันนน”
คยูฮยอนเอาหัวไปไถๆกับไหล่ซองมินแบบอ้อนๆก่อนจะทำตาปริบๆเหมือนลูกหมาเชื่องๆที่กำลังอ้อนเจ้าของอยู่
“นี่ ฮยอกแจนั่งอยู่นะ ออกไปเลย”
“ไม่เอา ซองมินน่ารักจะตาย”
“อะแฮ่ม ช่วยไปจู๋จี๋กันไกลๆหน่อย หมั่นไส้”
ฮยอกแจแอบแขวะคยูฮยอนเล็กน้อย หลังจากได้เป็นแฟนกับซองมินปุ๊บ ลืมบุญคุณฮยอกแจไปเลย มันน่านัก
“ฮ่ะๆ โอเคๆ ยอมก็ได้ แล้วแฟนไม่มารับเหรอวันนี้”
“.....ไม่ใช่แฟน”
“อ้าว ก็เห็นไปไหนด้วยกันบ่อยๆ สรุปแล้วนี่ ไม่ใช่แฟน งงนะเนี่ย”
“อืม ประมาณนั้นแหละ”
คยูฮยอนเอียงคอสงสัยกับท่าทางของฮยอกแจก่อนจะร้องอ๋อในใจ ทิ้งท้ายด้วยประโยคของเขาก่อนจะพาซองมินไปดินเนอร์
“อย่าเพิ่งคิดไปเองละกันนะฮยอกแจ”
ฮยอกแจเดินทองน่องมาเรื่อยๆ นี่ก็วันสิ้นปีแล้ว The last day of the year 2011 เบื่อมาก เซ็งด้วย ทำไมถึงไม่ทำให้มันชัดเจนนะ
กริ๊งๆ
“ฮยอกแจจจจ!”
ฮยอกแจหยุดเดินก่อนจะหันไปมองคนที่เพิ่งมาใหม่พร้อมด้วยจักรยานคู่ใจ กะจะเดินไปร้านทงเฮพอดี
“ทำไมไม่รอล่ะวันนี้ มาเร็วซ้อนท้ายพี่เลยน้อง ไปด้วยกัน”
“โอเคเบตงชิกกาเล็ต”
“ฮยอกแจ5ทุ่มเดี๋ยวไปรับนะ”
“หือ ก็ได้”
ทงเฮบอกฮยอกแจก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อคนตรงหน้าตอบตกลง
11.15 PM.
กริ๊ง
“มาละๆ”
เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น ฮยอกแจวิ่งเหยาะๆออกมาจากบ้าน ตรวจเช็คทุกอย่างก่อนออกจากบ้าน แล้วปิดประตูรั้วเบาๆพอดีกลัวเพื่อนข้างบ้านด่าเอา
“จะไปไหนล่ะทงเฮ”
“ปิดตาก่อน”
“อ้าว ก็ได้ๆ”
ทงเฮใช้ผ้าชิ้นเล็กๆผูกปิดตาฮยอกแจไว้ก่อนจะจูงมือคนตัวเล็กไปนั่งด้านหน้าข้างคนขับในรถราคาแพง ทงเฮเปิดเพลงคลาสสิกเบาๆที่เขาชอบฟังก่อนจะร้องคลอไปด้วย มือนึงจับพวงมาลัย ...
