ความแน่นอนของความไม่แน่นอน
ความสุขที่แท้จริงในชีวิตไม่ใช่สิ่งของรอบตัวแต่ คือ ความรักที่คนรอบข้างมีให้
ผู้เข้าชมรวม
84
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
“ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนไปเสียทุกอย่าง” ไบอัล กล่าว สิ่งที่มนุษย์อย่างเราต้องการอาจไม่ใช่สิ่งจะอยู่กับเราเสมอไป
ไบอัล ชายหนุ่มรูปร่างใหญ่ เกิดในตระกูลใหญ่โต ผู้ที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย เขาถูกพ่อแม่ตามใจในทุกๆ เรื่อง
สิ่งใดที่ไบอัลปรารถนา พ่อกับแม่จะพามาให้เขาได้เสมอ เนื่องจากพ่อแม่ไม่มีเวลาให้ความรักความอับอุ่นแก่ไบอัล จนเกิดเป็นความเคยชินและเป็นนิสัยติดตัวเขามาตั้งแต่เด็ก เพราะความสุขสบาย ไม่เคยต้องหยิบจับอะไรเอง เวลาที่เขาจะทำอะไรก็จะคอยชี้นิ้วสั่งอยู่เสมอ
เมื่อถึงเวลาที่ต้องสร้างครอบครัว เขาได้พบรักกับสาวสวยคนหนึ่ง ไบอัลตามจีบหญิงสาวคนนี้อยู่นานหลายปี เขายอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ใจสาวสวยคนนี้มาครอบครอง จนในที่สุดเขาก็เอาชนะใจเธอได้เสียที
เขาทั้งคู่คบหาดูใจกันมาพักใหญ่ จึงตกลงแต่งงานกัน ชีวิตครอบครัวเหมือนจะไปได้ดี จนใครๆก็อิจฉา แต่ใครจะรู้ถึงความเน่าเฟะของครอบครัวนี้
ชีวิตของหญิงสาวไม่ได้น่ายกย่องเหมือนกับวันแรกที่ไบอัลตามจีบเธอ เธอตกอยู่ภายใต้คำสั่งของไบอัลด้วยความไม่เต็มใจ หากเธอทำอะไรให้ไบอัลไม่พอใจเธอจะโดนไบอัลทำร้ายร่างกายอยู่เสมอ บางทีเจ็บปางตายแต่ไม่สามารถบอกให้ใครรู้ได้ แม้แต่ออกไปโรงพยาบาลยังทำไม่ได้ เพราะถ้าเธอเปล่าประกาศเรื่องนี้ให้คนอื่นรู้ มีหวังไบอัลได้ฆ่าเธอตายแน่
เวลาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เธอพยายามปรับความเขาใจกับไบอัลแต่ไม่เคยสำเร็จ เขาได้เพียงวันสองวัน พฤติกรรมเดิมก็กลับมา คอยสั่งนู้นสั่งนี่ อยากได้อะไรเธอต้องหามาให้ไบอัลเดี๋ยวนี้ หากทำให้ไม่ได้ก็จะโดนทำร่างเช่นเดิม
“อย่างที่ใครๆ ก็กล่าว ว่า การเวลาเปลี่ยน ใจคนก็เปลี่ยน”
ภรรยาของไบอัลเลือกจบชีวิตด้วยการผูกคอตาย เพราะทนความกดดันและทนฟังคำสั่งที่คอยกดขี่ข่มแหงเธออยู่ตลอดเวลาไม่ไหว ไบอัลทำกับเธอเหมือนเป็นสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่ง ไม่ใช่ภรรยาที่น่ารักเหมือนวันแรกที่รู้จักกันแต่ภรรยายของไบอัลรักและเชิดชูไบอัลตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมา ไม่มีวันไหนที่เธอไม่หวังดีต่อไบอัล วันแรกเธอเป็นอย่างไร วันนี้เธอยังคงเป็นเหมือนเดิม
หลังจากภรรยาของไบอัลเสีย ความรู้สึกของเขาเหมือนโลกนี้ช่างเคว้งคว้าง ไม่มีใครคอยตามใจเขาเหมือนที่ภรรยาของเขาทำ ทุกคนที่เคยรักและเคารพ เริ่มหมดศัทธาในตัวเขา ทยอยพากันลาออกทีละคน ทีละคน จนหมด
“ความว่างเปล่าในโลกใบนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน”
ความเงียบงันในบ้านหลังใหญ่ เสมือนกับโลกนี้มีเขาเพียงคนเดียว โรคซึมเศร้ากำลังเข้ามาเยือน วันนี้เขารู้แล้วว่าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดไม่ใช่ของนอกกาย แต่เขาอยากได้ความรักจากคนที่เขารักและรักเขา
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ nnpicha ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ nnpicha
ความคิดเห็น