คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Baby Boy :#1
Baby Boy :#1
ที่สนามบินอินชอน
ร่างสูงหนาของชายวัยยี่สิบต้นๆเดินออกจากเกตมาด้วยความรู้สึกดีที่ได้กลับมาบ้านเกิดอีกครั้ง ที่นี่คือประเทศเกาหลีประเทศบ้านเกิดของเขา คิดถึงทุกครั้งที่อยู่อเมริกา คิดถึงทุกอย่างที่นี่ นี่เขาจากประเทศนี้ไปนานถึงสิบปีจนอะไรๆเปลี่ยนแปลงไปได้มากขนาดนี้เลยหรอ
“ซีวอนๆทางนี้ลูก” หญิงสาวข้างบ้านที่คุ้นหน้าดีโบกมือเรียก กาลเวลาไม่สามารถทำอะไรเธอได้จริงๆคุณนายโจวยังคงสวยงามเหมือนเดิม แต่ทำไมคุณน้ามาคนเดียวล่ะ?
“เจ้าตัวเล็กไม่มาด้วยหรอครับ?” ซีวอนถามออกไปด้วยความแปลกใจ
“รายนั้นเขาติดทำรายงานที่บ้านเพื่อนเลยไม่ได้มารับ น้ายังไม่ได้บอกเลยนะว่าซีวอนกลับมาแล้ว หายไปนานกลับมาหล่อขึ้นเป็นกองเลยนะเนี่ย” อินยองตบบ่าของลูกเพื่อนสนิทด้วยความเอ็นดู
“คิดถึงเจ้าตัวเล็กเหมือนกันนะครับเนี่ย ไม่ได้ติดต่อกันเลย ลืมผมไปรึยังก็ไม่รู้” ซีวอนพูดยิ้มขำๆ
“นั่นสิ ตั้งแต่ซีวอนไปวันนั้นน้าไม่เคยเห็นน้องคยูพูดถึงซีวอนเลย ช่างเถอะไปเร็วซีวอนรีบขึ้นรถเดี๋ยวน้าพาไปถอยรถคันใหม่ อยู่เกาหลีต้องมีรถเป็นของตัวเองจะได้ไม่ลำบาก” อินยองเดินนำไปขึ้นรถ
“เอ่อ..ครับๆ” เอาแล้วไง=__= ถ้าลืมกันนะไอตัวแสบ วันที่เราจะไปยังร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่เลย ซีวอนนึกในใจก็เดินตามอินยองไปขึ้นรถ
ที่บ้านตระกูลชิม
“ไอชิม ไหนมึงบอกว่าถ้ากูยอมมาทำรายงานบ้านมึง มึงจะทำให้กูไง?” คยูฮยอนโวยวายใส่ชางมินเพื่อนสนิทตั้งแต่เริ่มขึ้นม.ต้น
“กูทำให้มึงเสร็จตั้งนานละ” ชางมินพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนนอนจิ้มไอโฟนต่อ
“อ้าวห่าราก แล้วทำไมมึงไม่บอกกูปล่อยให้กูพิมพ์งานอยู่คนเดียวตั้งนานเนี่ยนะ” คยูฮยอนปาหมอนใส่ชางมิน
“ก็อยากแกล้งมึง สนุกดี ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ชางมินพูดพร้อมกับขำที่เห็นหน้าของคยูแดงแปร๊ดด้วยความโกรธ
“สนุกตรงไหน อีเหี้ย” คยูด่าชางมินก่อนหย่อนตัวลงนั่งข้างๆชางมินบนโซฟาตัวใหญ่ยักษ์
“ก็เวลามึงโมโห มันน่ารักดี” ชางมินพูดก่อนขยับตัวลงนอนหนุนตักนุ่มนิ่มของอีกฝ่าย
“น่ารักกับผี=__=วันหลังอย่าพูดอีกนะกูขนลุกหมดแล้ว” คยูพูดกับชางมินแล้วลูบแขนตัวเองป้อยๆ
“พูดจริงๆถ้ากูชอบมึงจะผิดปะวะ” ชางมินพูดพร้อมลืมตายันตัวขึ้น หน้าของชางมินห่างจากคยูเพียงนิดเดียว ปลายจมูกจะชนกันอยู่แล้ว
“เอ่อ...นี่มึงเอาจริง?” คยูฮยอนมองเข้าไปในแววตาของเพื่อนสนิท มันไม่หลงเหลือแววตาล้อเล่นอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว
“อืม” ชางมินรับคำในลำคอเบาๆ
“เอ่อ.. งั้นเดี๋ยวค่อยคุยกัน ขอกูคิดแปป กลับละบายๆๆๆๆ พรุ่งนี้อย่าลืมเอางานไปส่งให้ด้วยนะ” คยูพูดพร้อมดันหน้าชางมินออกก่อนจะเก็บของเดินออกไปจากบ้าน
“น่ารักไปแล้วนะมึง” ชางมินพูดยิ้มๆพร้อมมองตามตัวขาวจัดที่เดินออกจากบ้านไป
ที่บ้านตระกูลโจว
“รถใครมาจอดเกะกะหน้าบ้าน” คยูมองรถออดี้สีดำที่จอดขวางหน้าบ้านของตนอย่างงงๆก่อนรีบเดินลงจากแท็กซี่
“กลับมาแล้วครับคุณแม่” เสียงตะโกนดังนำเจ้าของเสียงก่อนร่างโปร่งจะถึงตัวบ้าน
“พี่...ซีวอน...” เสียงร่างโปร่งติดๆขัดๆดูลำบากกับการเอ่ยชื่อคนตรงหน้าอย่างมากมาย สิบปีแล้วที่ไม่ได้เจอคนๆนี้ สิบปีแล้วที่ต้องเก็บความคิดถึงไว้ในใจ คิดถึงมากจริงๆ...
