คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ep.2
คริส-เลย์2
เช้าวันต่อมา
ผมตืนขึ้นพร้อมกับความง่วงแบบสุดๆ(เมื่อคืนหนีอย่างสุดชีวิต)แต่ผมจำได้ว่าผมนอนข้างล่างแต่ตอนนี้ผมนอนข้างบนและผ้าห่มผืนโตกำลังคลุมตัวผมอยู่...ผมนั่งคิดไปสักพักได้ยินเสียงคนเปิดฟักบัวในห้องน้ำ
"สงสัยเป็นคริส"เดี่ยวก่อนถ้าตอนนี้ผมนอนบนเตียงแสดงว่าคริสเค้า......ผมรีบลุกขึ้นบางเหมือนจะบอกกับตนเองว่าเจ็บบั้นท้ายหรือเปล่าแต่ผมไม่ได้รู้สึกเจ็บหรืออะไรทั้งนั้นผมคิดว่า. คริสคงไม่อยากเป็นโรคHIV หรอกมั่งผม. บ่นอยู่คนเดียวบนเตียงรู้สึกว่าคริสกำลังอาบน้ำเสร็จเพราะผมไม่้ได้ยินเสียงฟักบัวอีกแล้วผมรีบเอาผ้าห่มคลุมโปรงแล้วแกล้งหลับผมได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก
"สงสัยคริสออกมาแล้ว"ในขณะที่ผมฟังการเคลื่อนไหวของคริสผมรู้สึกเริ่มหายใจไม่ออกเล่นเอาผ้าห่มมาคลุมโปลงนิ่....ผมเริ่มไม่ไหวแล้วรู้สึกเหมือนโดนบีบจมูกบีบปากแต่ทำไงได้ต้องทนแต่การทนของผมมันไม่นานสักเท่าไรผมตัดสินใจเอาผ้าห่มออกแล้วสูดอากาศเข้าเต็มปอดอย่างโล่งผมแอบไปมองคริสที่กำลังแต่งตัวอยู่คริสกำลังเอาผ้าขนหนูที่บังท่อนล่างไว้อยู่แต่คริสคงเห็นว่าผมตื่นแล้วเลยถาม
"ตื่นแล้วหรอ"แต่กระทำของคริสทำไปเรื่อยจนกระทั้ง!!!!
.
.
คริสกำลังดึงผ้าขนหนูที่บังท่อนล่างเอาอยู่
"นาย...คิดที่จะอายกันบ้างไหม"ผมถาม
"อายทำไม..."
"นี้...ปิดเดี่ยวนี้"
"ไม่เอา...เป็นคนชอบโชว์มีอะไรป่ะที่รัก"
"ไอบ้า"ผมตัดสินเอาผ้าห่มบังร่างของคริสที่กำลังอยู่ในสภาพที่โชว์อยู่แล้วผมลุกขึ้นพร้อมกับผ้าห่มที่บังตาอยู่เพื่อไม่เห็นสิ่งแปลกปลอมตาผมมองประตูผมวิ่งอย่างเร็วหวังที่จะไปให้ใกลจากห้องนี้......อีก2ก้าวเท่านั้นก้อจะออกจากนรกแล้วแต่มีบุคคลร่างใหญ่มาอุ้มผมจึงทำให้ขาผมลอยเหนือพื้น
"จะไปไหน"คริสถาม
"ปล่อย...นี้นายกำลังโป๊อยู่ใช่ไหมแล้วมาอุ้มทำไมปล่อย"
"โอ้ย...คุยผมใส่บ๊อคเซอร์อยู่....จะกลัวอะไร"
"ถ้าผมทำขืนใจคุณยังไงคุณก้อไม่ท้อง"
"แล้วไมทำท้าส่อว่ากำลังจะทำล่ะ" "ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยเห็นคุณจะออกไปข้างนนอกก้อแค่อุ้มไว้เฉยๆ"
"งั้นก้อปล่อยได้แล้ว...จะลง"พูดยังไม่จบคริสโยนผมลงบนเตียงอย่างเร็ว
"แล้วแต่งตัวเสร็จยัง"ผมถาม
"กำลังแต่งตัว"คริสแต่งอย่างช้าจนทำให้ผมที่กำลังเอาผ้าปิดตานั้นถามอีกรอบ
"เสร็ยัง"
"เสร็จแลัวๆ...เอาผ้าออกได้แหล่ะ"ผมค่อยๆเอาผ้าออกอย่างช้าเมื่อพบว่าคริสแต่งกายที่ไม่ร่อนจ่อนให้น่ารังเกียดแต่
"วันนี้นายไปทำงานหรอ"ผมถามด้วยความอยากรู้
"เปล่า..."
