ห้องเก็บของ+ลับ

ลำดับตอนที่ #74 : ใบสมัคร 47

         ใบสมัคร

บท ll พระเอก(เกือบเขียนนางเอ---)

รูป ll รู้สึกว่ามันน่าจะต้องลดความเปล่งประกายลงกว่านี้ แต่นี่ก็ค่อนข้างตรงกับอิมเมจ..แต่มันก็ประกายจ้าเกินไป..ไม่สิสวยเกินไปมันต้องธรรมดากว่านี้..ทำเป็นมองไม่เห็นประกายปิ๊งๆกับแล้วมองข้ามชุดสีแดงๆเป็นเทาๆแทนแล้วกันะคะ..

 

สกุล – ชื่อ ll เหรินเฟิงลี่

ความหมาย ll ลม ความงดงาม

เพศ ll ชายก่ะ

ลักษณะนิสัย ll จะเรียกว่ายังไงดีต้องบอกนิสัยตรงๆก่อนเลยนะคะ ลูกคนนี้เป็นคนค่อนข้างหัวดื้อพอตัวค่ะ เรียกว่าชอบที่จะทำเป้าหมายของตนให้สำเร็จเรียกว่ารับงานทุกอย่าง มีความขยันและพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ครอบครัวของตนอยู่รอดและมีความสุข ตั้งแต่เด็กไม่ได้เรียนเพราะต้องมาช่วยงานทางบ้านทำให้ค่อนข้างเป็นคนอยากรู้อยากเห็นพอตัวค่ะ ใครมีเรื่องอะไรแปลกใหม่ก็ชอบเข้าไปเจือกเขาทุกที มีไหวพริบดีเยี่ยมเพราะเผชิญอะไรพร้อมๆกับพ่อแม่มาทำให้ดูคนเป็น ไม่ได้ใสซื่อขนาดโดนหลอกเอาได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรถึงขั้นนักปราชญ์หรือเจ้าเหล์ เป็นเด็กหนุ่มที่ร่าเริง ติดอารมณ์ขันด้วยซ้ำ(แอบดวงซวยด้วยซ้ำ..ดังนั้นถ้ามันจู่ๆก็เดินไปเหยียบหางหมาจนต้องวิ่งหนีแล้วสะดุดตกท่อก็เป็นเรื่องปรกติ..)มิตรสัมพันธ์สัมพันดี(มันยากรู้จักชาวบ้านเพราะสอดรู้สอดเห็น..) มีรอยยิ้มที่ทำให้ทุกคนยิ้มตามด้วยเสมอ(แม่เขาบอกว่ามันให้ความรู้สึกผ่อนคลายและทำให้เผลออดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้โดยที่ไอ้คนยิ้มไม่รู้ตัวเลย) ต้องเรียกว่าเด็กดีประจำปีที่ดูแลเอาใจใส่คุณแม่ เหมือนนางเอก เอ๊ย พระเอกที่รักความถูกต้องแสนดี แต่เมื่อยึดมั่นจะทำอะไรแล้วใครจะห้ามอะไรก็ไม่สนใจค่ะต้องบอกว่าเป็นข้อเสียก็ได้ และไม่ได้เห็นแก่เงินแม้ตัวเองจะต้องการเงินหรือจน ก็อยากได้เงินมาด้วยความบริสุทธิ์ เหมือนเด็กหนุ่มชาวบ้านธรรมดาทั่วไปไม่ได้อ่อนโยนมากขนาดพ่อพระหรือแข็งกระด้างอะไรเกินไป กล้าแสดงออก และค่อนข้างกระตือรือร้นที่อยากมีความรู้ ชื่นชอบที่จะสรรหาสิ่งใหม่ๆเรียกว่าเห็นอะไรที่ตนไม่รู้แล้วจะตาลุกวาว ชอบช่วยเหลือคนอื่นโดยที่ตนเองไม่มีจะกินแต่ก็ต้องยับยั้งไว้บางคราวเพราะต้องเหลือไว้ให้แม่ตนอีก เขาก็เป็นเด็กธรรมดาๆห้าวๆไม่มากชาวบ้านทั่วไปเท่านั้นล่ะ..(รู้สึกถึงความจืดจาง..)

ประวัติ ll ตั้งแต่เด็กๆพ่อเสียไปด้วยโรคร้ายแม้โรคนั้นจะมีทางรักษาหายแต่แม่ของเขาไม่มีเงินพอจะจ่ายค่ารักษาได้ แถมแม่ของเขาก็ป่วยไปอีกคนเนื่องจากกระดูกไม่ค่อยแข็งแรงยิ่งเฉพาะขาทำให้ไม่สามารถเดินไปไหนได้สะดวก เขาจึงไม่เรียนเพื่อประหยัดเงิน และไปหางานต่างๆทำทุกอย่างเพื่อให้ตนเองและแม่มีชีวิตรอด สะสมเงินจนในที่สุดก็สามารถยืนหยัดพอมีพอกินได้โดยไม่ต้องหายืมกู้ชาวบ้านเขามา แต่ก็ไม่ได้ร่ำรวยเรียกว่าพอกินแต่ก็เกือบแดร๊กแกรบเป็นอาหารเย็นบางครา..(เพราะเอาข้าวส่วนของตัวเองให้ลูกหมาแล้วก็มานั่งจิตตกท้องร้องคนเดียวมุมห้อง)

เพิ่มเติม ll ย้ำค่ะว่าไม่ได้อ่อนโยน..เรียกว่าออกห้าวๆด้วยนะคะทางนิสัย แต่มีอีกข้อเสียเหมือนกันคือว่าถ้าหากคิดว่าความคิดของคนอื่นผิดมากๆในกรณีที่รับไม่ได้จะค้านหัวชนฝาเลยค่ะ(สุดท้ายก็วกที่หัวดื้อ..)