“ว่าไงเจ้าตัวเล็ก” ซีวอนพูดพร้อมเดินไปหาคยูแล้วยีหัวเบาๆ
“ฮืออออออ” ไม่มีคำตอบจากคยูอยอน มีเพียงน้ำตาและอ้อมกอดเท่านั้นที่ตอบกลับซีวอน มันเป็นสิ่งที่คยูรอมาตลอดสิบปี พี่ชายข้างบ้านคนนั้น กลับมาหาคยูแล้ว...
“หืม? เป็นอะไรครับคยู คิดถึงพี่ขนาดนั้นเลยหรอ?” ซีวอนถามคยูที่ตอนนี้ตัวไม่เหมาะสมกับการที่เขาจะเรียกว่าตัวเล็กแล้วขึ้นด้วยรอยยิ้ม อย่างน้อยเด็กน้อยของเขาก็ยังไม่ลืมพี่ชายข้างบ้านไปอย่างที่เขากลัวหรอกนะ
“คิดถึงมาก คิดถึงพี่มากๆเลย” คยูตอบเสียงอู้อี้แล้วผละตัวออกจากการกอด
“พี่ก็คิดถึงนายน้องชาย” ซีวอนบอก
“ไม่เอาไม่อยากเป็นน้องชาย” คยูพูดแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน
“พูดอะไรออกไปวะโจวคยูฮยอน” คยูตีปากตัวเอง
“ไม่เอาไม่อยากเป็นน้องชาย” เสียงซีวอนดังขึ้นเลียนแบบคำพูดคยูฮยอนเมื่อครู่
“พี่ซีวอนกวน” คยูพูดแล้วเบะปากใส่
“เปล่ากวนนะ พี่แค่ทวนให้ฟังเฉยๆ” ซีวอนพูดแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงข้างคยู
“ผมชอบพี่จริงๆนะ” คยูหันไปพูดกับซีวอนแล้วผงกหัวหงึกๆเป็นการยืนยัน
“ตลกแล้วเรา จะแกล้งอะไรพี่ ไม่เอาไม่พูดด้วยละ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับไปส่งที่โรงเรียน ตื่นเช้าๆล่ะ” ซีวอนพูดกับคยูขำๆเหมือนกับว่าสิ่งที่คยูพูดนั้นเป็นเรื่องโกหกที่แต่งขึ้นมาแกล้งเขา
“ผมพูดจริงๆนะ ซีวอนอา..” คยูจับข้อมือใหญ่เอาไว้
“เป็นน้องชายหน่ะดีแล้วเด็กน้อย” ซีวอนยีหัวอีกคนก่อนเดินออกไปจากห้องนอน
“เฮ้อ...” คยูถอนหายใจเบาๆ
“ติ้ง ติ้ง ติ้ง” เสียงเตือนข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ของร่างโปร่ง
‘คิดออกยังมึง กูพูดจริงนะเว้ยไอสัส’ < ส่งโดย MyPrince
ชางมินเดินไปเดินมารอลุ้นข้อความตอบกลับจากเพื่อนสนิทอย่างใจจดใจจ่อ
‘ไม่รู้ว่ะมึง..เขาคนนั้นของกูกลับมาแล้วปล.นี่มึงเอาโทรศัพท์กูไปเมมชื่อมึงใช่ไหมไอเสี่ยว’< ส่งโดยคนหล่อ
คยูตอบแมสเสจกลับไปยิ้มขำกับความบ้าบิ่นของเพื่อนตัวเอง เขินก็เขินนะที่อยู่ดีๆมันมาบอกรัก แต่น้องคยูก็ยังลืมพี่ซีวอนไม่ได้สักที นี่ก็สิบปีแล้วกลับมายังหล่อเหมือนเดิมเลย คยูแพ้คนหล่ออ่ะ
‘หล่อปะมึง?กูสู้ได้ปะ? ไอเหี้ยยยย กูยังมีหวังปะวะเนี่ย ปล.ไอที่เมมว่าคนหล่อนี่มึงก็เมมเองนะครับเพื่อนครับ’ <ส่งโดย MyPrince