"แล้วแต่งอย่างนี้เพื่อ"ผมเห็นคริสใส่เน็คไท่พร้อมสูตสีดำที่ใครๆดูแล้วงต้องว่าเท่ห์
"ก้อ...จะไปงานศพขอหม่อมราชวงศ์ที่รู้จักน่ะ...สนใจไปป่ะ"คริสถามแบบหน้าตาเจ้าเล่ย์
"ไม่เอาอ่า"
"เอ้าจะได้ไปแนะนำว่าที่คนรักให้พวกหม่อมจะได้รู้จักไง"คริสทำหน้านิ่ง
"งานศพเค้าคงดีใจเนาะที่มหาเศรษฐีระดับหมื่นล้านได้แต่งงานแล้ว"
"แน่นอน"คริสตอบอย่างมั่นใจ
"ประชดเว้ย"
"ตกลงไปไหม"
"ไม่ไป!!!"
"ตามใจ...อยู่คนเดียวระวังน่ะ"
"ไม่กลัว...ตาไม่ได้ขาว"
"อื้อ...บ้านซื้อใหม่อ่ามันมี...."ในระหว่างที่คริสพูดผมก้อพรางกลัวในใจ
"มันชอบ...แบร่่"คริสตะโกนเสียงน่ากลัวทำให้ผมตกใจ
"อ้ายย"
"ใหนบอกไม่กลัว..."
"ไม่ได้กลัวก้อนายเล่นตะโกนออกมาก้อตกใจหมดสิ"
"ตามใจแต่ก่อนไปขอ..."ผมกำลังทำท้างงอยู่ว่าคริสต้องการอะไรทันใดนั้นคริสคริสรีบเอาปากมาจุ๊บกับที่หน้าพากของผม
.
.
จุ๊บ
"อ้าย....ทำอะไรเนี่ย"ผมพูดดุคริสพรางเอามือมาถูรอยจุ๊บที่หน้าผากออกอย่างแยะ
"ก้อจูบภรรยาก่อนออกไปข้างนอกไง...ไปหล่ะจุ๊บบบ"คริสพูดพร้อมกับเอามือปิดปากและปล่อยจูบให้ผมและรีบออกนอกห้องไป
"เห้ออ...ต้องทนอยู่อย่างนี้อีก4ปีหรอเนี่ย"ในระหว่างที่ผมคิดอะไรไปเพรินก้อคิดได้ว่าลืมพูดเรื่องธุระเลย
"โอ้ยยย...ลืมคุยธุระเรื่องนี้เลย"ผมเอามือ2ข้างตบหน้าอย่างเบาจู่ๆโทรศัพท์ก้อดังขึ้นผมหยิบโทรศัพท์มารับจึงรู้ว่าใครโทรมา
"สวัดดีครับแม่..."ผมพูดพร้อบกับเสียงที่เหนื่อยใจ" "[ไงลูก,เป็นไงบ้าง]"เสียงพ่อเสียงแม่แย่งกันพูดในโทรศัพท์
"โอ๊ะ..."ไม่ทันจะต่อประโยคต่อไปแม่พูดแทรกขึ้นมาก่อน "[ร้องทำไมลูก...หรือว่าเมื่อคืนลูกกับเจ้าบ่าวลูกทำ....กันอ่ะ]"ผมรีบหยุดความคิดแม่อย่างทันที
"ปล่าวสักหน่อยที่ผมร้องอยากจะบอกว่าเหนื่อยใจมากเจอกับคู่แต่งงานของพ่อกับอ่า...ส่วนเรื่องอย่างว่าไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน"ผมพูดเสียงแข็งอย่างมั้นใจ
"[หรอออออ....]"แม่กับพ่อเสียงสูง
"ช่ายยยย....."