ส่วนอีกมือนึงขอจับมือฮยอกแจละกันนะ
11.51 PM.
“ถึงรึยัง นานแล้วนะเนี่ยทงเฮ”
“ถึงพอดีเลย”
ทงเฮจอดรถให้นิ่งสนิท เดินอ้อมไปเปิดประตูอีกฝั่งนึงแล้วค่อยๆพยุงตัวฮยอกแจออกมาจากรถ เดินไปเรื่อยๆ ฮยอกแจรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเหยียบทรายอยู่
“หือ ทำไมมันเหมือนทะเล”
“พร้อมจะเปิดตารึยังครับ”
ทงเฮเหลือบมองดูเวลาก็พอดีกับที่กะเอาไว้อีกสองนาทีเที่ยงคืน
“เปิดเลยสิ อยากรู้แล้ว”
ทงเฮค่อยๆแกะปมผ้าปิดตาออกก่อนจะหมุนตัวฮยอกแจให้เห็นสิ่งที่เขาทำไว้
เป็นแฟนกันนะครับ
รอบๆตัวของฮยอกแจและทงเฮมีเทียนหอมกว่ายี่สิบอันตั้งอยู่พร้อมกับจุดไฟล้อมรอบทงเฮและฮยอกแจเป็นรูปหัวใจ กลิ่นหอมของมันอบอวลไปทั่วบริเวณนั้น ป้ายใหญ่หราที่เหมือนป้ายไฟพร้อมกับประโยคประโยคหนึ่งที่ ฮยอกแจอยากได้ยิน ทำเอาแทบจะร้องไห้ออกมา
มันเป็นสิ่งที่นึกไม่ถึง นึกไม่ถึงว่าจะมีวันนี้ ได้เคาท์ดาวน์กับคนที่เรารัก ขอเป็นแฟนข้ามปี บอกรักข้ามปี อยู่ด้วยกันข้ามปี มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ดีใจมากจริงๆ
ทงเฮกระชับอ้อมกอดจากด้านหลังก่อนจะวางคางไว้ที่ไหล่เล็กของฮยอกแจเบาๆ
“ทงเฮรักฮยอกแจนะ สรุปแล้ว จะเป็นแฟนผมมั้ยครับ ฮยอกแจ”
“เป็น เป็นสิ”
ฮยอกแจพลิกตัวกลับมากอดทงเฮแน่น รักจนอธิบายไม่ถูก ดีใจมากจนยากที่จะอธิบาย
หลังจากจบประโยคตกลงของฮยอกแจก็เที่ยงคืนหนึ่งนาทีพอดี เสียงพลุดังขึ้น ก่อนจะมีคนสี่คนเดินออกมาจากด้านหลังต้นไม้ คยูฮยอน ซองมิน ซีวอนและอีทึก
“ยินดีด้วยนะเว่ย”
เชฟหนุ่มยิ้มให้เพื่อนก่อนจะตบบ่าเพื่อนเบาๆ
“ในที่สุดความสัมพันธ์นี้ก็ชัดเจนสักทีเนอะคยูฮยอน”
ซองมินเงยหน้ามองคยูฮยอนก่อนจะพูดออกมา แล้วเดินไปกอดฮยอกแจเบาๆเพื่อแสดงความยินดี
“ใข่ ลุ้นตั้งนานแน่ะ”
คยูฮยอนส่งยิ้มให้ทงเฮและฮยอกแจ
“ยินดีด้วยนะครับทงเฮ พี่ก็เห็นคู่นี้ไม่ชัดเจนกันสักที ยังไงก็รักกันนานๆนะครับ สิ่งร้ายๆจงออกไป สิ่งดีๆจงเข้ามานะครับ”
อีทึกพนักงานเสิร์ฟอันดับหนึ่งของร้านก็มาช่วยกับเขาด้วย พลุ เทียนหอม ป้ายไฟใหญ่หราก็ล้วนมาจากการช่วยเหลือกันของทงเฮ คยูฮยอน ซองมิน ซีวอนและอีทึก
เหนื่อยแต่คุ้ม
“ฮยอกแจมองนั่นดิ”
“หือ อะไรเหรอ”
ทงเฮชี้ท้องฟ้าที่มืดสลัว บรรยากาศตอนนี้โคตรโรแมนติก ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นไปมองตามมือของทงเฮ
ฟอดด
“เห้ยยยยยยยย”
“แก้มนุ่มอ่ะ ฮยอกแจ ฮ่ะๆ”
“เห้ย ให้มันน้อยๆหน่อยโว้ยไอ้ทงเฮ”
“โห้ยยยยยย คยูฮยอน เขินแทนฮยอกแจเนอะว่ามั้ย”
“อยากได้เหมือนเขามั้ยล่ะ ฮ่ะๆ”
“เฮ้อ วัยหนุ่มวัยสาว”
หลังจากทงเฮแอบหอมแก้มฮยอกแจด้วยมุขเสี่ยวๆที่โคตรจะตกเทรนด์แต่ยังใช้ได้ผล ทุกคนก็ส่งเสียงแซวกันใหญ่ รู้มั้ย ฮยอกแจเขินมาก ....
ผัวะ
“ไอ่บ้าทงเฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ”
“โอ๊ยยยยยยยยย เจ็บนะฮยอกแจ”
โดนกำปั้นฮยอกแจไปบ้างละกัน!
-----------------------------------------------
แต่งส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ~ ขอให้มีความสุขมากๆนะทุกคน คิดอะไรก็ขอให้สมปรารถนา
ซียูกันเรื่องใหม่จ้า \m/
:
ความคิดเห็น