I'm (not) a stalker! บ้าเหรอ ฉันไม่ใช่โรคจิต

I'm (not) a stalker

บ้าเหรอ! ฉันไม่ใช่โรคจิต 

ฉันมีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งก็คือ "ฉันมีปัญหาเรื่องการจำหน้าคน"

บ้านั่นไม่นับว่าความสามารถพิเศษหรอกมันคือความลำบากในการใช้ชีวิตต่างหาก

ให้ตาย หลายคนอาจจะสงสัยว่า ฉันโตมาได้ไง นั่นสิฉันก็ยังงง ?

แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อโชคชะตานำพาให้ฉันได้พบกับเขา...

ฉะ ฉันจำหน้าเขาได้งั้นเหรอ บ้าน่าไม่จริงหรอก แต่มันก็เป็นไปแล้วและสิ่งที่ทำให้ฉันจำหมอนี่ได้ไม่ลืม

ไม่ใช่'เพราะเรา 'จูบ 'กันตั้งแต่แรกเจอหรอกนะ แต่เขา 'เหยียบมือ' ฉัน

หึ๋ย มันน่าเจ็บใจชะมัด อย่าให้ได้เจออีกนะแม่จะสืบถึงบ้านเลยคอยดู

และนั่น

คือจุดเริ่มต้น ความ stlaker ของสาวจอมเพี้ยน ที่ชื่อ ว่า "ลูกพลับ"

ภาพทั้งหมด จาก pinterest

(ภาพนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาเพียงหยิบยกมาเพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านเท่านั้นค่ะ) 

สวัสดีค่ะ ที่หาย ไปนาน ไม่ได้หนี ไปไหน นะคะ คือ สลิล ดันเผลอไปแชร์โพสต์ของเด็กดีอันนึงเข้าให้  

"ถ้าเม้นท์เกินสามสิบ จะเขียนนิยายบอกรักคนที่ชอบ" 

พีคเลย เพื่อนแกล้งจ้า เม้นท์มาจากไหนไม่รู้ เลยต้องมาปั่นเรื่องนี้ 

เป็นเรื่อง ที่หาสาระไม่ค่อยได้ นอกจากเพี้ยน บ๊อง โก๊ะ เผือก และ มโน ของ 'ลูกพลับ'  

ลอง ติดตามกันได้นะจ๊ะ  จะจบแล้วจ้า ไม่ทิ้งไว้กลางทางแน่ 

#บ้าเหรอฉันไม่ใช่โรคจิต 

ปล. ขอบคุณ ธีมสวย ๆ จาก  B E R L I N ❀ T H E M E { V.2 }

 

B
E
R
L
I
N
?