"[ยังไงแม่ก้อโทรมาถามลูกว่าสบายกับชีวิตคู่หรือเปล่ายังไงก้อรีบๆมีลูกให้พ่อแม่น่ะ]"ผมแทบอึ่้งกับคำขอของพ่อกับแม่
"ผมผู้ชายน่ะแม่...ไม่มีทางท้อง"ผมหยุดความคิดแม่
"[จร้า...แม่กับพ่อก้อไม่มีเรื่องคุยแล้วแค่นี้น่ะ]"ผมรีบคุยกับแม่แต่มันก้อไม่ทัน
"เห้ออ...อยากจะบอกคิดถึงพ่อแม่ม๊ากมาก..แต่ทำไงได้ต้องทนพ่อแม่อุตสาห์ยืมเงินคนอื่นมาส่งเราจนจบปริญญาตรี"ผมนั่งคิดได้สักพักจนรู้ว่าบ้านไม่มีใครและแน่นอนบ้านเปิดแล้วผมคิดว่าวันนี้จะไปที่ๆตัวเองอยากไปผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบวิ่งลงไปข้างล้างเมื่อผมยื่นมือไปเปิดประตูแต่ความฝันทุกอย่างผมอยากจะทำเมื่อพ้นจากบ้านหลังนี้ไปได้หยุดเหมือนมีใครมันกดปุ่มหยุดเอาไว้เมื่อประตูร๊อคอย่างเดิมเหมือนเมื่อคืนผมพลักออกไปอีกรอบเพื่อความมั้นใจแต่มันร๊อคจิงๆแล้วคริสออกได้ไงอ่าผมร่วงกระเป๋าหาโทรศัพท์เมื่ิอเจอโทรศัพท์ผมกดโทรหาเบอร์ที่เพิ่งมาไม่นานผมกดโทรออกพร้อมรอคนขานรับ
"[ว่าไงลูก]"
"แม่มีเบอร์คริสหรือเปล่า"
"[มี..]"
"บอกเบอร์หน่อยแม่...ด่วนเลยน่ะแม่"
"[จ่ะๆ...จดเบอร์ตามน่ะ]"แม่พูดพร้อมบอกเบอร์จนเสร็จ"
"[มีอะไรหรือเปล่าลูก...]"แม่ถามอย่างเป็นกางวน
"เปล่าครับ...แค่นี้น่ะครับ"ผมกดตัดสายพร้อมกับกดเบอร์ที่แม่บอก
"นี้ใช่คริสหรือเปล่า..."
"[ใครน่ะ]"ทำให้ผมเงียบไปเพราะไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี(ถ้าตอบว่าภรรยานายไงรับรองว่าอยากลงแผ่นดินหนีเลย)
"ก้อคนที่นายทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวไง"
"[ที่รักหรอ?]"
"บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกคำว่าที่รักไง"
"[สงสัยใช่...มีอะไรโทรมาทำไมจ่ะคิดถึงหรอ]"
"บ้า...แค่อยากถามว่าทำไมประตูมันร๊อค...หล่ะ?"
"[ก้อผมล๊อคเองนี้แหล่ะ]"
"นายจะล๊อคทำไม"ผมพูดด้วยเสียงที่หงุดหงิด
"[ก้อกลัวคุณหนีไง...ทีเมื่อคืนกับเมื่อเช้าคุณยังจะหนีผมเลยผมต้องทำอย่างนี้เนี่ยแหล่ะคุณจะได้ไม่ไปไหนไง]"
"โอ้ย...จะไปข้างนอกไม่ได้เลยหรือไงอยู่บ้านเฉยๆมันหน้าเบื่ออ่า"ผมพูดพร้อมกับไปเอาน้ำในขณะที่ผมพูดไปพรางหิวน้ำจึงเดินไปหยิบน้ำในครัวผมหยิบแก้วออกมาพร้อมกับยังเอาโทรศัพท์แนบหูเอาไว้
"แล้วนายจะกลับตอนไหนอยากไปข้างนอก"
"[ยังผมเพิ่งมาถึงงานเองน่ะ]"คริสพูดเหมือนจะดุเด็ก
"ก้ออยาก...เห้ย"ในขณะที่ผมจะต่อบทโทรศัพท์ที่แนบหูไว้ลงมาอยู่ในแก้วที่หมายความว่าโทรศัพท์พังผมรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากแก้วที่เต็มไปด้วยน้ำออกพร้อมกับเช๊คสภาพเครื่องแต่ปรากฎว่าหน้าจอดับเปิดเครื่องไม่ติด
"แล้วจะทำไงดีเนี่ย"ผมนั่งคิด
"จะออกไปข้างนอกยังไง...คริสก้อเพิ่งถึงงานเอง"ผมนั่งเซงหน้าโทรทัศน์อย่างเบื่อในขณะที่ผมนั่งเบื่ออยู่จู่ได้ยินเสียงเหมือนคนเปิดประตูใหญ่ที่ล๊อคออก
"ใครมาน่ะ"ผมนั่งคิดอย่างสงสัย
"นี้ นี้ ที่รัก คุณอยู่ไหน"คริสมาและตะโกนคำที่ผมแสนเกลียดที่สุดผมลุกขึ้นเดินไปหาคริสได้ไม่กี่เก้าขาดันพริกอีก!!!
