เกลียด...หรือรัก ตอนที่ 2

Jooheon x I.M

ตอนที่ 2

เช้าวันต่อมา

      ชางกยุนตื่นตั้งแต่เช้าถ้าเอาจริงๆชางกยุนแทบไม่ได้นอนเลยเพราะจูฮอนเล่นเกมส์ทั้งคืนทั้งเสียงเกมส์เสียงจูฮอนก็ดังอยู่ตลอดๆทำให้ชางกยุนที่นอนอยู่สะดุ้งขึ้นมาบ่อยๆและเช้าวันนี้ชางกยุนตั้งใจจะทำอาหารเช้าช่วยแม่ด้วยพออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมาข้างล่างชางกยุนเดินเข้าในห้องครัวก็เห็นแม่ยืนเตรียมของทำข้าวเช้าอยู่พอดี

 

        "อ้าวตื่นแล้วหรอลูกตื่นเช้าจังน้า" คนเป็นแม่ทั้งพูดทั้งยิ้มจนทำให้ชางกยุนนั้นอบอุ่นใจขึ้นมาและอีกอย่างตัวชางกยุนเองไม่คิดว่าตัวเองจะมีโมเม้นแบบนี้ด้วยซ้ำจนผู้หญิงคนนี้รับเค้ามาเลี้ยงส่วนคนเป็นแม่นั้นก็รู้สึกอบอุ่นไม่ต่างกันเพราะตั้งแต่พ่อของจูฮอนนั้นเสียไปจูฮอนก็เริ่มกลายเป็นคนติดเกมส์ไม่สดใสเหมือนแต่พอได้รับชางกยุนมาเลี้ยงแล้วก็น่าจะทำให้จูฮอนกลับมาสดใสเหมือนแต่ก่อนได้บ้าง

 

     "ครับแม่มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ" ชางกยุนถามออกไป

    

    "อืมมม..งั้นช่วยสับหมูให้แม่หน่อยแล้วกันแม่จะทำโจ๊กหมูสับของโปรดพี่จูฮอนเค้าอะลูก" แม่บอกยิ้มๆชางกยุนยิ้มรับแล้วไปทำตามที่แม่บอก

    "ชางกยุน" ทำกับข้าวไปได้ซักพักแม่ก็เรียกชางกยุนขึ้นมาชางกยุนที่กำลังหยิบจับช่วยแม่อยู่ก็ตอบรับคำทันที

    "ครับ" ชางกยุนตอบรับคำพร้อมกับมองหน้าแม่ไปด้วย

    " มีความสุขมั้ยลูก" คนเป็นแม่ถามออกไปพร้อมสายตาที่อบอุ่นจนทำให้ชางกยุนอยากจะร้องไห้ตนนั้นไม่เคยคิดว่าตนเองจะโชคดีขนาดนี้ถึงคนตรงหน้าที่ตัวเองเรียกว่าแม่จะไม่ใช่แม่แท้ๆแต่ตนก็ดีใจที่ได้มีแม่ที่อบอุ่นนี้

  

   "มีความสุขสิครับ..ผมไม่คิดมาก่อนด้วยซ้ำว่าผมจะมีแม่เหมือนคนอื่นๆเค้าผมขอบคุณแม่ด้วยนะครับที่รับผมมาเลี้ยงขอบคุณจริงๆครับ" ชางกยุนตอบด้วยเสียงสั่นนิดๆเพราะสิ่งที่บอกออกไปมาจากใจของชางกยุนจริงๆ

   "มาให้แม่กอดทีสิ" แม่นั้นก็ดีใจที่ชางกยุนไม่กลัวคนเป็นแม่ก็กลัวว่าชางกยุนจะกลัวและไม่ไว้ใจตัวเองพอได้ยินคำตอบแล้วตนนั้นก็ดีใจที่ตนนั้นคิดไม่ผิดที่รับชางกยุนมาเลี้ยงและหวังว่าความอ่อนโยนของชางกยุนจะทำให้ลูกชายแท้ๆของตนกลับมาเป็นเหมือนเดิม

  

   ชางกยุนไม่ลังเลที่จะกอดแม่ชางกยุนนั้นรู้สึกอบอุ่นยิ่งกว่าเดิมที่ได้รับอ้อมกอดนี้และคงไม่มีอ้อมกอดไหนอบอุ่นเท่าอ้อมกอดของแม่อีกแล้ว...กอดได้ซักพักชางกยุนก็กลับมาทำกับข้าวต่อคงจะเพราะได้คุยได้กอดกันเลยทำให้ชางกยุนนั้นไม่รู้สึกเกร็งแบบตอนแรกอีกแล้ว

