พี่ชายข้างบ้าน JH ❤️ I.M

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

                      Jooheon ❤️ I.M

                  พี่ชายข้างบ้าน  #จูเอ็ม

ทุกครั้งเวลาที่เราแอบรักใครซักคนมันจะมีความสุขและทุกข์ในเวลาเดียวกันอย่างเช่นผมที่แอบรักพี่ชายข้างบ้าน...

         "พี่จูครับ...พี่จูอยู่บ้านรึป่าว" 

เป็นปกติแล้วที่หนุ่มน้อยรูปร่างอวบๆตัวเล็กจะมาตะโกนเรียกพี่ชายข้างบ้านแบบนี้ทุกวันจุดประสงค์ของเด็กหนุ่มคืออยากเห็นหน้าพี่ชายข้างบ้านที่เด็กหนุ่มตัวเล็กอย่าง อิมชางกยุน นั้นแอบรักอยู่

        "ว่าไงกยุน...พี่ก็อยู่บ้านทุกวันนั่นแหละไม่มีประโยคอื่นมาเรียกพี่แล้วรึไงหื้มก็รู้อยู่นี่ว่าพี่ไม่ออกไปไหนอยู่แล้ว" 

    พี่ชายข้างบ้านที่ชางกยุนมาหาทุกวันเค้าชื่อ อีจูฮอน เป็นผู้ชายรูปร่างไม่สูงมากตาเล็กมีลักยิ้มผิวขาวก็ถือเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคพอสมควร

     "แฮะๆ ก็ผมชินนี่ที่พูดประโยคนี้อะ "  ชางกยุนตอบด้วยท่าทีที่เขินอาย 

   "อะๆ งั้นเข้ามาได้แล้วอากาศข้างนอกมันร้อนแดดแรงด้วยเดี๋ยวก็ดำหรอก"

  จูฮอนบอกด้วยความเป็นห่วงเพราะข้างนอกอากาศร้อนมากจริงๆ แล้วเค้าก็ไม่ค่อยชอบตากแดดนานๆด้วย

     "พี่จูครับ" หลังจากเข้ามาในบ้านชางกยุนก็เรียกจูฮอนทันทีแบบนี้ทุกครั้งบางครั้งชางกยุนก็เรียกแต่ก็ไม่พูดอะไรจนจูฮอนเริ่มชินแล้วละ

    "มีอะไรละ...เห็นเรียกแบบนี้ทุกวันแต่ก็ไม่พูดไม่ถาม"

   

     "เอ่อคือว่า..." ชางกยุนอึกอักกับคำถามที่จะถามจูฮอนมาหลายวันแล้วแต่ก็ไม่กล้าถามซักที

    "ว่าไงละหื้มม..." 

    "ผมอยากถามพี่จูอย่างนึงครับ" ในที่สุดชางกยุนก็ตัดสินใจที่จะถาม

   "ว่ามาสิพี่รอฟังอยู่" 

  "พี่จูเอ่อ...พี่จูเคยแอบรักใครรึป่าวครับ" ชางกยุนทั้งถามทั้งเขิน

  "ก็นึกว่าจะถามอะไร..." 

  "ว่าไงละครับพี่จูเคยแอบรักใครรึป่าว" 

 "อย่าใช้คำว่าเคยเลยเพราะตอนนี้พี่แอบรักคนๆนึงอยู่" จูฮอนตอบยิ้มๆ

 

  ชางกยุนถึงกับค้างกับคำตอบของจูฮอนเพราะชางกยุนไม่คิดเลยว่าตอนนี้จูฮอนมีคนที่ชอบอยู่แล้วเพราะว่าเจอกันทุกวันจูฮอนแทบจะไม่มีเวลาออกไปไหนอีกอย่างจูฮอนไม่ค่อยชอบออกจากบ้านด้วย

     "ชางกยุน...กยุนนี่กยุน!" จูฮอนเรียกชางกยุนอยู่หลายรอบเพราะจู่ๆชางกยุนก็นิ่งไปหลังจากตอบคำถามเมื่อกี๊ 

     "ครับๆพี่จูมะ..มีไรครับ" ชางกยุนพูดเสียงสั่น

    "จะมีอะไรละก็พี่เห็นเราเงียบไปหนะสิ"

   "เอ่อ...โทษทีครับ" 

   "แล้วคิดยังไง...มาถามพี่แบบนี้ละ" 

   "ป่าวครับคือวะ.." ยังไม่ทันที่ชางกยุนจะพูดเสร็จจูฮอนก็พูดประโยคนึงขึ้นมา

  "ป่าวก็ดีพี่ก็คิดว่าเรามาถามเพราะมีคนที่แอบรัก...ไม่มีก็ดีถ้ามีพี่คงเสียใจแย่" 

ชางกยุนถึงกับงงว่าทำไมจูฮอนต้องเสียใจ

   "ถ้าผมมีคนที่แอบรัก...ทำไมมีค้องเสียใจละครับ" ชางกยุนถามกับไปอย่างซื่อๆ 

  "นี่เราไม่รู้จริงๆรึไงว่าคนที่พี่แอบรักอะคือ..."  

  "ใครหรอครับ" ชางกยุนถามออกไปอย่างหมดความหวังในใจก็คิดอยู่แล้วว่ายังไงก็ไม่ใช่ตัวเองเพราะยังไงก็เป็นได้แค่น้องชายข้างบ้าน 

  "ก็ชางกยุนไง!" 

!!!!!!!!!!!!!! 

ชางกยุนถึงกับนิ่งอึ้งค้างกับคำตอบของจูฮอนเพราะไม่คิดว่าคนๆนั้นคือตัวเองตัวเองที่เป็นแค่น้องชายข้างบ้านที่แอบรักพี่ชายข้างบ้านอย่างจูฮอน

    "จะ..จริงหรอครับ" ชางกยุนน้ำตาคลอ

   "จริงสิ...แล้วกยุนละรู้สึกแบบที่พี่รู้สึกรึป่าว"

  จูฮอนเดินเข้าไปใกล้แล้วจับมือของชางกยุนมาทาบลงที่อกข้างซ้าย 

  "ฮะ..ฮึก" ชางกยุนพยักหน้าแทนคำตอบ

 จูฮอนถึงกับยิ้มจนตาปิดจูฮอนมีความสุขสุขจนล้นไม่คิดว่าชางกยุนจะรู้สึกเหมือนที่ตัวเองรู้สึก

   "ไม่ร้องไห้สิ..รู้มั้ยว่ามีตกหลุมรักเราตั้งแต่เราย้ายบ้านมาอยู่ข้างๆบ้านพี่เลยนะมานี่มามากอดหน่อยสิ" 

  "ฮึก..ไอ้พี่จูคนบ้าทำไมพึ่งมาพูดปล่อยให้กยุนคิดมากอยู่คนเดียวตั้งนานนี่แหนะ!" 

  "โอ้ยยย! กยุนหยิกพี่ทำไมก็พี่ไม่กล้านี่กลัวว่ากยุนจะไม่รู้สึกอะไรเหมือนกับพี่...แต่ตอนนี้เราก็รู้แล้วว่าเราสองคนต่างรู้สึกยังไงต่อกันจริงมั้ย" 

   "อื้ม.." ชางกยุนตอบพร้อมกับกอดจูฮอนแน่นมากขึ้น

   "พี่รักชางกยุนนะ.." 

   "ผมก็รักพี่จูฮอนครับ"

                               Fin.