"โอ้ย..."ผมร้องด้วยความเจ็บปวดคริสคงได้ยินจึงรีบวิ่งมา
"เป็นไร..."
"เปล่า...ขามันพริกเฉยๆ"ผมพูดพร้อมกับมีมือของชายร่างสูงช้อนตัวผมขึ้นอย่างหน้าตาเฉย
"ทำอะไรอ่า...ปล่อย"
"ขึ้นห้องไง"คริสพูด
"ขึ้นทำไมไม่ขึ้น...นายจะทำอะไรฉันปล่อย"ผมพูดพร้อมกับดิ้นอยู่
"โอ้ย...ไม่ทำอะไร!!!ทำตัวเหมือนผู้หญิงโดนผู้ชายข่มขืนไปได้"
"ก้อหน้านายมันส่อจิงๆอ่าา"
"เดี่ยวก้อทำจิงๆหรอกถ้าขืนยังไม่หยุดดิ้นน่ะจะปล้ำจิงๆน่ะ"
"เห็นไหม...นายจะทำจิงๆใช่ไหมปล่อยน้ะ"ผมดิ้นสุดแรงเกิดจึงทำให้คริสหยุดเดินวางผมลงกับพื้นทางเดินก่อนถึงห้องและจู่ๆคริสก้อมาคร่อมตัวผมพร้อมกับหน้าที่กำลังจะเข้ามาไซ้ตรงซอกคอจึงทำให้ผมถึงกับหลับตาพร้อมกับเอามือดันร่างใหญ่เอาไว้เพื่อไม่ให้มาทำอะไรกับซอกคอเราได้
"ที่นี้...จะหยุดดิ้นได้ยัง"คริสพูดพรางอมยิ้มนิดนิด
"...."
"งั้นไม่รอช้าน่ะ"คริสพร้อมจะทำอย่างเดิมเหมือนกับที่เขากำลังจะไซ้ซอกคอทำให้ผมต้องพูดตัดบทก่อน
"ก้อได้...ไม่ดิ้นแล้ว"
"ดีมาก...ที่รัก"เกลียดมากคำที่ออกจากปากของคนคนนี้แต่ละคำและคริสก้ออุ้มตัวผมขึ้นจนตัวเหนือพื้นและก้อถึงห้องและคริสก้อวางตัวผมลงอย่างช้าๆบนเตียง
"ขอดูขาหน่อย"คริสทำท้าจะจับเท้าแต่ผมพูดตัดบทก่อน
"ไปเป็นไร...หายแล้ว"ผมพูด
"แน่ใจ"
"อืม..."ผมตอบคริสอย่างช้าจนเพิ่งรู้ว่าคริส กลับจากงานศพแล้ว(ไวไป)
"กลับไวจังหล่ะ"ผมถาม
"ก้อเพราะคุณนั้นแหล่ะ!!...ตอนที่เราคุยโทรศัพท์กันอยู่ดีๆคุณก้อร้องออกมาแล้วสายก้อตัดไปผมคิดว่าคุณจะเป็นไรไป"คริสพูดออกแนวเป็นห่วง
"ก้อเพราะนายนั้นแหล่ะ!!!ล๊อคบ้านทำไมทำให้ไปไหนไม่ได้ไม่งั้นโทรศัพท์ฉันจะไม่พังด้วย"
"ผมว่าที่โทรศัพท์พังเป็นเพราะคุณซุ่มซ่ามต่างหาก"
"ไม่ได้ซุ่มซ่ามสักหน่อย"
"ช่างเหอะ...แล้วคุณจะออกไปข้างนอกทำไม" คริสถามอย่างสงสัย
"ก้ออยากเที่ยวอยากทำสิ่งที่อยากทำเพราะครั้งนี้อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันไปแล้วก้อได้ไง"
"ทำไม...คุณจะไปไหนผมไม่ให้ไปน่ะ"คริสรีบห้ามก่อนโดยที่ยังไม่รู้เรื่องเลย
"ไม่ไปไหนก้อต้องมาอยู่กับนายเนี้ยแหล่ะอยากให้หนี้ีลดไว้ๆเออพูดถึงหนี้ฉันมีเงินเก็บอยู่17-18ล้านอยู่ในบัญชีฉันว่าฉันจะเอาเงินมาใช่หนี้นายฉันจะได้ไม่ต้องรบกวนนายไง"ผมพูดแต่คริสมองหน้าผมแปลกๆ
