เราคงยังเด็กอยู่จริง ๆ

เนื้อเรื่อง

เราคงยังเด็กอยู่จริง ๆ

เคยสักครั้งไหมที่คุณรู้สึกอ่อนแอ ท้อแท้ จนอยากย้อนเวลากลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง กลับไปเพื่อหาความสนุก กลับไปเพื่อหาความสบาย และกลับไปเพื่อใช้เวลาให้ผ่านไปวัน ๆ ลืมฝันร้ายที่กำลังเผชิญอยู่ ลืมความรู้สึกแย่ ๆ ที่คุณมักเฝ้าถามตัวเองเสมอยามที่ก้าวพลาดว่า...

ทำไมนะบางครั้งทำดีแทบตายกลับไม่มีใครเห็น แต่เมื่อใดที่พลาดแม้จะเป็นเพียงความผิดเล็ก ๆ โอ้โห! ทำไมบทเรียนมันช่างโหดร้ายขนาดนี้ ไม่เอาแล้ว ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น Forward Mail วันนี้จะพาคุณไปค้นหาคำตอบกับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่

มันคือ... ความอ่อนแอ

วันแต่ละวันที่เวียนเปลี่ยนไป

มันไม่ได้ทำให้เรารู้สึกโตขึ้นเลย

ตรงกันข้าม ทำไมเราถึงรู้สึกว่า...

ตัวเราเองอยู่กับที่ ดีไม่ดี

นิสัยบางอย่างในตอนเด็กมันยังกลับมาอีกด้วย

รู้สึกเลยว่าตัวเอง บางครั้งทำตัวเด็กมาก ๆ

ทั้ง ๆ ที่ความจริงมันสมควรจะโตขึ้น

ความคิดน่าจะเป็นผู้ใหญ่ซักที

หรือเป็นเพราะว่า...

ความคิดน่าจะเป็นผู้ใหญ่ซักที

หรือเป็นเพราะว่า...

