[Song Fic]"ขาดความอบอุ่น"(D18)

ข้อมูลเบื้องต้น

Song Fiction “ขาดความอบอุ่น”

Artist : Am Fine

Fandom : Katekyo Hitman REBORN !

Pairing : D18 (Dino X Hibari)

Category : Romance (ท่านฮิจะเพ้อไปคนเดียว)

Warning : เพิ่งแต่งเรื่องแรก มันอาจจะมั่ว รั่ว เสื่อมไปบ้าง ถ้ายังไงก็ช่วยติชมกันหน่อยน่ะครับ !!

Music Playlist at MixPod.com

เนื้อเรื่อง

ขอบคุณนะคะ (?) ทุกทีที่จับมือฉัน



“ ไอ้ม้าโง่ เอามือสกปรกๆของแกออกไปนะ!! ” ร่างบางกล่าวพร้อมกับแกะมือของร่างสูงที่กุมมือของเขาออก

.. ทำไมตอนไอ้ม้านี่จับมือฉัน ถึงได้รู้สึกแปลกๆ กันนะ

.. ก็ไม่ได้ไม่ชอบ ไม่ได้รังเกียจอะไรนักหรอก แต่ใจมันเต้นแรงปิดปกติ เหมือนมันจะหลุดออกมา



สายตาที่จ้องมองกัน



.. ดวงตาที่สดใสนั่น ทำไมฉันถึงชอบมองกันนะ



บรรเทาอาการเหงาใจ




.. ทั้งๆที่แต่ก่อนฉันอยู่คนเดียวตลอดไม่ต้องการให้ใครมายุ่ง แต่ทำไมทุกวันนี้ฉันขาดแกไปไม่ได้



โปรดอย่าขัดเขิน ฉันเองแค่อยากจะหาย
โรคคนว้าเหว่ในใจ อยากให้เธอรักษาที




.. ทำไมฉันถึงได้อ่อนแอขนาดนี้น่ะ ตั้งแต่ที่มีแกเข้ามา



เริ่มมีอาการเหงาปวดหัวที่ใจชั่วคราว ช่วยมาดูแลฉันที
อาการเหน็บหนาวหัวใจมันสั่นอย่างนี้เมื่อเธอไม่อยู่ทุกที ช่วยลองวินิจฉัยกัน




” คุณเคียวครับ ไม่ทานอะไร ซักหน่อยหรอครับ ” คุซาคาเบะลูกน้องผู้ซื่อสัตย์เอ่ยถามฮิบาริ เคียวยะ ด้วยความเป็นห่วง

“ ไม่ ”

“ แต่คุณเคียวไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะครับ ” คุซาคาเบะกล่าวเมื่อเห็นว่าเจ้านายของตน ไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อวาน ซ้ำยังหงุดหงิดง่ายไล่ละเลงเลือดบนหัวของคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเล่น

“ ก็บอกว่าไม่ไงเล่า ” ฮิบาริหันไปตะคอกใส่คุซาคาเบะด้วยความหงุดหงิด

“ ครับ “ คุซาคาเบะกล่าวแล้วเดินออกจากห้องไป

.. นี่มันก็สองเดือนกว่าๆแล้ว ที่มันไม่เสนอหน้าโง่ๆของมันมาให้เห็น




ขาดความอบอุ่น หนาว เกิดเป็นคนอ่อนไหว เริ่มลำบากใจ ถ้าไม่หายจะทำไงดี




.. ทำไมถึงได้รู้สึกเหงาขนาดนี้กันน่ะ ไม่ชอบเลย




อาจต้องเพิ่มเติมรักบอกกันให้ฟังมากกว่านี้ ทุกทุกนาทีที่เราอยู่ด้วยกัน




.. กะอีแค่คำว่ารัก ทำไมฉันถึงไม่สามารถพูดออกไปได้ ทั้งๆที่ไอ้ม้าบ้านั่นพูดได้ทั้งวันทั้งคืน




