มุมของฉัน

ข้อมูลเบื้องต้น

ฉันเป็นแค่คนเล็กๆในโลกใบนี้ถ้ามองจากโลกอีกใบหนึ่ง    แต่ในความรู้สึกตัวเรานั้นแหล่ะและความรู้สึกของเรานั้นแหล่ะใหญ่สุด

เนื้อเรื่อง

     เรื่องของฉัน..    ฉันมองไปยังใบไม้ที่ปลิวและปลิวไปตามลม   ฉันคิดว่าคนเราก็เหมือนใบไม้ใบนั้น เมื่อใบไม้ยังสดและยังแข็งแรงก็ช่วยชูความสง่างามให้ต้นไม้  และเมื่อมันถึงเวลาที่มันต้องร่วง มันก็ต้องร่วงไปตามกาลเวลาของมัน  ร่วงลงสู่พื้นแล้วก็จะถูกลมพัดให้ไปไกลแสนไกล  ไปสู่ที่ใดไม่มีใครรู้..และในที่สุดมันก็หนีไม่พ้นที่จะเป็นประโยชน์ให้โลกใบนี้ต่อไป         คนเราก็เหมือนกันในที่สุดถ้ามันถึงเวลาของเรา  ไม่ช้าหรือเร็ว  ที่สุดของที่สุดคนเราก็ต้องเป็นผงดิน และเป็นส่วนประกอบของโลกต่อไป  ฉันคิดว่าคงไม่มีใครที่ไหนจะหนีกฏข้อนี้ไปไม่ได้  เพราะมันเป็นกฏของธรรมชาติ........ดังนั้นฉันคิดว่าก่อนที่เราจะร่วงตามเวลาเหมือนใบไม้เราก็ควรจะทำประโยชน์ของเราให้เต็มที่  เมื่อที่เราต้องเป็นไปตามกฏเราก็จะได้ไม่เสียดาย.