ก๋วยเตี๋ยว

อ้าา มันเป็นเช้าอะไรที่ดีจริงๆตื่นมาแล้วก็ได้กลิ่นของน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวที่ปรุงเสร็จแล้ว มันทำให้ร่างกายอย่างผมตื่นตัวจริงๆ

"ลุงงง เดี๋ยวผมช่วยถือให้เอง"

เป็นผมก็สบายอย่างนี้แหละครับตื่นมาก็ช่วบลุงขายก๋วยเตี๋ยว กะว่าวันนี้ผมจะช่วยลุงเรียกลูกค้าด้วยนะ อิอิ

...แต่เดี๋ยวก่อน ใครเเม่งมายืนด้อมๆมองๆเเถวนี้ว่ะ หรือมาส่องพี่ผม บ้าบอพี่ผมทำงานอยู่ต่างประเทศ ใครว่ะ?

แล้วผมก็ได้คำตอบ อ๋อ ลูกค้า..ทำไมคุณมึงไม่เข้ามาในร้านครับยืนอยู่อย่างนั้นเดี๋ยวก็เมื่อย

"รับอะไรดีคร้าบ" เพิ่มความน่ารักให้กับเสียง

"น้อง..เอาเล็กน้ำใส..ใส่ใจ"

.

ใส่ใจ ใส่ใจ เเจกนิ้วกลางเลย

.

"ไอ้พี่มึงไม่มีหรอกใส่จงใส่ใจมีเเต่ใส่ตีน..ตีนไก่เอามั้ย?"

.

.

เห้ย!! พี่เเม่งเดินมาหาผม ไอ้เหี้ย!!(ไอ้บ้าลืมคิดก๋วยเตี๋ยวมีตีนไก่มั้ยว่ะ?) ไอ้เหี้ยพอก่อนเดี๋ยวเสียลูกค้าเเต่เช้า ผมจึงรีบห้ามก่อนแล้วนำกระดาษที่พี่เขาสั่งนำไปให้ลุง เหี้ย เกือบเสียลูกค้าแล้วไงกู เกือบแล้ว

ผ่านไปเกือน25นาที ไม่ดิ24 ไม่ๆหรือ26 ไอ้เหี้ยลมหนาวมึงจะเอาไปเป็นหวยหรือไง พูดถึงหวยโครตเจ็บใจเลยครับ เจ็บเเบบมดเเดงกันนิ้วอ่ะ เเม่งซื้อหวยไม่เคยถูก

พอก่อนๆกลับมาได้แล้วเข้าเรื่องๆ ผ่านไปประมาณนั้นเเหละครับ ลุงก็ให้ไปคิดตังค์กับพี่เขา ผมก็กล้าๆกลัวๆอ่ะ เเม่งพี่ตัวใหญ่กว่าผมอีก สูงด้วยผม178.4ต้องมีจุดด้วยนะครับไม่งั้นผมโกรธ

"เก็บตังค์เหรอ?"ก็เออสิว่ะ

"ใช่ครับ..ของพี่ก๋วยเตี๋ยวพิเศษ40ขนมอีก20น้ำลำใย12รวมทั้งหมด72บาทครับ"

พี่เขาให้ผมมาเป็นเเบงค์ห้าสิบ1ใบเเบงค์ยี่สิบ1ใบพร้อมกับเหรียญสอบบาทแล้วพร้อมกับประโยคที่ว่า

"ไม่ต้องทอนนะครับ"

กูคงทอนได้เนอะ