ใกล้เข้ามาอีกนิด ช่วยชิดเข้ามาอีกหน่อย ฉันคงหายใจเลื่อนลอยถ้าเธอกอดไว้




.. เมื่อไหร่แกจะกลับมาไอ้ม้าโง่ ฉันคิดถึงแก คิดถึงอ้อมกอดของแก



ใกล้ใกล้กว่านี้ ให้รู้ว่ามีคนข้างกาย รักษาอาการเหงาใจด้วยการรักกัน




.. คิดถึงหน้าโง่ๆของแก กลับมาเถอะน่ะ ก่อนที่ฉันจะเป็นไปมากกว่านี้ ช่วยทำให้ฉันหายจากอาการบ้าๆนี่ที



ใกล้เข้ามาอีกนิด ช่วยชิดเข้ามาอีกหน่อย ฉันคงหายใจเลื่อนลอย ถ้าเธอกอดไว้




“ เคียวยะจ๋า ฉันกลับมาแล้ววว ” เสียงของม้าพยศดังมาจากหน้าประตู

เอี๊ยดด เสียงประตูถูกเปิดออก

ตุ๊บ!!ร่างสูงที่กำลังจะวิ่งเข้ามาสะดุดขาตัวเองล้ม ไถหน้าอันหล่อเหงาลงไปกับพื้นอย่างเต็มรัก

“ โอ๊ยยยยย “ ร่างสูงร้องพลางลูบแก้มตัวเองแล้วใช้มือยันลุกขึ้นมา

“ เฮอะ! งี่เง่า” ร่างบางพูดออกมาด้วยสีหน้าเอือม

“ เคียวยะใจร้าย !!”ร่างสูงกล่าวออกมาพร้อมทำหน้าที่ตนคิดว่าน่ารัก(?) แต่สำหรับฮิบาริแล้วมันออกจะปัญญาอ่อนที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาเลยก็ได้

“ เคียวยะจ๋า ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฉันคิดถึงเคียวยะจังเลย ”ไม่ว่าเปล่า ร่างสูงรวบตัวร่างบางเข้ามาใกล้ มือใหญ่บีบคางให้ร่างบางเผยริมฝีปากออกและแทรกลิ้นอุ่นเข้าไปเก็บเกี่ยวความ หอมหวานของคนตรงหน้าราวกลับหิวโหย

.. ฉันก็คิดถึงแก คิดถึงแกเหลือเกิน..ดีโน่

ใกล้ใกล้กว่านี้ให้หายสักทีโรคขี้เหงาใจ รักษาคนเดียวไม่หายต้องรักกัน


“ เคียวยะคิดถึงฉันบ้างรึปล่าอ่ะ ”

“ ... ”

“ แล้วเคียวยะ..รักฉันบ้างรึเปล่า ”ร่างสูงถามด้วยสีหน้าอันเจ็บปวด

“ ...”ร่างบางยังคงเงียบ ไม่มีเสียงใดหลุดออกมาจากปากของร่างบาง

“ แต่ไม่เป็นไรหรอก ถึงเคียวยะจะไม่รักฉันแต่ฉันก็รักเคียวยะน่ะ ”ร่างสูงเอ่ย พลางยิ้มหน้าระรื่น แต่ก็คงปิดแววตาอันเจ็บปวดของตนต่อหน้าฮิบาริไม่ได้

“ แกนี่มันโง่จริงๆเลย แค่ฉันไม่ได้บอกว่ารักแก .. มันก็ไม่ได้แปลว่าฉันไม่ได้รักแกน่ะ ”ร่างบางเอ่ยจบแล้วรีบหันหลังให้ร่างสูงทันที เพราะไม่อยากให้ร่างสูงเห็นใบหน้าที่เป็นสีแดงระเรื่อของตน

“ ฉันรักเคียวยะที่สุดเลยยย ”

จุ๊บ !

ร่างสูงยิ้มแป้นแล้ววิ่งไปหอมแก้มร่างบางทันที


o_O “ จะขย้ำให้ตาย!!!!! ”

Fine.