นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
CB in Bedroom | chanbaek
แพคฮยอน : ผมคิดว่าผมเป็นโรคชานยอลลิซึมแล้วล่ะ ก็ผมคิดถึงเขามากๆเลย มากจนขนาดที่ว่าเห็นอะไรก็ชานยอล ทำอะไรก็ชานยอล คิดอะไรก็ชานยอล..
ผู้เข้าชมรวม
264
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
264
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 27 ก.ย. 58 / 07:46 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
ยินดีต้อนรับสู่โลกของ windiary
โลกของชานแบคและชานแบคชิปเปอร์ ไบแอส
หรืออะไรก็ตามที่อยากจะเรียก
คุณคิดว่าความคิดถึงของคนเรามันมีมากแค่ไหนกัน ?
ผมลองทั้งนับทั้งทดดูแล้ว ก็ไม่เห็นจะได้คำตอบ
เพราะความคิดถึงคือความรู้สึก
มันจึงวัดออกมาเป็นตัวเลขไม่ได้
เพราะมันคือความรู้สึก..
CB in Bedroom
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
C. http://thecozyspace.tumblr.com/
บารั้วามสัมพันธ์อเพื่อน็ูล้ายับวามสัมพันธ์อนรั
เพียแ่เราไม่ไ้บันแบบนรั ไม่ไ้หึหวทุนที่เ้าใล้เพื่อนอเรา
แ่เราแ่ห่ว ูแลันและัน เิมเ็มวามเหาให้ัน
านยอลิว่าวามสัมพันธ์อเาับแพฮยอนเพื่อนร่วมวที่เาสนิทมาๆ และใ้เวลาอยู่้วยมาที่สุเป็นแบบนั้น พวเาไม่เยทิ้ใรนในหนึ่ไว้ในยามที่อยู่ในสถานาร์ที่ยาลำบา แ่อยู่้าๆให้อีนรู้ว่ายัมีอีนที่อยู่้าๆ พร้อมที่ะเินไป้วยัน แ่นี้็พอ..
ระเป๋าเป้เินทาใบเื่อถูวาลบนพื้นห้อนั่เล่น านยอลเพิ่ลับมาาารถ่ายทำรายาร The Law of the Jungle ที่บลูไน รายารนี้ถือเป็นประสบาร์ที่ีสำหรับเา มันเป็นรายารที่ท้าทายและสนุ แ่แฟนๆลับไม่อบที่ะให้เาไปรายารนี้เพราะมัน้อเ้าป่าไปใ้ีวิในป่า พบเอวามยาลำบามามาย เป็นห่วใ่ไหมล่ะ แ่เาอบนะ ว่าะถ่ายทำเสร็็เล่นทำเาแทบหมแร เหนื่อยมา แล้วว่าถึหอพั็เ้าแล้ว ทำเอาเาแทบะเินหลับึ้นห้อ
ายาว้าวไปที่ห้อแ่ัว หยิบผ้าเ็ัวแล้วเินเ้าห้อน้ำไปอย่าสะลึมสะลือ ใ้เวลาเพียไม่ี่นาที ร่าสู็เินเ็ผมออมาาห้อน้ำ มือหนาเปิประูห้อนอน่อนะแทรัวเ้าไปอย่าเียบเียบ วาลมโวามอไปที่เียอัวเอ าที่ำลัะ้าวไปที่เีย็ะัเมื่อเห็นว่ามีลุ่มผมสีน้ำาลเ้มโผล่ออมาาอผ้าห่มผืนหนาอัวเอ หมอนนุ่มใบให่ถูันไปิอยู่ับหัวเีย ปลายหมอน่ายอยู่บนศีรษะทุยนั่น ...แพฮยอน? านยอล่อยๆ้าวไปที่เียแล้วนั่ล้าผู้บุรุที่นอนหลับอยู่บนเียอเา ร่าเล็ยับัวเปลี่ยนเป็นนอนหายเมื่อรู้สึแรยวบอที่นอน ปรือามอแล้วถาม้วยเสียแหบๆ
“...านยอล?”
“อื้อ ันเอ ยับหน่อย ่วมา” เาอบลับไป้วยเสีย่วๆ ัวาลมปรือละหลับแหล่มิหลับแหล่ พอนัวเล็ยับเ้าไปนอน้านใน านยอล็ล้มัวลนอนทันที มือหนาึหมอนที่ถูแพฮยอนันไปิหัวเียมาหนุน เอื้อมมือไป้อนหัวลมทุยวาบนหมอนใบเียวัน แพฮยอนพลิัวนอนะแวัผ้าห่มไปลุมัวให้นัวสู มือเล็วาบนหน้าท้อแร่อานยอลแล้วลูบไปมาราวับล่อมให้หลับ
“เหนื่อยมั้ย นายไม่อยู่ันไม่รู้ะเล่นับใร มีแ่นมีาราาน ไม่รู้ทำไมถึมีแ่ันที่ว่าานอยู่นเียว” แพฮยอนพูโยที่ไม่ลืมา เาแ่อยาเล่าให้ใรสันฟั แล้วใรสันที่ว่าเาิว่าือานยอล..
