คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 14
“Vancouver kris & Wushu Cowboy”
Chapter 13
คริสวิ่งออกมาจากลู่หาน และเซฮุนแล้ว เขาเดินตามหาเถา และภาวนาว่าเถาคงไม่โกรธจนกลายร่างถล่มโลกหรือไปปีนต้นไม้แล้วโดดลงมาน้อคเอ้าท์ไปแล้ว เ
ขาตามหาแต่ไม่เจอเถา ทั้งที่สวนสาธารณะ คอกม้าไม่มีเถา
“แม่งเอ้ยย ย ไม่ให้หัดอยู่ให้มันจบเรื่องว่ะ! จะได้ไม่ต้องหาให้เหนื่อย= =”มือเรียวกดโทรศัพท์แล้วโทรหาเถา แต่ว่าเขาปิดเครื่อง.. นี่มันก็เกือบเย็นแล้วน่ะ หรือว่าจะกลับบ้านไปแล้ว??
“พี่จองโมครับบ..เถาอยู่ไหม?” คริสหอบแห่กๆ แล้วเอ่ยถามจองโมที่ทำหน้างงๆ เมื่อเห็นคริสดูตื่นๆ
“อ่อ กลับมาแล้ว อยู่บนห้องน่ะ ขึ้นไปเลยๆ เออ ฝากบอกมันว่ามีของกินอยู่ในครัว เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอกน่ะ..มีงานกับฮีชอลเบาๆ-.-”
“ครับผม โชคดีครับบ ซื้อขนมมาฝากด้วย.. ฮ่ะๆ” ยังจะมีอารมณ์ติดตลกน่ะคริส เขาสาวเท้าขึ้นมา ก่อนที่จะมายืนอยู่หน้าห้องสองห้อง แล้วเถาอยู่ห้องไหนล่ะ?
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก...” คริสเคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบออกมาจากห้องนั้น เขายังคงเคาะต่อ .. ต้องโกรธมากแน่ๆ เถาต้องโกรธมากแน่ๆ ไม่เคยมีใครทำให้เขาเป็นกังวลได้มากเท่านี้มาก่อน
“เถา ..โกรธอะไรเนี๊ยะ?ออกมาคุยกันดิ เมื่อกี้ที่ได้ยินเข้าใจผิดน่ะ เซฮุนมันแกล้งเล่น ..อย่าไปลือสามันเลยมันก็ปากหมาแบบนั้นแหล่ะ เถา อย่าเงียบดิ..ก๊อก ก๊อก ก๊อก เถา..” เรียกไปก็เคาะไป
หารู้ไม่ว่า ประตูห้องอีกฝั่งเปิดออกมา ..จื่อเถาจะยืนพิงประตูกอดอกแล้วฟังคริสพูดอย่างสบายใจเฉิบ แล้วยืนขำเบาๆ เขาอยู่ในทุกเหตุการณ์ แต่ซ่อนตัวไว้.. ตั้งแต่ตอนที่ลู่หานมาว่าคริสแล้ว และก็เข้าใจทุกอย่าง แต่ยังเคืองไอ้เซฮุนนี่เบาๆ แต่เขาไม่ได้โกรธอะไรคริสแล้ว
“เถา..อย่าโกรธดิ ทีหลังจะไม่โกหกแล้วเฮ้ยย.. อย่าโกรธดิ ออกมาคุยกัน! จะพังเข้าไปแล้วน่ะ”คริสพูดขู่ เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร? ทำไมต้องลนลานขนานหนัก แต่ไม่อยากให้ อีกคนเป็นแบบนี้
“เอ้าๆ ใจเย็น ห้องผมอยู่นี่..”เถาเริ่มสงสารเลยเอ่ยเรียก
คริสอยากเดินไปตบกระบานแล้วก็บอก ทำไมไม่บอก ว่าห้องอยู่ตรงนี้ แต่ตอนนี้ต้องยอมก่อน
“ใจคอจะพังห้องกันเลย หรือไง ฮ่ะๆๆ” เถาพูดต่อแล้วหัวเราะ
“แล้วทำไมไม่เรียกให้เคาะอยู่ได้ตั้งนาน - - โกรธอยู่ป่ะเนี๊ยะ? ไม่โกรธจะกลับล่ะ”คริสทำท่าจะโกย เพราะว่าเสียฟอร์ม แต่โดนเถาลากเข้าห้องก่อน
“อะไรเนี๊ยะปล่อยเลย หายไปไหนมา? เดินหาแทบตาย”
“สนใจกันด้วยเหรอ? นึกว่าสนใจแต่เซฮุน”เถาอยากจะแกล้ง..