ชางมินที่ตอนนี้เริ่มกังวลว่าจะมีมารหัวใจ แค่ที่โรงเรียนศัตรูก็เยอะจะตายอยู่แล้ว ต้องมาคอยไปจัดการทีละคนไม่ให้เจ้าตัวรู้เรื่องนี่เหนื่อยแล้ว พอรู้ว่าพี่ชายข้างบ้านของคยูกลับมาแล้วนี่ยิ่งเซ็งเข้าไปใหญ่
‘สู้ยากนะ...แต่พี่เขาให้กูเป็นน้องชายว่ะ:^(‘ <ส่งโดยคนหล่อ
คยูส่งไปถอนหายใจไป
‘จะเอายังไงกับผมครับ คยูฮยอน...’ < ส่งโดย MyPrince
ชางมินที่ตอนนี้ส่งข้อความไปแต่รอการตอบกลับไม่ไหวแล้ว โทรหาเพื่อนรักทันที
“ฮัลโหล/ฮัลโหล” เสียงของทั้งสองประสานกัน
“เอ่อคือ.... สรุปว่าจะเอายังไง?” ชางมินเริ่มถามขึ้น
“ไม่รู้สิ อยู่ดีๆมึงก็มาบอกชอบกูทั้งๆที่เป็นเพื่อนกันมาจะสามปีละ ขอตั้งตัวนานหน่อยไม่ได้หรอวะ” คยูพูด
“คยูครับ มึงคิดว่ากูไม่เขินไม่อายหรอครับต้องมาสารภาพว่าชอบคนอย่างมึงเนี่ย” ชางมินพูดพร้อมกัดปากด้วยความเขิน
“งั้น....ชางมินมึงจีบกูนะ” คยูพูดใส่โทรศัพท์แล้วเอาหน้าซุกลงหมอนใบใหญ่
“กูจีบแน่แต่เปิดใจให้กูหน่อยแล้วกันนะครับยอโบ” ชางมินกระโดดโล้ดเต้นไปมาอย่างดีใจ อย่างน้อยที่เขายอมพูดออกไปก็ยังได้รับการตอบรับมาบ้างล่ะนะ
“ยอโบพ่อง พน.ไม่ต้องมารับนะ เดี๋ยวพี่ซีวอนไปส่ง แค่นี้ก่อนนะ บาย ฝันดีล่วงหน้า” คยูพูดพร้อมตัดสายชางมินไป ทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆ พี่ซวอนก็หล่อ ชางมินก็เท่ น้องคยูเลือกไม่ถูกแล้วครับคุณพ่อ คยูคิดในใจสื่อถึงคุณพ่อที่อยู่บนสวรรค์
“ติ้ง ติ้ง ติ้ง”
‘Good Night My Boy<3’ <ส่งโดย MyPrince
คยูอ่านข้อความที่ส่งมาจากเพื่อนสนิทพร้อมกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงด้วยความเขิน ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ แต่พอมันบอกชอบเท่านั้นแหละ เขินเลย เขิน T///////////////A///////////////T
“แสงอะไร” คยูพูดพร้อมเดินไปที่หน้าต่างที่มีแสงไฟส่องกระพริบๆเข้ามา เดินไปถึงก็ต้องยิ้มจนโหนกแก้มบานเพราะซีวอนชูกระดาษที่มีคำว่า’GN:^)’อยู่ที่หน้าต่างห้องนอน คยูทำได้เพียงแต่ดบกมือหยอยๆให้ไปแล้วส่งภาษามือบอกไปว่าเหมือนกันนะครับ
“นอนเถอะ วันนี้เรื่องฟินเยอะละ แอร้ยยยย คุณหมีมากอดหน่อย” คยูพูดคนเดียวพร้อมหันไปคว้าตุ๊กตาหมีเน่าตัวหนึ่งมากอดไว้ก่อนจะหลับไป
ตอนนึงสั้นไปไหมอ่า TvT
ความคิดเห็น