“เหาหรอ” นที่วระหลับถามึ้นมา้วยเสียทุ้ม่ำยานๆ
“อือ เหา เหามา้วย ันเลยมานอนเียนายเนี่ย” ..เผื่อะหายเหาลบ้า แล้วมือเล็ที่ลูบหน้าท้อแร่อยู่็ะัเมื่อไ้ยินานยอลพูว่า
“เผื่อะหายเหาหรอ เียัน่วยนายไ้บ้าไหม..” านยอลพลิัวนอนะแหันหน้าเ้าหาแพฮยอน มือหนายึ้นลูบศีรษะทุยอเพื่อนัวเล็อเาเบาๆ
“นายนี่รู้ใันลอเลยนะ อ่านวามินไ้รึไ”
“นาย็เป็นแบบนี้ลออนันไม่อยู่” ริมฝีปาหนาระุยิ้มอย่าเอ็นู่อนะระับอ้อมอให้แน่นึ้น
“ย่าห์ ันไม่ใ่หมอน้านะ แน่นเินไปแล้วานยอล” นัวเล็ประท้วึ้นเบาๆ มือเล็ยึ้นมาันหน้าอนัวสูออ แู่เหมือนานยอละไม่สะทสท้านอะไรแถมะอเาแน่นึ้นว่าเิมอี้วย
“นอนไปเถอะน่า ิถึันไม่ใ่หรอ”
..ถ้านายเหาแสว่านายำลัิถึัน พยอน แพฮยอน..
“ใริถึนายัน.. มั่วน่า..”
“อาารออนานี้ ยัมาว่าันมั่วหรอ”
“ฮึ.. ันเปล่าิถึนายสัหน่อย ื่นแล้วทำ้าวผัให้ันหน่อยสิ อยาิน”
“เปลี่ยนเรื่ออีแล้ว พยอน แพฮยอน”
“ันอยาินริๆนะ”
“ยอมรับมา่อนว่าิถึ แล้วะทำให้ิน”
“เราะไ้ไปเล่นับเ็แฝอีเมื่อไหร่นะ.. เราไปอีไ้ไหมานยอล”
“ยอมรับมา่อนว่าิถึ แล้วะพาไปหา”
“อนไปหาเราื้ออเล่นไปให้อีีมั้ยานยอล”
“ยอมรับมา่อนว่าิถึ..”
“ฮื้อ.. ็ไ้... ิถึ.. ทำไมนาย้อแล้ัน้วย”
“บอแ่แร็ไม่แล้หรอ...”
“นี้แล้ ิว่าัวโแล้วันะยอมให้หรอ”
“แ่นาย็ยอมันแล้วนี่...”
“ฮึ.. นอนันเถอะานยอลอ่า เหนื่อยนานี้ยัะพูอีหรอ”
“เพราะนายนั่นแหละแพฮยอน”
“แพฮยอนอ่า...”
“...เพราะนายบอว่าเหา”
...เพราะำว่าเหาอแพฮยอนแปลว่า ิถึนะ านยอล...
เปลือาสีมุ่อยๆเปิึ้น่อนะปิลแล้วเปิึ้นอีรั้ วารีเล็เสมอนัวโที่นอนหลับอยู่้าๆ นานนับหลายนาที ่อนะพลิัวนอนว่ำ ใบหน้าเรียวุอยู่ับไหล่แร่ วาแนเรียวไป่ายเ้าอไหล่แร่นั้นไว้ ลายเป็นว่าานยอลถูแพฮยอนนอนทับไปเือบรึ่ัว
“ห้าโมแล้วนะานยอลอ่า..”
เสียทุ้มหวานัอู้อี้อยู่้าหูานยอล
นัวโยับัวเล็น้อยเพราะอาารเมื่อยบำลัุามส่วนร่าายอเาที่โนแพฮยอนนอนทับแล้วานรับเบาๆ
“..อืม”
“เราวระลุออาที่นอนไ้แล้วนะ”
“..อืม”
านอบอีรั้แ่็ยันอนหลับานิ่เหมือนเิม
แพฮยอนยันัวึ้นนั่ัสมาธิพร้อมับึผ้าห่มออาัวพวเาทั้สอน
เอาไปไว้ปลายเีย ปาบายู่เ้าหาันอย่าัใ
ารปลุานยอลให้ื่นนี่เป็นเรื่อยาพอๆับให้เาทำอาหารนั่นแหละ หลับลึ ไม่สิ านยอลหลับไม่ลึหรอ
แ่ี้เียื่น่าหา
“ึผ้าห่มออทำไม
ันหนาวนะ” านยอลว่า
แ่็ไม่ไ้ยับัวลุึ้นมาหาผ้าห่มหรืออะไร ...นอนนิ้นิ่...