"เอ่อ...นี้...ไม่รบกวนหรอกบ้านผมรวยและส่วนหนี้ค่อยคุยกัน"คริสพูด
"รู้...แต่ฉันอยากให้หนี้หมดไวๆเพราะอยากกลับบ้านฉันไม่อยากอยู่ที่นี้"คริสฟังถึงกับอึ้งไปสักพัก
"ทำไม...อยู่ที่นี้มันทำไม"คริสเริ่มโมโห
"ไม่ทำไมก้อแค่อยากไปหาพ่อแม่เพิ่งกลับอเมริกาได้ไม่ถึงเดือนต้องมาแต่งงานกับนายอ่า"ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานผมจึงเห็นคริสที่จากสีหน้าโกรธกลายเป็นสีหน้าที่ปกติ
"อยากเจอพ่อกับแม่เธอหรอ"คริสถาม
"อยากเจอมาก...."
"ป่ะเดี่ยวพาไป"คริสพูดพร้อมกับจับมือผม
"จิงหรอ...ป่ะไปเร็ว"ผมตอบด้วยความตื่นเต้น
"อืม"คริสตอบพร้อมกับอมยิ้มนิดผมกับคริสเดินออกจากประตูที่แต่ก่อนมันล๊อคแต่ตอนนี้ไม่ล๊อคคริสดึงมือผมไปที่รถหรูของเขาทำให้ผมต้องพูดก่อน
"นี้...นายมือน่ะปล่อยได้แหล่ะ"ผมพูดพร้อมเอามือที่ว่างชี้ไปที่มือที่ยังโดนจับมืออยู่
"ไม่ปล่อยอยากจับมืออย่างนี้มีอะไรป่ะ"คริสพูด
"ปล่อย...มันอึดอัด"ผมพูดด้วยเสียงอย่างหงุดหงิดพร้อมกับสบัดมือออกจากมือหน่าๆ
" เออ...จับมือไม่ได้ใช้ไหม"คริสพูดด้วยน้ำเสียงที่น้อยใจแต่ใครจะไปรู้ว่าอีตาคริสเล่นเข้ามากอดจนทำใหผมตกใจ
"โอ้ย...ปล่อยจะมากอดทำไมปล่อย"ผมบอก. คริสพร้อมกับความหงุดหงิดที่มากกว่าเดิม
"ก้ออยากกอดภรรยามีไรป่ะ"คริสพูดพร้อมทำหน้าเจ้าเหล่่ห์ใส่แต่คริสจะรู้ไหมว่าความโกรธของผมมีขีดจำกัด
"บอกให้ปล่อยไง!!!!!...รู้ไหมว่ามันน่ารำคาณถ้าไม่ปล่อยน่ะจะไม่มีวันกลับมาบ้านนายอีกเลย"ผมพูดความโมโหอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อมาเจอนายคริสคนนี้
"แล้วทำไมคุณจะกลับมาบ้านหลังนี้ไม่ได้ในเมื่อผมยังกอดคุณอยู่ไว้และอาจจะไม่ให้คุณไปไหนเลยก้อได้"คริสเป็นคนที่เจ้าเหร่ที่สุด(เกิดมาไม่เคยเห็น)
"ก้อได้ถ้านายไม่พาฉันไปน่ะ...ฉันจะไม่คุยกับนายจะไม่ทำอะไรให้กินเลย"ผมพูดตัดบทแต่่คริสก้อยังกอดเหมือนเดิม
"จิงป่ะ..อ่่า...ปล่อยก้อได้แต่ที่ปล่อยไม่ได้เห็นแก่กินน่ะก้อเพราะกลัวเมียไม่รัก"คริสพูดพร้อมกับยิ้มอย่างกว้างพร้อมกับรีบปล่อยและเปิดประตูรถให้