  

  "อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้วละชางกยุนไปปลุกให้พี่จูฮอนอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวเถอะ" ชางกยุนชะงักไปนิดหน่อยที่จะต้องไปแลุกจูฮอนแต่ตนนั้นก็ทำตามคำของแม่ชางกยุนล้างมือเสร็จแล้วก็เดินขึ้นห้องเพื่อที่จะไปปลุกจูฮอน

.

.

.

     พอเข้ามาในห้องแล้วชางกยุนก็ยังเห็นจูฮอนนั้นยังไม่ตื่นใจจริงตนนั้นก็ไม่กล้าปลุกจูฮอนเพราะรู้ว่ากว่าจูฮอนจะนอนก็ปาไปเกือบเช้าแต่ก็ต้องปลุกเพราะแม่กำลังรอให้ลงไปทานเช้าข้าวอยู่ 

    "พี่จูฮอนครับ" ปลุกรอบแรกจูฮอนยังหลับสนิทอยู่

    "พี่จูฮอนครับแม่ให้มาปลุกลงไปทานข้าวครับ" ครั้งนี้ชางกยุนสะกิดด้วย

   "อืมมมมมมมมมม" เสียงของจูฮอนที่ติดจะรำคาญนิดๆแต่ก็ยังไม่ตื่น

  

    "ตื่นเถอะครับ..แม่รอทานข้าวอยู่นะครับ" ชางกยุนพูดเสียงดังขึ้นนิดๆเพราะนี่ก็ขึ้นมาซักพักแล้ว

   

   "โอ้ยยยยยย! กูจะนอนจะอะไรนักหนาวะ!!" จูฮอนลุกขึ้นนั่งแล้วตะคอกใส่ชางกยุนเพราะมารบกวนการนอนของตน

  

   "แต่แม่บอกให้ผมมาปลุกพี่จูฮอนลงไปทานข้าวนะครับ" ถึงตนนั้นจะตกใจที่จูฮอนตะคอกใส่แต่ชางกยุนก็ไม่ละความพยายามที่จะให้จูฮอนลงไปทานข้าวเช้าตามคำบอกแม่

   "ก็ได้วะมึงก็ออกไปสิจะยืนอยู่ทำไมห้ะกูเห็นแล้วรำคาญตา!" จูฮอนพูดออกมาจากใจจริงๆแค่เห็นหน้าไอ้เด็กนี่ก็รำคาญพอตนนั้นพูดจบก็เดินเข้าห้องเพื่อจะอาบน้ำทันที

   

   ชางกยุนที่เห็นว่าจูฮอนเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วก็เดินออกมาจากห้องทันทีพอเดินมาข้างล่างก็เห็นแม่จัดอาหารเสร็จแล้วแม่ที่เห็นชางกยุนเดินลงมาคนเดียวก็เอ่ยปากถามทันที

  "ว่าไงพี่จูฮอนเค้าตื่นยังลูก" 

 "ตื่นแล้วครับกำลังอาบน้ำอยู่" ชางกยุนทั้งพูดทั้งยิ้มตนนั้นมีความสุขถึงจูฮอนจะไม่ชอบตนแต่แค่มีแม่มีผู้หญิงคนตรงหน้าก็ไม่สนอะไรทั้งนั้นชางกยุนรู้ตัวดีว่าตนเองต้องรับมือกับจูฮอนอยู่ตลอด

 

  .

  .

  .

     ผ่านไปซักพักจูฮอนก็ลงมาทานข้าวตลอดเวลาตอนทานข้าวจูฮอนไม่พูดไม่คุยได้ยินแต่เสียงแม่ที่คุยกับชางกยุนแม่หันมาคุยกับจูฮอนตนก็มีแค่เออออตามบ้างแต่สายตาก็จ้องแต่ชางกยุนสายตาที่เกลียดชังสายตาที่มองชางกยุนแบบไม่ชอบขี้หน้าชางกยุนนั้นรู้ว่าจูฮอนแต่ตนก็ทำเป็นไม่มองไม่สนใจมีแต่ก้มหน้ากินข้าวแล้วก็คุยกับแม่