“มันไม่ใช่แบบนั้น เซฮุนมันแกล้งเฉยๆ .. โอ้ยขี้เกียจอธิบาย ไม่สนใจล่ะมั่ง”
“ไม่สนใจกันเหรอ น่าน้อยใจจริงๆ เลย”เถาแกล้งทำหน้าลูกแมวอ้อนใส่คริส คริสได้แต่ส่ายหัว ..คงไม่มีอะไรน่าห่วง อาการแบบนี้คงหายโกรธแล้วล่ะ
“ปัญญาอ่อนล่ะ.. ตกลงหายโกรธ ทุกเรื่องแล้วน่ะ?” รักษาฟอร์มตามเดิม
“ยัง”
“เรื่องไหน?”
“จูบแรกของนาย?”
“โอ้ย ยก็ไปฟังมัน มันแต่งเรื่องง= = นายหัดเป็นคนซื่อตั้งแต่เมื่อไรกัน?” เถาไม่ได้ตอบอะไร
เขายิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนที่เขาจะเอานิ้วโป้งจิ้มปากตัวเอง ก่อนที่จะไปทาบบนปากคริสเบาๆ
“ผมจอง..”เถาพูดเบาๆ คริสสตั้นไป 8วิ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก! คริสระเบิดอยู่ในใจ แต่ก็ยังทำหน้าเฉยๆ เขาเปลี่ยนประเด็น เพราะหน้าตัวเองกำลังแดงขึ้น
“เล่นไรเนี๊ยะ!? เออ พี่จองโมบอกว่า ข้าวเย็นอยู่ข้างล่าง พี่เขาออกไปหาเจ๊” เถาพยักหน้ารับรู้
คริสมองที่หน้าเถา ก่อนที่จะมองที่มุมปากของเถา ว่ามีรอยช้ำ จากหมัดเซฮุนแน่นอน
“เจ็บไหมน่ะ?”
“ไม่เจ็บมั่งถามได้..”
“ใส่ยาหรือยัง?” เถาได้แต่ส่ายหัว คริสเห็นกล่องพยาบาลข้างๆ เตียงเลยจับเถานั่ง ก่อนที่จะทายาให้อย่างเบามือ..
เถาฟิน! เขานั่งให้คริสทายาให้ตามรอยฟกช้ำ หน้ายุ่งๆ นี่มันน่ารักจริงๆ คริสบ่นอุบ บอกเขาอย่าไปบ้าพลังอีก เข้าได้แต่พยักหน้ารับไว้ มือหนาถือโอกาสรวบเอาของอีกคนมาชิดๆ กับตัวเอง
“อยากตาย?? เอามือออกไป”คริสเอ็ด แล้วจิ้มแผลแรงๆ
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย..รุนแรงจังล่ะ เจ็บอยู่น่ะ”แต่มือของเถาก็ยังไม่ยอมล่ะออกจากเอวเขา
คริสขี้เกียจจะสู้รบด้วย เลยปล่อยให้เขากอดอยู่แบบนั้นจดทายาเสร็จ ก่อนที่จะดิ้นตัวออกมา ..
“สมน้ำหน้า.. รู้งี้หน้าปล่อยให้ตีกันให้ตาย”
“ใจร้าย..”
