กำหราบรักแสนพยศ

#นิยายเรื่องนี้ แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนล้วน ๆ สถานที่และตัวละครไม่ได้มีอยู่จริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

************************

เสน่ห์หา เพียงเจ้า แก้วดอกนี้

 นวลฤดี ขาวบริสุทธิ์ ดุจหยาดฝน

กลิ่นเจ้านั้น หอมละมุน ชื่นกมล

 มิว่าคน หรือภุมรินทร์ หลงกลิ่นเอย

**************************

เมื่อรู้ว่าคนที่ตัวเองมีเรื่องด้วย คือคู่หมั่นที่จะต้องตบแต่งกันในเร็ววัน จันทร์เจ้าถึงกับหอบผ้าหอบผ่อนกระโดดหน้าต่างหนีงานแต่ง แต่อนิจจา เมื่อทิ้งตัวลงไปเบื้องล่าง กลับตกลงไปอยู่ในอ้อมแขนของใครคนหนึ่ง  คนที่ตนไม่อยากเจอมากที่สุดในตอนนี้

พรึ่บ!!

"คะ-คุณพี่ขุน"

"เจ้าหนีพี่มิพ้นดอกหนา พ่อจันทร์"

ปากหนาพูดกับคนในอ้อมแขน พลางกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา จนคนที่กำลังถูกมองถึงกับเสียวสันหวาบ

*************************

สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกคน เรื่องนี้เป็นพีเรียดไทยเรื่องแรก ที่ไรท์แต่งนะคะ หากมีภาษาที่ฟังดูแปลกไป หรืออะไรที่ยังไม่สมเหตุสมผล ไรท์ก็ต้องขออภัยด้วย

เรื่องนี้นอ.แสบซนอีกเช่นเคย น้องไม่อยากออกเรือนกับพี่ ถึงขั้นจะกระโดดหน้าต่างหนี ใครที่ชอบแนวฟิลกู๊ดรับรองว่าไม่ผิดหวังจร้า