   

  "เออจูฮอนเปิดเทอมนี้แม่จะให้ชางกยุนไปเรียนโรงเรียนเดียวกันกับจูฮอนนะลูกเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะไปจัดการลาออกจากโรงเรียนเก่าให้ชางกยุนด้วย" โรงเรียนที่ชางกยุนเรียนอยู่เป็นโรงเรียนรัฐบาลที่สถานสงเคราะณ์นั้นจัดการให้ตนได้เรียนหนังสือพอมีแม่มาอุปการะมาเลี้ยงก็จะได้ย้ายไปเรียนที่เดียวกันกับจูฮอนซึ่งทำให้จูฮอนไม่พอใจ

 "คนละโรงเรียนไม่ได้หรอแม่" จูฮอนพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 "ทำไมต้องคนละโรงเรียนให้น้องไปเรียนที่เดียวกันกับจูฮอนก็ดีแล้วไปมาง่ายไม่ลำบากหรือมีปัญหาอะไร" ผู้เป็นแม่ถามออกไป

 "ป่าว..ไม่มีครับ" จูฮอนกัดฟันพูดจะโวยวายก็ไม่ได้เพราะแม่ก็อยู่

 "งั้นก็ดีเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จัดการเรื่องเรียนให้"

 "ผมไปด้วยนะครับ"ชางกยุนขอไปด้วยทันทีเพราะไม่อยากอยู่บ้านกับจูฮอนสองคนไม่รู้ว่าจูฮอนจะโวยวายอะไรใส่ตนอีก

 "ไม่ต้องหรอกลูกอยู่บ้านนี่แหละเดี๋ยวตอนเช้าแม่ทำกับข้าวไว้ให้สายๆนู้นแหละแม่กลับมา" ชางกยุนถึงกับหน้าเสียแต่ก็ทำถามทำบอกของแม่

  

   

   จูฮอนที่ได้ยินที่แม่บอกถึงกับแสยะยิ้มชางกยุนที่เห็นรอยยิ้มนี้ถึงกับกลัวเพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ตนจะรับมือกับจูฮอนยังไง

  .

 .

 .

  วันรุ่งขึ้น

   ชางกยุนนั้นตื่นสายจนตื่นไม่ทันพร้อมแม่กะจะหาข้องอ้างออกไปข้างนอกด้วยเพราะไม่อยากอยู่กับจูฮอนสองคนพอหันไปมองที่เตียงก็เห็นจูฮอนนอนอยู่ชางกยุนเลยลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำทันที

   "อ๊ะ!" ชางกยุนที่เปิดประตูห้องน้ำก็ต้องตกใจเพราะเห็นจูฮอนยืนอยู่หน้าประตูตนนั้นไม่คิดว่าจูฮอนจะตื่นเร็วขนาดนี้

  "ตกใจอะไรอาบเสร็จแล้วก็ออกมากูจะอาบน้ำ" ชางกยุนที่เห็นสายตาเจ้าเล่ห์ของจูฮอนถึงกับตัวสั่นนิดๆชางกยุนคิดว่าจูฮอนต้องแกล้งตนแน่ๆแต่ก็ไม่อยากจะสนใจอะไรเลยรีบแต่งตัวแล้วลงไปข้างเพื่อจะไปจัดหารที่โต๊ะที่แม่ทำไว้ให้

   

    จูฮอนที่เห็นชางกยุนที่กำลังจัดอาหารอยู่ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อคืนจูฮอนยอมที่จะไม่อยู่เล่นเกมส์ดึกเกินไปเพื่อจะได้ตื่นเช้าๆมาจัดการแกล้งชางกยุนจูฮอนมีแผนที่จะแกล้งชางกยุนตั้งแต่ได้ยินแม่บอกว่าจะออกไปจัดการเรื่องเรียนให้ชางกยุนจูฮอนหาโอกาสที่จะแกล้งชางกยุนหลายรอบแล้วแต่เพราะมีแม่อยู่เลยแกล้งไม่ได้สะดวกทำได้แค่ตะคอกหรือโวยวายใส่ชางกยุนเวลาอยู่ในห้องเท่านั้น

  'ทนกูได้ทนเอาอย่าว่ากูใจร้ายเกินไปละไอ้เด็กเหลือขอ หึ!'

                                                                          TBC.