"เชิญครับ...คุณภรรยา"โอ้ยเบื่อ...ผมมองหน้าคริสพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งในรถพอผมเข้ามานั่งคริสปิดประตูที่ลงและรีบวิ่งมาเปิดประตูตรงที่นั่งคนขับและปิดประตูและคริสก้อ ออกรถเพื่อมุ่งหน้าหาบ้าน(เก่า)ของผมที่มีแม่กับพ่ออยู่
ระหว่างทางที่แสนเงียบคริสเปิดการสนทนาก่อน
"นี้...หิวอ่าา"คริสพร้อมกับจับที่หน้าท้องของ. คริส
"อืม"ผมตอบอย่างเบาๆ
"เอ้าา...ก้อบอกว่าหิว"
"อืม"
"หิว หิว หิวๆๆ"คริสเริ่มพูดคำรัว
"แล้วจะให้ทำยังไงเดี่ยวถึงบ้านพ่อกับแม่แล้วจะหาอะไรให้กิน"ผมตอบ
"นึกว่าจะไม่คุยส่ะแล้ว"คริสพูพร้อมกับหันมายิ้มให้.....คริสขับรถมาได้สักพัก(ที่มีผมคอยบอกทางมา)และก้อถึงบ้านผมรีบลงรถไปเปิดประตูรั้วออกและรีบวิ่งไปหาพ่อกับแม่แต่ก่อนถึงมีคนที่ผมอยากลืมเรียกคำที่ผมเกลียดขึ้นมา
"ที่รัก...รอด้วย"แต่ผมไม่ใส่ใจอะไรหรอกพ่อแม่สำคัญกว่าผมวิ่งไปที่ห้องโถงใหญ่กลางบ้าน
"แม่...พ่อๆ"ผมตะโกนและแม่ที่อยู่ในครัวก้อโผล่หน้าออกมา
"อ้าวเลย์"แม่ตะโกนออกมาจากครัวและระของออกมาผมวิ่งเข้าไปกอดแม่อย่างสุดคิดถึงและคริสกัอเดินตามมาพร้อมกับทักทายแม่
"สวัดดีครับคุณแม่"คริสทักแม่
"อ่อ...จร้าา" แม่รับคำทักแต่เจอผมตัดบทก่อน
"คิดถึงแม่จัง...แม่วันนี้นอนกับแม่น่ะ"ผมคุยกับแม่แม่ผมได้แต่ยิ้มแต่. คริสดันตัดบทก่อน
"ไม่..."คริสปฎิเสธแทนแม่ก่อนที่จะพูดอีก
"คุณแม่อย่าให้ภรรยาของผมนอนนี้น่ะครับผมคิดถึง"คริสพูดคำเจ้าเหร่ใส่แม่จนทำให้แม่ต้องระบายยิ้มออกมา
"จร้า..."แม่ตอบคริส
"โห่..."ผมร้องโวยวายใส่แม่
"แล้วพ่อหล่ะแม่"
"พ่อเค้าไปข้างนอก"
"อ้าว...หรอ"
"วันนี้ทานข้าวที่นี้น่ะเลย์คริส"แม่หันไปหาคริส
"ไม่เป็นไรครับเดี่ยวผมต้องกับไปทำงานต่อครับ...ขอโทษด้วยน่ะครับ"คริสพูดจึงทำให้ผมตัดบทก่อน
"งั้นนายกลับบ้านไปก่อน...เดี่ยวฉันกล้บ..."ก่อนที่ผมจะพูบจบแม่ตัดบทอย่างโหด
"ไม่ได้...มากับเขาก้อต้องกลับกับเขาอย่าทิ้งสามีให้กลับบ้านคนเดียว"เป็นคำที่ผมไม่อยากได้ยินเลย
"แม่...พูดอะไร"ผมพูดพร้อมด้วยสีหน้าที่งอนแม่แต่แล้วคริสก้อมาโอบเอวผมไว้
"ใช่ครับคุณแม่พูดถูก...งั้นผมขอนำภรรยาผมกลับก่อนน่ะครับ"
"ไม่เอา..."ผมร้องค้านแต่คำร้องค้านของผมมันไม่ได้มีความหมายอะไรเลยในเมื่อคริสอุ้มผมขึ้นแล้วรีบหันหลังกลับทันทีผมได้แต่จะยื่นมือไปหาแม่แต่แม่ทำโบกมือราวกับบอกว่าบายบาย
บนรถ....
