เสี้ยวหนึ่งของ อารมณ์รัก

เนื้อเรื่อง

เสี้ยวหนึ่งของ อารมณ์รัก


อยากบอกกับเธอว่า อย่าดีกับฉันเกินไป เพราะจะทำให้ฉันคิดถึงเธอ
อยากบอกกับเธออีกว่า อย่าเอาใจใส่ฉันจนเกินไปเพราะจะทำให้ฉันชอบเธอ
อยากวอนกับเธออีกเหมือนกันว่า อย่าวานกับฉันมาเกินไป เพราะฉันอาจจะเผลอใจไปรักเธอ...
เพราะมันจะสร้างความทุกข์แก่ฉันมากมาย ถ้าฉันเกิดรักเธอโดยที่ฉันรู้แก่ใจว่า...
เธอไม่ได้รักฉันแม้แต่นิดเดียว...

ถ้าใครคนหนึ่งผ่านเข้ามาในชีวิตและได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต
แต่ด้วยเหตุผลใดก็ตามที่ทำให้เขาไม่สามารถอยู่กับคุณได้...อย่าได้เสียน้ำตา
แต่จงดีใจที่เราได้พบกันและเขาทำให้เรามีความสุขแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาอันสั้นมากก็ตาม เพราะเวลาจะเป็นเครื่องชี้บง ถ้าเขาเป็นของคุณจริงๆเขาจะต้องกลับมา...

คุณจะรู้ตัวว่าคิดถึงใครคนหนึ่งมากๆ ก็ตอนที่คุณคิดถึงเขาแล้วหัวใจคุณเต้นรัวถี่ขึ้น
เพียงแค่...เขาเอ่ยวจีทักทายคุณด้วยความอบอุ่นในน้ำเสียง ก็จะทำให้ประสาทของคุณซาบซ่าน
ผ่อนคลายลงอย่างมีความสุข ถึงกระนั้นก็ตามบางทีคุณก็ไม่รู้สึกตัว
และยังชอบปฏิเสธว่า คุณไม่ได้ชอบเขา และคุณไม่ได้รักเขา...

ปรอทที่จะวัดความรักในหัวใจคุณได้เมื่อคุณคิดถึงใครแทบทุกขณะจิต
และเมื่อคิดถึงแล้วทำให้คุณมีความสุขอย่างประหลาด อย่าสละความสุขส่วนตัวให้แก่คนๆนั้น
แม้ว่าคุณจะเจ็บปวดแม้ว่าคุณจะเจ็บปวดก็จะทน ขอเพียงแต่ว่าอย่าให้เขาคนนั้นมีใจรักคุณสักนิด…

อย่าหันหลังให้กับความรักในขณะที่ความรักยืนจังก้าอยู่ต่อหน้าคุณ
อย่าได้ไล่มันออกไปจากคุณ เพราะถ้าคุณทำอย่างนั้น....
สักวันหนึ่งคุณจะหวนคิดขึ้นมาได้ว่า...
สิ่งที่คุณไล่เปิดไปนั้น...แท้จริงแล้วครั้งหนึ่งเคยอยู่ใกล้ชิดตัวคุณนี่เอง
จงให้คุณค่าแก่คนที่รักคุณ... มันไม่ใช่เป็นสิ่งที่ง่ายเลยในการที่จะพบคนที่รักคุณจริงๆ
เพราะหัวใจที่จริงจังซื่อตรงหาได้ไม่ง่ายนัก และมีคุณค่าสูงเหลือเกิน

บางครั้งสิ่งที่ทำให้เราเสียใจมากที่สุดในชีวิต ไม่ใช่สิ่งที่เราสูญเสียหรือผิดหวัง
แต่กลายเป็นความเสี่ยงที่เราไม่กล้าเสี่ยง ถ้าคุณคิดว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้คุณมีความสุขมาก
จงมุ่งไปหามันเพราะในจังหวะชีวิตคนเรา เรามักจะไม่ผ่านมาบนถนนสายเดิมนี้ซ้ำอีก
เวลาไม่เฝ้าคอยใคร ถ้าคุณคิดว่าได้พบกับสิ่งที่ถูกต้องและถูกใจ... จงถนอมมันไว้อย่างมีคุณค่า
อย่าปล่อยให้เขาหลุดลอยไป อย่าปล่อยให้ความกลัวเข้าคลอบงำและดึงเหนี่ยวคุณไว้
ไม่มีใครนอกจากคุณเท่านั้นที่จะรู้ว่าอะไรทำให้คุณมีความสุขอย่างแท้จริง...

คนเรามักไม่เห็นคุณค่าความสำคัญของคนที่เรารักและใกล้ชิดกับเรา จนกระทั่งพวกเขาได้จากเราไป
จงมีความกล้าหาญที่จะรัก แม้ว่าคุณรู้อยู่เต็มอกว่าจะต้องสูญเสียมันไปในที่สุดก็ตาม...
ดีกว่าที่คุณจะไม่พบความรัก เพราะคุณขี้ขลาดเกินกว่าจะเผชิญกับมัน

สิ่งที่ท้าทายมากที่สุดในชีวิตคนเราก็คือการเสาะหาใคร สักคนหนึ่งที่รู้จักความบกพร่องด่างพร้อยของเรา
ความไม่ดีของเรา ความแตกต่างของเรา แต่เขาก็ยังรักเราอย่างสุดจิตสุดใจ...
ถ้าคุณพบคนอย่านี้ จงรักเขาให้หมดหัวใจคุณ...
เพราะคุณจะหาคนอย่างนี้ไม่ง่ายนัก หรืออาจไม่พบอีกเลยในชีวิตคุณ....