แพฮยอน่อนแะในใ
“ื่นเถอะน่า
เี๋ยวืนนี้็นอนไม่หลับหรอ อา านยอลอ่า..” ไม่พูเปล่าแพฮยอนเอื้อมมือไปเย่าัวนรหน้านหัวัวเอนี่แหละสั่น๊อแ๊เพราะอีนัวหนัว่าแทบะไม่สะทสะท้านอะไร
“....”
ไม่มีเสียาบรับาหมายเลที่ท่านเรีย
แพฮยอนเบะปาใส่นัวสู
รอาอย่าเบื่อหน่าย ้อใ่วิธีนี้แล้วสินะ
“านยอลอ่า
อโทษนะ” แพฮยอนพึมพำับัวเอเบาๆ ่อนะโน้มัวลไปหานัวสู
ริมฝีปาบาิใบหูอานยอล่อนะระิบเบาๆ
“านยอลอ่า...
ทำไมนายถึื่นยาื่นเย็นแบบนี้ล่ะ ถ้านายยัไม่ยอมื่น่อนที่ันะนับเลสาม
หลัานี้ไม่รู้้วยแล้วนะ”
“หนึ่”
“สอ”
“สาม”
“...” ..ริบ เียบริบเลย
แพฮยอนเหยียยิ้มอย่ามีเลศนัย่อนะอ้าปาแล้ว็...
ับ!
“อ้า! แพฮยอนน่า ปล่อยๆๆ โอเๆ ยอมแล้ว ันยอมแล้ว
เอาฟันนายออไปาหูันเลยนะ!” านยอลถึับเ้ัวลุาที่นอน
มือเรียวลูบใบหูที่ถูบีเิ้ลวัยยี่สิบสี่ปี ‘ับเล่น’ เมื่อี้ราวับะบรรเทาวามเ็บให้หาย
“็นายไม่ยอมลุสัทีอ่า
ให้โอาสแล้ว้วย” แพฮยอนว่า่อนะลุออาเีย
มือเรียวูมือ ไม่สิ เรียว่าลาอีนให้ามออไป้านอห้อ้วยัน
“็ไม่เห็นะ้อัเลยนี่..”
านยอลพูเสียอ่อย ยัเ็บหูไม่หาย
“็แล้วนายะื่นไหมล่ะ
เอ้า ไปล้าหน้าัน” ผลันัวสูเ้าไปในห้อน้ำ่อนัวเอะามเ้าไป้วย
“ลัวันหลับ่อในห้อน้ำหรือไ
ถึามเ้ามา้วยเนี่ย”
“ใ่ เพราะั้นรีบแปรฟันแล้วล้าหน้าะ” พูพร้อมยื่นแปรฟันที่บีบยาสีฟันใส่แล้วให้านยอล ่อนะลมือัารัวเอบ้า านยอลมอารระทำนั้นอย่าเอ็นูปนำ่อนะรับแปรฟันมาแล้วเริ่มิวัรประำวันที่ออะผิเวลาไปสัหน่อย
เมื่อไหร่ที่มีวันหยุ แล้วไ้อยู่้วยัน
็มัะเล่นันแบบนี้แหละ
ให้สมับวามิถึ
ฟิสึ่ึับฟิลลิ่โ่ๆอนเียน ฟิาพร้อมเสิร์ฟ
ลับมาเียนหลัาที่ไม่ไ้เียนมานาน.. นานมา.. ภาษา็าเหมือนเิม
เหมือนสำนานหนัสือแปลอ่ะ ;-; ทิ้ร้าารเียนมานานมาริๆ
ทุทีโอาสในารเียน็ะเป็น Essay ไม่็เรียวาม ูไ้าารใ้ภาษาเรา ฮอลลล
หามี้อผิพลาประารใ เราออภัยมา ที่นี้นะ๊ะ ฮอลลล ไม่ไหวับารเียนริๆ
ลืมบอไป ในเรื่อือมโนล้วนๆไม่มีโมเม้นรินอาานยอลไป The Law of the Jungle
เป็นารมโนส่วนัวที่มโนมานาน ;//////;
Have you enjoy นะ
ปล. อมเม้น้วยหน่อยน้า เผื่อวินะไ้มีำลัใเียน่อ อิอิ
ผลงานอื่นๆ ของ windiary ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ windiary
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น