ยอดยาหยีภรรยาสุดที่รัก

เธอกับเขารักกัน ในวันที่ชายหนุ่มเป็นเพียงแค่ยามส่วนเธอก็แค่แม่ค้าขายข้าวแกง แต่วันนี้จากยามเขากลายเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลใหญ่เจ้าของโรงสีและกิจการอื่น ๆ อีกมากมาย ฐานะที่เปลี่ยนไป ก็ทำให้การแสดงออกของตฤณเปลี่ยนไปด้วย คำว่ามือที่สามจะไม่มีค่าเลย ถ้าสองคนจับมือกันแน่นพอ

*******************************************************

“พี่...เอ่อ...คือพี่ไม่ได้มีอะไร” ตฤณมองหน้าสองคนไปมา

“ถ้าพี่ไม่มี ถ้าอย่างนั้นดาวจะเป็นคนมีและเป็นคนตัดสินใจเองนะคะ ในเมื่อดาวให้โอกาสพี่พูดความจริงและแก้ไขแล้ว แต่ถ้าเลือกจะแก้ตัวดาวจะหลีกทางให้ คุณเจนจิราจะได้ไม่ต้องคอย        ชกชิงจะได้กินอย่างเปิดเผย”

เจนจิราเดินมาจับแขนของตฤณแสดงความเป็นเจ้าของทั้งที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์แต่ในเมื่อ             ฝ่ายชายไม่ยอมพูดอะไรเธอก็ถือว่าเขายังไม่ได้เลือก

“คุณดุจดาวคงเข้าใจอะไรผิดนะคะ ฉันไม่เคยชกชิง เราไปไหนมาไหนกันคุณตฤณก็ไปแบบเต็มใจใช่ว่าฉันฉุดลากเขาไปเสียที่ไหน แล้วเราก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกว่าการเป็นพี่น้องคนสนิทเพราะคุณตฤณมีภรรยาอยู่แต่ถ้าเขาโสดอนาคตก็ไม่รู้เหมือนกัน”

ดุจดาวส่งสายตาจ้องมองหญิงสาวที่ดูผู้ดีมีการศึกษาตรงหน้าด้วยสายตาที่แสนจะผิดหวังกับคำพูด

“ความดีความชั่วมันห่างกันแค่เพียงเส้นคั่น คุณเจนทำให้ดาวรู้ว่าคนเราจะดีหรือชั่วมันไม่ได้อยู่ที่ชาติตระกูลแต่มันอยู่ที่จิตสำนึกซึ่งไม่น่าเชื่อว่าคนรวยและสวยมากอย่างคุณมีน้อยมาก..หรือว่าอาจจะไม่มีเลย”