"นาย...ฉันยังไม่อยากกลับ"ผมพูด
"เอาหน่า...รีบกับกันเถอะเกรงใจคุณแม่ด้วยแล้วอีกอย่างผมอยากจะทำลูกให้คุณแม่ด้วย" คริสพูดโดยไม่อายปากผมรีบเอามือหยิกแขน ของคริส
"โอ้ย...เจ็บน่ะ"คริสพูดด้วยความเจ็บ
"นายจะบ้าหรือเปล่า...ฉันเป็นผู้ชายน่ะจะท้องได้ไง"ผมพูดด้วยเสียงโมโห
"ทำไมจะไม่ได้...เดี่ยวนี้ผู้ชายก้อสามารถท้องได้ทั้งนั้น"คริสพูด
"งั้นนายก้อท้องเองสิ"ผมตอบ
"เอ้า...แล้วจะมีเมียไปทำไมกันถ้าจะไม่ให้เมียท้อง"คริสพูดด้วยหน้าที่แฝงไปด้วยรอยยิ้มแต่ผมไม่ตลกด้วยหรอก
"ไอ้....บ้า"ผมด่าคริส
"เค้าบอกว่าคนด่าคือคนที่รัก"คริสพูด
"เห้อ..."ผมถินหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ. คริสหัวเราะออกมาดังจนลั่น
ที่บ้าน
"นี้..."คริสสกิดระหว่างที่ผมกำลังเดินขึ้นห้อง
"ห่ะ...อะไร"
"หิว..."เออลืมไปว่าคริสบอกว่าหิวตั้งแต่บนรถแล้ว
"เอ่อ...จะกินอะไร"ผมถาม
"กินเธอ"คริสตอบอย่างกวนจุดยืน
"ดีๆ...อย่าตลกไม่งั้นไม่ทำให้กิน"
"อะไรก้อได้"คริสตอบพางอมยิ้ม
"ก้อแค่นั้น..."ผมเดินเข้าไปในครัวอย่างช้า(รู้สึกว่าตัวตัวร้อน)ผมเปิดตู้เย็นหาอะไรทำให้คริสกิน ผมทำอาหารอย่างเดิมที่เคยทำให้. คริสกิน(มาม่าต้ม)ผมทำเสร็จตักใส่ถ้วยพร้อมกับเอาไปให้คริสที่กำลังนั่งรอกินอยู่บนโต๊ะกินข้าว
"มาม่าต้มอีกแหล่ะ?"คริสพูดแบบเชิงถาม "อืม"ผมตอบอย่างเบาๆ
"เป็นอะไรหรือเปล่า"คริสถามพร้อมกับเอามือมาจับมือผม
"ตัวเทอร้อน"คริสเริ่มเปลื่อนสีหน้า
"เปล่า..."ผมตอบคริสอย่างช้าๆจู่ๆรู้สึกว่าตัวเองหน้ามืดลงไป...
ติดตามชมตอนต่อไป
อัพตอนนที่2แล้วน่ะ ตอนนี้รู้สึกว่าหน่วงๆๆน่ะ
แต่จะพยายามแต่งให้จบให้ได้ สุดท้ายนี้ ขอเม้นกำลังใจดีๆๆน่ะ จ้วบบๆๆๆๆ
ความคิดเห็น