ลิขิตรักราชามังกร

ลำดับตอนที่ #2 : อานาจักรมังกร

ณ......อาณาจักรของเผ่ามังกรที่ยิ่งใหญ่

บนบัลลังสีทองอร่ามมีบุรุษมีบุรุษผู้งามสง่านั่งอยู่เคียงข้างด้วยราชินีที่เเสนงดงาม

นางหนึ่ง ใบหน้างามหวานหยด ที่สามารถมัดใจจอมราชาอย่างพระองค์เสียอยู่หมัด นางเป็นราชินีที่ถูกเลือก จากหมู่บ้านกลางป่าต้องห้ามแห่งนั้น นางเป็นชาวเผ่าหงส์ไฟเป็นนางหงส์ที่เคียงคู่มังกรอย่างพระองค์ ตั้งเเต่บรรพบุรุษมาจนถึงปัจุบันเผ่ามังกรได้เจริญรุ่งเรือง และยิ่งใหญ่มาตลอดหลังจากรับคนของเผ่าหงส์ไฟมาเป็นราชินีคู่บันลัง องค์ราชาได้เรียกประชุมเหล่าขุนนาง เกี่ยวกับเรื่องงานมงคลที่จะเกิดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้า

"ว่าอย่าไรล่ะท่านเสนา ข้ามอบหน้าที่จัดงาน
อภิเษกของเฟยหลง กับอี้เฟยให้ท่านจัดการท่านจะขัดข้องหรือไม่"

"กระหม่อม น้อมรับบัญชาพะยะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมจะรีบจัดการโดยเร็วพะยะค่ะ''

"ดีมากท่านเสนา ข้าไว้ใจคนไม่ผิดจริงๆ"

พระองค์เอ่ยขึ้นพร้อมเเสดงสีหน้าพอพระทัยเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะหันไปถามโอรสฝาเเฝดทั่งคู่ของพระองค์

"เเล้วพวกเจ้าละ เฟยหลง อี้เฟย อีกหนึ่งเดือนข้างหน้า พวกเจ้าต้องไปรับตัวคู่พันธะของเจ้าเเล้ว เตรียมพร้อมกันเเล้วใช่หรือไม่"

"พวกข้าพร้อมเเล้วพะยะค่ะเสด็จพ่อ"

เฟยหลงเเละอี้เฟยตอบพระบิดาออกไป องค์ราชามองโอรสทั้งคู่ ด้วยสายตาอ่อนโยน โอรสฝาเเฝดของพระองค์ ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเหมือนกันเลย นอกจากหน้าตา นิสัยรึ หึหึ ก็คนละขั้วกันเลย
คนพี่ นามว่าเฟยหลง เคร่งขรึมดุดัน สมกับที่พระองค์วางใจจะยกบันลังนี้ให้ดูเเลต่อจากพระองค์ในภายภาคหน้า
ส่วนคนน้อง นามว่าอี้เฟย สนุกเฮฮา ลื่นไหลไปวันๆ ไม่สนใจราชกิจอันใด มักจะโยนให้เเฝดผู้เป็นพี่เสียส่วนใหญ่

"เช่นนี้ก็ดีเเล้ว ส่วนเรื่องเตรียมงานทุกอย่าง เป็นหน้าที่ของเจ้านะจิ่นเม่ย เจ้าจะไหวหรือไม่"

"ไหวสิเพคะ งานมงคลของโอรสเราทั้งคู่นะเพคะฝ่าบาท เหนื่อยเเค่ไหนหม่อมฉันทนได้เพคะ"

นางพูดขึ้นพร้อมกับมองใบหน้าของสวามี พลางให้คิดย้อนไปถึงตอนนั้น นางคือหญิงสาวผู้ถูกเลือก จะหลีกหนีก็ไม่ได้ นางร้องห่มร้อง ให้ไม่เป็นอันกินอันนอน กลัวไปเสียหมด จนถึงกำหนดที่ราชามังกรต้องมารับตัวเจ้าสาวของตน ทั้งคู่เห็นหน้าของ กันเเละกัน ก็ไม่อาจปฎิเศษได้เลยว่า ต่างก็ตกหลุมรักซึ่งกันเเละกัน จนถึงทุกวันนี้ ผ่านมาก็นานหลายปีเเล้ว เเต่ทั้งคู่ก็มีความรักให้กันไม่เสื่อมคลาย

"เอาล่ะทุกท่าน เเยกย้ายกันไป ใครมีอะไรก็ไปทำเถิด"

"พะยะคะฝ่าบาท"

พอจบคำสั่งปิดประชุมของพระองค์ ทุกคนต่างก็เเยกย้ายไปทำงานของตน เหลือก็เเต่องค์ราชินีเเละพระองค์ ที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม

"ฝ่าบาทคิดว่าโอรสทั้งสองของเราจะพอใจคู่ของตนหรือไม่เพคะ"

"เจ้าอย่าลืมสิ คู่พันธะก็เปรียบเสมือนคู่ชีวิต"

"หม่อนชั้นไม่เข้าใจเพคะ"

"ก็เหมือนเจ้ากับข้า ชีวิตของข้าครึ่งนึงอยู่ที่เจ้า เเละชีวิตของเจ้าครึ่งนึงอยู่ที่ข้าเช่นกัน สัญลักษ์บนเนินอกเจ้า ก็ยืนยันได้มิใช่หรือ ยอดรักของข้า"

ราชามังกรกล่าวหยอกล้อชายาตน พร้อมก้มหน้าลงหอมเเก้มนวลเสียฟอดใหญ่ เป็นเหตุให้ชายารัก หน้าเเดงระรื่อไปถึงใบหู ยกฝ่ามือฟาดเข้าให้เสียเต็มรัก เพราะเขินอาย เป็นเหตุให้สวามีหัวเราะร่วนอย่างถูกพระทัยยิ่งนัก

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ดูเจ้าสิจนป่านี้เเล้ว ยังไม่ชินอีกรึ เขินได้น่ามองนักนะเจ้า"

นางเงยหน้าขึ้นมองสวามีที่บัดนี้ ถึงเวลาจะล่วงเลยมานานเเล้ว เเต่ทว่ามองกี่ครั่งก็ยังคงหล่อเหลา องอาจ ดุจพยามังกรเหมือนเดิม มิเคยเปลี่ยนนางดีใจยิ่งนัก
ที่ตนเป็นดั่งดวงใจ ของพยามังกรตนนี้

"หม่อมฉันรักพระองค์นะเพคะ"

"หึหึหึเเต่ข้ารักเจ้ามากกว่า......ราชินีของข้า"

พูดจบพระองค์ก็คว้าร่างบางเข้ามากอดไว้เเนบอก พร้อมก้มลงจุมพิตที่หน้าผาก มลอย่างเเสนรัก

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++










#ตอนนี้สั้นสักหน่อยนะคะเเต่จะพยายามลงไห้ยาวมากกว่านี้น้าาาา

#นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวายเเนวเเฟนตาซีเน้นเขียนง่ายอ่านง่ายนะคะ
(ไม่ซีเรียสเนอะ)

ไรท์จะพยามอัฟให้สม่ำเสมอ ไม่ทิ้งเเน่นอนค่ะ

#สุดท้ายนี้ถ้าหากชอบก็ช่วยกันกดติดตามเเละคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
(รักรีดทุกคนนะค้าาาาา)