เราอ่อนแอเกินไป อ่อนไหวกับสิ่งรอบข้างมากเกินไป

ปล่อยให้มันเข้ามามีอิทธิพลกับตัวเรา

จนบางทีเราก็รู้สึก ไม่เป็นตัวของตัวเอง เท่าที่ควร

เพราะปล่อยให้สิ่งรอบข้างและคนรอบข้างมาทำให้เราทำอย่างนั้นอย่างนี้

ที่จริงเราไม่ต้องทำก็ได้

แต่เมื่อถึงเวลานั้น

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมเราต้องทำ ต้องยอม

เราแพ้เหรอ แพ้ให้กับอะไรล่ะ

เราคงแพ้ให้กับทุก ๆ อย่างที่อยู่รอบตัวเรา

เราแพ้เหรอ แพ้ให้กับอะไรล่ะ

เราคงแพ้ให้กับทุก ๆ อย่างที่อยู่รอบตัวเรา

สำหรับ สิ่งรอบข้าง เราคงไม่สามารถไปแก้ไขอะไรได้

มันจะเป็นยังไงก็ต้องปล่อยมันไป

ซึ่งหมายถึงว่าเราแคร์มันน้อยลงได้

แต่คนรอบข้าง

จะให้เราไม่แคร์ ไม่สนใจ เราคงทำไม่ได้

เพราะเราให้ความสำคัญกับคนรอบข้างมากเกินไป

นั่นมันคงทำให้ความเป็นเด็กมันเรียกร้องจะกลับเข้ามาในตัวของเรา

มันคงคิดว่า ถ้าโตแล้ว แต่ยังไม่สามารถทำตัวเองให้มีความสุขได้

เราซึ่งคือความเป็นเด็กในตัวเธอ จะทำหน้าที่นั้นเอง

มันคงคิดว่า ถ้าโตแล้ว แต่ยังไม่สามารถทำตัวเองให้มีความสุขได้

เราซึ่งคือความเป็นเด็กในตัวเธอ จะทำหน้าที่นั้นเอง

เลยกลายเป็นว่า บางเวลาที่เราอ่อนแอ

ความเป็นเด็กในตัวเรามันเลยถือโอกาสแสดงตัว

ซึ่งช่วงเวลานั้นมันก็ทำให้เรามีความสุขได้จริง ๆ แหละ

กับการเป็นเด็ก ไม่ต้องคิดอะไรมาก

อยากทำอะไรก็ทำ

ทำตัวเหมือนไม่ต้องกังวลกับอะไร

แต่เราก็คงเป็นเด็กไปตลอดไม่ได้

เพราะเมื่อถึงเวลา มันก็จะหายไป

และช่วงเวลาหลังจากนี้ นี่แหละ ที่เป็นความจริงที่เราต้องเจอ

เพราะเมื่อถึงเวลา มันก็จะหายไป

และช่วงเวลาหลังจากนี้ นี่แหละ ที่เป็นความจริงที่เราต้องเจอ

ความจริงที่เราโตแล้วนะ

กลับมาจากโลกของความเป็นเด็กได้แล้ว

ถ้าอยากกลับไปอีกก็ได้นะ

แต่อย่าไปนาน อย่าหลงละเลิงกับมันมากนัก

เพราะเมื่อซักวันที่เรากลับมา เราอาจจะรับกับโลกของความจริงไม่ได้

เราคงยังเด็กอยู่จริงๆ

วันแต่ละวันที่เวียนเปลี่ยนไป

มันไม่ได้ทำให้เรารู้สึกโตขึ้นเลย

ตรงกันข้าม ทำไมเราถึงรู้สึกว่า...

ตัวเราเองอยู่กับที่ ดีไม่ดี

นิสัยบางอย่างในตอนเด็กมันยังกลับมาอีกด้วย

รู้สึกเลยว่าตัวเอง บางครั้งทำตัวเด็กมาก ๆ

ทั้ง ๆ ที่ความจริงมันสมควรจะโตขึ้น

ความคิดน่าจะเป็นผู้ใหญ่ซักที

หรือเป็นเพราะว่า...

ความคิดน่าจะเป็นผู้ใหญ่ซักที

หรือเป็นเพราะว่า...

เราอ่อนแอเกินไป อ่อนไหวกับสิ่งรอบข้างมากเกินไป

ปล่อยให้มันเข้ามามีอิทธิพลกับตัวเรา

จนบางทีเราก็รู้สึก ไม่เป็นตัวของตัวเอง เท่าที่ควร

เพราะปล่อยให้สิ่งรอบข้างและคนรอบข้างมาทำให้เราทำอย่างนั้นอย่างนี้

ที่จริงเราไม่ต้องทำก็ได้

แต่เมื่อถึงเวลานั้น

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมเราต้องทำ ต้องยอม

เราแพ้เหรอ แพ้ให้กับอะไรล่ะ

เราคงแพ้ให้กับทุก ๆ อย่างที่อยู่รอบตัวเรา

เราแพ้เหรอ แพ้ให้กับอะไรล่ะ

เราคงแพ้ให้กับทุก ๆ อย่างที่อยู่รอบตัวเรา

สำหรับ สิ่งรอบข้าง เราคงไม่สามารถไปแก้ไขอะไรได้

มันจะเป็นยังไงก็ต้องปล่อยมันไป

ซึ่งหมายถึงว่าเราแคร์มันน้อยลงได้

แต่คนรอบข้าง

จะให้เราไม่แคร์ ไม่สนใจ เราคงทำไม่ได้

เพราะเราให้ความสำคัญกับคนรอบข้างมากเกินไป

นั่นมันคงทำให้ความเป็นเด็กมันเรียกร้องจะกลับเข้ามาในตัวของเรา

มันคงคิดว่า ถ้าโตแล้ว แต่ยังไม่สามารถทำตัวเองให้มีความสุขได้

เราซึ่งคือความเป็นเด็กในตัวเธอ จะทำหน้าที่นั้นเอง

มันคงคิดว่า ถ้าโตแล้ว แต่ยังไม่สามารถทำตัวเองให้มีความสุขได้

เราซึ่งคือความเป็นเด็กในตัวเธอ จะทำหน้าที่นั้นเอง

เลยกลายเป็นว่า บางเวลาที่เราอ่อนแอ

ความเป็นเด็กในตัวเรามันเลยถือโอกาสแสดงตัว

ซึ่งช่วงเวลานั้นมันก็ทำให้เรามีความสุขได้จริง ๆ แหละ

กับการเป็นเด็ก ไม่ต้องคิดอะไรมาก

อยากทำอะไรก็ทำ

ทำตัวเหมือนไม่ต้องกังวลกับอะไร

แต่เราก็คงเป็นเด็กไปตลอดไม่ได้

เพราะเมื่อถึงเวลา มันก็จะหายไป

และช่วงเวลาหลังจากนี้ นี่แหละ ที่เป็นความจริงที่เราต้องเจอ

เพราะเมื่อถึงเวลา มันก็จะหายไป

และช่วงเวลาหลังจากนี้ นี่แหละ ที่เป็นความจริงที่เราต้องเจอ

ความจริงที่เราโตแล้วนะ

กลับมาจากโลกของความเป็นเด็กได้แล้ว

ถ้าอยากกลับไปอีกก็ได้นะ

แต่อย่าไปนาน อย่าหลงละเลิงกับมันมากนัก

เพราะเมื่อซักวันที่เรากลับมา เราอาจจะรับกับโลกของความจริงไม่ได้

เราคงยังเด็กอยู่จริงๆ