“แล้วไงล่ะ?”
“ไม่แล้วไง.. ฮ่าๆ ก็สวย”
“สวยพ่อง!!!”
เย็นวันนั้นหลังจากที่เหตุการณ์ทุกอย่างสงบลงแล้ว ..เถาพาคริสมาที่คอกม้า ภายนอกดูย่ำแย่มากเพราะอยู่ติดกับโรงงานขยะ แต่ภายในกลับสวยอย่างไม่น่าเชื่อ แต่เสียดายที่ข้างๆ เป็นโรงงานขยะที่ชื่อ ว่า kang’s waste เมื่อผลักประตูบานใหญ่เข้าไป
เขาพบกับลานกว้าง และมีคอกม้าที่ทำด้วยไม้เป็นแนวยาว คริสดีใจมากที่ได้เห็น โคล กับ โกลด์ อีกครั้ง เขาเดินไปลูบหัวมันเล่นอย่างชอบใจ
“โห่ๆๆๆ ไม่เจอกันนาน โตขึ้นน่ะเนี๊ยะ” คริสพูดแล้วลูบหัวโกลกับโคลอย่างชอบใจ ก่อนหน้านี้ เขาแอบคิดว่าจะไม่ได้เจอพวกมันอีกแล้ว ..แต่ตอนนี้ไม่ใช่! เขาได้เจอพวกมันอีกครั้ง พร้อมกับเถา..
ฟิน!
“ไงง ฮีโร่ ฮ่าๆๆ ไม่ได้เจอเลยตั้งแต่มา.. คิดถึงง~”จองโมโผล่มาพร้อมฮีชอล คริสยิ้มอย่างมีมารยาท ดูไปดูมา สองคนนี้เริ่มจะเหมือนเพื่อนสาวขึ้นทุกวัน
“แป้ดดดดดดดดดด ปรี๊ดดด แป้ดดดแป้ดดด” เสียงรถบรรทุกจำนวนมากดังขึ้น ทำให้ม้าในคอกแตกตื่น แล้ววิ่งไปวิ่งมา
เป็นครั้งแรกของคริส ที่เห็นของจองโกรธจัด ประตูไม้ถูกผลักพร้อมกับ ผู้ชายภูมิฐาน ร่างอวบคนหนึ่งเดินยิ้มร่าเริงเข้ามา
“ขอโทษน่ะครับ เพื่อนบ้าน พอดีพนักงงานชอบเล่นแบบนี้กัน..หึหึ ”เขาพูดแล้วหัวเราะในขณะที่ทุกคนมากันทำหน้าไม่พอใจ
“ผมคังอิน ยินดีที่ได้รู้จักครับ” คังอินแนะนำตัว
“ผมจองโม” จองโมนำนำตัวกลับอย่างไม่เต็มใจ .. แล้วคิดในใจ “ใครอยากรู้จักมึง?”
ไม่มีใครชอบขี้หน้าเขาสักคน เขายิ้มร้ายก่อนที่จะเดินออกไป จองโมทำท่าจะกินเลือดกินเนื้อ ถ้าไม่เห็นว่าเป็นผู้ใหญ่กว่าเอาด่าไปแล้ว ทั้งคริสและเถา มองหน้ากัน แล้วก็บอกว่า “กูเกียจมันเบาๆ”
“ไอ้คังอินอะไรนี่ดูบัดซบชะมัดเลย..”ฮีชอลสบถ
“ฉันเกียจขี้หน้ามัน- - คอยดูน่ะๆ คอยดู!”
“คนแก่สองคนใจเย็นๆน่ะครับ ฮ่าๆ..”คริสเอ่ยแซว
“เดี๋ยวแกจะตายก่อนไอ้คริส!!”ฮีชอลแหวใส่ คริสได้แต่วิ่งหนี
------------------------------------------------------------------ 100%
ความคิดเห็น